WTC "Aan de Meule"

Woensdag stonden 4 man (Christian, Pieter, Marcel en Joshua ) aan het vertrek. Alweer schitterend weer in het vooruitzicht. Een heel mooi ritje naar Walheim in Duitsland. Vaak over nieuwe en rustige wegen en een stukje Vennbahn. Na de Pauze, bij de plaatselijke bakker, vaak in dalende lijn terug naar Nederland waarna het tempo redelijk hoog wordt gehouden. 137 km – 1250 HM en net geen 30 km/u. Natuurlijk de rit evalueren bij de Dikke Stein.

Afgelopen woensdag stond er voor de afwisseling eens een vlakke rit op het programma. Brüggen (D) al vijf jaar niet meer geweest. 4 man aan het vertrek; Christian, Pieter, Marcel en Febian. Heerlijk fietsweer. Met wind in de rug op het gemakkie richting Kessel waar met het veer de maas over steken. Voorbij Reuver fietsen we door het voormalige munitiedepot van het Britse leger. Van 1948 tot 1996 was het Britse leger hier gestationeerd en lag er gemiddeld 50.000 ton aan munitie. In 1984 is er zelfs een kernbom van een vrachtwagen gevallen tijdens het overladen, dit werd pas in 2007 bekendgemaakt. Iets verderop komen we in Brüggen aan. Op de pauzeplaats blijkt de torte gereserveerd te zijn, de gastheer biedt ons aan gebruik te maken van het ontbijtbuffet. Dus vult iedereen zijn bord met broodjes, tomaat, komkommer en natuurlijk spek en ei. Na de pauze krijgen we af te rekenen met een redelijk tegenwindje. Toch weten we een constant tempo aan te houden ondanks dat de wegkapitein het maar moeilijk heeft om de juiste route te vinden. Hoe zuidelijke we komen hoe warmer het wordt. Redelijk moe belanden we uiteindelijk op het terras van de Dikke Stein voor een verkoelende pint.

Vandaag zullen  4 man met de fiets afreizen naar Rekem, om deel te nemen aan Rekem-Francorchamp- Rekem. Christian, Pieter, Febian en Marcel die we in Kotem oppikken. Een kleinschalige toertocht met iets meer dan 1000 deelnemers. Slechts 4/6 euro inschrijfgeld, omgerekend 0,02 cent per kilometer. Waar kan dat nog. Als we in Rekem na de Inschrijving willen vertrekken staat Febian lek. Komt goed uit want er zijn een paar Belgen die met ons mee willen en die zijn er nog niet. Om 8.45 uur kunnen we uiteindelijk vertrekken. We beginnen met een vlakke aanloop richting Kanne en even later beklimmen we de Hallembaye. Hier verliezen we ook de Belgen. We besluiten maar om door te fietsen. Bij de eerste bevoorrading na 35 km even een korte stop. Plakkie cake en een bekertje sportdrank. Via de Côte de Richelle fietsen we vervolgens naar Dalhem en Blegny en dan binnendoor naar Soumagne via voor ons onbekende wegen. Omdat ze rond Olne nog altijd aan de wegen bezig zijn  maken we een mooie omleidingsroute waarna we afdalen naar Nessenvaux.  Meteen gevolgd door de traditionele klim naar Banneux. Eerst een kaarsje opsteken en dan naar de 2de pauze. De opwarming zit er nu op, nu gaat het pas echt beginnen.  We fietsen nu richting Stoumont. Christian, Pieter en Febian zijn hier vorige week nog geweest dus die weten ongeveer wat ons te wachten staat. We beginnen met de Côte du Desnie. Tempo wordt aangepast zodat we keurig bij elkaar blijven. Daarna volgt een mooie afdaling. Vlak voor La Gleize draaien we naar rechts waarna er wederom een mooi glooiend stuk in een bosrijke omgeving volgt. In een mum van tijd komen we aan bij  de 3de bevoorrading. Meteen na de  pauze volgt een mooie brede goedlopende weg. Heerlijk effe rust in de tent, totdat ineens een pijl aangeeft dat we linksaf gaan. Wat krijgen we nu, wat is dit voor een wegje of zoals Febian het noemt, een geitenpad.  Slecht asfalt, kronkelt omhoog, stijging tot 19%, de Côte de Chession heet dit serieuze kuitenbijtertje. Meteen erna volgt alweer een mooie afdaling die weer veel goed maakt. Uiteindelijk komen we uit op de weg naar Remouchamps. In het verleden (TBT) knalden we hier met bijna 40 km/uur in een peloton van z’n 50 man naar beneden. Vandaag doen we het wat christelijker, tot 35 km/u, we hebben nog genoeg voor de boeg. Wat opvalt is dat het wat stiller is, iedereen weet dat we richting La Redoute rijden. Als we onder het bekende viaduct rijden weten we dat we er bijna zijn. Nog een paar bochtjes en de pret kan weer beginnen. Marcel roept al snel., “ga maar, doe jullie best, ik wacht boven wel”. Pieter en Febian gaan uit het zadel. Ik ben even zwevende, wat ga ik doen, blijf ik bij Marcel of probeer ik die twee berggeiten bij te houden. Ik besluit om mijn eigen tempo te pakken. In mijn eenzame gevecht met deze rotpukkel besluit ik mijn gedachten te verplaatsen door het lezen van de namen die op het wegdek staan gekalkt. Schleck, Phil, Phil, Phil, Kristien. Kristien! Who the fuck is Kristien. Dit schiet ook niks op dan maar eens omhoog kijken, misschien zie ik de mast al, maar nee ik zie enkel Pieter en Febian die dartelend omhoog fietsen. Althans van ver weg lijkt het op dartelen  wellicht dat zij  ook aan het harken zijn. Dan maar weer terug naar de weg, Phil, Phil, Phil……… Ha ik zie de mast, en besluit een tandje bij te schakelen, he shit kan niet ik heb niks meer, dan maar gaan staan. Ik probeer die twee nog in te halen, maar dat lukt niet, gat is te groot. Als ik boven kom en andere fietsers krom over het stuur zie hangen  weet ik dat ik het gehaald heb. Even later komt ook Marcel naar boven gesjraveld. Heerlijk toch dit afzien. Die pukkel kunnen we weer doorstrepen, maar er volgt nog wat meer, de Côte de Cornemont  en des Forge (bekend van het standbeeld van Stan Ockers). Gelukkig kunnen we tijdens de afdalingen wat bijkomen. In Chaudfontaine volgt de zoveelste klim de Côte de la Casmatrie, (top 10 mooiste hellingen van België!). Het ergste hebben we nu wel gehad, nog een pittige klim (côte de Bellaire) tot aan de laatste bevoorrading. De laatste keer  wat eten en drinken. Nog tijdens de pauze begint het wat te druppelen, gelukkig niet al te hard. Nog z’n 40 km te gaan, nog iets bergaf en daarna grotendeels vlak. Nog altijd wat gedruppel en dreigende wolken. We besluiten de kortste weg langs het kanaal naar huis te fietsen. Mont St.Pierre en de Muizenberg laten we links liggen. Het is goed geweest met meer dan 2000 HM. Op de dijk richting Kotem staat de teller op 200 km. Een dikke pint verdiend, dit keer niet bij de Dikke Stein maar bij Jetje. Schitterende tocht, lange dag, moe maar voldaan.

Vorige week zondag nog een leuk ritje gemaakt door Christian, Pieter, Febian en Marcel.  De laatste had last van zijn accu, niks van te merken. Leuk ritje richting Clermont en Thimister. Nog een nieuwe mooie klim ontdekt. Maar ook een weg in geslagen die we eigenlijk niet hadden moeten nemen. Het wegdek werd steeds slechter en veranderde in een modderpaadje. Jammer want voor de rest een schitterend rondje al zeg ik het zelf. Een rit zonder pauze in een keurig tempo.

Verslag Organisatie: Met Landen - Trois-Points - Landen stond de 8ste manche van de Proximus Cycling op het programma. 2800 zonnekloppers (waaronder opvallend veel vrouwelijke deelneemsters) kwamen aan de start en ook wereldkampioen veldrijden Wout Van Aert was van de partij. De deelnemers konden kiezen uit maar liefst 4 afstanden: 46, 108, 153 of 212 km. Met 1030 inschrijvingen voor de 153km was deze afstand veruit het populairst. Ook wereldkampioen veldrijden Wout Van Aert kwam aan de start van de 153km. Onder een stralende zon genoot hij van het schitterende parcours door de Maasvallei en de vaak onbekende maar mooie hellingen in de Ardennen die de parcoursbouwer uit zijn hoge hoed had getoverd. Omwille van de zwoele temperatuur was er al vroeg in de morgen een gezellige drukte aan de start in Landen. Heel wat deelnemers kozen voor een vroege start om de meest intense hitte te vermijden én om achteraf maximaal te genieten van de zon op een plaatselijk terras

Het is bewolkt, temperatuur rond de 10 graden, twijfelweer dus. Want wat doe je aan, vest, body of gewoon in het shirt met armstukken. Blijkt dat iedereen heeft getwijfeld en spijt heeft van de gemaakte keuze, want eenmaal op de fiets is het verrekte koud., dit zijn we niet meer gewend. Vandaag volle bak, dus met z’n zevenen voor een rit naar de Côte de Foret in Trooz. Via Kotem rijden we over de maasdijk richting Smeermaas. Tempo wordt aardig hoog gehouden door wisselende mannen. We fietsen vervolgens  richting centrum van Maastricht. Het is kermis in ‘t Törp , het Vrijthof staat vol attracties. We hebben helaas geen tijd voor gebrande pinda’s een suikerspin of een ritje door het spookhuis. Op het kruispunt richting Kanne staat het stoplicht op rood, behalve voor onze Nederbelg, “doa is et gruuuun”. Ja inderdaad, het is groen, maar niet voor ons, tijd voor een bezoek aan Specsavers.  Na Kanne langs het water naar de sluis van Ternaaien en vervolgens  verder langs het water naar Vise. Daarna is het sloes met de vlakke wegen. De Cote de Sarolay is de eerste serieuze klim van de dag, gelukkig zijn we opgewarmd. Blijft toch altijd moeilijk, die abrupte omschakeling naar het binnenblad de groep val dan ook uiteen. Nadat we compleet zijn vervolgen we onze weg. De wegkapitein heeft het moeilijk, de Garmin werkt niet zoals hij dat wil of eigenlijk gewend is. Toch weet hij een onverhard stuk weg (in het verleden vaak een lekke band) vakkundig te omzeilen. Daarna blijven we wat slingeren en gaat het regelmatig af en op. En behoorlijk af en op, supersteil naar beneden en supersteil weer op. De Rue Jozeph Leclerq, gem 10% max 15%, volgens mij zelfs ietsjes meer.  Even later maakt de lange afdaling naar Chaudfontaine veel goed, al is het bibberen tijdens de afdaling. Onderaan draaien we naar links richting Trooz waar we iets later weer links opdraaien en aan de beklimming van de Côte de Foret beginnen. 3 kilometer, max 8,5%, gem. 5.3%. Blijft een mooie klim met een paar haarspeldbochten en schitterende uitzichten over een groen en glooiend landschap. Omdat ze in Soumagne en omstreken overal aan de weg bezig zijn wijken we van de vaste route af. Via Olne gaat via Les Bruyères  binnendoor naar Herve waar we willen pauzeren bij de bakker op de rotonde. Helaas is het te druk, dus besluiten we maar door te rijden naar Aubel. Eerst een lange afdaling naar Bolland en dan vol in de remmen en rechts in. Een smal wegje, gefoeter bij een enkeling, er volgt wederom een steil hupje. De beklimming van de Thier Fouarge is 0.7 kilometer lang  een gemiddeld stijgingspercentage van 7.9%  en een steilste stuk van 13.7%  Daarna  in dalende lijn naar via Mortier, Mortroux en Val Dieu naar Aubel. We zitten inmiddels op ruim 90 km en 1000 HM en de meeste verlangen naar een warme chocomel, want het is nog altijd aan de koude kant. Lekker, warm kopje koffie, eh doe er maar twee om op temperatuur komen. Toch laat  de zon zich aarzelend zien. Na de Pauze meteen een klimmetje gevolgd door de lange afdaling richting Voeren. In Eijsden aangekomen duwt Nico de kwalificatieknop in (bekend bij de volgers van de F!) waardoor hij de beschikking krijgt over wat extra PK’s, met als gevolg dat het tempo omhoog gaat en de andere wijselijk besluiten in zijn wiel te kruipen. Via het fietspad van Gronsveld naar Meerssen waar we nog even de Kruisberg meepakken. De laatste helling alweer, het is mooi geweest. Na een plaspauze, het komt bij Joshua bijna uit zijn oren, gaat het in een relatief rustig tempo terug naar huis. De zon laat zich wat vaker zien zodat we toch nog even een terrasje pakken.