Ritverslag 30 oktober 2010

Het is zaterdag 30 oktober. En volgens de planning van de UCI de laatste officiële koersdag van het wielerseizoen. Dus dat betekend voor de meulemannen de laatste kans om een succelvol seizoen goed af te sluiten. Zoals gewoonlijk heerst er een nerveuze sfeer bij de Meule. Koersdirecteur Nic is er niet gerust op en is bang dat het een gezellig tochtje wordt, zeker nu de twee wegkapiteinen Pieter en Christian wederom niet in staat bleken om hun racekarretjes op tijd te prepareren. Daarnaast heeft de
geroutineerde afdeling van het team de schaatsen uit het en de fietsen in het vet gezet, dat schiet dus niet echt lekker op. Het is inmiddels tien uur geweest en behalve Nic is alleen Arnaud vooralsnog van de partij. Febian is blijkbaar aan een vervroegde winterslaap begonnen en ook van onze dissident uit Elsloo is nog niets vernomen. Zelfs Jack, de laatste weken toch zeer hard werkend aan zijn comeback, heeft op het allerlaatste moment toch verstek laten gaan. Nic wordt echt zenuwachting en begint te vertellen over een ontsteking aan zijn rechtervoet, die veel pijn veroorzaakt waardoor hij niet optimaal fit is. Het bekende verhaal dus. Echter de grootste teleurstelling voor het gehele Meuleteam is de bliksemtransfer van Chipo naar het deze week nieuw opgerichte bloeien en snoeien team van premier Rutten, dat ligt toch nog behoorlijk op de maag van de koersdirecteur.

Op het moment dat het tweetal wil vertrekken verschijnt onze verloren zoon Ruud, dit doet Nic zichtbaar goed en meteen wordt het koersplan aangepast, zeker als ter elfde uren ons trouwste lid verschijnt Joshua. Met een afvaardiging van vier renners wordt de laatste koersdag door de Meulemannen ingezet. Zoals de laatste weken gebruikelijk is demarreerd Nic direct vanuit het startschot. Slapie Ruud wil niet achter blijven en gaat gelijk op zoek naar zijn vriend, ze hebben elkaar duidelijk gemist de laatste weken. Joshua en Arnaud rest niets anders als het wiel van te Ruud te kiezen en zo de aansluiting bij Nic te bewerkstelligen. Joshua heeft dan gelijk de strategie bepaalt en stelt voor dat de slagvolgorde zo zal blijven voor de komende 80 kilometer, dit tot groot ongenoegen van Ruud. Zijn vorm is nog niet van dien aard en al snel blijkt dat het koersverloop veranderd en weer moet kapitein Nic het plan wijzigen. Als een echte kapitein komt Nic de gehele koers niet meer van kop af en zet hij een strak tempo in, zodat hij niet verrast kan worden. De aanloop naar Luik is vlak tot licht glooiend pas als de koers richting Aubel gaat wordt er meer geklommen, maar zelfs dan is Nic niet te verslaan. kortom hij is in bloedvorm tot groot ongenoegen van Joshua, die de midweekse trainingsardbeid nog niet te boven is. Ruud heeft gepast en Arnaud is blij dat hij het wiel van Nic kan vasthouden, is dit seizoen nog niet vaak voorgekomen. De vorm is dus nog goed, dat beloofd wat voor de finale. Echter als we grens met Nederland weer passeren gaat het weer plotseling omslaan en valt de regen met bakken uit de hemel en zet het koersverloop geheel op zijn kop. De grote Houdine act van Ruud is begonnen en hij voelt zich helemaal in zijn element en is niet meer van kop af te krijgen. Hij loodst ons door natte en gladde wegen heelhuids richting de finisch in Stein waar iedereen geheel doorweekt snel een warme douche opzoekt om de verkleumde spieren te ontlasten. Wat begon als een rustig herfsttochtje is achteraf toch nog in het water gevallen.

Ritverslag 23 oktober 2010

Vijf man stonden vanochtend klaar om de kou te trotseren.Thei had zijn schaatsen al uit het vet gehaald en gebruikte deze dag om de spierpijn uit zijn benen te fietsen.Jack was hard aan zijn come back aan het werken. Arnaud en Joshua probeerde af te bouwen en Nic had toch niks anders te doen. Omdat de wind uit het zuiden kwam werd er besloten om het heuvelland in te fietsen. Arnaud en Joshua probeerde tevergeefs het tempo op kop iets te drukken, maar omdat Nic weer een van zijn rare theorieën moest uit proberen (kleed je veel te warm aan en ga vervolgens keihard fietsen om door de rijwind weer af te koelen)lag het tempo toch weer vrij hoog. Nadat we via de Bemelerberg en nog wat huppeltjes na 60 km weer bij Bunde uitkwamen zag Nic dat er toch nog wat leven in de groep zat en besloot er nog een extra lusje aan vast te knopen. Zodat we na 82km nog net voor de regen afgepeigerd weer in Stein aankwamen.

 P.S. Is er iemand die Dhr Spronk het begrip afbouwen kan bijbrengen.

Ritverslag 16 oktober 2010

Op het laatste moment is besloten de rit vandaag toch te laten doorgaan. Het weer valt tegen, dus zal de opkomst ook minder zijn. En inderdaad, slechts 5 mannen hebben vertrouwen in de Nederlandse weermannen of vrouwen. “Een plaatselijk buitje”. We zitten nog knus bij  Nic binnen, pratend over koetjes en kalfjes, als de eerste miezerregen naar beneden dwarrelt. Net de poort uit begint het te motregenen. Net de straat uit vallen de eerste druppels en net als we de tweede straat in willen rijden de eerste regen. Dus wordt besloten maar even terug te fietsen en te wachten tot het “plaatselijk” buitje overtrekt.  Nic dient zich aan als echte gastheer en biedt ons een kopje koffie, met een bokkepootje aan. Na een half uur op stoel of pappierrol gezeten te hebben, besluiten we toch maar een kort ritje te maken. Een ritje om de sluis van Maasbracht. De eerste kilometers lijkt het erop dat het vandaag een rustig ritje gaat worden. Joshua en Christian fietsen ontspannen op kop ondanks dat er sprake is van een lichte tegenwind. Al snel wordt de rust verstoord als ene Nic langs de twee rijdt. Zijn kenmerkende steil beloofd niet veel goeds. En ja hoor meteen gaat het tempo de hoogte in. Is dit het begin van twee uurtjes “knallen” of gaat het hier om een korte aflossingsbeurt. Helaas de aflossing duurt wel erg lang dus zijn we begonnen aan een ploegentijdrit. We rijden via Grevenbicht, Roosteren, Ohe en Laak richting Maasbracht. Het tempo ligt dus redelijk hoog. Slechts het verlies van een gedeelte van de pomp van Nic is even een kort rustmoment.  Jack besluit hier gebruik van te maken om zijn blaas te ledigen.  Febian zou het liefs even willen ruilen met een aantal koeien die rustig onder een boom liggen te herkauwen. Jack is nog aan het nadruppelen als het tempo alweer wordt opgeschroefd. Ook Joshua heeft een achterstand opgelopen. Maar volgens Nic is dat niet erg.  Mag hij tenminste nog wat extra afzien om weer bij te komen. Op de sluis van Maasbracht is het keerpunt. Via Echt, de Laak, Susteren en Born rijden we terug richting Stein. Met wind in de rug verloopt de terugreis nog iets harder. De benen voelen toch aan als bokkepootjes als we weer in het Bokkeriek aankomen. 60 km op te teller en een gemiddelde van 32 km/uur. We zijn er toch even uitgeweest.

Ritverslag 9 oktober 2010

Het is 10 voor 10 als de eerste mannen binnen druppelen bij “de Meule”. Het belooft schitterend weer te worden dus wordt er een goede opkomst verwacht. En inderdaad 11 vertrekkers. Een mooi aantal zo aan het einde van het seizoen. Het lijkt alsof Mike de Boer kledingadvies heeft gegeven aan de Meulenboys.  Witte schoentjes, passende helmen, sokken in de kleur van de club. Het oogt steeds professioneler. Het is nu alleen nog wachten op toelating tot het UCI Pro Tour circuit. De deelname van onze belofterenners aan het WK van vorige week zal zeker meewegen bij de beslissing van de UCI bazen. We vertrekken stuurloos, omdat zich niemand vrijwillig heeft aangemeld als wegkapitein. Waarschijnlijk is de vergoeding te laag. Dus gewoon fietsen, we zullen wel zien. Het weer is super, weinig wind, kraakheldere “meule”blauwe lucht. De groep komt volledig tot z’n recht en oogt fris in de nazomerzon. Of iedereen nog zo fris is aan het einde van een slopend seizoen, zal in de loop van de rit wel blijken. Tot aan St-Geertruid loopt alles nog gesmeerd. Compact peloton zonder noemenswaardige demarrages. Het eerste oponthoud komt op naam van Nic. Lekke band. De bandenwissel verloopt soepel. Hij lost dit probleem zelf op zonder enige hulp. Of niemand wil hem helpen als “dank” voor het vele sleurwerk van het afgelopen seizoen. Bij de grensovergang het tweede probleem(pje). Jos heeft een scheurtje in z’n cranck en kan de rit niet verder afmaken. Richting Aubel de eerste  serieuze klim. Thei plaats net onder de top een vlijmscherpe demarrage. Enkel Pieter, Christian en Joshua kunnen volgen. Ruud ziet af, maar omdat hij dat gewend is merk je het niet aan hem. WK nog in de benen of verkeerde siezoensopbouw? Boven wordt gewacht en we vervolgen onze tocht richting Teuven en Slenaken waar we de Loorberg bedwingen. Ook hier kraakt het weer. De “korte Huls” is het eerstvolgende obstakel. Gelukkig is ie kort dus zijn we “snel” boven al kost het wel wat moeite. Toch stijgingspercentages van 13-14%. Via Voerendaal, Klimmen en Nuth fietsen we terug naar Stein. Een rustig najaarsritje onder een lentezonnetje in zomerse temperaturen met de normale standaard problemen onderweg. Hele korte samenvatting van de rit van vandaag. Maar het was lekker fietsen.

Ritverslag 2 oktober 2010

Vandaag stonden 3 mannen van WTC "aan de meule" aan de start van het WK voor beloften. De overige clubleden zaten allemaal voor de televies om de mannen aan te moedigen. Zij moesten hier wel op tijd voor uit bed.

Vanuit Geelong, Down Under, vanwaar deze week de wereldkampioenschappen wielrennen op de weg 2010 worden betwist.

Zaterdagmorgen om 10.00 uur ’s morgens, plaatselijke tijd werd het startschot gegeven voor de wedstrijd van de beloftes. Dit zijn de renners die over enkele jaren naar alle waarschijnlijkheid op de flanken van de Mont Ventoux, Alpe d’Huez en Tourmalet zullen strijden om de overwinning van La Grande Boucle. Verrassend was dat er behalve de landenteams ook een afvaardiging van de ploeg “Aan de Meule” aan de start verscheen. Slechts een kleine afvaardiging bestaande uit 3 kanonnen, te weten Nico S., Jackie S. en wegkapitein Rudy E., op het laatste moment door bondscoach Christian S. aangewezen als speerpunt van de ploeg. Het parcours dat als vlak bestempeld werd was hoogstwaarschijnlijk de aanleiding voor de coach om sprintkanon Rudy E. als wegkapitein te bombarderen. De knechten Nico en Jackie stelden zich geheel in dienst van de kopman. Afspraken over het verdelen van de premiepot bij het winnen van de regenboogtrui waren gemaakt, dus alle ingrediënten leken aanwezig om een serieuze gooi naar de wereldtitel te doen.

De wedstrijd ging over 85km en het bleek al snel dat er nauwelijks een meter vlak was. De kansen van de kopman op succes werden dus subiet vele malen kleiner. De knechten kweten zich echter bijzonder goed van hun taak. Vooral Nico S., die al weken een superieure vorm vertoond, zorgde ervoor dat de rest van de ploeg geen trap teveel moest doen. De eerste serieuze beklimming, de Mescher Mountain, leverde nog geen schifting in het peloton op; te vroeg in de koers. Even later sloeg echter het noodlot toe: lekke tuub voor Jackie. Maar weer kweet superknecht Nico zich uitstekend van zijn taak door snel en vakkundig de band te verwisselen, zo leek. Kopman Rudy keek alleen maar toe: hier heb je dus knechten voor! Jackie bleek echter een reservebandje bij zich te hebben dat nog van zijn kinderfiets bij de junioren afkomstig was, en dus moest Nico nogmaals een nieuw bandje opleggen. Na een doldrieste achtervolging werd het peloton echter bijgehaald. Niet veel later de beklimming van de King of Spain. Een serieuze klim waarbij Jackie het toch even moeilijk kreeg. Ook hier bleek weer dat de “Meulenboys” een hecht team vormen. Er werd even gewacht en weer aangesloten bij de meute. Echter, het zware parcours begon ook bij de kopman langzaam maar zeker zijn tol te eisen. Moest dan toch de kaart Nico gespeeld worden? Maar nee, de troeven-aas gaf aan dat hij zich nog te jong vond om voor de prijzen te gaan. Zijn tijd moet nog komen. Er werd besloten en-grouppe naar de meet te rijden. Geen prijzen maar wel een ervaring rijker.

Mensen, van deze gasten gaan we in de toekomst zeker nog veel plezier beleven!

Van uw verslaggever, Ruud

Ritverslag 25 september 2010

Vanmorgen met een peloton van 5 man sterk vertrokken vanuit het Keerend. Vanwege de tocht naar Spa die Jos reeds lange tijd had aangekondigd waren uiteraard Jos, en tevens de oude krijgers Piet, Thei en Dave niet van de partij. Christian, onze vaste verslaggever, lag nog knus onder de wol als gevolg van een hardnekkige verkoudheid. Febian bleek zich al eerder bij Nic te hebben afgemeld wat Nic er niet van weerhield om hem toch even te bellen om er zeker van te zijn dat hij in ieder geval niet nog in bed lag.Planning was om in het kader van het naderende seizoenseinde wat af te bouwen. Een lekker rustig vlak tochtje euver ’t Belsj en dan via Thorn weer terug. Eenmaal voorbij Maasmechelen trokken alle wolken weg en konden we genietend van een stralend herfstzonnetje lekker “afbouwen” met snelheden die niet vaak onder 35 km kwamen. Vanwege de regen die vrijdagnacht gevallen was lagen de wegen en fietspaden bezaaid met allerlei troep met als gevolg na een half uurtje een synchroom lekke tuub van Roger en Nic. Onze weg vervolgend in noordelijke richting langs ondermeer de Maas, straf windje tegen, bleek dat Nic en Arnoud het niet helemaal eens waren over de te volgen route. Nadat de TomTom van Nic inderdaad de weg volledig kwijt was en we langs de Maas op een stuk doodlopende weg waren beland enigszins begrijpelijk. Ook het richtingsgevoel van Arnoud had echter een black out toen we in Kessenich aanbelandden op het terrein van de plaatselijke sjötterie, helaas was de kantine nog gesloten en zaten we weer snel op de juiste route richting Thorn. Hier aangekomen lekker op het terras in het zonnetje een kop koffie met vlaai genuttigd. Toen we op wilden staan om weer te vertrekken kreeg de man in topvorm kramp. Ja, ja echt waar: JOSHUA KREEG KRAMP OP HET TERRAS!! De man die de zwaarste cols bedwingt zonder ook maar een spier te vertrekken heeft dus ook zijn zwakke momenten. Nic zag direct zijn kans schoon om er maar eens flink de zweep over te leggen, en zo geschiedde. Volle bak via Wessem, Maasbracht en Roosteren de weg terug vervolgd langs de andere kant van de Maas richting zuiden. In Nattenhoven aangekomen vielen de eerste druppels regen alwaar ons het enige klimmetje van de dag te wachten stond. De Col du Berg aan de Maas van 12^e categorie. Hier had Nic duidelijk op gewacht en trok nog even fel door. En toen gebeurde het weer, de man met het klimmerspostuur van Bahamontes, de man die slaapt in de bolletjestrui, stond met kramp geparkeerd bij het binnenrijden van Berg a/d Maas. Sorry Joshua, dit zijn van die spaarzame momenten die toch even vermeld moeten worden. Uiteindelijk op de kop af 100km gefietst tegen een gemiddelde van 32,4 km per uur. Oftewel, mijn bovenbenen voelen nu ik dit stukje zit te typen op zondagavond nog steeds aan alsof ze elk moment kunnen ontploffen. Lekker dat afbouwen van het seizoen, het leek meer op afbreken. Maar allez, al bij al weer een leuk tochtje.

Ruud bedankt voor het geheel op "vrijwillige" basis insturen van dit verslag.

Ritverslag 18 september 2010

Voor de eerste keer in dit najaar was het fris, of nee zeg maar koud. Zelfs onze betonblok Piet staat aan het vertrek in vest, body en beenstukken. De rest ook allemaal goed aangekleed. Slechts Jos staat met blote benen aan de start in de hoop dat de najaarszon zijn benen nog iets zal bruinen. 8 mannen aan het vertrek. Toch nog een mooi aantal. Een aantal personen hadden zich netjes afgemeld. De gemiddelde leeftijd van de groep is vandaag aan de hoge kant. Van onze jongeren is enkel onze benjamin, Febian, van de partij, maar hij is als eenling niet in staat het gemiddelde omlaag te brengen. Als we net Stein verlaten sluit de groep “Schepers” bij ons aan. Ook zij zijn met een man of 8. De groep wordt hierdoor eigenlijk al te groot. Het is Jos en Thei die het eerste gedeelte van de tocht het kopwerk doen. In Ransdaal horen we ineens “lek”. Gelukkig is het niemand van onze groep, dus de wegen met de andere groep scheiden zich hier. Tot aan de Belgische grens blijven Jos en Thei op kop beuken. Jos lijkt zijn oude vorm weer te hebben, maar ook Thei lijkt niet te verzwakken. Na z’n 35 kilometer volgt pas de eerste afwisseling. We zouden de afstand vandaag “beperkt” houden, maar met Piet en Jos als routemakers is dit bij voorbaat niet te realiseren. Via een omweg rijden we naar Kornelimunster  waar we bij de plaatselijke bakker een kop koffie met gebak nuttigen. We lossen hier een paar mannen van toerclub Elsloo af. Het ergste hebben we hier eigenlijk al gehad, vanaf nu loopt het grotendeels bergaf. Na de koffiestop is het Jos, die weer ouderwets de grote plaat schakelt en het tempo aangeeft. Met Opa Dave, onze Limburger met Engels kenteken gaat het ook weer eens goed en Piet, geeft zo als altijd geen krimp. De overige mannen, blijven eveneens netjes volgen. De snelheid blijft continu hoog. Bij Vaals nog even omhoog en daarna wederom in dalende lijn richting Wittem, en vervolgens Valkenburg. De finale lijkt begonnen. Al is de vraag wie er vandaag uitgespeeld zal gaan worden. Op de klim bij Camping de Bron volgen enkele demarrages. Maar zoals altijd wordt er boven netjes op iedereen gewacht. Na Schimmert vliegt het tempo weer omhoog, ondanks de straffe tegenwind. Ook nu weet iedereen het wiel te houden. Via Elsloo rijden we terug naar Stein. We blijven met de afstand net binnen de  maximaal toegestane procentuele overschrijding van 15%. Ondanks dat het vandaag wat aan de frisse kant was en een aantal mannen aan “vakantie” toe zijn, was het weer een leuk tochtje. Vandaag hebben we ook onze eigen Nibali in de groep ontdekt. Febian onze benjamin zal wellicht in de toekomst uitgroeien tot een goede ronderenner. Is hij voor de ploeg te houden of zal hij kiezen voor het grote geld. Uiteraard zijn Piet en Jos weer bedankt voor het uitzetten van de route.

Voor een ritverslag van het Sauerland Weekend (11 en 12 september) zie "verslag fietsvakanties".

Ritverslag 4 september 2010

De R zit weer in de maand. Dus onze kleine gespierde Italiaanse boomsnoeier Chiepolini  is ontwaakt uit zijn zomerslaap. Of wil hij zich, met het oog op de naderende contractbesprekingen, nog een keer van zijn beste kant laten zien. Hij is in het begin van het seizoen voor veel geld binnen gehaald als kopman voor de voor- en najaarsklassiekers, maar heeft nog weinig laten zien.  Ook Ruud is weer verenigd met zijn fiets, na een verdiende vakantie. De opkomst is toch al groot, 13 personen inclusief gastrennen Roger. Een nieuw  record. Alleen Arnaud en Jack en Brigit zijn er niet omdat zij pas terug zijn van vakantie. Er wordt besloten naar Esneux te fietsen, een tocht van ongeveer 150 km. De eerste 30 km tot aan Eijsden zijn vlak, wind in het voordeel en Nic op kop, hetgeen garant staat voor een strak tempo. Vlak na de passage van de grens in Withuis rijdt Piet lek. Het is Christian die onze vaste bandenwisselaar helpt. Jos en Dave besluiten al vooruit te fietsen. Helaas volgt de groep de verkeerde route en worden Jos en Dave niet meer terug gezien. Na telefonisch overleg met de twee besluit de groep door te rijden. Uge heeft inmiddels zijn eigen weg gekozen omdat hij op tijd thuis wil zijn. Gelukkig hebben we Piet bij ons, die wel een ritje wil uitzetten. Het Parcours is glooiend maar niet al te zwaar, zodat Ruud weer “langzaam” in zijn ritme kan komen. We rijden richting Banneux omdat Piet de route naar Esneux ook niet precies weet. In Theux gaan we op zoek naar een terras in de zon. Helaas hebben ze er geen vlaai. Na een klein uurtje vervolgen we onze tocht richting Jalhay. Dit is het keerpunt van vandaag. Er wordt nog snel een plaatselijke bakker leeggeroofd, waarna de mannen klaar zijn voor de terugreis. Het is wederom opvallend dat Ruud na zijn bevoorrading steeds beter begint te fietsen. Ondanks de lichte tegenwind, en het glooiend traject ligt het tempo nog redelijk hoog. Als we in Henri Chapelle aankomen en in dalende lijn richting Homburg fietsen, volgt een demarrage van Thei. Het tempo vliegt de hoogte in. Snelheden van boven de 50 km/uur worden bereikt. Net iets te snel voor Ruud. Hij wordt door Christian opgewacht en terug gebracht naar de groep. In Euverem hebben we te maken met een opgebroken weg van ca 2 kilometer. Gelukkig geen lekke banden, maar slecht voor het gemiddelde. In Margraten volgt wederom een “tussensprint”, dit keer is Joshua de boosdoener. Het is opvallend dat Piet in dit geweld mee kan. Klasse Piet. Of heeft hij dit te danken aan zijn speciale sportvoeding  (we zullen het geheim niet prijsgeven). De laatste tussensprint in Berg en Terblijt komt op het conto van Thei, Pieter en Christian. Nic die graag zou meespringen zit ingesloten en moet dus passen. Volgens Chiepolini  een zwak excuus. De verwachte laatste wraakaanval van NIc blijft uit. Tegen 4 uur arriveren we weer in Stein. Jammer dat we onderweg Jos en Dave zijn kwijtgeraakt, maar ook zij hebben ook een mooie tocht gereden. Piet wederom bedankt voor het uitzetten van de tocht. Volgende week gaat een groot deel van de groep de benen testen in Sauerland. Ze zijn er klaar voor.

Chiepolini voelt zich "sterk" vandaag.                                    Hoezo honger!

Ritverslag 28 augustus 2010

De zomer lijkt voorbij, de armstukken, beenstukken en trui met lange mouw doen weer hun intreden in het peloton van de “meulemannen”. Dit is het weer voor de mannen met wat “vet” op de benen, al dan niet uit een tube of potje. Ondanks de slechte weersvooruitzichten staan toch weer 9 man aan het vertrek. Piet heeft inmiddels de buurt verkent tijdens zijn warming-up. Het is de bedoeling dat we vandaag weer eens een langere rit gaan maken, richting Spa. Jos en Piet zullen vandaag de taak van wegkapitein voor hun rekening nemen, hetgeen natuurlijk weer garant zal staan voor een mooi en waarschijnlijk ook redelijk zwaar tochtje. De taken worden goed verdeeld. Iedereen doet zijn deel van het kopwerk. Dreigende wolken blijven ons steeds iets voor waardoor we het in ieder geval droog houden. Het wegdek in België is echt aan vervanging toe, hetgeen ook blijkt aan de opengebroken stukken weg. Maar Piet is niet bang voor een beetje modder, die gaat overal doorheen. “dit hoort er ook bij”, aldus Piet, dus de rest volgt maar. Dave heeft vandaag een iets mindere dag en besluit in Dolhain alleen verder te rijden. De rest vervolgt de route richting Spa, ondanks dat een aantal mannen bij het vertrek hadden aangegeven niet zo ver mee te willen gaan. Vlak voor Spa loodst Jos ons een smal weggetje in. Dit belooft niet veel goeds en ja hoor, even later horen we “pas op straks wordt ie steil”. En dat is ie ook.Voor Febian, Pieter en Arnaud, zeg maar de vedergewichten, gaat het iets te langzaam en ze dansen weg van de anderen. Helaas hebben ze zich een beetje verkeken op de lengte van de klim en vallen ze een beetje stil. Boven wordt er even op iedereen gewacht. Na precies 80km arriveren we in Spa. Nog altijd zonder regenbui. We besluiten nog maar even 20 km door te rijden naar Banneux. We gaan in een van de zelfservice restaurants iets eten. De gebruikelijke koffie met gebak. Het is druk.Vele tientallen gelovigen zijn bezig met hun maaltijd. We nemen plaats in het, waarschijnlijk, gelovigste gedeelte van het restaurant tussen de vele heilige beelden. Een van hen lijkt verdacht veel op de heilige Piet Paulisma. Dus toch maar even een kort gebedje voor goed weer op de terugreis. Waarschijnlijk heeft hij ons niet gehoord want net als we willen vertrekken begint het te regenen. Arnaud begint zich zorgen te maken, omdat hij toch wel op tijd terug wil zijn. Volgens Nic is dat niet echt nodig, maar hij vergeet dat Jos de gids is. Na een kort oponthoud toch maar weer de fiets op. De wegen zijn nat en het is fris. Wederom krijgen we slechte stukken weg, hetgeen uiteindelijk resulteert in een lekke band van Thei. De eerste en ook laatste van de dag. Eenmaal in Eijsden aangekomen, en de weg eindelijk weer vlak is, gaat het tempo omhoog. Piet is nu pas warm gedraaid en doet samen met Nic het kopwerk. Ook de rest van de mannen laat zien in vorm te zijn en schuwen het werk niet. Rond de klok van vier rijden we Stein weer binnen. Het is droog gebleven. Een wonder, of heeft de heilige Paulisma de laatste 70 km meegefietst. Het was weer een mooie tocht ondanks het mindere weer. Dus Jos en Piet bedankt.

Nog even voor Arnaud (en ook alle andere minder gelovigen) die zich af vroeg wat al die mensen in Banneux deden.

Banneux is een bekend Mariabedevaartsoord. Het bedevaartsoord ontstond nadat de twaalfjarige Mariette Beco (25 maart1921)verklaarde dat Maria haar tussen 15 januari en 2 maart 1933 acht keer was verschenen en dat Maria zich toen de Vierge des Pauvres ("Maagd van de Armen") had genoemd. Ook zou zij om de bouw van een kapel gevraagd hebben; deze werd nog in hetzelfde jaar op de plaats van de Mariaverschijningen de voortuin van het huis van de familie Beco, gebouwd en ingezegend. Haar verklaringen werden tussen 1935 en 1937 door een bisschoppelijke commissie onderzocht. Vanaf 1948 bouwde men aan een basiliek.  Op 19 maart 1942 gaf bisschop Kerkhofs van Luik toestemming tot de verering van Onze-Lieve-Vrouw van Banneux en op 22 augustus 1949 bevestigde hij het bovennatuurlijk karakter van de verschijningen, waarna in 1952 de erkenning door het Vaticaan volgde. Beco trad later in het huwelijk en leidde een eenvoudig familiaal leven. Banneux groeide uit tot een drukbezocht bedevaartsoord. Het wordt jaarlijks door zo'n 700.000 pelgrims bezocht. Er bevindt zich een bron, die door Maria aan Mariette getoond zou zijn, waaraan een geneeskrachtige werking wordt toegeschreven. In 1985 werd Banneux bezocht door Paus Johannes Paulus II. In juni 2005 werd er in de kapel brand gesticht en in april 2008 werden er acht metalen kruisen gestolen. In 2008 werd het 75-jarig jubileum gevierd.   

Uitzicht over Spa 

Ritverslag 21 augustus 2010 

Goed weer, mooie opkomst (10 man en 1 gastrenner), wat wil je nog meer. Piet is terug van zijn trainingsstage in Frankrijk. En ook Dave is er weer bij na een blessure gehad te hebben. Wegkapitein is Thei, en de vraag is natuurlijk waar hij ons naar toe zal gidsen. We fietsen via Genhout naar Klimmen, vervolgens naar Ransdaal, Schin op Geul en Wittem. In Schweiberg het eerste echte obstakel van de dag; de Schweiberg. “En groep” wordt naar boven gereden. Niemand wil, kan of durft te demarreren. Thei heeft duidelijk de kudde onder controle. Via Teuven vervolgen we onze weg naar Homburg en het altijd moeilijke, licht bergop lopende stuk, naar Henri Chapelle. Regelmatig worden de koprijders ververst. Zelfs Joshua doet zijn deel, na een moeizame start. Ook Arnaud en Febian beginnen weer in topvorm te komen en doen dan ook hun werk voor de kopmannen. Dan al wordt duidelijk dat we naar Eupen rijden, waar ook onze pauze zal plaatsvinden. De gebakjes, en taartpunten ed. vinden weer gretig aftrek. Nadat we weer volgetankt zijn vervolgen we onze route naar de stuw. Hier is het Pieter die de eerste “demarage” van de dag plaats, al is het om even vooruit te rijden voor het maken van een aantal foto’s. Helaas is door het goede weer de lens beslagen en zijn de foto’s niet bruikbaar. Via het bos rijden we naar het hoogste punt van vandaag. (400 mtr) Vanaf nu is het steeds licht dalend. Nog even het klimmetje bij Vaals en we zijn weer terug in ons eigen Limburg. We fietsen terug via Wittem, Valkenburg, Meerssen, Geulle en Elsloo. Een aantal mannen besluit nog even bij de “Dikke Stein” de vochtvoorraad aan te vullen. Na een paar pintjes (wit, bruin, donker) en colaatjes wordt er naar huis gereden. Thei was vandaag een soort van herder die over zijn kudde schapen waakte. Het was een leuke, niet al te zware tocht (althans niet de gebruikelijke verraderlijke klimmetjes). En toch werden 1300 hoogtemeters overwonnen. Bij deze willen we Thei bedanken voor het uitzetten van de tocht. Heb je ook een mooie route, laat ons dat dan even weten.

Ritverslag 14 augustus 2010

De tocht van vandaag staat in het teken van de one-man show van de niet graag jarig zijnde, altijd klagende en zeer sterk rijdende Nic S. (hij wil graag anoniem blijven) Hij is vandaag eveneens verantwoordelijk  voor een rustig niet al te zwaar rondje, omdat een aantal mannen pas terug zijn van vakantie. Thei was zelfs pas om 1 uur s ’nachts thuisgekomen na een lange autorit vanuit Frankrijk, hetgeen toch wel even apart vermeld mag worden. Klasse! Het weer was in ieder geval goed, dus vertrokken we (9 man) vol goede moed. Het eerste gedeelte van de tocht fietsen we door Limburg met een aantal, volgens Nic , “gemakkelijke” klimmetjes, noem het kuitenbijtertjes. Wie kent niet de col du “dikke buik” richting plateau van Eys.  Nic schuwt het kopwerk zeker niet en wordt  bijgestaan door Joshua en Christian. Na z’n 60 km door Limburg gefietst te hebben rijden we bij Slenaken (alweer een klim) België binnen. Uge heeft inmiddels besloten een kortere weg terug te nemen. (lees zijn reactie bij cycledating) Via een lusje rijden we richting Aubel voor de pauze. Hier vernemen we pas dat Nic vrijdag jarig is geweest. Hij wil niet in het zonnetje gezet worden dus neem hij plaats onder een van de parasols. De andere Steinse fietsclub zit ook op het terras te genieten van het mooie weer. Een van hen, Roger, wil graag  eens met ons terug fietsen, om te kijken hoe hij ervoor staat. We maken nog een lusje om Blegny heen, natuurlijk niet vlak, om vervolgens weer via Aubel richting Vise te fietsen. Eenmaal door Vise staat ons nog een verassing te wachten nl; de Halembay. Langs het Albertkanaal rijden we vervolgens terug naar Stein. Dit betekent dat het laatste stuk relatief vlak is. De geplande 120 km wordt zoals gebruikelijk weer eens overschreden en met ruim 1400 hoogtemeters was het bepaald niet vlak. Complimenten voor onze vakantiegangers, (Arnaud, Febian, Uge en Thei) ze hebben goed gereden aangezien het gemiddeld boven de 29 km/uur lag. We worden allen beloond met overheerlijk vlaai die Nic nog trakteert vanwege zijn verjaardag. Bij deze willen we Nic en Els nogmaals bedanken.  

Ritverslag 7 augustus 2010

Het is nog steeds vakantietijd hetgeen ook te merken is aan de opkomst. 6 man staan klaar, inclusief Jos, die na lange tijd weer van de partij is. Het voorstel van Jos om richting Spa te gaan krijgt geen steun. We besluiten het nog even rustig aan te doen zodat ook Uge de kans krijgt om weer wat fietsritme op te doen na zijn vakantieperiode. In Geulle halen we Jack in, die alleen op pad is omdat hij nog wat last heeft van zijn rug. Jack sluit toch aan. We rijden door het glooiende Limburg en pakken onderweg een paar klimmetjes mee. Eenmaal in de voerstreek aangekomen besluiten Jack en Uge een kortere weg terug te nemen. De overige 5 mannen rijden door naar Aubel voor de koffiepauze. Volgens Joshua worden de pauzes steeds langer en de ritten steeds korter. Maar het is vakantietijd dus waarom gek doen. Genieten mag ook wel eens. Na de stop rijden we via Plombière richting de Vaalserberg (drielandenpunt), gevolgd door de klim vanuit kasteel Vaalsbroek. Via Epen, Mechelen, Gulpen, Margraten, Bemelen rijden we richting Meerssen. Hier besluit Jos de remmen los te laten. Vanaf Meerssen komt de teller niet meer onder de 40 km/uur. (wind wel wat mee) Nic, rijdt de laatste 10 km  met de groep van Els terug. Terug in Stein net geen 120 km. Door de actie van Jos is het gemiddelde gestegen naar bijna 29,5 km/uur.

Ritverslag  31 juli 2010

Het is zaterdagmorgen 7:45 uur. 5 dappere pedaalridders zijn bezig met het inladen van hun stalen rossen in de bus van Nic. De vijfde fiets hoeft net niet dubbel gevouwen worden. Het past net. Vandaag staat de route Embleve in de Ardennen op de agenda. Nic, Ruud, Joshua, Pieter en Christian zijn er klaar voor. De rit naar het vertrekpunt in Chevron verloopt, ondanks dat het zwarte zaterdag is, voorspoedig mede door de “stomme kal” die er verteld wordt. Joshua vraagt tijdens de rit welke etappe vandaag wordt nagebootst. (zie verslag vorige week). De een komt met een wandeletappe, de ander met een rustdag. Dus ze hebben er zin in vandaag. Het zal echter meer een koninginnenrit of een klassieker (LBL) worden gezien het hoogteprofiel van de route. Na een uurtje rijden arriveren we op een van de beginpunten van de tocht. Helaas begint het een beetje te miezeren, dus besluiten we even een kop koffie te drinken. De regen zet niet door dus snel de fietsen uitpakken en ons klaarmaken voor het vertrek. Het begin is gelukkig vals plat, waardoor iedereen de gelegenheid heeft zich warm te fietsen. Vanaf z’n 10 km begint het al glooiend te worden. De uitzichten op de groene hellingen en mooie diepe dalen zijn schitterend. Het is te hopen dat we er van kunnen blijven “genieten”. De eerste echte klim is meteen een behoorlijk pittige. Ik noem hem maar even BZN (Berg Zonder Naam)  Stukken van 16% tot 18%. Dat hakt er in, hetgeen ook te zien is aan de omgevallen bomen langs de weg. Vervolgens gaat de route steeds op en af. Onder aan de klim van de Cote de Wanne besluit Joshua even naar zijn derailleur te kijken omdat de ketting steeds overslaat en daardoor niet al te veel kracht kan uitoefenen op de pedalen. Iets dat de andere eigenlijk niet erg vinden. Helaas wordt het euvel niet verholpen. Dus besluit Pieter bovenop de klim de veel te zware, aan vernieuwing toe zijnde Colnago eens onder handen te nemen. Et voila het probleem is verholpen. Via een klein lusje rijden we Stavelot binnen, waar we besluiten een terras op te zoeken voor onze middag lunch. Het is lekker warm in de zon en de vlaai, waar Ruud zijn bijnaam van Pommetje Horlepiep aan te danken heeft, gaat er goed in. Na de rust meteen weer bergop. Het blijft een schitterende en zware tocht. Helaas gaat een klein gedeelte van de route tussen Malmedy en Stavelot over drukke weg. Maar voor de rest betreft het allemaal zeer rustige wegen.  Het volgende zware opstakel is de Cote de Rosier. Deze is zwaar door z’n lengte van dik 4 km. Bovenop wordt er even kort gewacht. Nu is het nog ongeveer 30 km waarvan een aantal stukken bergafwaarts. Natuurlijk zitten er toch ook nog een aantal kleine klimmetjes in. Na 120 km komen we op een bekend punt uit. Joshua, Nic, Christian en Pieter hebben deze tocht 2 jaar geleden al eens gefietst met o.a. Jos en Dave. De weg die we nu op gaan rijden werd destijds omgedoopt tot “lijdensweg” omdat iedereen er toen behoorlijk doorheen zat. Nu gaat het nog “redelijk” met de vier. Ze besluiten ons sprintkanon Ruud, die tot dat moment is “gespaard”, in goede positie naar de finish te brengen. Kop over kop wordt er rondgedraaid. Helaas is bij Ruud het beste er vanaf en maakt hij ook kennis met de “lijdensweg”, alleen is hij nu opnieuw geasfalteerd. Maar eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat de 4 knechten net als 2 jaar geleden ook weer blij zijn de bus van Nic te zien. We besluiten de fietsen snel in te laden en nog even iets te drinken op het nabij gelegen terras. Als we de rit evalueren onder het genot van een pilsje begint het weer te druppelen. De hele dag hebben we super fietsweer gehad. Dus hebben we vandaag de weergoden weer mee gehad. Misschien is een van hen, die Wielergod van België die een aantal jaar geleden is overleden en wiens naam nog altijd op de Ardense wegen staat gekalkt. Het was een mooie tocht en we hebben een leuke dag gehad. We willen Nic bedanken voor het beschikbaar stellen van zijn busje.

Ritverslag 24 juli 2010

Het is vandaag slap op het Keerend. Wel staat de poort weer open. Nic is inmiddels terug van zijn week hoogtestage en besluit ondanks een tekort aan slaapuren, toch mee te gaan. Naast Nic staan Pieter, Christian, Ruud en Joshua aan de start van de voorlaatste touretappe. We besluiten de kerk in het midden te laten en zullen daarom een ritje van ongeveer 120 km maken. De man in vorm is Joshua. Hij heeft superbenen vandaag en houdt het tempo vrij hoog. Al snel blijkt waarom hij zo hard rijdt. Wraak op Nic waarvan de rest nu de dupe is. Een tweetal weken geleden besloot Nic bij een temperatuur van 37 graden het tempo op te trekken naar 40 km/uur om iets “af te koelen”. Joshua zat er toen een beetje door.  Nu met een temperatuur van 20 graden minder is het Joshua die het tempo hoog houdt om niet af te koelen. Christian is vandaag de wegkapitein en besluit om korte, pittige hellingen te nemen. We rijden via Klimmen, Voerendaal naar Bocholtz. Dan de toch iets langere Schweiberg omhoog. Joshua Contador houdt een strak tempo aan, net iets te strak voor Ruud die helaas moet lossen. Maar ja de tour wacht op niemand. Toch wordt de koers bovenop de Schweiberg even stil gelegd zodat Ruud kan bijkomen, waardoor het risico om buiten de tijdslimiet binnen te komen wordt voorkomen. Via Teuven  rijden we België binnen. De donkere wolken worden mooi omzeild. Vlak voor de ravitaillering in Aubel rijdt Joshua lek. Ondanks dat hij iedereen het “snot voor de ogen” heeft gereden krijgt hij toch assistentie van de andere mannen. Op het terras is Ruud de enige die besluit een torte cerise te bestellen. Helaas voor Ruud is die er niet, en mag hij kiezen uit torte du pomme of torte du pomme. Hij neemt dus de torte du pomme en wordt tijdelijk omgedoopt tot Pommetje Horlepiep. Na de stop rijden we verder via Val Dieu en vervolgens via Warsage naar Withuis. Vlak voor de grens rent een hert of ree langs de weg. Dit lijkt wel een echte touretappe. Gelukkig ondervind de groep geen hinder van deze rare toeschouwer. Op de Mescherberg besluit Ruud ten aanval te trekken. Hij zoekt de juiste versnelling maar dan loopt de ketting eraf. Wat een drama en dat op waarschijnlijk het beslissende moment.  De andere wachten nu niet meer en knallen de berg omhoog. Bovenop dan toch weer fair play en er wordt wederom op Ruud Schleck gewacht. Via de Bukel in Sint Gietere ( de berg waar Philip Gilbert ooit als junior het hele peloton dubbelde) rijden we richting Cadier en Keer. De klim bij ´t Rooth is de laatste klim die meetelt voor het bergklassement. De weg terug naar Stein is vervolgens grotendeels dalend. Bij aankomst in Stein helaas geen podium meer, dus hebben we voor niks een etappe uit de tour nagebootst.

Ritverslag  17 juli 2010

Er is helaas geen ritverslag binnengekomen.

Hieronder wel een tweetal foto's. Helaas was het geheugen van de telefoon vol voor meer foto's. Mijn geheugen was helaas leeg om een verslag te maken. Als iemand nog iets weet. Laat komen!

Ruud die zichtbaar geniet van een gebakje .                     Piet geeft de knechten de laatste instrukties.

Ritverslag 10 juli 2010

Ondanks dat het vandaag tropisch warm zou worden, stonden we toch met 9 personen in nieuw tenue klaar voor een rit van ongeveer 130 km. Brigit was na lange tijd ook weer van de partij. Ze wilde ons toch nog eens zien want ze had ons toch gemist. Thei had jammer genoeg geen zin om de “fietspaden” in België op te zoeken dus die heeft daarom een andere tocht gemaakt. Piet was weer benoemd tot wegkapitein en zou een ritje uitzetten naar Vise en dan nog een stuk door streek van Haspengouw. Dave had vandaag zijn dag niet. Wellicht door de warmte. Het was rustig op de wegen en de route die Piet uitzette was zeker de moeite waard. Met mooie uitzichten op Luik en andere Belgische dorpjes en de vele akkers.                                                     

Na 50 km een eerste oponthoud. Christian heeft een doorn in de band zitten. Piet heeft vandaag ATV gekregen in zijn functie van bandenwisselaar. Maar hij kan het toch niet laten het ventieldopje aan te draaien. We zitten  weer vlug op de fiets, maar 500 meter verder wederom een lekke band van Christian. Na wederom een snelle bandenwissel,ondanks de vele aanvallen van vreemde insecten, snel weer de fiets op, want dat geeft de enige verkoeling. Na ongeveer 60 km in de buurt van Tongeren besluiten Dave, Jack en Brigit een kortere weg terug te nemen. Christian, Pieter, Joshua, Nic en Piet rijden door. Na 71 km de eerste pauze. De cola smaakt naar meer en op het terras is het uit te houden. We besluiten via de “Haspengouw” streek terug te rijden. Je vraagt je af hoe Piet de weggetjes weet te vinden, maar ook weet te onthouden. Nic begint ineens het tempo op te schroeven tot snelheden tussen de 35 en 40 km. “Dan is het minder warm” meent hij. Christian en Joshua beginnen behoorlijk veel last te krijgen van de hitte. We besluiten nog ergens een ijsje te gaan eten. Volgens Piet zouden we daar binnen 5, 6, 7 of 8 km moeten zijn. Helaas voor Christian en Joshua worden het er 15 km. Maar we halen het. Snel de fietsen aan de kant en de ijssalon naar binnen. En koel dat het daar is, lekker. Joshua rent meteen door naar het toilet. Achteraf blijk dat hij zich is gaan verkoelen met water. Het is wel niet duidelijk of hij zijn hoofd onder de kraan heeft gehouden of zijn hoofd in de toiletpot heeft gehouden en vervolgens heeft doorgetrokken. De andere zitten inmiddels aan het overheerlijke ijs. Joshua heeft moeite het ijs op te krijgen. Of het is te groot ingekocht of de tongspieren hebben likproblemen vanwege het warme weer.

De verrekening van Piet in de afstand wordt hem “niet “ kwalijk genomen. Hij beloofd ons dat we binnen 15 km terug zijn in Stein. Gelukkig loopt een gedeelte bergaf. Eenmaal in Stein aangekomen na precies 130 km te hebben gefietst sluiten we de dag af op het terras bij de gebroeders Stijnen. Onder het genot van een Hoegaarden wordt de dag geëvalueerd. Het was een leuke en mooie route maar ook super warm.

Met dank aan Piet voor het uitzetten van de route. 

Vandaag de eerste rit in de nieuwe kleding. Meer foto's staan op de fotopagina.

Ritverslag 3 juli 2010

Vandaag 7 man aan het vertrek. (Piet, Nic, Arnaud, Febian, Thei, Christian en Pieter) Na een korte en leuke anekdote van Piet over zijn tand in de prullenbak maken we ons klaar voor een tochtje van 100 km i.v.m. het warme weer en de verwachte onweersbuien in de middag. Volgens Piet beginnen we op een bejaardenclub te lijken. Dit vanwege de “korte” afstand. In een strak tempo fietsen we richting Eijsden waar we in Withuis de grens over gaan. Vervolgens fietsen we binnendoor richting Battice. Om aan de kilometers te komen nog even een klein lusje via Clermont. Piet rijdt verder naar Banneux. Op het terras in Aubel houden we onze coca cola break. Het is inmiddels behoorlijk warm. Na drie kwartier uitpuffen stappen we weer op de fiets. We rijden via Homburg richting Teuven, waar we klim naar boven nemen. Christian en Arnaud houden het tempo redelijk hoog. Maar Thei besluit, bijna boven, een demarrage te plaatsen welke wordt gecounterd door Febian en Pieter. We vervolgen onze weg via de afdaling van de Schweiberg. In Gulpen fietsen we de Ingber omhoog. Nu rijden Febian en Thei op kop. Nu is het Christian die wraak neemt en demarreert. Er volgen nog een paar plaagstootjes waarna het rustig wordt. Nic slaat voor om in Elsloo bij de “Dikke Stein” een ijs te gaan eten. De groep gaat akkoord. Arnaud en Febian nemen de slotkilometers voor hun rekening. De verwachte eindspurt van Thei blijft uit en zodoende mag Arnaud als eerste de “Dikke Stein” aantikken. De behoefte aan iets nats is groter dan de behoefte aan ijs, dus wordt de rit afgesloten met een lekkere koele pint. Het ijsje schuift dus weer door naar de volgende rit

Ritverslag 26 juni 2010

Vandaag, sinds lange tijd weer een goede opkomst. Een voor een druppelen ze binnen. In totaal staan we met 12 man aan het vertrek voor een route naar de Rursee. Piet is vandaag onze wegkapitein. Nog voordat we weggaan is eigenlijk al duidelijk wie de man in vorm is. Namelijk Nic. Hij rijdt op dit moment zo goed dat hij de stenen uit zijn eigen terras rijdt. Ook onze twee Italiaantjes Joshua en Chiep zijn vandaag van de partij. Voor hun is dit de laatste test alvorens naar Italië te vertrekken om daar de Maraton dles dolomites te fietsen. De rest rijdt vandaag voor spek en bonen mee. We besluiten de kortste weg naar de Rursee te nemen via Vaals, het drielandenpunt. Na een kilometer of 15 het eerste oponthoud. Chiep die nooit lek heeft, rijd lek. Piet neemt meteen zijn tweede taak op zich door snel de binnenbanden te verwisselen, met hulp van Christian. In Vaals de eerste echte klim van vandaag: de Vaalserberg. Een aantal mannen testen de benen. Bovenop fietsen we langs het labyrint. Ook in de bossen die achter het drielandenpunt liggen is het een doolhof, maar Piet weet ons hier door heen te loodsen. Tot aan de Rursee is het licht glooiend. Dave heeft vandaag iets mindere benen. Waarschijnlijk nog last van de trip naar Engeland. Ook Jack probeert niet te forceren om rugklachten te voorkomen. De groep past het tempo daarom aan. Het laatste stuk naar de Rursee loopt flink naar beneden. Dan even een geschikt terras opzoeken voor de “torte” pauze. Al snel blijkt dat ze ons niet verwacht hebben, want de voorraad gebak is in het begin beperkt. Het is heet op het  terras, maar het uitzicht is mooi. Na een klein uurtje wordt de rit naar huis hervat. Volgens Piet redelijk vlak. Helaas moeten we weer eerst die klim omhoog. Toch stukken van 10%, en dat na de pauze. Iedereen voelt de benen dan ook behoorlijk. Maar daarna loopt het toch vaak genoeg bergafwaarts (ook goed te zien in het hoogteprofiel) Eenmaal terug in Limburg besluiten Jack en Dave op eigen tempo terug te rijden naar Stein. De rest van de groep fiets in een strak tempo terug. Nog even Beek om"zeilen" (om in Rursee termen te blijven) vanwege het NK op de weg. Het was vandaag weer een mooi lang tochtje.(bijna 170 km) Plaatsen waar we nog nooit zijn geweest. Al heeft Febian in zijn jonge jaren wel eens in de Rursee gezwommen. Of misschien hebben zijn ouders hem daar uit het meer gevist. Hij kon het zich helaas zelf niet meer herinneren.

Met dank aan Piet, voor het uitzetten van de route. Helaas geen ijs onderweg. Dit houden we dus tegoed voor een van de volgende ritten.

Zie de fotopagina voor een paar foto's.

Ritverslag 12 juni 2010

Vandaag maar met 5 man aan het vertrek. Nic, Arnaud, Febian, Joshua en Christian. We hadden van te voren geen route gepland dus gewoon uit de losse pols. Als we net vertrokken zijn begint het in de buurt van Geul aan de Maas al te druppelen. Niks aan de hand, de buienrader heeft toch geen regen aangegeven. Maar een stuk verder begint het steeds harder te regenen. Toch maar even de regenjasjes aan en toch maar door gefietst in de hoop dat het om een verdwaalde bui gaat. Maar helaas de regen blijft aanhouden en Febian en Christian besluiten in Berg en Terblijt af te slaan en naar huis terug te fietsen. Joshua, Nic en Arnaud gaan verder en maken nog een klein rondje door Limburg. Al met al een dag om snel te vergeten. 

Ritverslag 5 juni 2010

Afgelopen zaterdag met Thei, Dave en Febian een tocht via Cadier en Keer en Eckelrade richting belgië gefietst. Volgens onze tomtom, Thei, zouden we niet zo ver gaan aangezien hij nog een tochtje naar Morzine moest maken, deze week dus. Maar in Belgie aangekomen blijkt de tomtom Thei niet zo goed te werken en uiteindelijk zitten we weer eens in Banneux aan de koffie en vlaai. Het is er lekker toeven in de zon en de sneeuw is inmiddels geheel verdwenen. De terugweg hebben we een beetje moeten zoeken met het kompas maar we zijn toch tot stilstand gekomen op het terras van de dikke stein in Elsloo onder het genot van een welverdiend koud bier.

Ingezonden door Arnaud.

Ritverslag 29 mei 2010

Vrijdagavond stond het bruiloftsfeest van Brigit en Jack op het programma. Een goede opkomst van de clubleden. Namens de club werd het gezamenlijke cadeau overhandigd. (een doos met 3 gevulde bidons waarvan een met een bijdrage voor de huwelijksreis). Een gezellige avond (nacht) volgde. De mannen genoten van het eten en bier, ondanks het aangekondigde alcoholverbod voor onze minderjarige (<40 jaar). Al snel werd duidelijk dat de zaterdagrit in het gedrang zou komen. Een splitsing van de groep was dan ook de enige uitkomst. Groep A: De zeer verstandige 50+ers exclusief Nic natuurlijk, die besloten het rustig aan te doen met de drank en gewoon zaterdag om 9:00 uur aan het vertrek stonden voor een leuk ritje. Groep B : de middenmoters. Redelijk verstandige mid-veertigers die niet vies zijn van bier maar die de grenzen kennen. Zij stonden om 10:00 uur aan het vertrek voor een tocht van 85 km. Tot slot de C groep: De jongeren (dus onder de 40) die de wielersport  tijdelijk verruilden voor het clubkampioenschap bierdrinken. Of zij zaterdag de fiets nog aangeraakt hebben is nog niet geheel duidelijk. Ze zijn wel met de fiets naar huis "gefietst".

Vandaag dus geen ritverslag. Verder willen we Brigit en Jack nogmaals feliciteren met hun huwelijk. Zij verblijven momenteel op Lanzarote. Wielerkleding hebben ze wel meegenomen maar of die gebruikt gaat worden is natuurlijk de vraag.

We hopen binnenkort een aantal foto's op de site te plaatsen van zowel het feest als het boerengolf van twee weken geleden.

Ritverslag 23 mei 2010 (Tilff-Bastogne-Tilff)

Om 7.15 verzamelden zich een 6-tal coureurs op het Keerend om de kuiten te pijnigen in de Ardense hooglanden. Pieter, Christian, Jeffrey, Joshua, Febian en Ruud konden na de sterke verhalen tijdens de nadrink van de vrijgezellenfuif van Jack geen excuses meer aandragen om niet in Tilff aan de start te verschijnen. Eerste noemenswaardige voorval al voor de officiële start in Tilff, bij het oversteken van de brug over de Ourthe in Tilff ligt Ruud al op zijn snuffer. Elleboog ligt beschadigd, zadel ietwat scheef valt de schade uiteindelijk mee en wordt vol goede moed, aan de tocht van 136 km begonnen. Alleen tijdens de eerste klim van de Cote de Chambralles wat last van het gigantische deelnemersveld. Voor de rest prima kunnen fietsen. Voor de 1^e pauze staat de Cote de Wanne op het menu. Volgens Joshua en de Chiep (al voor de 3^e maal deelnemer van T-B-T, kenners dus) “enne versjrikkelikke klum”, “ich moot d’r neet aan denke dat veer dae nog op motte!”. Bemoedigende woorden dus van onze cracks. Met enige reserve dus maar begonnen aan deze kuitenbijter, waarna we met verbazing makkelijk boven kwamen. Commentaar van de heren:”dan zal dat waal enne angere berg zin gewaes”! Natuurlijk heren. Tip van Christian: let niet alleen maar op je klokje en het achterwiel van je voorganger, maar kijk ook eens om je heen. Dan weet je waar je zit en geniet je ook nog eens van de schitterende omgeving waar je doorheen fietst. Op de cote de Rosier kreeg Febian last van een leegloper. Op karakter naar boven gefietst waar we een poosje op Piet hebben zitten wachten maar daarna toch maar zelf de band hebben verwisseld. In de aanloop naar de Redoute, een lang stuk van een km of 30, vals plat omlaag maar de wind recht op de neus, lieten Joshua en de Chiep zien dat het voorbeeldige knechten zijn. We hebben heerlijk met z’n allen (uiteindelijk wel een peloton van zo’n man of 40) bij die 2 uit de wind kunnen zitten. Chapeau heren. Bij het aangaan van de Redoute was zelfs bij Pieter en Christian enige onzekerheid in de ogen te bespeuren. Toen ze echter zagen dat er op de top gratis blikjes Red Bull werden uitgedeeld vlogen ze omhoog. Ik dacht de je vleugels kreeg nadat je dit spul dronk, de gebroeders Stijnen krijgen dat blijkbaar al van tevoren. Na de Redoute achter ons gelaten te hebben relaxed terug naar Tilff gefietst waar we moe maar voldaan nog even een terrasje hebben gepikt. Hier tot de conclusie gekomen dat Chipo met nipte voorsprong op Joshua de bolletjestrui had binnengesleept. Fotograaf Pieter heeft nog wat plaatjes geschoten. Verassend veel sfeerimpressies in plaats van actiefoto’s. Reden hiervan is dat als Pieter volle bak naar boven knalde en snel de camera wilde pakken, hij voordat de flitslamp op de camera was gezet al weer op zijn fiets kon stappen omdat iedereen al boven was. Conclusie: natuurlijk hebben we nog een aantal klimgeiten in ons gezelschap (luister maar eens naar dat gemekker), er wordt echter niemand meer op grote afstand gefietst.

Volgend jaar weer? Ik denk van wel.

Dit ritverslag is (onder dwang) ingezonden door Ruud. Zoals gebruikelijk een mooi verhaal. Ruud bedankt daarvoor. Hoop dat dit andere aanspoort in de toekomst ook eens een verslag in te sturen.

Hieronder een overzicht van de beklimmingen. In totaal deden 8090 personen mee.

Ritverslag 15 mei 2010

Vandaag maar een relatief kort rondje. Net geen 100 km over de (uitsluitend) Limburgse wegen. Met een aantal kuitenbijters zoals de Fromberg, Vijlener Bos en Eperheide. Het tempo lag gedurende de hele rit redelijk hoog, hetgeen mede te danken was aan Thei die net terug was van een trainingsweek op Mallorca.

Korte rit omdat in de middag nog het vrijgezellenfeest van Jack op het programma stond. Boerengolf in Trintelen. Een zeer ludiek uitstapje met verrassende winnaars. Na een uitgebreid diner, tot in de late uurtjes gezellig wezen drinken bij o.a. cafe de Chiep.

Ritverslag 8 mei 2010

Vandaag geen ritverslag maar het volgende.

Op het moment dat Nic een spaak kapot rijdt is het jack die meteen zegt dat we wel wachten en dat we even een wiel in Gulpen kunnen gaan halen. Als blijkt dat er met dat wiel niet meer te fietsen is, is het Jack en Joshua die het wiel gaan omwisselen. De rest blijft gedurende 15 tot 20 minuten in de kou wachten.

Dan krijgt Jack zelf last van zijn rug en wordt het tempo iets aangepast. Behalve de laatste 10 km. Ondanks dat ik  een aantal keer heb aangeven, het iets rustiger te doen omdat Jack achterblijft, rijdt de groep steeds verder weg. In eerst instantie was het gat slechts 100 tot 200 meter. Als toen even rustig was gereden  zou Jack gemakkelijk zijn terug gekomen. Maar blijkbaar heeft niemand in de gaten dat er twee mensen op achterstand fietsen. Jammer, Het motto is toch samen uit samen thuis.

Om dit in de toekomst te voorkomen stel ik het volgende voor;

• iedereen geeft duidelijk en tijdig aan als het voor hem te hard gaat.
• als iemand anders dit aan geeft (dus voor een ander) wordt dit ook opgevolgd. (even wachten of het tempo laten zakken)
• bergop (steile beklimmingen) mag iedereen zijn eigen ritme omhoog rijden. Boven wachten of omdraaien.
• Samen uit, samen thuis. het is geen wielerwedstrijd. Degene die wil knallen; dinsdagavond wielerbaan Geleen.

Iedereen zal wel eens een keer een slechte dag hebben of een blessure oplopen. Dus dit kan iedereen gebeuren. laten we hier dus rekening mee houden.

De ritgegevens zijn bijgewerkt.

Ritverslag 1 mei 2010

Vandaag zijn we met 10 personen vertrokken. Omdat de weersvooruitzichten niet echt goed waren "werd besloten" beetje "in de buurt" te blijven. Meteen vanuit het vertrek sloot de Schepers groep uit Stein bij ons aan. Zij hebben dan ook bijne de hele rit achter ons gereden. Helaas ging het voor Brigit in de buurt van Banholt iets te snel. Zij besloot dan ook om terug te gaan. Jack heeft de groep helaas niet meer bijgehaald. Foutje dus. Rondom Aubel weer de nodige klimmetjes en vervolgens richting Plombiere richting Vaals. Koffietijd in Holset. Na de pauze via Wittem, Gulpen, Ijzeren, Berg en Terblijt , Meerssen terug naar Stein. Toch nog 115 km. Voor de meeste een makkie na de zware KBK van een week eerder.

Ritverslag  25 april 2010

Zondagmorgen 8:30 uur. 7 man verzamelen zich bij Nic om richting Klimmen te vertrekken waar de start zal zijn van Klimmen - Banneux - Klimmen (KBK). Arnaud, Ruud, Chiepo, Christian, Pieter, Uge en Febian. Als we in Klimmen aankomen is het zeer druk. We zijn net op tijd voor de inschrijving, want even na ons is de tocht volgeboekt. Jack en Brigit zijn ook van de partij. Maar zij zullen de tocht alleen fietsen. Dat het druk is merken we als we eenmaal vertrokken zijn. Een lange sliert van renners slingert door het golvend heuvelland. Maar de oranjetrein dendert overal langs. Vele groepen worden ingehaald. De mannen zijn in vorm. De heenweg naar Banneux verloopt goed. We blijven goed bij elkaar, maar natuurlijk heeft iedereen zijn zwak momentje. Als we in Banneux aankomen wederom die gezellige drukte. Snel het eetpakket pakken en doorfietsen naar de inmiddels vaste stopplaats, voor een stukje vlaai. Hier probeert iedereen de meegenomen repen, koekjes, gels en het eetpakket en het stuk vlaai op te eten. Hetgeen niet iedereen lukt. Vooral chiepo heef grote moeite om alles op te krijgen. Hij lijkt wel een hamster die aan zijn winterslaap begint. Waar laat hij het allemaal. Op het terras is het uit te houden, maar na een tweetal drankjes toch maar verder. Iedereen is weer volgetankt en klaar om terug te fietsen. Al snel blijkt weer dat de vlaai wonderen verricht bij Ruud. Bergop sluipt hij steeds weg uit de groep. Tot aan Val Dieu gaat het nog steeds goed met de mannen. Alleen de eyserbosweg die nog genomen moet worden baart ze kopzorgen. De pauze in Val Dieu is kort, snel wat drinken en verder. De laatste zware loodjes, met nog een aantal pittige beklimmingen. En dan de eyserbosweg. Ruud heeft waarschijnlijk vaak de AGR gezien. Want halverwege de klim demarreert hij weg uit de groep. Tevergeefs want hij wordt toch weer bijgehaald. Boven even wachten tot de groep weer bij elkaar is en dan terug naar Klimmen. Na 155 loodzware kilometers bereiken we de finish. De laatste 15 km terug naar Stein verlopen wederom zonder problemen. Iedereen heeft super gereden, gezien de mindere voorbereiding. 2200 hoogtemeters overwonnen en ondanks de drukte een mooi gemiddelde. Totaal geen pech onderweg. Om 8:30 vertrokken om 16:30 uur terug, (precies 8 uur )een normale werkdag. Maar het was de moeite waard.

Ritverslag 17 april 2010

In verband met de drukte op de Zuid Limburgse wegen als gevolg van de AGR hebben we vandaag bewust gekozen uit te wijken naar onze zuiderburen. Schitterend fietsweer. Voor het eerst weer eens ontblote armen en benen. Zou ook tijd worden. Wederom een goede opkomst van 12 personen. De route loopt eerst langs de Zuidwillemsvaart richting Vise. Vervolgens naar Blegney waar besloten wordt verder door te fietsen richting Banneux. Onder aan de klim naar Banneux enige aarzeling in de groep: wel of niet naar boven. De behoefte aan een heerlijk stuk vlaai doet ons toch besluiten de klim naar boven te nemen. De verwachte aanval van onze woensdagavondcoureurs met de superbenen blijft uit. Buiten verwachting is het Piet die als een van de eerste boven is. Het afzien tijdens de klim wordt beloond. Boven in Banneux heerlijk op het terras, onder de volle zon met overheerlijke vlaai. Wat kan fietsen toch mooi zijn. Ondanks de grote stukken hebben de mannen weinig moeite deze te verorberen. Na een tweede rondje toch maar weer op pad. Er wordt besloten een gemakkelijke weg terug te nemen. Via Battice richting Eijsden loopt alles goed naar beneden. De laatste 30 kilometers lopen via Gronsveld-Amby-Meerssen-Geulle terug naar Stein. Mooi tochtje dankzij Nic en ook Piet. Verder een tocht "sans histoire" zoals onze zuiderburen zouden zeggen. Slechts een lekke band van Uge in Bunde. En een onverwachte "plas"pauze? van Nic tijdens de klim naar Banneux.

Ritverslag 10 april 2010

Vandaag een nieuwe record van 12 personen. Natuurlijk vanwege het redelijke weer al was het toch nog wel een beetje fris. Alleen, bijna raadslid Jos had last van een blessure, onze bijna bruid Brigit, die een beetje ziekjes was en onze albino (binnenkort met witte helm, schoenen, bril, helm enz) Chiep(olini) die een klus had, waren niet van de partij. De geplande route werd al snel verlaten. Zodra je iets afwijkt van de route raakt de Garmin in de war. Dus vanaf Withuis (zaten toen al verkeerd) gewoon de naas gevolgd. Richting het heuvelachtige Aubel en Plombiere. Bij het binnenrijden van onze eigen Limburg het eerste noemenswaardige voorvalletje. De grote verdwijntruc van Ruud (hij kan zo in de show van Hans Klok). Na een langdurige zoektocht, helaas zonder resultaat, maar doorgereden naar Holset voor onze koffiestop. En ja hoor daar zat onze koninklijke hoogheid prinsheerlijk op het terras. Zodra Ruud vlaai ruikt is hij niet te stoppen en zoekt hij de kortste route. Na de koffiestop de route vervolgd via Wittem, Fromberg op en via Ransdaal, Klimmen terug naar Stein. Vlak voor Geverik nog even de kapotte achterderailleur van Christian. (inmiddels een mail naar Campa vanwege het loslaten van een schroef). Dus Eigenlijk een lekker ritje. Geen lekke banden, geen valpartijen, lekker vlaai en koffie onderweg en iedereen kon heel goed volgen. Voor de ritgegevens zie verder op de site.

Ritverslag 3 april 2010

Vandaag 8 personen aan het vertrek voor de grote Paasprijs. Helaas heeft niemand de eieren gevonden. Waarschijnlijk waren ze toch te goed verstopt. Of de verkeerde route gereden. Vandaag heeft Piet zelf lek gereden. Weet  niet wie hem dit keer geholpen heeft. Omdat de band poreus was heeft hij de route vroegtijdig moeten afbreken. De overgebleven hazen zijn vervolgens richting Aubel gefietst en weer terug. Helaas geen routeschema van deze tocht. Wellicht nog het vermelden waard over de tocht van vandaag is dat aan de term "bermtoerisme" een nieuwe dimensie is toegevoegd. Op de 1e plaats  nadat Ruud moest uitwijken voor wie anders dan Nic, met een dubbele Rietberger een duik in de berm nam.
Even voor Aubel ging Jack zomaar even in de pratsj liggen. Klopt waarschijnlijk toch dat het baasje de eigenschappen van zijn huisdier overneemt (in dit geval 't verkske).

Ritverslag 27 maart 2010

Vandaag voor de eerste keer eens goed fietsweer. Goede opkomst met 10 personen. Het gaat dus de goede kant op. Ook begint iedereen langzaam aan in vorm te komen. Ondanks de glooiende route door Zuid-Limburg en tegenwind toch een mooi gemiddelde van 28 km/uur. Nieuws van de dag was natuurlijk de aanwezigheid van Joshua. De comeback van onze VDB. Voor de eerste keer weer een serieuze training. Het gaat dus gelukkig weer de goede kant op met Joshua. Maar omdat hij toch een trainingsachterstand heeft zal hij zich vooral richten op de herfstkoersen. Een tweede verrassing was natuurlijk de overheerlijke vlaai van Febian na afloop van de rit. Febian was vandaag jarig en trakteerde de nog resterende groep op koffie en vlaai bij hem thuis. Helaas kon hij vandaag zelf niet mee vanwege een operatie aan zijn arm. Onze vlaaienman Ruud, die vandaag ook niet mee kon, vond wel de weg naar Kerensheide. En toeval of niet, vandaag geen enkele lekke band. Vanaf volgende week zullen we de afstand en de hoogtemeters weer opvoeren.

Ritverslag 20 maart 2010

Ondanks het slechte weer stonden we vandaag met 9 1/3 man aan het vertrek : Piet, Dave, Nic, Christian, Pieter, Ruud, Uge, Arnoud, Febian en de kleine Glen die vandaag als gastrennen mee ging. Glen is 11 jaar en fietst als jeugdrenner zijn wedstrijden. en hij kon zeer goed volgen. In verband met de te verwachte regen, welke achteraf gelukkig mee viel, hebben we vandaag twee lusjes gemaakt. Eerst richting valkenburg met de beklimming van de Lange Raarberg en Haasdal. Vervolgens via Nuth, Genhout terug naar Stein zodat Glen naar huis kon fietsen. Daarna nog een lusje om het Albertkanaal gemaakt om toch aan 75 km te komen. Ook vandaag weer de nodige lekke banden, Nic, Pieter en Ruud 2x. Dit betekent dat Ruud verder uitloopt in het LBK (lekkebandenklassement) Natuurlijk wederom een dankwoord aan Piet vanwege de assistentie bij de bandenwissels. Wat moeten we zonder Piet. Dit zal hem in de zomer vele gratis ijsjes opleveren. Hopelijk is het volgende week eindelijk eens beter weer. Dus tot volgende week.

Ritverslag 13 maart 2010

Ondanks lichte regen stonden we vandaag met 8 mannen en 1 jonge dame aan het vertrek.  Piet, Jack en Brigit, Febian, Ruud, Christian, Pieter, Arnaud en Nic. 4 personen hadden zich afgemeld waaronder de nationale schaatstop. Met wind in de rug richting Eijsden. In Withuis de grens over en vervolgens richting Voeren. Tijdens de eerste serieuze klim, reed Ruud lek. Hij bleef moederziel alleen achter omdat niemand hem had hoeren roepen LEEEEKKKKK. Dus na verloop van tijd toch maar met een paar man terug gereden om onze man in nood te helpen. Daarna snel weer terug naar de groep. Op de terugweg in Del Gulpen het tweede pech geval. Lekke band Pieter. Onder toeziend oog van Mr bandenwissel Piet word het euvel snel verholpen. Via Gulpen, Margraten, Berg en Terblijt, Meerssen en Geulle rijden we terug naar Stein. Helaas heeft de Garmin ons vanaf het lekrijden van Ruud in de steek gelaten, zadat de hoogtemeters niet bekend zijn.  Voor wat betref ons lekkebandenklassement staat Ruud met 2x alleen aan de kop. 2 uit 3 is een super gemiddelde. Voor de ritgevens zie het totaaloverzicht.

Ritverslag 7 maart 2010

Slechts 4 personen trotseerden de kou en stonden om 9:30 uur aan de Meule op het Keerend. Een aantal personen hadden zich afgemeld. Dus begonnen Piet, Arnoud, Ruud en Christian aan een koud tochtje door Limburg. En koud was het. De thermometer in Beek gaf 1 graad aan. Daarbij stond er ook een behoorlijke wind zodat het voor het gevoel nog kouder was. De route ging via Klimmen, Voerendaal richting Eys. Vervolgens naar Gulpen. En via Banholt, St-Geertruid terug naar Berg en Terblijt. Om vervolgens via Ulestraten terug te keren naar Stein. Ondanks de opeenvolging van klimmetjes en de tegenwind hebben we goed door gereden. Hetgeen niet uit het gemiddelde afgeleid kon worden. Ondanks de kou was het een lekker ritje. Voor de gegevens zie het tochten overzicht.