Zaterdag 29 juli 2017

Gepubliceerd op 30 juli 2017 om 21:45

Fietsen door het water

6 man aan het vertrek voor een vlakke rit richting Bokrijk aangezien er een stevige wind wordt voorspeld. Op de kanaalbrug is de wind meteen voelbaar hij blaast krachtig in het nadeel. Eenmaal in België zullen we er nauwelijks last van hebben. Als we in Maasmechelen aankomen neemt Marcel even het stuur over en verrast ons op een VIP-toertje door de elitewijk. Geen controles bij de toegang dat valt dus wel mee. Hier rechts woont die aannemer, en daar woon ik. Inderdaad een leuk stulpje, alleen de oprijlaan van 600 mtr. en een flinke poort ontbreken. Na dit korte intermezzo vervolgen we onze route welke vanaf dan grotendeels door de bossen gaat. Ondanks het geslinger over de smalle fietspaden zit het tempo er goed in. De wind is inderdaad nauwelijks voelbaar en de mannen lossen mekaar wil voorbeeldig af. Van het ene bos fietsen we naar het andere bos met nauwelijks lange rechte wegen. Even voor Bokrijk fietsen we door een plas, nou zou je denken wat is daar zo bijzonder aan. Maar in dit geval hebben de Belgen een leuk fietspad aangelegd door een meer.

Zo staat het omschreven op de site: je kan fietsen in de Wijers door het water! In Bokrijk is tussen de knooppunten 91 en 98 een fietspad aangelegd dat een van de vijvers van de Wijers doorkruist. Fietsers rijden 212 meter lang op een pad van 3 meter breed, met het water aan weerszijden op ooghoogte. Zo versmelten fietstoeristen als het ware met de omgeving en het water. Een totale interactie met de Wijers: een landschap dat tot voorheen voor fietsers niet echt ontsloten was.

Zou je dus afstappen dan sta je neus aan snavel met de vrolijk rondzwemmende eenden. Leuk idee van die Belgen. Even later rijden we langs het Domein Bokrijk. Wie is hier niet geweest in zijn jeugd met de pap en de mam of als schoolreisje. Heden ten dagen zitten de kinderen met een volle luier businessclass in een vliegtuig op weg naar de Canarische Eilanden . Tijden veranderen we worden er niet jonger op. We laten Bokrijk voor wat het is en fietsen door, het is nog te vroeg om te pauzeren. De fietspaden verruilen we voor normale wegen, maar we blijven slingeren. In Nederland maken we een bocht om naar links of rechts te gaan, in België maken ze zelfs bochten in een rechte weg. Na 70 km zijn we even uitgeslingerd als we op de oever van het Albertkanaal aankomen. De buitenbocht (hehe alweer een bocht) waardoor we wederom wat beschutting hebben tegen de wind. Eindelijk kan de cruis controle en de speed limit aan. 40 km en  niet harder, het zijn vooral Pieter en Nico die het kopwerk doen. Na 7 km volgt de enige helling van de dag, van de oever naar de brug. Eentje die even pijn doet zeker als je hem omhoog wil knallen. Niet veel later fietsen we weer door de bomen richting Zutendaal waar we toch nog even willen pauzeren. Even socializen en de laatste nieuwtjes bespreken. Volgens een aantal mannen was het tot dan een pittig ritje, het continue aanzetten vergt toch wel wat kracht en energie. Volgens Pieter heeft Fabian meer afgezien dan in een bergritje.  Na 2 glazen cola vervolgen we onze weg. Via het Duivelsbergcircuit fietsen we richting Maasmechelen waar Marcel afscheid van ons neemt. De overgebleven mannen fietsen na het veer in Stokkem waarna het via Berg en Urmond terug gaat. Nico heeft inmiddels de kortste weg naar Sittard genomen. Uge heeft zijn rit keurig ingedeeld en kan nog kopwerk doen. Een leuk vakantieritje, eens wat anders.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.