Zaterdag 20 oktober 2012

The day after het Rabobank soapje gaat het wielerleven van het Meuleteam gewoon verder. Misschien moeten we deze week maar eens langs gaan bij de Rabobank om wat sponsorgeld op te halen. Een de Bus kunnen we natuurlijk ook gebruiken. Ik hoop dat Jo wel een groot rijbewijs heeft anders zal de sponsorbijdrage omhoog moeten. Maar gezien het vrijgevallen budget en de grootte van het Meulepeloton zal dat geen onoverkoombaar probleem zijn. Afijn tot zover de perikelen van de nieuwe sponsor. Voor deze zomerse dag in het najaar hebben we een fijn maar pittig tochtje door Zuid-Limburg en de Voerstreek gepland. Met vijf man sterk, Nic, Febian, Pieter, Christian en Arnaud, wordt om 10.00 vertrokken voor een mooi zonnig ritje. Dat is ons immers al de hele week beloofd door alle weerprofeten van het ganse laendj! Het zonnetje schijnt nog niet maar dat komt vanzelf wel. De temperatuur is in ieder geval goed en al vrij snel gaan er ritsen naar beneden en een enkel windjack wappert vrolijk rond. Het tempo wordt gelijk strak gehouden en beurtelings wisselen de Meulemannen elkaar af. Het blauw-wittte treintje dendert door het Limburg landschap en de mannen hebben nog alle tijd om te keuvelen, tenminste als je niet in de locomotief zit. Nic gaat met alle Meulemannen een gesprek aan op (m)enig niveau, wat dat dan ook moge zijn, niemand weet dat! Ondertussen loopt de weg al tijden omhoog van Antoniusbank naar Eckelrade en St. Geertruid, maar het tempo blijft strak. Via Withuis gaan we de grens over naar het bekende terrein van de Voerstreek. Via Berneau, Bombaye en Warsage, en die verdomde weg blijft maar omhoog lopen. Stilaan wordt het wat stiller, maar in gesloten groep en een goede cadans wordt naar boven geklommen. Via Neufchateau vervolgen wij de weg naar Val Dieu en mening groepje met daarin een bont gezelschap wordt opgerold. Hier wordt de terechte vraag gesteld waarom al die groepen wel dames in het peloton hebben en wij niet? Wie het antwoord weet mag het zeggen, wij komen hier niet echt uit. De weg loopt inmiddels omhoog richting Aubel en Nic begint wat terrein te verliezen. De vakantie heeft toch wat tol gekost. Eendrachtig fietsen de overige mannen door en wachten boven op Nic. In Aubel wordt besloten om te pauzeren en een kop koffie te drinken, anders zijn we te vroeg op het terras van de Dikke Stein. Tenminste als de zon gaat schijnen. Deze laat voorlopig verstek gaan, als dat maar goed komt. Na de gebruikelijke koffie en sterke verhalen gaan we verder en klimmen we via Hombourg naar boven en daarna door naar Sippenaken om vervolgens de grens te passeren richting Epen en Eperheide. En de weg, die blijft maar oplopen, dit is net te veel van het goede voor Nic. Boven wordt gewacht en gezamenlijk koersen we verder. Via Gulpen gaan we op weg naar de laatste beklimming richting Walem. Hier horen we Pieter opeens zeggen dat hij last heeft van zware benen !!! Dat verbaast de anderen, dat doet pijn hé Pieter. Weet jij ook eens wat dat is. Dat is goed voor de moraal. Het tempo wordt weer opgepakt want we willen natuurlijk wel eerste klas en in het zonnetje op terras van Dikke Stein zitten. De domper is dan ook groot als we in Elsloo arriveren en blijkt dat zowel het terras als de zon zich niet aan de afspraak hebben gehouden. Niet lang getreurd want Nic heeft ook een terras en bier. En dat , Jupiler, smaakte wederom voortreffelijk. Misschien moeten we dat biermerk als subsponsor benaderen, aangezien we nog niets hebben vernomen van Alfa en dat als grootverbruikers. Kortom toch weer een enerverende tocht en een gemiddelde van net geen 30 KM, en bijna 1100 HM , maar helaas zonder zon.

P.s. zo zonder Joshua kan er wel goed door gekoerst worden!

Geplaatst door ingezonden door Arnaud