zaterdag 8 augustus 2015

Ofwel de dode man en Feebke die kapotte benen heeft

Na het uitstapje van afgelopen woensdag staat er vandaag weer een standaard ritje op de planning. Na alweer een regenachtige nacht is het vanmorgen droog, bewolkt en een aangename temperatuur. We zijn met 5 man, Christian, Pieter, Joshua, Febian en Jack. We kiezen voor een vlakke aanloop via Itteren en Borgharen richting Maastricht. Het zijn vooral Febian en Christian die het kopwerk voor hun rekening nemen in een strak tempo. Na Maastricht gaat het om Kanne heen en dan de St-Pietersberg nog eens op. Vervolgens de Zonneberg weer naar beneden en langs de Maas richting sluis van Ternaaien. Even later volgen nog twee klimmetjes, St Piere en de Hallembay (noordzijde) Opvallend is weer dat Jack keurig in de wielen blijft. Na een lusje om Vise beginnen we vanaf Richelle weer aan het echte klimwerk. Het is Jack die zelfs even een schijndemarge plaats. Het tempo blijft aan de hoge kant, zeker als Joshua zich richting Val Dieu krom over het stuur buigt. Verstandig? Helaas niet want tijdens de klim naar Aubel krijgt hij eventjes last van een inzinkinkje, waar Jack hem overheen moet helpen. We pauzeren vandaag in Aubel waar het redelijk druk en vooral benauwd is. De mannen zijn redelijk bezweet hetgeen aangeeft dat ze gas hebben gegeven. Na twee consumpties gaan we weer op pad. In overleg besluiten we richting drielandenpunt te fietsen. Ter hoogte van Homburg komen we Philippe Gilbert nog tegen die aan een training op zijn tijdritfiets bezig is. Hoe dichter we bij het drielandenpunt komen hoe meer fietsers we inhalen. Op de top is het zelfs erg druk. We dalen af en fietsen de standaard weg via Vijlen naar Partij en binnendoor naar Wijlre. Nog even een kuitenbijtertje meenemen zal Christian gedacht hebben als we richting Dode man fietsen. We hebben hem allang niet meer beklommen. Febian meent zelfs dat hij hem nog nooit heeft gedaan, of die keren dat hij hem beklommen heeft zat hij er zo door heen dat hij het niet meer herinnert of wil herinneren. Joshua begint zoals zo vaak voortvarend aan de klim met Pieter in zijn kielzog. En alweer maakt Joshua een inschattingsfoutje. Wat was het ook alweer, het bankje aan de rechterkant, ben ik dan boven, of komt er nog iets achteraan. Inderdaad dat laatste. De rest sjravelt op eigen tempo omhoog. We hebben het ergste klimwerk nu wel gehad, al blijf je die stukjes vals plat toch voelen. Als Pieter, Febian nog eens naar voren roept, antwoord die met, “ken neet, mien bein zin kapot”. Niet bepaald een wielerterm maar het geeft wel aan hoe hij ervoor staat. Via Sibbe en Berg en Terblijt fietsen we terug richting Meerssen. Nog even langs het vliegveld waar Pieter nog eens doortrekt, niemand die het in zijn hoofd haalt over te nemen. Op een na, ja Jack, die heeft nog wat over na 125 km uit de wind te hebben gefietst. Maar ook zijn overnames zijn van korte duur, ook hij heeft vandaag geleden. 5 dode mannen ploffen weer neer op het terras van de Dikke Stein. Een keurige 135 km dik 1300 HN en een gemiddelde van 30 km/u. Dus die pint hebben we weer verdiend.

Ritgegevens bijgewerkt, klik hier