Is dat alles.
Als verslaggever bezoek je regelmatig de sites van de diverse wielerclubs uit de “stad” Stein. Het zijn vaak dezelfde personen die proberen hun site bij te houden, hetgeen bij “de Meule” niet anders is. Die van Hendrix Bouw is altijd keurig bijgewerkt, zo ook die van onze fietsvrienden uit Elsloo. Bij TC Stein hebben ze wat meer moeite omdat de vaste verslaggever niet altijd voldoende inspiratie heeft en de overige mannen waarschijnlijk geen zin hebben. Toch stond er afgelopen week een mooi verslag op hun site (complimenten Eric) In dit verslag wordt melding gemaakt van het feit dat hun klimgeit, ene “Houtworm” zijn waterloo vond op de “Rue de Tesny”. Over deze kuitenbijter wordt het volgende geschreven:
De Rue de Tesny is gemaakt voor fietsers die de rest van de dag graag als een nat washandje willen rondfietsen. De prachtig geasfalteerde weg is kort, maar vreselijk steil. Wie naar boven fiets vraagt zich überhaupt af hoe de Walen hier zo'n geweldig stukje asfalt hebben kunnen neerleggen. Vakmanschap die we helaas weinig zien in Wallonië. Het begin van de Rue Tesny wordt opgevrolijkt door een bordje die bestuurders waarschuwt voor percentages van 17%. We hebben de meetlat er 2 keer naast moeten leggen, maar over honderd meter tikken de percentages hier zelfs de 19% aan. Op sommige punten is het ruim 22% steil! 700 meter lang is het niets anders dan harken naar boven. Eerst tussen de huizen en dan tussen hagen en bossen. Aangekomen bij het kerkhofje ben je bijna boven. Hoe letterlijk mooi kan het zijn. De Rue de Tesny, weinig wielrenners zullen er vrienden mee worden. Maar ook weinig wielrenners zullen hem vergeten. Een mooi alternatief voor de Rue Tesny is de Bois de la Dame die precies hetzelfde startpunt heeft
Nu hebben we deze klim zelf nog nooit gehad, dus vond onze planner het een goed idee hem eens op te zoeken. Met onze 4 sterkste mannen rukken we vandaag uit. De rit is overigens verplaatst naar de zondag vanwege de hevig regenval van gisteren en eigenlijk de hele vorige week. In een strak tempo beginnen we aan onze warming-up. Noodgedwongen dienen we de Bemelerberg te beklimmen, een markt blokkeert de weg door Sint Antiniusbank. Maakt niks uit, die paar extra hoogtemeters. Daarna in volle galop richting St-Geertruid. We wisselen ons steeds goed af, twee aan twee. Via Eijsden fietsen we richting Vise en vervolgens richting Wandre waar de klim zou moeten liggen. En inderdaad als we linksaf slaan loopt het “iets” bergop. Nic en Pieter doen het rustig aan, Febian en Christian beginnen er vol goede moed aan. Ondanks dat er toch wat steile stukken in zitten is hij te doen. Wij hebben voor hetere vuren gestaan. Als je vaker deelneemt aan de DVV cycling tourtochten dan kom je vaker voor dit soort verrassingen te staan. Opvallend is overigens dat onze eigen “houtworm”, die ook geen grammetje vet mee draagt (Febian dus), Christian niet kan volgen. Zo zie je maar weer dat je met dikke kuiten ook ver kunt komen, macht heet dat. Zo die hebben we gehad. We werken de rest van de route ook maar even af. Het zijn de twee klimmers die de andere twee mannen op sleeptouw nemen. Zowel Christian als Febian hebben vandaag een super dag. In de achterhoede is het tijdelijk stil. In Aubel kiezen we onze eigen weg weer. Pauzeren doen we in Remersdaal, vandaag eens niet naast de kachel maar op het terras. De hond houdt ons wel weer gezelschap en geeft Nic een pootje als dank voor een stukje krentenbol. Af en toe zien we even een zonnestraaltje, tot dan hebben we de zon eigenlijk nog niet veel gezien. Na wat kopjes koffie en vlaai voor de kopmannen vervolgen we onze weg richting de Planck. Het laatste stuk van de route is niet meer zo zwaar, dus het tempo gaat weer de hoogte in. Nog even de Keutenberg afdalen en vervolgens richting Valkenburg. Via Schimmert fietsen we daarna naar huis. Er is goed doorgereden, we hebben net geen 30 km/u. Netjes toch voor een zondagsritje met z’n vieren.
Reactie plaatsen
Reacties