WTC "Aan de Meule"

Alweer een mooie zonnige en vooral droge dag in het vooruitzicht, desondanks staan 5 van de 6 vertrekkers geprikkeld aan de start. Ene F.C. te Stein heeft op STRAVA een uitspraak gedaan die bij de mannen in het verkeerde keelgat is geschoten. De letterlijke tekst: Haha, ès ich allein goan dan lökt mich dat waal.....(een gem. snelheid van 30,4 km/u halen). Dus mag hij vandaag alleen het kopwerk voor zijn rekening nemen, de overige 5 zullen lekker in het wiel meeliften. Waarschijnlijk hebben ze alle 5 alzheimer want wie begint er kop te rijden, juist ja Christian en Marcel.  In Geverik staan overal de afvalcontainers buiten met grote stickers, “niet harder dan 30 km/u” en aangezien wij ons aan de verkeersregels houden passen we het tempo aan. Voorbij Geverik komt F. op kop van de groep, begint nu zijn huzarenstukje, is hij warm gereden, wist hij dat die containers daar stonden, neemt hij nu wraak?. Het tempo gaat wel omhoog maar op dat moment zitten we ver onder het schema van 30,4 km. Als even later ook de overige mannen aan de kop van de groep verschijnen lijkt het erop dat iedereen hem de uitspraak alweer heeft vergeven. We gaan gewoon op onze oude vertrouwde manier door, ieder zijn deel van het kopwerk. Redelijk vlakke aanloop tot voor Cadier en Keer. Dan beginnen we aan de lange heuvelzone door het Limburgse landschap, waarbij de wegkapitein voornamelijk de rustige smalle wegjes op zoekt. Pas in Slenaken aan de voet van de Loorberg komen we weer op de drukke wegen terecht. De Loorberg wordt in een strak tempo omhoog gefietst, enkel Uge en Marcel moeten even lossen maar sluiten boven weer snel aan. Ook rond de Camerig is het druk op de weg. Het mooie weer, het lange hemelvaartsweekend, iedereen wil weer de Limburgse Heuvels in. We besluiten de Camerig wat rustiger op te rijden, totdat iemand ons inhaalt. Als Marcel het sein geeft dat we hem mogen counteren splitst de groep zich weer. Bij Buitenlust duiken we het Vijlenerbos in en gaat het gas erop. Het is Christian die effe (flink) door trekt. In eerste instantie kunnen Febian, Joshua en Pieter volgen. Een tweede versnelling dunt de groep nog wat verder uit. Boven wordt er weer gewacht waarna we richting Hijgend Hert fietsen en daarna koers zetten richting Holset om daar te pauzeren. In de zon, buiten op het terras, twee cola de man en wat overgebleven repen van vorige week. Na de pauze zitten we al weer vrij snel op de smalle rustige wegen. Bocholtz,  Simpelveld, Trintelen en Gulpen zijn de plaatsen die we kort aan doen. Vervolgens de Ingbergracht en groupe omhoog. Daarna gaat het gas erop, het lijkt erop dat de mannen die 30,4 km per uur willen halen maar dat is whisfull thinking. We denderen door Margraten, knallen richting ’t Rooth, suizen de Bemelerberg omlaag en dan richting Amby. Tussen Borgharen en Itteren gaat het tempo nog iets verder omhoog. Febian wordt aangespoord de laatste 20 km voor zijn rekening te nemen. (we hebben het gemiddelde inmiddels dusdanig opgehaald dat het nog net kan lukken). Maar het is Pieter en Marcel die de groep op sleeptouw nemen. Bij de brug van Itteren moeten we even stoppen voor rood licht en valt het tempo  stil. De mannen menen nu vlak naar huis te kunnen knallen, maar de wegkapitein denk daar  anders over. In Bunde  slaan we rechtsaf en bedwingen we de Dennenberg. De laatste keer dat de groep uit elkaar valt. Laatste hupje, nu vlak en licht bergaf naar huis. Tot slot nog een kort terras bezoek bij de Dikke Stein. De mannen hebben een klasse ritje gereden. Iedereen heeft super gereden over een verraderlijk parcours. En het is dat we af en toe hebben moeten wachten op F.C. uit Stein anders hadden we die 30+ km/u wel gehaald.

De zon was op de afspraak in Namen om de 4500 deelnemers aan de Tour de Namur Cyclo, de 5de proef van de Proximus Cycling Challenge, te verwelkomen.

Gisteren stonden al vier man aan de start voor een koningsritje. Pieter, Christian en Febian fietsten onder aanvoering van Marcel richting Wonck en Bassenge. Strak tempo, toch wel wat wind. Achter Bassenge een klein heuveltje vervolgens “Klein Lourdes” en daarna de betonplatenstreek. Ritje van 90-100 km. Marcel vreesde het ergste voor de zondag, gezien de snelheid waarmee het ritje is afgelgd.

Sorry, deze week geen verslag.

Vandaag de jaarlijkse topdrukte in Limburg, de tourversie van de A.G.R., hetgeen betekent zo snel mogelijk Limburg ontvluchten. Dus meteen de brug over richting Belsj waar onze Nederbelg ons zal opwachten. Ons is, Christian, Pieter, Febian en Joshua, vijf man sterk dus. Uge is er vandaag niet bij hij is een van de 15.000 deelnemers aan de AGR. Hij zal vandaag 175 km afleggen en ruim 2000 HM overbruggen. Super ritje dus. Wij beginnen vandaag eens lekker vlak langs de Maas en Kanaal richting Kanne. Voorbij Kanne neemt Marcel de route over voor een stukkie route touristique. Wel met een aantal hindernissen zoals paaltjes, dwarsliggers, hekjes, en een sluis. Vervolgens snel door Vise en daarna over smalle paden richting Richelle. De bomen staan al in volle bloei en met de zon in de hemel vormt dat een mooi plaatje. We hebben er echter weinig aandacht voor want het tempo ligt redelijk hoog. Vanaf nu loopt het continue iets omhoog en met wat tegenwind gaan we over in de hark stand. Alleen een aantal opengebroken wegen halen ons uit het ritme. Het lijkt wel alsof de Belgen overal bezig zijn, niet dat we dat erg vinden want het is hobbelen in dit deel van België. Als we in Olne zijn aangekomen duiken we naar beneden richting Nessonvaux, waar er kort overleg is over de te volgen route. We besluiten om richting Banneux te fietsen via de traditionele klim, hobbeldebobbel dus, in een tempo dat iedereen aan kan. Eenmaal boven besluiten we naast het klooster te pauzeren. Waarschijnlijk voor de laatste keer want 6 euro voor een stukje vlaai is eigenlijk te gek voor woorden. En het zijn niet meer die stukken van vroeger. Het mooie weer maakt echter veel goed. Marcel is niet te spreken over de hoeveelheid hoogtemeters, nog geen 600, dat kan echt niet, vind hij. Nadat we hebben afgerekend (zonder fooi) willen enkele mannen nog even een kaarsje aansteken. Dit hoort natuurlijk bij een bezoek aan Banneux en iedereen heeft er zijn reden voor. We dalen vervolgens af naar Pepinster en onder aangekomen slaan we links af en fietsen kort langs de Vesdre. Kort, want naar amper 2 km maken we een scherpe bocht naar rechts, de Drolenval doemt voor ons op. 1 km met een max. stijgings% van 18%, een echt rotzakje dus. Al meer dan 8 jaar is ie niet meer opgenomen in de routes maar nu mogen we weer. Hiep, hiep.  De groep spat na verloop van tijd uit elkaar al zijn het Pieter, Christian en Febian die zij aan zij omhoog zwoegen. De overige twee mannen komen op een kleine achterstand boven, beide flink vloekend. Nadat we even op adem zijn gekomen vervolgen we onze weg over een mooi en golvend stuk richting  Soiron waarna het binnendoor richting Herve gaat. Ook nu zit er weer herhaaldelijk een klim in, tot ongenoegen van Marcel. Eerst klagen over het tekort aan HM en nu mag het wat minder zijn. Het is altijd wat he. Na Herve gaat het, voornamelijk over binnenwegjes, meestal bergaf met slechts af en toe een kort heuveltje. Voordat we de grens oversteken in s-Gravenvoeren nog een stuk onverhard en vervolgens in gestrekte draf vlak terug naar huis. Tempo wordt redelijk hoog gehouden mede door Marcel die zijn goede benen heeft teruggevonden. Zo nu en dan komen we nog een verdwaald deelnemer van de AGR tegen. Vanaf Geulle volgen er weer een aantal plaagstootjes, vooral Pieter lijkt nog wat over te hebben en wil de andere mannen nog wat pijn doen. Moe maar voldaan arriveren we weer op het terras van de Dikke Stein. Alweer dik verdiend die pint. Nagenieten in de zon van de mooi rit.

Vorige week eindigde ik het verslag met de mededeling dat het vandaag een mooie lentedag zou worden en zie het weer heeft zich aan die afspraak gehouden. 20 graden en zon, mooier kan toch niet en dat betekent dat er eindelijk in korte broek gekoerst kan worden. De lange en relatief koude winter heeft er wel voor gezorgd dat de, voor wielrenners, herkenbare strepen op de benen helemaal zijn verdwenen. Nou als je goed kijkt zie je nog vaag een kleine overgang. Zelfs met een laagje colour warming-up olie lukt het niet de benen een beetje kleur te geven. Maar ja het gaat om de inhoud en niet om de verpakking, en met de inhoud zit het wel goed. Terug naar de start, we zijn met 6 mannen. Nico en Joshua zijn verhinderd. Maar vandaag hebben we nog eens een gastrenner is ons midden, iemand die het aandurft met de Meulemannen op pad te gaan en zich niet laat afschrikken door de cijfers op de site. Het is Roger L. die vandaag met ons mee gaat voor een ritje naar Eupen. Hij is wel de enige met beenstukken aan, de overige 5 man allemaal in het kort. Richting Eupen betekent wel dat we beginnen met wind op kop. Een standaard route richting Wittem, vervolgens de normale weg (via Vijlen) richting Gemmenich waarbij het herhaaldelijk omhoog gaat. Met name op de oplopende stukken heeft Roger het moeilijk maar het is wel een doorbijter. We passen gewoon zo  nu en dan het tempo aan. Vanaf Gemmenich bevinden we ons in het Duitstalige gedeelte van België. Het loopt continue licht bergop, de afdaling komen maar sporadisch voor. Met de wind op kop is het gewoon een k… stuk. Even achter Raeren bereiken we het hoogste punt, vanaf dan dalen we langs het stuwmeer naar Eupen waar we bij de bakker zullen pauzeren. Omdat er nog geen zon is op het terras gaan we binnen zitten. Een niet al te lange pauze. Als het mee zit hebben we op de terugweg de wind wat meer in de rug. Helaas hebben we nog steeds wat last van de wind als we richting Membach fietsen. Maar vanaf dan hebben we vaker de wind mee, helaas voor Roger moeten er nog een paar heuveltjes overwonnen worden voordat we bij Henri Chapelle uitkomen. De lange afdaling naar Homburg en Teuven maakt daarna veel goed. Iets voor Slenaken gaat het tempo ineens de hoogte in, mede doordat een andere groep ons inhaalt. Marcel heeft er ook weer zin in en draait de gaskraan ook even open. Ter hoogte van Del Gulpen draaien we naar links waardoor we toch weer effe wat zijwind hebben, toevallig rijdt Fabian dan op kop, en die heeft nog wat kopwerk in te halen. Dus dat komt goed uit. Eenmaal aangekomen in Reijmerstok loopt het weer als een tierelier, zelfs Roger lijkt het hoge tempo aan te kunnen. We slingeren nog wat om Margraten en als we richting Berg en Terblijt fietsen volgen wederom enkele plaagstootjes. De mannen moeten toch hun ei kwijt. Vanaf Berg en Terblijt fietsen we in een aangenaam tempo richting Meerssen. De klim bij Humcoven is het laatste hobbeltje, daarna in dalende lijn richting Elsloo waar we op het volle terras van de Dikke Stein belanden. Een mooie zonnige dag moet je goed afsluiten. Na een verkoelende pint keren de mannen huiswaarts. Roger zal de benen morgen wel voelen. Bij thuiskomst is alweer een streepje op de benen zichtbaar. De zon heeft zijn werk gedaan, nog een paar weken en ze zijn weer mooi kastanje bruin.