Zaterdag 22 maart 2013

Ondanks alle voorspelling van de aanwezige weerprofeten schijnt de zon vanmorgen volop. Dit beloofd nog wat voor vandaag! Het zaterdagochtend koersritueel kan beginnen.  Maar dit beeld wordt alras verstoord, het regent afmeldingen: Feebke is aan zijn laatste jodelafdaling bezig, Nic ondergaat zijn gedwongen rust lijdzaam en zwijgend, Joshua “Wielie Wielie “ is nog aan het twijfelen of zijn derailleur horizontaal of vertikaal moet staan en last but not  least laten de Schleckies ook verstek gaan. Een van de twee Schleckkies is deze week niet in goeden doen. Van Chiepo ontbreekt elk spoor, zelfs de whereabouts zijn zoek. Gevolg een heus ” meulepeloton “ van twee renners : het illustere duo Jackomo en El herrero; oftewel de bluesbrothers, de echte bikkels! Het startschot vind om deze reden vandaag plaats op de Mauritsweg en er wordt gelijk koers gezet richting het Sjengenland. Maar het valt niet mee vandaag, er zijn immers geen knechten en waterdragers in koers vandaag. Het begin is meteen loodzwaar. Harde en constante wind ( 6 a7 beaufort! ) op de kop en dat gedurende de eerste 25 km. Het lijkt wel of we bij iedere trap een meter vooruit gaan om vervolgens door de wind een halve meter achteruit te worden geblazen. De zweetdruppels parellen al snel langs het gezicht naar beneden, het snot komt de neus en oorgaten uit, het mag allemaal niet helpen. Het lijkt alsof we stil staan. Achterop komend verkeer horen we niet, de wind suist zo hard in de oren dat we geen idee hebben wat er om ons heen gebeurd. Dit is het weer waar de echte Flandriens van dromen. Harde wind, kasseien , hellingen , modder en slecht wegdek. Kortom geen weer voor de bluesbrothers. Geleidelijk aan neemt de bewolking de overhand. We kijken naar boven, voorlopig nog niets aan de hand. Doortrappen maar. Eindelijk na lang zwoegen, zwalken en hard labeur wordt het Sjengenland bereikt. Hier wordt besloten om langs de waterkant terug te fietsen naar Stein.  Poeh dat lucht op, eindelijk wind van achter. We fietsen al keuvelend met de wind in de rug richting de maas aan de Belgische kant. Eindelijk tijd om te herstellen. Als we Kotem bereiken besluiten we om toch nog een extra lusje te maken richting Stokkem. In Leut aangekomen wordt het weer steeds dreigender. Kort overleg en toch maar rap de kortste weg genomen naar het veer in Berg.  Er vallen al enkele dikke regendruppels. Maar dit is maar van zeer korte duur. Gelukkig kunnen we gelijk het veer op. Tijdens de overtocht zien we de dreigende zwarte wolken onze kant op komen. Het zal toch niet………… Ook hier besluiten we de kortste route naar Stein te nemen. Het wordt nu wel erg serieus. Nog effe doortrappen, vol gas. Na dikke 50 km bereiken we Stein, gelukkig droog. Net op tijd want enkele minuten later plenst het flink. Het was een korte maar venijnige etappe vandaag.

Wielie Wielie en Schleckie, Schleckie reden zondag nog even een ploegentijdritje. klik hier voor de gegevens.

Geplaatst door Arnaud