Zaterdag 10 sept. 2016

Alweer een mooie en warme fietsdag in het verschiet. Desondanks slechts met 4 man aan het vertrek. Werken, vakantie en fietsen bij een  andere club. Dat laatste is natuurlijk jammer, we zijn immers al niet z´n grote club, maar angst voor het kopwerk zal ook meegespeeld hebben. Dus vertrekken Christian, Pieter, Uge en Arnaud voor een vrij vlak ritje, voor de gelegenheid voor een gedeelte “gejat” van TC Elsloo, waarvoor dank. Via Neerbeek, Schinnen, Doenrade en Jabeek fietsen we richting Etzenrade. Plaatsnamen die je niet vaak zult tegenkomen in de zaterdagverslagen. Toch is dit een mooi gebied, golvend landschap, pittoreske straatjes en een paar leuke klimmetjes. We vervolgen onze tocht langs de Rode Beek, kaarsrecht fietspad met af en toe een knik naar links of naar rechts. Het is voor de Christian (wegkapitein) niet altijd even gemakkelijk om dit aan te geven. Toch kunnen we een leuk constant ritme aanhouden waarbij iedereen zijn kopwerk doet, zelfs Arnaud slaat geen enkele beurt over. Het is er nog niet druk zodat we kunnen genieten van de prachtige natuur en het heerlijke weer. Vanaf Gilrath volgen we weer tijdelijk wat normale wegen en fietsen we richting Ubach Palenberg. We maken nu kennis met de Worm ofwel de Wurm. Ter info:

De Worm (Duits: Wurm) is een zijriviertje van de Roer, gelegen in het grensgebied van de Nederlandse provincie Limburg en de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen.De Worm ontspringt in het Duitse Aken en stroomt in noordelijke richting vervolgens door gemeentes Würselen, Herzogenrath, Übach-Palenberg, Geilenkirchen en Heinsberg om noordelijk van daar in de Roer uit te monden. Van Herzogenrath tot Übach-Palenberg dient de rivier enkele kilometers lang als grensrivier met de Nederlandse gemeenten Kerkrade (kern Haanrade en Eygelshoven) en Landgraaf (kern Ubach over Worms)

Voor Ubach Palenberg maakt de wegkapitein een foutje, waarna we even later met de fiets in de hand of op de schouder een trap moeten afdalen. Niemand die er over klaagt.  Iets later fietsen we langs Rimburg, ook alweer z’n leuk dorpje. Dit keer niet er door heen maar langs het kasteel. Na amper twee kilometer rijden we ons vast op een spoorwegovergang. Hermetisch afgesloten, je kunt er niet onderdoor en bijna ook niet langs. Dan verwacht je dat hij vrij snel zal open gaan, maar dat valt vies tegen. Een man die ook staat te wachten vertelt ons dat het wel even kan duren. En inderdaad, na een gesprekje met een Duits koppel over de druk in de banden, een sanitaire stop van Uge,  enz. enz. komt de trein eraan. Gelukkig, maar dan volgt  nog een tweede trein. Heb helaas niet kunnen timen hoelang dit oponthoud geduurd heeft maar schat toch een minuut of 10-15. Duitse Pünktlichkeit? Als het hek open gaat staat ons meteen een heuveltje te wachten, toch wel pittig als je zo lang hebt stil gestaan. Via wat leuke wegjes fietsen we richting Kerkrade. Vlak bij de grens staat ons nog een pittig heuveltje te wachten: de Berenbosweg, toch gem. 6,2 % en max 10,2%, smal en veel kiezel en takken. Vanaf nu verlaten we de rit van TC Elsloo en fietsen we naar onze pauzeplek in Bocholtz, Hoeve Scholtissenhof. Hier zijn we al lang niet meer geweest en Pieter wil nog wel eens een bolletje ijs bij de koffie. Twee rondje alweer een koffie voor hem, komt niet vaak voor. Na de pauze fietsen we richting Eys waar we de Trintelerberg omhoog gaan in een rustig strak tempo. Even voorbij Wijlre staat ons de laatste klim te wachten, de Dodeman. Ook nu weer in een rustig tempo. Vanaf nu gaat het over licht glooiende wegen naar Margaten en dan via Bemelen terug naar Meerssen en Elsloo. Uge wil op tijd thuis zijn en slaat het “terrasje Dikke Stein” over. De overgebleven mannen genieten nog even na onder het genot van een koele pint. Alweer een mooie zonnige fietsdag, dit mag nog wel even aanhouden.