zondag 24 mei 2015

Febian kreeg van zijn moeder het advies mee om zich te amuseren. Nu heb ik eens opgezocht wat de betekenis van amuseren is : aangenaam bezighouden; vermaken: zich amuseren plezier hebben. Ben vooraf al bang dat hier niets van terecht komt. Hoe het vandaag is verlopen leest u hieronder.

De editie van 2015 van Tilff-Bastogne-Tilff heeft nogmaals de status bevestigd van deze klassieker in de DVV Cycling Tour. Meer dan 5000 deelnemers stonden op Pinksterzondag aan de start in de Country Hall.

Het zonnige weertje zorgde voor ideale omstandigheden. 1200 personen schreven zich op voorhand in en daar kwamen er op de dag zelf nog eens meer dan 3800 bij. De deelnemers konden kiezen uit drie tochten van 88, 157 en 254 km.

"Een grote meerderheid koos voor de middelste afstand van 157 km", aldus de organisatie van Golazo. "De mensen konden genieten van een historisch en heuvelachtig parcours met mooie beklimmingen zoals de Chambralles, Saint-Jacques, Wannes, Amermont, Rosier en La Redoute. Ze kregen ook allemaal een gratis drankje aangeboden."

DVV zorgde voor een beveiligde fietsenparking zodat iedereen na de wedstrijd rustig kon gebruik maken van een deugddoende massage en dat allemaal onder een stralend zonnetje. Daarna konden alle sportievelingen met de glimlach genieten van een terrasje.

Verslag:

Vandaag onze tweede tocht uit de DVV Cycling Tour namelijk T.B.T. Alweer vroeg uit de veren, nog voordat de haan heeft gekraaid wordt er gestart met de voorbereiding. Rond 7:00 uur vertrekken we richting Angleur net achter Luik. Een ritje van 50 minuten, dit keer via de toeristische route waarmee we waarschijnlijk filevorming rond de inschrijflocatie voorkomen. Snel weer alles klaarmaken en naar de inschrijving, waar het gezellig druk is. Rond 8:20 uur beginnen we aan de rit, die op papier redelijk zwaar is. Nadat we Tilff hebben verlaten krijgen we meteen een klim voorgeschoteld, de Cote de Dolembreux, welke we even niet hadden verwacht (stond niet vermeldt op de site). We hadden eigenlijk gehoopt op een vlakke aanloop van 30 km, maar dat loop dus even iets anders, we zullen het zo moeten nemen. Het is overigens een redelijk goed lopende klim die in een strak tempo wordt opgereden. We zijn overigens met 4 man, Christian, Pieter, Joshua en Febian, later blijkt een perfect op elkaar afgestemd kwartet. Na deze eerste opwarmer volgt een heerlijke afdaling richting de eerste echte serieuze beklimming, de Cote de Chambralles. Wat blijft dit toch een klote ding, max 20%, toch blijven de mannen keurig bij elkaar. Het peloton dat in de aanloop naar de klim in ons kielzog meefietste zijn we in ieder geval al kwijt. Eenmaal boven kunnen we meteen doorfietsen, klik, klik op de 53 en de afdaling in. Daarna een iets golvend stukje voordat we aan een, voor ons, nieuwe klim beginnen. De cote de Havelange, toch bijna 3 km lang niet al te steil. Bovenop de eerste bevoorrading waar we snel wat sinaasappelstukjes en drank naar binnen werken, het is inmiddels lekker warm geworden. Na de pauze meteen een heerlijke lange afdaling richting Chevron, meteen gevolgd door de lange cote de L’Ancienne – Barriere met 5 km de langste beklimming van de dag. In deze klim worden we voor het eerst voorbijgestoken door een groepje. Toch bijten Christian en Pieter zich vast in hun wielen, Febian en Joshua laten even gaan. Het zal trouwens het enigste groepje (incl. een duo) zijn dat ons inhaalt, later op de klim van de Rosier zullen wij hun achterlaten, een kwestie van goed indelen zullen we maar zeggen. Nadat we weer compleet zijn duiken we weer naar beneden. Steeds weer hetzelfde ritueel, meteen buitenblad en zoevend naar beneden. Even later alweer een klim ( Cote de Saint Jacques) die we gezamenlijk omhoog klimmen. Nog een afdaling alvorens we aan de “Wanne” beginnen ook weer z’n lange maar redelijk lopende beklimming. Ook hier zijn de verschillen minimaal waardoor we ook nu weer meteen verder kunnen. We krijgen nu een strook met regelmatig wat slecht wegdek. Ook dit hoort erbij, je kunt niet altijd zoefasvalt hebben. Uiteindelijk belanden we in Stavelot waar de 2de bevoorrading is. Ook hier weer drank aanvullen en wat eten en even een bandje verwisselen. Lek van Christian, niks van gemerkt, waarschijnlijk toch door een gat gereden. Snel verwisselen, oppompen en verder. Na de pauze alweer z’n k…. cotetje, de d’Amermont, vooral in het begin steil, Joshua laat hier even zien dat het wel goed zit met zijn vorm. Als we boven zijn even een stukje vals plat en dan weer een heerlijke afdaling, richting Col de Rosier, alweer z’n klassieke Ardensche klim. Pieter en Joshua klimmen gezamenlijk naar boven in een tempo dat ietsje te hard gaat voor Christian, Febian laat de mannen gaan, dit is zijn ding niet, hij heeft liever de wat steilere, korte klimmetjes. Boven dus even wachten totdat we weer compleet zijn. We weten nu dat we eerst een afdaling zullen krijgen en vervolgens een lange aanloop naar de Redoute. Pieter wil het eens rustig aandoen, maar springt wel direct in het wiel van iemand die ons behoorlijk hard voorbij komt. Even later draait die persoon van het parcours af. De rust keert even terug totdat Joshau besluit naar de kop van een inmiddels ontstaan groepje te fietsen. Febian weet dan al genoeg, dit wordt weer een TGV ritje richting Remouchamps. En ja hoor, nadat ook Christian even doortrekt is het hek van de dam. Een man of 6, 7 draaien kop over kop waarbij de snelheden regelmatig oplopen tot tegen de 50 km/u (iets aflopend). Een elite groepje van een man of 25 blijft over en dendert richting Redoute. Als we in Remouchamps aankomen gaat de rem erop en fietsen we rustig naar de laatste verzorgingspost aan de voet van de la Redoute. Voor de laatste keer drinken, eten en pissen en dan omhoog. We hebben tot dan 135 km in de benen met een gemiddelde snelheid van 29,5 km/u, hetgeen eigenlijk best wel hard is. Maar dan die verschrikkelijke puist. Christian vertrekt voortvarend en danst op de pedalen a la Contador met overgewicht omhoog. Een eenzame strijd, waarbij hij de een na de andere “trimmer” achterlaat. De overige drie doen het overigens op het “gemakkie”. Een steil stuk en dan die verlossende toren in de verte, eenmaal boven toch nog even doortrekken, hier viel in het verleden in LBL vaak de beslissing, dus waarom vandaag niet. Toch wacht hij de overige mannen boven op waarna ze gezamenlijk richting laatste klim fietsen. Nog een afdaling, een vlak stuk en we zijn er, nog een keer gaat het tempo omhoog totdat we in Tilff aankomen. We zoeken nog even een terrasje op, dat is immer traditie geworden. Daarna nog even omhoog richting inschrijving waar we het stuurbordje inleveren en weer opzoek gaan naar een broodje mexicano, ook dat is sinds vorig jaar een traditie geworden. Helaas geen mexicano maar een hamburger, ook lekker vettig toch. Dan terug naar de parkeerplaats, alles inpakken en wegwezen. Nu is natuurlijk de vraag, hebben we ons geamuseerd? Nou nee, dit was weer een pittige uitgave van TBT maar wel weer een mooie zeker in combinatie met het goede weer. Zoals reeds eerder aangegeven waren de mannen aan elkaar gewaagd, en heeft iedereen zijn deel van het werk opgeknapt. Dus mannen prima prestatie alweer, het was weer een leuke dag en daar gaat het om.

Klik hier voor een paar foto's , de ritgegevens zijn ook weer bijgewerkt

Een vette hap als beloning voor 5 uurtjes afzien.