zaterdag 22 augustus 2015

Een zwoele zomerdag zorgde er mee voor dat er in totaal 600 deelnemers meer dan vorig jaar waren op de Géants des Ardennes. Zij genoten van het nieuwe parcours.

Met 2800 waren ze in Angleur om de start te nemen van deze negende editie. Vorig jaar was het meer minder gunstig en kwamen er 2200 deelnemers opdagen. Ongeveer één op twee koos voor de langste afstand van 157 kilometer. Zij kregen 30 kilometer klimwerk voor de wielen geschoven.

Door de GP Formule 1 in Spa-Franchorchamps moest tijdens deze editie het parcours een klein beetje verlegd worden. De nieuwe route over onder andere Durbuy en Barvaux leverde een zwaar parcours op. Maar de deelnemers waren enthousiast over het nieuwe parcours en de nieuwe, vaak over minder bekende, hellingen.

Op de laatste helling van de dag, de DVV-helling, bood sponsor DVV nog een deugddoend drankje aan. Na afloop genoten de deelnemers bij de Country Hall in aankomstplaats Angleur-Liège op een terras met een hamburger en pintje van de zon.

De Géants des Ardennes was meteen de laatste afspraak van de DVV Cycling Tour van dit seizoen. Afspraak alvast in 2016!

Klik hier voor een foto impressie (organisatie)

Verslag,

Vandaag zullen we met vier man deelnemen aan de Géants des Ardennes; Christian Pieter, Jack en Febian. Een toertocht uit de DVV Cycling Tour cyclus die de afgelopen twee jaar steeds in het water viel. Vandaag dus eindelijk heerlijk fietsweer. Allereerst een autoritje van 50 minuten richting Angleur waar het bij aankomst rustig is. We hebben anders meegemaakt o.a. bij TBT. Nu vinden we een mooie parkeerplaats op amper 200 mtr van de inschrijving. Snel weer de gebruikelijke zaken zoals fiets klaar maken, inschrijven e.d. Er staat ons een, op papier, zware tocht te wachten. Ondanks dat het minder druk is vormt zich bij het uitrijden van Tilff toch alweer een klein pelotonnetje. Mannen op dure fietsjes, super gesoigneerd en strak in het vel. Maar bij het opdraaien van de eerste beklimming blijkt al snel dat dit allemaal weinig zegt. Het gaat al snel te langzaam voor de Meulemannen, en als Pieter even door trekt blijft er niks meer over van het peloton. Helaas gaat het ook te snel voor Jack, dus wordt er boven gewacht en besluiten we over te schakelen op de vakantiemodus, dus tempo in de spaarstand en genieten van de omgeving. Het eerste blok (40 km) gaat voor een gedeelte over de route Buissoniere en TBT met 6 beklimmingen waarvan de Cote de Chambralles de zwaarste is. Geen onbekende voor ons aangezien die ook is opgenomen in TBT. We komen alle vier gemakkelijk boven ondanks stijgingspercentages tot 20%. Het eerste blok is trouwens pittig. Vlak voor de eerste bevoorrading nog even een hachelijk moment, als we na een lange kaarsrechte afdaling even dreigen een bocht niet te halen. Een andere Belgische deelnemer die hetzelfde overkomt omschrijft het als: “lag ik bijna in het decor”. Als we bij de eerste bevoorrading aankomen hebben we al 900 HM in de benen bij 40 km. Om een indruk te krijgen; tot op dit moment was onze gemiddelde ritafstand van de zaterdagtochten 120 km en 1200 hm. Dus wat betreft de hoogtemeters in verhouding tot de kilometers zitten we daar dik boven. Natuurlijk maken we gebruik van de bevoorrading, appelsienen, krenten, reepjes, wafels e.d. Het tweede blok is beduidend minder zwaar, wederom 40 km met een beklimming, de Col de Rideux, redelijk lang maar goed lopend in een bosrijke omgeving. Tijdens deze klim “speelt” Christian nog met iemand die continu in zijn nek ligt te hijgen, door een paar keer te versnellen. Bergop gaat het steeds net iets te hard voor Jack die probeert de rit wel zo goed mogelijk in te delen. Er volgt een mooie afdaling met schitterende vergezichten, kippenvel op de benen. Het tweede blok vliegt om en voordat we het weten belande we bij de tweede bevoorrading. Inmiddels is het warm geworden, dus worden er voldoende gedronken. We vervolgen even later onze tocht over een iets wat drukke weg, eigenlijk een van de weinige, richting Durbuy *). Staat trouwens al jaren op de planning om hier eens naar toe te komen en nu zijn we er. Een leuk klein stadje dat voornamelijk draait op toerisme en adventure. Hier is genoeg te beleven als je van een uitdaging houdt. Helaas hebben we hier vandaag geen tijd voor want bij het uitrijden van Durbuy staat ons alweer een klim te wachten. 4.5 km lang maar goed lopend. Boven komen we terecht in een andere toertocht waardoor je goed moet opletten dat je de goede weg in slaat. Als Jack ons voorbij fiets omdat wij aan het wachten zijn, verliezen we hem even uit het oog en zijn we bang dat hij verkeerd is gereden, maar na een wilde achtervolging halen we hem toch weer in. Nog een tweetal beklimmingen en we komen alweer bij de laatste verzorging. We zitten nu op 2000 HM en 120 km. Het zou sterk zijn zouden we in de resterende 35 km nog 1000 HM moeten overbruggen. Dus op pad voor het finale blok dat voor een stukje over de Route Romantique gaat. Toch slaagt men er steeds in andere mooie weggetjes te vinden. Het is ons trouwens opgevallen dat we nog vele deelnemers inhalen ondanks dat wij het rustig aan doen. Waarschijnlijk zit iedereen nog in de vakantiestand. Totdat een groepje van een man of 15 langs ons heen dendert. Dit ken dus niet he, even een TBT-momentje zal Christian gedacht hebben als hij vol in de achtervolging gaat, de mannen voorbij steekt, de kop over neemt en een gaatje slaat, dat even later door Febian en Pieter wordt dichtgereden. Kop over kop met z’n drieën, we hebben nog over en laten ons niet kennen. Dan ineens een scherpe bocht en een weg steil omhoog. Oeps effe niet op gerekend, maar al snel blijkt dat de mannen die hebben meegelift niet in staat zijn ons te volgen. Het is trouwens een pittig ding, de Mur de Strivay met max 15% stijging. Verschillende deelnemers die van de fiets moeten en de klim al lopend omhoog moeten. Bovenop effe op Jack wachten die eigenlijk steeds beter begint te fietsen. Nog een bergje te gaan, maar het blijft nog wel op en af gaan. Laatste berg stel niks voor en iedereen heeft nog genoeg over. We halen de vooraf aangekondigde 3200 HM niet en blijven steken op ongeveer 2800 HM. (toch 2 ½ keer het hoogteverschil van Alpe d’Huez ) Jack heeft zich voor niks zorgen gemaakt, hij had sneller gekund. Natuurlijk sluiten we deze zeer geslaagde rit af met een pint en een hamburger. Ja hoor daar is ie weer (de hamburger he), Febian heeft zich hier al vanaf vrijdag op verheugd en nu heeft hij hem ook verdiend. Ik zei al een mooie rit, schitterende omgeving, weinig verkeer, ideaal weer en onderweg niks gebeurd, het was dus wederom een mooie dag. Nadat we alles hebben ingepakt beginnen we aan de thuisreis, maar wel nog even langs de Dikke Stein voor die welverdiende halve liter.

* Durbuy is een stad in de Belgische provincie Luxemburg. De stad aan de rivier de Ourthe is gelegen in drie geografische streken: de Ardennen, de Condroz en de Famenne. Durbuy is één van de toeristische trekpleisters in Wallonië. Jaarlijks trekt de van oorsprong Middeleeuwse stad, die (volgens de inwoners) bekendstaat als de op een na kleinste ter wereld, duizenden toeristen.

Op de fotopagina staan nog een paar foto's