Zaterdag 17 sept. 2016

6 man aan het vertrek op een licht bewolkte zaterdagochtend onder frisse omstandigheden. Hoewel fris, we zijn natuurlijk niks meer gewend na die hittegolf van afgelopen week. Eigenlijk is het perfect fietsweer. We vertrekken zonder bestemming en zonder wegkapitein totdat Jack die taak toegeschoven krijgt. Wat onwennig neemt hij de koppositie in en loodst hij ons richting Bunde, dan vind hij het wel goed geweest en geeft de taak over aan Nic. Maar dan heeft Christian nog wel een voorstel, want er zijn nog een aantal mannen die nog geen kennis hebben gemaakt met de Tesny en zij willen toch ook wel eens ondervinden of dit echt wel z’n rotheuveltje is. Althans Jack wil dit wel weten of de andere er wel zin in hebben is even afwachten. Dus fietsen we richting Vise waarbij we een paar keer tussen de deelnemers van de MH2D terecht komen. Toch hebben we er nauwelijks last van.  Achter Vise slaan we,  nadat we  40  vlakke kilometers erop hebben zitten,  linksaf. De mannen worden erop gewezen alvast naar een kleine versnelling te schakelen onder het motto goede raad is goud waard. Een pukkel om je tegen te zeggen, gem. 12,2%, max 18,8% (eigenlijk soms 22%) en 900 meter lang. (volgens klimtijd.nl 8% moeilijker dan de Redoute). Metertje voor metertje gaat het omhoog, genieten van het beperkte uitzicht kun je niet, het is een kwestie van omhoog sjravele. En dan ineens; “krieg gein loch” , je vreest dan even het ergste, maar het is Joshua die alleen een beetje zijn neus heeft dicht zitten als gevolg van een verkoudheidje. Aanstelleritis dus, al fiets hij netjes omhoog. Bijna boven bevindt zich een kerkhofje, je zou er spontaan gaan rusten. Het is Christian die het sjravele het best onder de knie heeft want hij komt als eerste boven gevolgd door Pieter, Joshua, Arnaud, Nic en Jack.  Bovengekomen vraagt Arnaud zich af wat het nut is geweest om hem op te fietsen. En inderdaad waarom fiets je een berg(je) op om hem even later weer af te dalen. Misschien is het de uitdaging, of vind je het leuk om af te zien, of wil je je PR aanvallen, of wil je weten of je fietsend boven komt, want op het filmpje is te zien dat verschillende deelnemers aan de Klimclassic voet aan de grond moeten zetten. Wij komen in ieder geval goed boven,  en na de hergroepering vervolgen we onze tocht richting Aubel waar we willen pauzeren. Maar als we na twee heuveltjes Arnaud missen is er paniek in de tent. Het duurt wel erg lang dus keren Christian en Jack om en fietsen een stuk naar onder, waar ze Arnaud tegenkomen, die inmiddels het probleem verholpen heeft en daar zwarte handen aan heeft overgehouden. Vastgelopen ketting waardoor hij niet verder kon, ondanks wat gegil en gebel heeft niemand hem gehoord, waarschijnlijk als gevolg van de naweeën van de Tesny. Zelf had Arnaud iedereen al gebeld, pas bij het  4de telefoonnummer, kreeg hij iemand te pakken. Na dit oponthoud kunnen we dan toch richting Aubel fietsen, om daar te pauzeren. Na twee consumpties besluiten we rustig en niet al te zwaar terug te fietsen, maar aangezien Nic inmiddels de wegkapitein is, komt daar maar weinig van terecht. Via Sippenaeken fietsen we richting Mechelen en vervolgens richting Wittem. In Schin op Geul slaan we rechts af en fietsen binnendoor terug naar Schimmert, met af en toe nog wat kleine klimmetjes. Daarna via de standaard route terug naar Elsloo, waar we op het terras van de Dikke Stein belanden. De zon is inmiddels goed doorgebroken waardoor het aangenaam weer is geworden. Natuurlijk komt de Tesny nog eens ter spraken. Iedereen is het er over eens het is een rotzakje. Alleen Jack, die zou hem iedere dag beklimmen zou hij in de buurt wonen. Ja ja, wie kwam ook alweer als laatste boven?