zaterdag 19 juli 2014

Onder het motto, “profiteren van het weer” staat er vandaag een ouderwetse lange rit op de planning. Een rit die je eigenlijk alleen maar met goed weer kunt maken. Vorig jaar dezelfde rit gedaan onder totaal andere omstandigheden. Toen 13 graden en mist, zoveel mist dat je nauwelijks iets van de omgeving mee kreeg. Vandaag dus in de herhaling, de rit naar Kalterherberg in de buurt van Monschau, alleen via een andere route (met dank aan tc Elsloo waar we de route even hebben geleend), en totaal ander weer. 35 graden zou het vandaag wel eens kunnen worden, dus kunnen we zeker spreken van een koninginnenrit, ook gezien de lengte (bijna 180 km) en het hoogteverschil (bijna 2000 HM). Met 5 man staan we om 8:00 uur aan het vertrek. Van de vaste kern is alleen Joshua niet van de partij, sleutelbeenbreuk als gevolg van een valpartij tijdens een ATB tochtje. Beterschap toegewenst namens de mannen. Nu terug naar de rit van vandaag. Het duurt even voordat we de route oppakken maar daarna verloopt alles weer gesmeerd. Via Valkenburg fietsen we naar Margraten en de Plank waar we de grens oversteken. Al snel blijkt dat Arnaud vandaag zijn dag niet heeft en zich daarom wat op de achtergrond houdt. Het kopwerk wordt voornamelijk door Febian, Pieter en Christian gedaan. Maar ook Jack laat zich soms even van voren zien, om daarna weer snel naar zijn vertrouwde plekje terug te keren. De warmte valt nog enigszins mee door een “fris” windje, voornamelijk in het nadeel. Nadat we het oorlogskerkhof van Henri-Chapelle zijn gepasseerd slingeren we verder richting Lontzen en Walhorn. Even is er een kort oponthoud omdat de fiets van Arnaud behoorlijk begint te kraken. Na inspectie blijkt dat het geen kwaad kan en kunnen we de weg vervolgen. In Raeren aangekomen fietsen we het bos in, gelukkig een beetje schaduw want het is inmiddels toch wel wat warm geworden.  Vanaf nu zijn we volledig afhankelijk van de garmin want wegbewijzering ontbreekt hier. Het is er heerlijk rustig en mooi groen, alleen loopt het voor geen meter. Langs het meer van Eupen klimmen we nu over een afstand van 20 km  richting Monschau. Er lijkt geen einde aan te komen, maar de mannen klagen nauwelijks, zelfs Arnaud niet, die er overheen lijkt te komen. Jack begint zich wel af te vragen wanneer we weer in de bewoonde wereld komen, want hij heeft namelijk dorst. Maar hij zal nog even geduld moeten hebben want voor we in Kalterherberg arriveren, hebben we nog een glooiend stuk voor de boeg. We kunnen eindelijk genieten van de mooie omgeving, hier zijn we immers voor terug gekomen. En na bijna 90 km komen we in Kalterhergberg aan. Helaas is het terras waar Jack gaat zitten nog gesloten, dus gaan we naar de bakker. Eerst drinken daarna een vlaai. Vervolgens naar de naastgelegen winkel om water te halen om de bidons weer te vullen. Iedereen staat droog. Het is nu niet meer warm maar heet, maar het feit dat we aan de terugweg kunnen beginnen maakt veel goed. Zeker omdat we nu de wind wat mee krijgen. Desondanks dienen we toch weer wat hoogtemeters te overbruggen, veelal weer door een bosrijke omgeving om uiteindelijk in Botrange uit te komen. Dit is het hoogste punt vandaag 694  mtr. Vanaf nu een heerlijk lange afdaling richt Eupen, jammer van het slechte wegdek langs het meer van Gileppe. Eenmaal beneden heeft Jack alweer dorst, dus besluiten we in Dolhain een extra drank pauze in te gelasten. Na twee/drie  flesjes cola/water worden de bidons weer gevuld met heerlijk koud water. Even is er overleg over de te volgen route, maar we besluiten de oorspronkelijke route te volgen, via Bilstain en Clermont. Het is te doen, af en toe nog wat heuveltjes, die met het windvoordeel gemakkelijk worden beklommen. Na Aubel en ook de laatste beklimming duiken we s-Gravenvoeren in om vervolgens is Withuis weer te stoppen voor de laatste drankbevoorrading, en een heerlijk koud waterijsje. Terwijl Febian nog vrolijk likt aan zijn eerste heeft Pieter alweer de tweede op. Vanaf nu is alles vlak naar huis. Dankzij het kopwerk van Christian, Pieter en Febian kunnen we een comfortabel tempo aanhouden. Het ijsje heeft bijna iedereen goed gedaan, vooral Jack lijkt als herboren. Als we Elsloo weer bereiken hebben de meeste het wel gehad, op, leeg, het was een loodzware rit, voornamelijk door de hitte, maar niemand horen klagen. Nog een laatste pintje op het terras van de Dikke Stein waarna we op het gemak naar Stein fietsen. Het was een mooie rit, en we hebben optimaal geprofiteerd van het weer. De mannen hebben alweer een topprestatie geleverd en er zijn de nodige bidons leeggedronken

Geplaatst door Christian