zaterdag 8 juni 2013

Verslag site Tour de Namur :

Net als in 2012 zakten er weer een pak wielerliefhebbers af naar de hoofdstad van Wallonië. Het terras bij de startplaats was dan ook bomvol. Het was een schitterende dag om te fietsen, want voor het eerst in de geschiedenis van de tocht was ook de zon nadrukkelijk aanwezig. Een andere opvallende gaste was Tanja Dexters. Zij mengde zich tussen de 3.500 andere deelnemers.

Het was niet alleen genieten in Namen, maar ook afzien. Na 19 km moest het grootste gedeelte van de wielerliefhebbers over de Triple Mur du Monty, de zwaarste helling in het parcours. Deelnemers die kozen voor de 76 km konden deze helling nog ontwijken. In de slotfase ging wel iedereen over de Citadel du Namur richting de eindmeet.

Na afloop was iedereen vol lof over het parcours van de Tour de Namur Cyclo. "Het was een heel verrassend parcours", aldus deelnemer Greg Broekmans. "Niet de Ardennen die we kennen van de koers."

Op de terrasjes bij de aankomst genoten de duizenden wielerliefhebbers van de zon en een verfrissend drankje! Zo werd het weer een heerlijk dagje genieten in de Ardennen.

Diverse foto's

En we staan weer op een van de foto's op de site  Klik hier

Voor overige steerfoto's klik hier (op een foto is Jack nog zichtbaar)

Voor de foto's van onze eigen fotograaf klik hier

Verslag: 

Drie eerdere pogingen om deel te nemen aan een van de PB Bank Cycling Tour tochten mislukten, vanwege slecht weer, animo e.d. Vandaag staat ons niets in de weg om af te reizen naar Namen om er deel te nemen aan de Tour de Namur. We zijn met 5 man, Arnaud, Febian, Jack, Pieter en Christian. Om 7:00 uur vertrekken we met twee auto’s richting Namen. Onderweg zien we weinig fietsers die dezelfde richting uitgaan. Is dit een slecht teken, valt de tocht minder in de smaak?. Voor ons is het de eerste keer dat we aan deze tocht mee doen. Als we echter in Namen aankomen begint het aardig druk te worden. We vinden een mooie parkeerplaats waar we ons kunnen prepareren, waarna we richting inschrijflokaal fietsen. Inschrijving verloopt soepel en snel en het is er gezellig druk. Niet te maar ook niet te. Rond de klok van 9:00 uur zitten we op het officiële parcours. Het is de bedoeling dat we het vandaag rustig aan doen zodat we ook eens kunnen genieten van de omgeving, we komen hier immers niet vaak. Aanloop begint gelukkig vlak zodat we de benen wat kunnen lostrappen. Ook de eerste helling, loopt lekker, weliswaar 3 km maar met een stijgings% van slechts 4,3%. Zo mogen ze allemaal zijn. Toch is dit niet het geval, de tweede beklimming is meteen de zwaarste van de dag. De Triple mur de Monty, vrij vertaald de drievoudige muur van Monty, zegt genoeg en doet zijn naam eer aan. Een echte muur 2 km lang gemiddeld 9% met een max van 21%. Die moet je dus niet te vaak hebben. De mannen komen “goed” boven, zelfs Jack hoeft niet veel tijd prijs te geven. Klasse.  De twee volgende beklimmingen tot aan de eerste verzorgingspost lopen goed, en de mannen houden zich netjes aan de snelheid waardoor we optimaal kunnen genieten. Want dat is het wel en zeker met dit mooie weer. De omgeving is steeds wisselend en glooiend. Hier is het zeker zo mooi als de omgeving rond Spa en de wegen zijn nog redelijk. Kuilen heb je overal vandaag de dag dus daar zullen we maar niet over klagen. Bij de eerste verzorgingspost wordt de voorraad aangevuld. Bananen, aplesienen , wafels en drank. Het is er wederom gezellig druk waardoor er nauwelijks een wachttijd is. Snel nog even pissen en dan weer verder, we hebben er tot dan 45 km en 700 HM op zitten. Na de verzorging volgt een mooi glooiend stuk waar het tempo toch wat omhoog gaat. We rapen behoorlijk wat trimmers op die zoals gebruikelijk achter aansluiten. Als we het glooiend stuk hebben gehad komen, fietsen we langs de Maas richting Dinant. Het peloton wordt steeds groter met de Meulemannen op kop. Vlak voor Dinant slaan we linksaf en volgt er wederom een mooie weg, die iets oploopt. Het peloton dunt dan ook wat uit. Af en toe probeert een andere fietser het tempo van de Meuletrein te ontregelen. Maar dit wordt snel rechtgezet. Het is een schitterende weg door bosrijk gebied. Voordat we bij de tweede bevoorrading zitten hebben we nog een paar heuveltjes te beklimmen. Je begint ze toch al te voelen er zitten immers niet veel echt vlakke stukken in het parcours. Af en toe raast er een groep langs ons door. Maar diezelfde groep wordt bergop weer achtergelaten, vooral Pieter wil wel even laten zien dat wij ervaren klimgeiten zijn, maar ook de overige Meulemannen blijken klimgeitjes. Bij de tweede verzorgingsplaats zelfde ritueel van eten, drinken en pissen. Opvallend is dat er steeds meer wind staat en ook nog grotendeels in het nadeel. Beloofd niet veel goeds voor de terugweg, die blijft glooien. En natuurlijk zijn er weer velen die profiteren van het Meuletreintje. De wind maakt het nu extra zwaar, zeker in de open, hoog gelegen velden. Maar het feit dat je nog steeds fietsers inhaalt geeft je moraal. Al begint iedere heuvel aan te voelen als een berg en iedere berg als een col. Op 25 km voor de aankomst de laatste bevoorrading. Vanaf nu grotendeels naar beneden en langs de Maas terug naar Namen met wind op kop. En ja hoor het peloton wordt weer steeds groter. Zelf  spreek je je laatste reserves aan. Eindelijk in Namen aangekomen staat de laatste beklimming op het programma, de “Citadel” die opvallend goed loopt wat wegdek betreft. Echter minder goed voor ondergetekende. Op, leeg, finito. Iedereen haalt me in. Ik worstel me naar boven. Tijd om nog te genieten van het uitzicht is er nauwelijks. Je concentreert je op de weg en telt iedere kassei en bocht. Je ziet je gemiddelde op de teller dalen 28.3, 28.2, 28.1, 28.0 En dan is er de verlossing, je ziet iets blauw, wit en zwarts en je herkent je ploeggenoten. Snel nog een reepje en dan naar beneden. 5 km, makkie toch. We komen weer terug bij het inschrijflokaal waar het wederom gezellig druk is. We hebben een heerlijk ritje gemaakt. Het was een mooie omgeving. We besluiten maar meteen weer in te pakken en naar huis te rijden om daar een pint te nuttigen. De terug reis gaat weer goed ondanks een klein uitje van Christian en Arnaud.  Om de dag een woord te kenmerken “geweldig”, he Jack.

ingezonden door Christian