zaterdag 15 juni 2013

Vrijdagavond paniek in de tent. Coureurs die de planner nerveus bellen met de vraag wat er zaterdag wordt gedaan, aangezien tijdens de woensdagrit Huy ter sprake is gekomen Natuurlijk speelt het weer, weer een belangrijke rol. Alle weersite’s worden weer geraadpleegd. Uiteindelijke vinden we Sabine van Canvas die slechts een paar druppies regen voorspelt. Dus besluit de planner de Route Romantique aan te kondigen, die we enkele jaren geleden ook al eens hadden gefietst met een klein gezelschap. Dus weer redelijk vroeg uit de veren, maar het zijn “hardwerkende” mannen die gewend zijn vroeg op te staan. Slechts een enkeling, waarvan ik de naam niet zal zeggen komt nog met kleine oogjes aanfietsen, hij heeft in de nachtelijke uren zijn fiets nog moeten poetsen. 7:45 uur verzamelen we ons weer op het Keerend en nadat we de buren weer wakker hebben gemaakt vertrekken we richting Huy. Daar aangekomen, weer snel de fietsen uitpakken en omkleden en karren. De Route Romantique staat bekend als mooie route maar met slechte wegen. Na een korte vlakke aanloop volgt meteen de eerste lange klim. De toon is gezet, zeker in combinatie met een stevig windje. Gelukkig volgt een redelijk lang dalend stuk, zodat we er toch in kunnen komen. En natuurlijk maken we kennis met het slechte wegdek. Eigenlijk gebeurt er nauwelijks iets gedurende de koers. Brede wegen, dan weer een smal weggetje, steeds glooiend, mooie vergezichten, leuke boerderijtjes of andere gebouwen, af en toe een pisstop, maar vooral die stevige wind, bijna altijd in het nadeel. Iedereen probeert wat kopwerk te verrichten, zelfs onze vedergewicht, al wordt hij letterlijk weer naar achter geblazen. Dappere poging. Opvallend is het ontbreken van een café, restaurants of iets dergelijks. Zouden ze dat in België niet kennen of heeft de crisis er ook toegeslagen. Gedurende het tweede gedeelte van de tocht krijgt de route zijn romantisch karakter. Mooie kastelen en de benodigde hooischuren om er te…. De mannen hebben er nauwelijks oog voor omdat ze op het wegdek moeten letten. Ook krijgen we weer te maken met de passage door een klein beekje. Gelukkig geen zijtak van de Rijn anders hadden we een bootje nodig gehad. Uiteindelijk na dik 90 km belanden we in een dorpje waar we een terrasje vinden. Tot dan hebben we geleefd op repen, gelletjes en andere sportvoeding. Tijd dus voor een korte koffiestop. Zowaar breekt de zon door. Natuurlijk komt de Muur van Huy ter sprake, want dat zal vandaag de uitsmijter zijn. Een aantal mannen beginnen al excuses te verzinnen om hem niet op te hoeven, andere geven hun geheime aanpak prijs. Als we de koffie op hebben vallen de regendruppels die Sabine ons beloofd had. Voor alle zekerheid maar even schuilen en wachten dat de donkere wolk over drijft. En gelukkig gebeurt dat al snel en zijn de wegen nauwelijks nat. We vervolgen de tocht met daarin verrassend mooie stukken. De laatste 12 kilometer lopen iets naar beneden, richting Huy. Armstukken gaan uit, de laatste slokjes worden gedronken en het juiste verzet wordt gekozen. Voor Febian en Jack is het de eerste kennismaking met de Muur. Het begin gaat nog redelijk, daarna volgen een paar steile stukken. Joshua demarreert en slaat een gat. Jack, Nic, Febian en Christian laten gaan. Arnaud en Pieter gaan in de tegenaanval maar kunnen Joshua niet meer bijbenen. De overige mannen komen allemaal tevreden boven. Kort daarna dalen we naar beneden en zoeken een terrasje op de markt, waar we de tocht afsluiten met een drankje en hapje. Een Dagobert wordt op goed geluk besteld. Voor degene die wie wil weten wat dit is zal naar Huy moeten afreizen. Het is zeker de moeite waard en de slechte wegen moet je maar voor lief nemen. Rond 4 uur nadat we alles weer hebben ingeladen keren we huiswaarts naar Stein. Sabine had gelijk en wij hebben weer een leuk dagje gehad.

Klik hier voor een paar foto's

ingezonden door Christian