Zaterdag 13 september 2014

Na Aramis, Athos en Porthos (drie musketiers) en kwik kwek en kwak (drie eendjes) vormt zich vanaf vandaag een nieuw trio: Jeck en de Schleckies, want de overige mannen zijn allemaal verhinderd. Jack heeft zijn tactiek voor vandaag al weer klaar, afwachten en zo weinig mogelijk kopwerk doen. Pieter wil vandaag eens een rustig ritje, dus zal Christian zich moeten aanpassen. Het is bewolkt en grijs als we op pad gaan. Richting Bemelen, hetgeen betekent dat de eerste 20 km vlak verlopen. Ondanks dat Jack niet op kop wilde komen neemt hij de eerste 10 km samen met Christian voor zijn rekening. (zouden ook de laatste zijn) Vanaf Sint Antonisbank begint de heuvelzone richting St- Geertruid en Noorbeek. Steeds van die venijnige kuitenbijters , afgewisseld met toch wat langere beklimmingen die je toch wel gaat voelen. Onderweg belanden we regelmatig  tussen de toerfietsers van Boogies Extreme. Hoe dichter we in de buurt van België komen hoe donkerder het wordt. Mist die samenklontert tot druppeltjes en vervolgens neer slaan op bril en helm. Wat een shit weer, dacht dat we heerlijk nazomerweer zouden krijgen. In Ulvend aangekomen maken we nog een extra lusje met alweer een pittige beklimming .Snel terug naar Limburg in de hoop dat daar het weer wat beter is. En inderdaad, als we onder aan de Camerig aankomen lijkt alles wat vriendelijker. Wat minder is dat Christian via het Vijlenerbos naar Holset wil om daar te pauzeren. Gelukkig stemmen de overige twee er mee in. Met z’n drieën fietsen we rustig omhoog waarna we even later de afdaling naar Vaalsbroek nemen en binnendoor naar Holset fietsen. Net voor de stop ineens een gekraak. Jack is even aan het bijschakelen, zowel voor als achter, met als gevolg dat de ketting bij het slotje loslaat en de ketting in allerlei vreemde positie om de derailleur terecht komt. Een geluk dat hij niet ten val komt. We besluiten de laatste 60 meter tot aan het terras te lopen om daar het euvel te verhelpen. Gelukkig heeft Jack een plastic, links en rechtshandig, handschoentje bij zich zodat Pieter (hij heeft overal zijn mannetjes voor) zijn handen enigszins schoon houdt. Al lopend naar het terras heeft Jack een gedeelte van het kettingslotje verloren. Ook dat nog. Maar Christian heeft een uitgebreid assortiment aan slotjes bij zich zodat we alles snel verholpen hebben. Nu snel een kopje koffie met vlaai, daar zijn we aan toe. We hebben tot dan meer dan 900 hm overbrugd en dat in 45 km als je de vlakke aanloop niet mee telt. Dus toch wel pittig. Na de pauze toch nog even op zoek naar het slotje, dat toch nog wordt gevonden. Gelukkig laat de zon zich ook weer eens zien. Via Orsbach en Bocholtz fietsen we richting Eys waar we weer in Boogies terecht komen. De deelnemers moeten de Eyserbosweg omhoog waardoor wij “maar” besluiten de Trintelerberg omhoog te fietsen. Ook nu weer gebroederlijk bij elkaar in een keurig tempo. De laatste lange beklimming want wat nu nog volgt stelt niks voor. Door al dat geklim is het gemiddelde toch wat gezakt. Meule onwaardig eigenlijk, dus toch maar iets harder gaan fietsen. Kan ook want het gaat regelmatig naar beneden. Via Klimmen en Hulsberg fietsen we terug naar Schimmert waarna we nog een extra lusje maken via Spaubeek. In Geverik schudt Pieter nog eens even aan de boom, maar de overige mannen breken niet. Nu rustig uitfietsen en nog even een pint bij de Dikke Stein. Pittig ritje, zeker met z’n drie.

Geplaatst door christian