zaterdag 3 oktober 2015

De weermannen hebben ons een mooie zonnige dag belooft met een temperatuur die kan oplopen tot 20 graden. Toch lijkt het alsof de winter reeds zijn intreden heeft gedaan als we even na tien uur vertrekken voor een ritje. Het is koud, amper 10 graden, dit zijn we niet meer gewend. We zijn met zes man waarvan twee in korte broek. Je verwacht dus dat deze mannen (Joshua en Arnaud) zich moeten warm rijden en dus meteen aan de kop van de groep plaatsnemen, maar nee het is Christian en Nic die de groep weer op sleeptouw neemt. Een rit naar een onbekende berg, althans dat is de bedoeling van El Capitani Nico. De aanloop is in ieder geval niet onbekend, gewoon richting Eijsden. De overige mannen hebben zich intussen ook al op kop laten zien als we in Voeren de grens weer over steken en weer aan het klimwerk kunnen beginnen. In een aangepast tempo zodat iedereen kan volgen of op een niet al te grote afstand wordt gereden. Als we in de buurt van Charneux komen en naar rechts draaien staat, geheel onverwachts, een auto voor onze neus. Een mevrouw die even midden op de weg aan het draaien is op amper 6,5 meter van een bocht af. Gelukkig kan bijna iedereen op tijd in de remmen. Bijna, want Arnaud knijpt wellicht iets te hard in zijn rem waardoor zijn remkabel afbreekt, en Roger vanachter aanrijdt. Gelukkig kunnen beide mannen met wat kunst en vliegwerk voorkomen dat ze vallen. Niks van schade dus, alleen een achterrem die niet meer doet waarvoor ze gemaakt is. We besluiten daarom maar via Battice terug te rijden naar Aubel waar zich een fietsenzaak bevind. Voor Arnaud is het dus zaak om bergaf wat rustiger aan te doen. Als we in Aubel aankomen blijkt de fietsenzaak tot maandag (Lundi voor de Fransen onder ons) dicht te zijn. Daar kunnen we dus niet op wachten he, dan maar even een kopje koffie nemen op het terras iets verderop. Gelukkig breekt eindelijk de zon door waardoor het meteen aangenaam warm wordt. Na de pauze fietsen we de kortste route via de Planck terug. Roger wil het niet te laat maken en Arnaud vind het maar niks met maar een rem en Joshua die wil nog wat snoeiafval kwijt. Ondanks het remprobleem van Arnaud wordt er toch nog stevig doorgereden waarbij hij voor alle zekerheid toch maar wat ruimte in acht neemt. Veilig komen we weer in Elsloo aan waar we toch nog maar een pintje pakken onder het motto, “ bijkomen van de schrik en het zou wel eens de laatste kunnen zijn”. Zei ik dit vorige week ook al niet? Toch nog iets meer dan 100 km op de teller. Alleen die onbekende berg hebben we nooit gezien, dus is de vraag of die er nog wel komt.

Ritgegevens zijn weer bijgewerkt.