Zaterdag 9 april 2016

Een strakblauwe lucht maar wel nog aan de frisse kant, helaas weer geen korte broeken rit. Wederom met 9 man aan het vertrek en alweer ruim op tijd. Vanaf het vertrek neemt Nic meteen de koppositie in zodat al duidelijk is wie vandaag de route voor zijn rekening neemt. Toch hebben de vaste wegkapiteins even overleg over de te volgen route. Maar zoals gebruikelijk zijn beide er snel uit en mag Nic zijn ding doen. Als we via Elsloo richting Geulle fietsen komen we al vele fietsers tegen waarvan de fietsen zijn voorzien van een stuurbordje, achteraf blijkt deelnemers aan de Steven Rooks Challenge. Gelukkig hebben we er geen last van omdat we de andere kant op gaan. Onderaan de Geulhemmerberg horen we kraak, kraak, kraak, schakelproblemen voor Peet waardoor hij gedwongen wordt  naar huis terug te keren. Helaas, maar beter nu dan ergens halverwege de rit. Verder met 8 man, binnendoor richting Koning van Spanje. Bovenop de plateaus voelen we toch steeds een fris tegenwindje, maar aangezien de mannen weer keurig de koppositie afwisselen kunnen we het tempo redelijk hoog houden. Nu duiken we Teuven in waarna we beginnen aan de lange “klim” richting Henri Chapelle. Wat blijft dit toch een shit weg, zeker in combinatie met wat tegenwind. Het zijn Pieter, Christian, Nic en Febian die het werk verdelen al is het Pieter die op het eind nog versneld waardoor de groep even uit elkaar spat. We fietsen nu verder richting Dolhain waar we met 55 km op de teller arriveren, hetgeen net iets te vroeg is om te pauzeren. We besluiten nog een extra lusje te maken via La Gillepe (afdaling). Maar ja, dan zullen we  toch eerst weer omhoog moeten. Dus beginnen we aan onze tweede lange beklimming van de dag richting Jalhay. Eenmaal boven hopen we een geschikte pauzeplek te vinden. Helaas is het eerste café gesloten. Dan maar verderop proberen, maar alweer rolluiken voor de deuren en ramen. Derde poging aan het meer zelf, alweer dicht. Halverwege de afdaling, ligt nog een eetgelegenheid, maar ook nu weer dicht. Dan maar gewoon onze route vervolgen in de hoop ergens iets tegen te komen. Via Membach, Baelen en Welkenraedt fietsen we terug naar Henri Chapelle. Tot dan nog niks gevonden, dan maar door naar Aubel daar weten we zeker dat er iets is. Helaas is ook onze vaste pauzeplaats dicht. Gelukkig is er 50 meter verder wel iets open. Eindelijk kunnen we na ruim 90 km  onze smalle zadels verruilen voor een stoel. In de zon is het heerlijk toeven, je zou bijna de beenstukken uitdoen. Toch maar even aanlaten je weet maar nooit. Omdat we al flink wat hoogtemeters hebben overbrugd besluiten we een gemakkelijke terugweg te nemen. De lange afdaling richting Voeren en vervolgens richting Eijsden om daarna via het fietspad terug te fietsen naar Meerssen. In gestrekte draf gaat het tot slot richting Elsloo waar ons de laatste klim staat te wachten, de Maasberg. De meeste kiezen voor het gootje maar de echte mannen kiezen de kasseien, al zijn die wel in de minderheid. Bij de kerk, kort overleg, wat doen we? Nee zeker geen kerkbezoek, maar een pintje op het terras van de Dikke Stein. Een donkere wolk schuift voor de zon en verroert zich nauwelijks waardoor het aan de frisse kant is en ook blijft. Gelukkig hebben we de beenstukken aan gelaten. Een Belgische fietsgroep is jaloers als de grote pullen bier op tafel worden gezet. Bij de tweede ronde zijn de glazen normaal, dit alles is ons aangeboden door Arnaud, die de afgelopen week iets te vieren had. Wat dat laten we in het midden maar waarschijnlijk is hij Joshua en Jack net voor, want ook die hadden de afgelopen week iets te vieren. Beide jarig, dus we hebben nog iets tegoed. Het was wederom een pittig rondje, het gaat steeds beter met de mannen, dus we zijn op de goede weg. De vraag is alleen waar naar toe.