Vandaag zullen 4 man met de fiets afreizen naar Rekem, om deel te nemen aan Rekem-Francorchamp- Rekem. Christian, Pieter, Febian en Marcel die we in Kotem oppikken. Een kleinschalige toertocht met iets meer dan 1000 deelnemers. Slechts 4/6 euro inschrijfgeld, omgerekend 0,02 cent per kilometer. Waar kan dat nog. Als we in Rekem na de Inschrijving willen vertrekken staat Febian lek. Komt goed uit want er zijn een paar Belgen die met ons mee willen en die zijn er nog niet. Om 8.45 uur kunnen we uiteindelijk vertrekken. We beginnen met een vlakke aanloop richting Kanne en even later beklimmen we de Hallembaye. Hier verliezen we ook de Belgen. We besluiten maar om door te fietsen. Bij de eerste bevoorrading na 35 km even een korte stop. Plakkie cake en een bekertje sportdrank. Via de Côte de Richelle fietsen we vervolgens naar Dalhem en Blegny en dan binnendoor naar Soumagne via voor ons onbekende wegen. Omdat ze rond Olne nog altijd aan de wegen bezig zijn maken we een mooie omleidingsroute waarna we afdalen naar Nessenvaux. Meteen gevolgd door de traditionele klim naar Banneux. Eerst een kaarsje opsteken en dan naar de 2de pauze. De opwarming zit er nu op, nu gaat het pas echt beginnen. We fietsen nu richting Stoumont. Christian, Pieter en Febian zijn hier vorige week nog geweest dus die weten ongeveer wat ons te wachten staat. We beginnen met de Côte du Desnie. Tempo wordt aangepast zodat we keurig bij elkaar blijven. Daarna volgt een mooie afdaling. Vlak voor La Gleize draaien we naar rechts waarna er wederom een mooi glooiend stuk in een bosrijke omgeving volgt. In een mum van tijd komen we aan bij de 3de bevoorrading. Meteen na de pauze volgt een mooie brede goedlopende weg. Heerlijk effe rust in de tent, totdat ineens een pijl aangeeft dat we linksaf gaan. Wat krijgen we nu, wat is dit voor een wegje of zoals Febian het noemt, een geitenpad. Slecht asfalt, kronkelt omhoog, stijging tot 19%, de Côte de Chession heet dit serieuze kuitenbijtertje. Meteen erna volgt alweer een mooie afdaling die weer veel goed maakt. Uiteindelijk komen we uit op de weg naar Remouchamps. In het verleden (TBT) knalden we hier met bijna 40 km/uur in een peloton van z’n 50 man naar beneden. Vandaag doen we het wat christelijker, tot 35 km/u, we hebben nog genoeg voor de boeg. Wat opvalt is dat het wat stiller is, iedereen weet dat we richting La Redoute rijden. Als we onder het bekende viaduct rijden weten we dat we er bijna zijn. Nog een paar bochtjes en de pret kan weer beginnen. Marcel roept al snel., “ga maar, doe jullie best, ik wacht boven wel”. Pieter en Febian gaan uit het zadel. Ik ben even zwevende, wat ga ik doen, blijf ik bij Marcel of probeer ik die twee berggeiten bij te houden. Ik besluit om mijn eigen tempo te pakken. In mijn eenzame gevecht met deze rotpukkel besluit ik mijn gedachten te verplaatsen door het lezen van de namen die op het wegdek staan gekalkt. Schleck, Phil, Phil, Phil, Kristien. Kristien! Who the fuck is Kristien. Dit schiet ook niks op dan maar eens omhoog kijken, misschien zie ik de mast al, maar nee ik zie enkel Pieter en Febian die dartelend omhoog fietsen. Althans van ver weg lijkt het op dartelen wellicht dat zij ook aan het harken zijn. Dan maar weer terug naar de weg, Phil, Phil, Phil……… Ha ik zie de mast, en besluit een tandje bij te schakelen, he shit kan niet ik heb niks meer, dan maar gaan staan. Ik probeer die twee nog in te halen, maar dat lukt niet, gat is te groot. Als ik boven kom en andere fietsers krom over het stuur zie hangen weet ik dat ik het gehaald heb. Even later komt ook Marcel naar boven gesjraveld. Heerlijk toch dit afzien. Die pukkel kunnen we weer doorstrepen, maar er volgt nog wat meer, de Côte de Cornemont en des Forge (bekend van het standbeeld van Stan Ockers). Gelukkig kunnen we tijdens de afdalingen wat bijkomen. In Chaudfontaine volgt de zoveelste klim de Côte de la Casmatrie, (top 10 mooiste hellingen van België!). Het ergste hebben we nu wel gehad, nog een pittige klim (côte de Bellaire) tot aan de laatste bevoorrading. De laatste keer wat eten en drinken. Nog tijdens de pauze begint het wat te druppelen, gelukkig niet al te hard. Nog z’n 40 km te gaan, nog iets bergaf en daarna grotendeels vlak. Nog altijd wat gedruppel en dreigende wolken. We besluiten de kortste weg langs het kanaal naar huis te fietsen. Mont St.Pierre en de Muizenberg laten we links liggen. Het is goed geweest met meer dan 2000 HM. Op de dijk richting Kotem staat de teller op 200 km. Een dikke pint verdiend, dit keer niet bij de Dikke Stein maar bij Jetje. Schitterende tocht, lange dag, moe maar voldaan.
Reactie plaatsen
Reacties