Zaterdag 17 mei 2014

Vandaag staat de Tour de Namur op het programma. 5 liefhebbers vertrekken rond 7:00 uur richting Namen. Een rit die niet geheel vlekkeloos verloopt. Foutje van de planner, waardoor we in de verkeersdrukte terecht komen en ook nog moeten zoeken naar de goede parkeerplaats. Het levert ons een achterstand van ruim een half uur op de planning. Maar ieder nadeel hebt zijn voordeel. We kunnen namelijk alles kort aandoen omdat de temperatuur al heerlijk is. Snel klaarmaken en inschrijven. De ergste drukte is weg, alweer een voordeel. Dan kunnen we eindelijk aan de tocht beginnen. En het begint al goed, al na 3 kilometer de eerste klim (de Citadel van de noordkant), en meteen al een pittige of ligt het aan de koude start. Arnaud heeft duidelijk wat moeite om het goede ritme te vinden. Joshua krijgt de opdracht om het aantal “inhalers” te tellen. Het is echter niet te doen, hij stopt dan ook bij 8 mannen en 1 vrouw, er zullen er nog velen volgen. Ondanks dat we aan de late kant zijn is het behoorlijk druk, verklaarbaar door het schitterende fietsweer. Bij de eerste bevoorrading na 40 kilometer snel wat proviand inslaan want we zijn met bijna lege zakken begonnen. Korte pauze en dan weer de fiets op. Tot aan de eerstvolgende klim is het ruim 15 kilometer vlak, en gaat het tempo flink omhoog omdat we ons laten  opjutten door een andere groep. Als ons dit maar niet gaat opbreken. Andere profiteren natuurlijk weer van al ons beulswerk, waardoor een weer een peloton gevormd wordt van een man op 30-40. Vlak voor de beruchte “La Cayolle” halen we nog een groep van een man op 50 in. Drukte dus. Maar tijdens de klim laten we iedereen weer snel achter ons, al krijgen we nu te maken met mannen en vrouwen die van de fiets moeten omdat de klim toch wat te steil is. (max 19%) Het is slalommen, slippende bande en afzien, dit is niet leuk meer zo steil is dit k…. ding. Maar de mannen komen “goed” boven. Die hebben we achter de kiezen. Nog een klim volgt alvorens bij de tweede bevoorrading aan te komen. Een iets langere pauze. We moeten de reserves echt aanvullen want we hebben er al voldoende verbruikt. Joshua fleurt op na een toiletbezoek. Hehe, die zat hem al vanaf de start dwars. Feebie begint te twijfelen of hij de afstand wel aan zal kunnen en ook Arnaud ziet het donker is, hij is al behoorlijk diep moeten gaan. We hebben inderdaad wat te gek gedaan, we moeten het tempo wat aanpassen anders halen we allemaal de finish niet. 5 beklimmingen achter de rug nog 8 te gaan. En we krijgen ook nog eens af te rekenen met een opstekende wind in het nadeel. De 6 beklimmingen van het derde blok laten zich doen, het is meer de wind die het moeilijk maakt. En natuurlijk ligt het tempo toch weer redelijk hoog en zijn er tal van medefietsers die weer van ons werk profiteren. Af en toe durft er eens iemand mee te draaien en wat kopwerk te doen. Het is trouwens wat rustiger geworden op de weg, het verspreid zich wat meer. We overleven de beklimmingen weer en arriveren bij de 3^de verzorgingspost. Het is nu nog ongeveer 35 kilometer tot aan de finish. Dit moet te doen zijn, zeker nadat we ons weer hebben volgepropt met allerlei zoetigheden. Kom op, dit gaat lukken al wacht ons nog een leuke klim. Maar we hebben eerst nog een vlak stuk en een lange afdaling voor de boeg. En dan ineens, een U-bochtje en we staan voor de Triple Mur de Monty (max 21,5%) en dat na 135 loodzware kilometers. Dit is een echte verschrikking, de Keuteberg is er niks bij, dus effe doorduwen en afzien, voor het laatst. Bovengekomen heerst er opluchting, de rest is een makkie. Langs de Maas doen vooral Pieter en Joshua het kopwerk. Christian houdt zich wat rustig, hij heeft nog een minder prettige herinnering aan de laatste klim. Aan de voet van die laatste klim, de Citadel, laten Pieter, Arnaud en Feebie het gaan en fietsen Joshua en Christian zij aan zij naar boven. Voor Joshua de eerste kennismaking met de Citadel, maar hij heeft er weinig moeite mee. Als we boven weer compleet zijn dalen we terug naar de Maas waar we nog even een terrasje opzoeken. Deze mooie zware fietsdag moeten we gepast afsluiten. Onder het genot van een pilsje wordt de tocht geëvalueerd. Iedereen vond het een zware rit, natuurlijk zijn we daar zelf schuldig aan, maar we hebben met z’n allen de finish op het tandvlees gehaald. Nog een paar kilometer uitfietsen, stuurnummer inleveren, terug naar de auto, inpakken en wegwezen. Het was een lange dag, maar mooie dag.