zaterdag 13 juli 2013

Waar de rit naar toe gaat is nog effe afwachten als het meuleteam zich verzamelt. Wordt het Widdau , Esneux of GP Loekie de Leeuw. Na intern overleg wordt op democratische wijze besloten om de GP Loekie de Leeuwtocht van twee jaar geleden nog een keertje te doen. Dit is een tocht uitgezet door Piet, dus altijd verrassend. Even na negen vertrekken Pieter , Christian ( de jarige jobs) , Jack, Joshua ( de twee J’s ) Febian en Arnaud voor een stevig ritje rondom de stuwmeren van Gileppe en Eupen. Aangezien het nog wat frisjes is wordt gelijk tempo gemaakt, waarbij iedereen het nodige kopwerk verzet. Op wat opstartproblemen met de Garmin na verloopt het eerste deel vrijwel vlekkeloos. De eerste beklimming van de dag is de Bemelenberg welke in een lekker tempo naar boven wordt gekoerst. Vandaar uit slingeren we lekker door het Limburgse heuvellandschap. Bij het verkeerslicht in Margraten moeten we net iets te lang wachten, tsja daar gaat het gemiddelde!!!  Gevolg acute spaanse benauwdheid en brillenglazen die meteen beslaan. Dit moet niet te lang duren en is slecht voor de moraal. Gelukkig krijgen we groen licht en gaan we via Eckelrade en Mesch de grens over naar Belsj. Niet veel later volgt de lange klim vanuit Warsage via Froidthier naar Thimister-Clermont. Boven gekomen is het tijd voor de eerste plaspauze van Jack. Enkele slimmerikken besluiten iets verderop te wachten. Behalve twee dapperen die Jack niet uit het oog willen verliezen. Ik moet eerlijk toegeven dat de plas wel heel verdacht riekt en dat het gras spontaan verschroeid. Daar kan geen enkel pesticide product van Monsanto tegen op , nou dan weet je wel. Nadat de twee dappere zijn bekomen zijn van de medicinale geuren wordt de koers voortgezet. Via Dolhain en Goé wordt begonnen aan de beklimming van de Gileppe. Blijft toch altijd een lastige hobbel. Bovengekomen wacht de verrassing. We gaan nu om het grote stuwmeer fietsen door het bosrijke gebied. Jammer van het weer, hier is het toch nog zwaar bewolkt en boven het meer hangt zelfs een mystiek sfeertje. Als dat maar goed gaat. We zijn een beetje onder de indruk, dus interpreteren we de garmins niet altijd goed. En ook de garmin geeft allerlei signalen uit waarvan we niet weten wat de bedoeling is. Maar uiteindelijk komt alles goed en beginnen we aan de klim naar boven. Een pittige klim door het bos. Bovengekomen draaien we terug richting Eupen. De weg is gelukkig droog want het is natuurlijk wel een Pietweggetje, dus vol met kiezelsteentjes , houtsnippers, en nog veel meer biologisch bosspul.  Even later is het dan ook prijs. Lek, hoe kan dat toch! Ligt er één steentje op het pad en laat Arnaud die nu net raken. Samen met Pieter wordt het euvel verholpen. Snel wordt verder gefietst naar Eupen voor de pauzeplaats bij de bakker. Aangezien het fris is geworden besluiten we om binnen te gaan eten. We worden getrakteerd door de jarige jobjes. Na de pauze kunnen we gelijk aan de bak. Het gaat omhoog naar de Eupener Stausee. Weer een mooi uitzicht vanaf de stuw. Maar veel tijd hebben we niet want langzaam maar zeker gaat de snelheid omhoog. De terugweg verloopt via Pfau ,Walhorn , La Calamine, Moresnet en Sippenaken.  Als we de grens zijn gepasseerd in Epen gaat het tempo nog ietsjes harder en wordt er kop over kop gereden en wordt de finale ingezet en zelfs bromfietsers zijn niet veilig. Links en rechts worden wat plaagstootjes uitgedeeld die toch beantwoord worden maar ook iedere keer weer veel pijn doen en waarbij de verzuring steeds op de proef wordt gesteld. In Valkenburg wordt het tempo bruut verstoord en raken we beklemd tussen allerlei Engelse toeristenbussen. Het lijkt wel of alle ouderen van Engeland Valkenburg hebben aangedaan. Als we Valkenburg na vele stoeppaden hebben verlaten volgt de laatste beklimming van de dag naar Aalbeek . De favoriet van Feebke! Zal later ook in de Feeb Classic worden opgenomen. Hier wordt voor de laatste keer het spel op de wagen gezet door Christian even later volgt Pieter en Arnaud en  Joshua gaan mee. Het kraakt en het piept en de benen lopen voor de laatste keer vol ! Eindelijk boven. De verzuring slaat nu echt toe, zo erg zelfs dat we op Jack aan het wachten zijn , terwijl Jack al lang is gepasseerd. Het wordt tijd voor de herstel drank. In Stein aangekomen staat de hersteldrank en een stuk overheerlijke vlaai te wachten op de Nieuwstraat. Nou dat gaat er in als zoete koek. Dat smaakt prima , zeker na zo’n mooie tocht van 158 km en ruim 1600 HM.  We proosten op de Schleckies en we preuvelen nog wat na over het afgelopen weekend en de rit van vandaag.

ingezonden door Arnaud