Zaterdag 3 mei 2014

We vertrekken vandaag onder strakblauwe hemel richting, ja richting wat? Het is voor iedereen een verrassing ook voor de garminrijders! Wat we zeker weten is dat het einddoel de Roche aux Faucons in Tilff is, vorig week nog een scherprechter in LBL. Pieter waarschuwt nog voor het spoorweggetje, daarna begint de klim. Hopelijk hebben Christian,Febian,Jack,Joshua en Arnaud deze niet onbelangrijke opmerking in hun routeschema opgeslagen. Het eerste deel van het parcours is uiteraard bekend en gaat van een leie dakje. Het gaat eigenlijk veel te makkelijk met deze wind vol in de rug. Hopelijk is de wind straks minder, maar dat zien we dan wel. Nu genieten van de rugwind. De eerste verrassing van de dag is al gelijklangs het kanaal richting Geulle. Een of andere halve gare is erg ongeduldig en rijdt met zijn wagen door het talud, ramt vervolgens een paaltje en vliegen er stenen in het rond. Gelukkig geen schade op een enkel blauwe plek na dan. We vervolgen enigzins verbaasd de route. De eerste beproeving staat ons in Berneau te wachten. De lange rechte klim de grote weg, blijft vervelend, maar gelukkig rugwind. Jack  heeft problemen, te veel last van zijn rug. Even verderop aan het eind van beklimming in Blegny neemt Jack de afslag naar huis, de overigen zetten de koers voort. Jammer van Jack, het ging net weer beter.

Even na Blegny richting Fleron zitten we op voor ons onkend terrein. Mooi landschap, kleine weggetjes, nauwelijks verkeer. Prachtige natuur, dat is volop genieten. Even later stopt het asfalt weggetje en wordt het onverhard. Geen probleem, we rijden rustig verder. Opeens worden we verrast, de garmins zeggen dat we het weggetje rechtdoor naar boven moeten nemen. Dat zal toch niet hé! Jawel er is geen andere optie! Miljaar.......dit is volgens enkele een mtb route. Het weggetje is een halve meter breed, en er stroomt een klein beekje doorheen. En natuurlijk de nodige keien. Er wordt getwijfeld. Het is Christian die te voet verder gaat. Feebke denk daar anders over en fiets naar boven, zo goed en kwaad als dat gaat. Alras volgen Joshua en Arnaud. Christian heeft nog twijfels maar niet veel later ploetert ook hij naar boven. Alleen Pieter missen we nog. Als we boven al een tijdje staan te wachten en de banden een beetje schoon vegen in het gras, horen we Pieter. Een beetje verongelijkt, maar we zien hem nog niet!  Even later komt hij schoon en met een smetteloze witte fiets boven. Snel verder. Nog nauwelijks bekomen van de klim staan we alweer voor een aangename verrassing. We krijgen na het tunneltje gelijk een flinke stijging en niet veel later onverhard! Ik zei toch dat het een mtb route is!!!! We moeten via steil bospaadje naar boven. Gelukkig wel eentje met twee kleine gootjes en hier en daar grove kuilen. Hier is alarmfase 10 van kracht, maar toch zien enkele mannen kans om de schitterende vergezichten in zich op te nemen. De klim eindigt onverwachts op een erf!.. De eigenaars roepen la rue is la....Waar? La.... We draaien om en gaan verder en vervolgen de klim over onverharde weg. Langzaam bereiken we de top en worden beloond met een werkelijk prachtig mooi uitzicht. We dalen daarna richting Tilff en arriveren bij het spoorweggetje, iedereen is klaar voor de beklimming. Eeuh een iemand is nog bezig met een broodje....niet te geloven! De klim van La Roche aux Faucons begint gelijk stevig met 14%. Het is een pittige en ook wel lange klim, maar we bereiken nagenoeg als groep de top, althans dat denken we. Het venijn zit hier duidelijk na het bereiken van de top. Er volgt nog een lang heuvelachtig slot en met de wind op de kop niet echt prettig. Hier moet Arnaud de overige mannen laten gaan. Staan of zitten het maakt niet uit, het gaat niet meer. Gelukkig zijn we  snel in Tilff voor de koffie en tarte!. Helaas geen tarte aanwezig. We komen in het zonnetje snel op krachten en gaan weer en route. De terugweg wordt ingezet. Met in het begin twee pittige niet lopende beklimming vanuit Tilff, al lijken de Schleck brothers daar weining last van te hebben. Waarschijnlijk krachtvoer gekregen gisteren.De terugweg verloopt gladjes totdat.... Ja hoor het is weer zover na een afdeling over een artisane weggetje staan we weer ergens verbaasd te zijn op een boerenerf. We moeten rechtdoor volgens de garmin. Maar er is geen rechtdoor! Snel een plas pauze en dan, helaas, terug naar boven en improviseren. Dat zijn extra trainingskilomters nietwaar, kan nooit kwaad. We fietsen op richtingsgevoel verder en even later zitten we weer op het parcours. Blijft een raadsel waar dat weggetje is gebleven. we dalen richting Limburg met de harde wind op de kop, kost toch wel veel kracht. En aangezien we de Bekker hebben gemist en de drankbussen leeg raken vloeien bij een ieder de laatste krachten weg. We zijn dat ook total loss als we het terras in Elsloo bereiken. Moe maar voldaan genieten we nog even in het zonnetje van een welverdiende pint. Het was weer eens wat
anders..

*  De Roche aux Faucons was een onbekende beklimming totdat hij ineens werd opgenomen in de finale van Luik-Bastenaken-Luik. De koersdirectie hoopte dat deze korte maar steile beklimming de scherprechter kon worden in de finale. Of dat echt is gelukt, dat is nog stof tot discussie. Toch willen erg veel wielrenners deze beklimming met stoere naam zelf eens proeven. De beklimming loopt bijna helemaal gelijk aan de Côte d'Avister, maar het begin maakt deze beklimming wat uitdagender. De beklimming start bij de brug over de Ourthe in het prachtige dorpje Méry. Direct na de spoorovergang begint de weg flink te stijgen met percentages rond de 14%. Gelukkig mag je 200 meter verder op de kruising linksaf slaan richting Avister. De volgende volgende 700 meter ga je hoe dan ook voelen. Met gemiddeld 14% klim je omhoog het dorpje uit. Pas als je de grote grasvlakte aan aan je rechterhand voorbij bent gereden bereik je langzaam de top van de beklimming. De Roche aux Faucons ligt 2 kilometer verder op langs de weg. Dit na een korte afdaling en een stukje vals plat die niets meer toevoegen

Geplaatst door  Arnaud