05 mei 2018 : Tour de Namur cyclo

Vandaag staat weer eens een cyclo op het programma, de Tour de Namur. Vorig jaar is het er niet van gekomen maar met het prachtige weer in het vooruitzicht en het feit dat iedereen kan, moeten we maar weer eens naar Namen afreizen. Rond de klok van 7uur vertrekken we met 3 auto’s.  De reis van iets meer dan een uur loopt voorspoedig ondanks dat ze aan de weg  aan het werken zijn. Vanaf de afslag Namen wordt het steeds drukker en in het centrum is het aanschuiven. Toch vinden we weer onze vaste parkeerplaats. De fietsen worden snel uitgeladen, een laatste plasje, nog wat eten en dan richting inschrijving waar het wederom druk is. Zo druk hebben we het al lang niet meer gezien. De inschrijving gaat snel, iedereen heeft zich al voor ingeschreven. Alleen bij Joshua is dat niet goed gegaan zodat hij toch naar de inschrijving moet, probleem wordt echter snel verholpen. De overige mannen kunnen gewoon naar de scan en go. En nadat we zijn voorzien van de bordjes maakt de officiële fotograaf nog een foto van ons. Deze wordt ook nog eens op de officiële site geplaatst, en dat is niet de eerste keer. Er staat ons een ritje van 142 km te wachten over glooiende wegen. Christian, Pieter, Febian en Joshua beschikken al over wat parcourskennis, voor Marcel en Uge is het de eerste keer dat ze in deze streek zullen fietsen. Vooral Marcel heeft nog wat angst vanwege de hoogtemeters die op de site vermeldt staan. In eerste instantie 3500 later 2500, dit laatste omdat de route op het laatste moment aangepast moest worden. We fietsen naar de start en rijden richting de citadel die we vanaf de noordkant omhoog zullen gaan. Het is superdruk, het is slalommen tussen de vele deelnemers. We hebben afgesproken dat we het rustig aan zullen doen, al is het even zoeken naar de juiste snelheid. Dit wordt ook nog eens bemoeilijkt door de vele fietsers die we moeten inhalen, en die ons inhalen. Ja dit mag vandaag eens. Bergop wordt het tempo zoveel mogelijk aangepast. Ondanks de toch wat frisse start begint het gedurende de tocht heerlijk fietsweer te worden. Volop zon, nieuwe aanlooproute, mooie omgeving, het is dus genieten. Helaas is het wegdek ook in dit deel van België van minder kwaliteit zodat we goed moet opletten niet door een kuil of gat te fietsen. Opvallend veel deelnemers die met een lekke band aan de kant van de weg staan, waarschijnlijk veroorzaakt door een snakebite (stootlek).  Als we bij de eerste bevoorrading aankomen staat een troep mensen te wachten voor de drank en vreetkraampjes. We besluiten het bij een plaspauze te houden en door te fietsen, iedereen is nog voorzien en we hebben amper energie verbruikt. Gelukkig wordt het vanaf nu wat rustiger op de weg. Zoals gezegd is het landschap glooiend, geen steile klimmen, maar iets oplopend. Het Meuletreintje staat inmiddels op de rails. We lossen elkaar goed af, hebben een mooi tempo gevonden en beginnen steeds meer deelnemers in te halen.  Voordat we het weten komen we al bij de tweede pauzeplaats. We hebben nu 61 km gefietst en net geen 1000 HM op de teller staan. Aardig dus. Dit keer slaan we wel aan het hamsteren. Nadat we weer vol zitten gaan we weer op pad. Eigenlijk is het een schitterend gebied, nauwelijks een vlakke weg te vinden en afwisselend landschap. Waar we wel wat meer last van krijgen is de wind die wat hard tegen ons aan begint te blazen. De kopovernames worden wat korter en zij die de afstand en de zwaarte vrezen komen wat minder op kop. Nog steeds geen zware beklimmingen maar de talloze oplopende stukken gaan je zeker in de benen zitten. 40 km voor de finish hebben we de laatste bevoorrading. Dus toch nog maar iets inslaan, je weet maar nooit. Wat we wel weten is dat we de Triple Mur du Monty nog op moeten. En dat is een echte rotzak. Gelukkig krijgen we na deze laatste stop allereerst een kleintje voorgeschoteld om er weer in te komen.  Dan volgt een lange afdaling en onderaan pats boem, meteen scherpe draai naar links en de muur doemt voor je op. Het is dat hij twee keer een beetje afzwakt zodat je iets kan herstellen, maar de steile stukken zijn dodelijk.  1900 mtr. Gem. 9,2%, max 21,5%. Wie doet je wat. Logisch dat enkele deelnemers moeten afstappen. Wij komen allemaal redelijk boven zij het met onderlinge verschillen. Het ergste hebben we dan gehad en we hebben de wind wat meer in de rug. En de klimmen die nu nog komen zijn te doen. Zelfs de Citadel, de laatste klim van de dag levert geen problemen meer op. Zelfs Marcel komt fris boven, voor niets bang geweest dus. Nadat we compleet zijn, wat foto’s hebben gemaakt dalen we weer af naar het Centrum waar we op ons vaste terras een plekje weten te bemachtigen om de mooie rit met een pintje af te sluiten. Daarna terug naar de auto’s, alles inladen en naar huis.