Zaterdag 7 mei 2016

Hij staat al jaren op de planning, maar het is er nooit van gekomen waarschijnlijk als gevolg van mindere weersomstandigheden. Maar nu de weervooruitzichten schitterend zijn kunnen we het niet maken om nu niet te gaan. Dus reizen we met 5 man af naar Spa om er de Fleche de Wallonie te rijden. Een tocht van 162 km met 3000 HM, althans volgens de organisatie. De vijf die dit avontuur aan gaan zijn Christian, Pieter, Nic, Febian en Uge. Rond 7:30 uur arriveren we in Spa na een autoritje van een uurtje. Vast ritueel; parkeerplaats zoeken, fietsen klaarmaken, omkleden, inschrijven. Alles verloopt snel dus zitten we al om 8:00 uur op de fiets. Het is nog fris, maar we mogen meteen warmdraaien door via Creppe de Rosier op te rijden, 4 km lang. Als we boven aankomen hebben we met een korte aanloop 10 km op de teller staan met 200 HM. Dit gaat dus een pittig ritje worden. Gelukkig volgt meteen de heerlijke lange afdaling van de Rosier richting Stoumont. Aansluitend redelijk vlak (maar koud) totdat we linksaf slaan en aan de Cote de Lorce beginnen. Redelijk lang maar te doen, slechts een gem. stijging van 5,6%. Vervolgens is het nog 20 km tot aan de eerste bevoorrading, over rustige wegen en een glooiend landschap, hetgeen schitterende plaatjes op levert, zeker nu enkele bomen nog in bloei staan en de paardenbloemen de hellingen geel kleuren. Genieten, zeker in combinatie met dit weer. Bij de bevoorrading worden de bidons gevuld en worden reeds de nodige zoetigheden genuttigd, vooral drank zal hard nodig zijn. Na de pauze kunnen we ons meteen opmaken voor de volgend klim, de Cote de Roche a Frene. Pieter twijfelt nog even of hij het buitenblad kan laten staan, maar verkiest uiteindelijk toch het binnenblad. En gelukkig maar want dit is een verschrikking. 2 km gem. bijna 9% gem., zelfs Febian begint te hijgen, iets wat je zelden hoort, dus dat zegt genoeg. Boven wordt gewacht tot we weer compleet zijn waarna we onze weg vervolgen. 15 km tot de volgend klim, wederom over leuke binnenweggetjes. Je zou hier maar “moeten” wonen.  Voordat we aan de volgende klim beginnen krijgen we weer een supersnelle afdaling richting Chevron. (onze vaste vertrekplaats voor de route Embleve). We weten wat ons te wachten staat, een bekende klim, de Ancienne Barriere. 5 km gem. bijna 5%, een machtsklim. Niet verwonderlijk dat Christian het tempo bepaalt. Zonder noemenswaardige verschillen komen we boven enkel Uge heeft wat achterstand opgelopen. Boven weer een Drink N Go, (een extra bevoorrading omdat hier alle routes bij elkaar komen) dus wordt de drankvoorraad weer aangevuld, waarna we meteen het bos induiken en weer over glooiend terrein richting Vielsalm fietsen. Het laatste stuk gaat  over bredere wegen. In Vielsalm bevindt zich onze  2de officiële  bevoorrading. We proberen ons een beetje uit de zon te houden want het is inmiddels warm geworden. We houden ons niet al te lang op en stappen weer op. De volgende klim volgt al snel, eigenlijk geen klim, althans in vergelijking met wat we tot dan hebben gehad. Natuurlijk gaat hij wel in de benen zitten. Eenmaal boven fietsen we over een drukke weg waar we wat tegenwind hebben. Verschillende groepjes worden ingehaald. Totdat Pieter besluit achter een groepje te blijven. Maar al snel blijkt dit geen optie, dit gaat te langzaam. Vanaf dan volgt weer een Meuleblokje. Kop over kop, dit hebben we donderdag nog even geoefend. Een enkeling is dapper en draait mee, de rest profiteert van ons werk. Nadat we even later afdraaien en de wind wat meer van opzij hebben fietsen we weer twee aan twee waarbij we het tempo toch hoog houden. Gemiddelde is inmiddels behoorlijk opgelopen, we zitten dik in de 28 km/u. Het is een redelijk lang stuk, dus kunnen we ook wat “herstellen”. Helaas toch weer van korte duur want we na een u-bochtje staat ons de volgende klim te wachten. De Cote de Somagne. Smal, onregelmatig klimmetje door het bos. Hier is het Nic die nog even aan de boom schudt. Dit verklaard meteen de hoeveelheid takken en boomschors op de weg. Toch nog redelijk pittig. Vervolgens dalen we af richting Stavelot waar onze laatste bevoorrading is. Alles wordt weer aangevuld en dan kunnen we ons opmaken voor de finale, want dat gaat het wel worden. Het zal een zwaar laatste blok worden. We fietsen over de grote weg richting Trois Point totdat we weer rechtsaf slaan. Wederom een bekend punt, deze weg hebben we in het verleden altijd afgedaald, maar nu moeten we hem dus op, en dat valt vies tegen. Le Thier de Coo heet dit rot ding, max 17%, gem. 8,5%. Zeker met 130 km in de benen een echte kuitenbijter, die erin slaat. Nadat we weer compleet zijn draaien we terug naar Stavelot om er de Haute Levee te beklimmen. Gelukkig niet helemaal vanaf beneden maar het is geen echte loper. Als we boven zijn weten we dat we er bijna zijn. Allereerst weer de superlange afdaling richting voet van de Rosier. De laatste klim van de dag. Het zijn Febian en Christian die als eerste opdraaien, Pieter en Nic volgen op enkele meters en voor Uge wordt dit nog een helse klus. Christian houdt een strak tempo aan, hij weet hoe je deze op moet fietsen. Ondanks dat twee andere hijgende lotgenoten hem uit de tent lokken, weet hij het tempo vast te houden. Net iets te snel voor Febian die op korte afstand blijft hangen en ook Nic en Pieter zitten daar weer kort achter. Christian komt in een mooie tijd boven, net geen PR. De rest volgt al snel, behalve voor Uge, dit was er net een te veel. In de wetenschap dat de klus erop rit dalen we terug richting Spa. 162 km op de teller, 2700 HM en een gemiddelde van 28 Km/u. De mannen hebben er een puik ritje op zitten. Een mooie maar zware tocht, genoten van de omgeving. Ondanks dat we hier vaker hebben gefietst (TBT en Route Embleve) hebben we toch weer vele nieuwe stukken gehad. Super weer, net niet te warm. Met een voldaan gevoel leveren we onze nummers in, pakken we onze fietsen in, en rijden terug naar Elsloo, om daar  bij de Dikke Stein een flinke pint te drinken. Die hebben we dik verdiend.

Voor foto's klik hier