2 volle 1 lege sluis
De zaterdagtocht werd voor de zoveelste keer afgelast vanwege de regen. Nieuwe kansen op zondag. Het zou in ieder geval droog blijven. Desondanks slechts een opkomst van 4 man. Christian, Pieter, Joshua en Ruud. Laatstgenoemde heren sturen aan op een vlak rondje. Ruud, omdat hij na de Alpenweek niet meer zoveel gefietst heeft (waarschijnlijk alleen nog maar in zijn nachtmerries) en Joshua omdat hij 2 er twee “zware” klusweken op heeft zitten. Dus rest wegkapitein Christian de taak er een vlakke omloop van te maken. Meteen de brug over in Maasmechelen en dan richting Maaseik. Het loopt lekker met de wind in de rug. Joshua en Christian staan garant voor een lekker tempo, niet te gek. Pas in Maaseik laat ook Ruud zich van voren zien. Hij wil het koprijden ook wel eens meemaken, want afgelopen seizoen heeft hij enkel de konten van de meulemannen gezien en daar wordt je bepaald niet vrolijk van. Van Maaseik wordt er naar Thorn gefietst, het pittoreske witte stadje. Via een lusje rijden we door naar Panheel. Ondanks dat we terugdraaien loopt het nog altijd gesmeerd. Bij Maria Oolderhuuske nemen we het sluizencomplex en passeren we de Waterkrachtcentrale van Linne. Dit is toch ook wel een mooi stukje Limburg al hebben de 4 er weinig oog voor, ze lijken wel bezig te zijn met de Olympische wegrit. Schijnbaar bevalt Ruud de rol van koprijder want hij is niet van kop weg te slaan. Het gemiddelde tot dan ligt in de buurt van de 32 km/uur. In Maasbracht willen we toch even een terrasje opzoeken voor een kopje koffie. Alles is er nog dicht, we zijn iets te vroeg, dan maar doorrijden naar Stevensweert, wellicht dat daar wel iets open is. En ja hoor bij het eerste de beste terras kunnen we terecht. Aangezien de zon begint door te breken kunnen we nog buiten op het terras gaan zitten. Uit de wind is het er uit te houden. Na de korte koffiestop hervatten we de koers. Wind pal op de kop. Ruud heeft voor alle zekerheid besloten zijn vaste plek in te nemen en Joshua en Christian gaan het gevecht met de wind aan. Even voor Roosteren neemt Pieter de plek van Christian over. Ruud neemt de Cavendisch houding aan, handen in de beugel en neus op het voorwiel, om zich zo klein mogelijk te maken en zo weinig mogelijk wind te vangen waarbij hij zich continue focust op het achterwerk van Pieter. We slingeren nog even door Grevenbicht en fietsen dan terug naar Stein. Als we Berg verlaten wil Ruud linksaf slaan, de kortste weg naar huis, om zo wellicht wat rustiger naar huis te fietsen. Maar ook de overige mannen nemen dezelfde weg. Zo moet Ruud nog even 2 kilometer doorbijten. Maar in Stein mag hij uiteindelijk afdraaien. Het was een winderig ritje, en Ruud heeft het goed gedaan, 25 km kopwerk, een nieuw Olympisch Record.
Geplaatst door ingezonden door Christian
Reactie plaatsen
Reacties