zaterdag 6 mei 2017

Het lijkt erop alsof de weergoden het verslag van vorige week hebben gelezen want vandaag staan 8 mannen in korte broek aan het vertrek. Kuchie (Roger) zelfs in volledig zomertenue. De andere verkiezen voorlopig nog even de armstukken. Alleen Jack is er vandaag  niet bij, hij verkiest nog altijd een rustige rit met Arnaud. Omdat het vandaag meer dan 20 graden zal worden met volop zon staat er een ritje naar Banneux op de planning, onder het motto “profiteren van de weersomstandigheden” Aanloop via de Beatrixhaven en  Maastricht richting Eijsden. Er staat een redelijk briesje uit het oosten, de minst gunstige richting zodat we meestal wind schuin op kop zullen hebben, maar het schijnt de mannen niet te deren want er wordt goed doorgetrapt. Na Eijsden is er nauwelijks nog een vlakke meter te bekennen en krijgen we tal van (licht) oplopende stukken tot heuveltjes voor de kiezen. In Blegny verlaat Roger de groep hij moet vanmiddag nog gaan werken.  We nemen een route die we al een tijdje niet meer hebben gefietst, er leiden namelijk veel wegen naar Banneux. De cote de Foret zit er wel in, dit blijft toch een schitterende afdaling. Vanaf Trooz loopt het weer lichtjes bergop richting Louveigne, waarna we al snel in Banneux arriveren. Het is er druk, het lijkt wel de opening van het Maria seizoen. Er lopen vele mensen rond en de terrasje zitten er redelijk vol.  Zo vol (nou ja vol , we doen ons ook niet veel moeite om iets te vinden) dat we besluiten verder te fietsen naar de bakker iets verderop gelegen. Joshua vreest alweer het ergste met betrekking tot de bediening. Als we er aankomen is het terras nog helemaal leeg. Heerlijk in het zonnetje wachten totdat er iemand komt. We hopen dat er inmiddels nieuw personeel is, helaas is dit niet het geval. Want na verloop van tijd komt ze naar ons toe gelopen, klein en waggelend het gezicht weer op onweer, Nathalie de bekende serveerster. Ze lijkt meer op Grumpie een van de zeven dwergen, die ook altijd chagrijnig is. En pas bestellen als zij er klaar voor is en niet eerder. Op de vraag welke vlaai er is, volgt de hele riedel in het frans. Volgens mij doet ze dit extra zodat we na verloop van tijd niet meer weten wat ze in het begin heeft gezegd. Riz en Cerises het lijkt ook verdomd veel op elkaar zoals zij dat uitspreekt. Maar ja, als na verloop van tijd de vlaai wordt geserveerd is alles snel vergeten, de grote stukken maken veel goed. Tijdens de pauze komt Marcel met het voorstel een nieuw wegje te nemen, hij heeft die ooit gefietst. Dus als we weer op de fiets zitten en de afdaling naar Pepinster nemen slaan we ergens linksaf. Er volgt inderdaad een smal wegje dat behoorlijk stijl (>15%) naar beneden gaat. Nieuw vondst hier komen we nog eens terug om hem op te fietsen.  Maar  de mannen worden niet gespaard want even later volgt de Mur de Pepinster, ook al z’n lekkere, die uiteindelijk in Cornesse uitkomt. Daarna volgen nog een paar kleine heuveltjes en nog een nieuw stuk route. Uiteindelijk komen we in Battice uit, waarna we de afdaling naar Charneux nemen. Vanaf nu gaat het regelmatig bergafwaarts. Via ‘s- Gravenvoeren fietsen we weer terug naar ons eigen Limburg en vervolgen we de route over het fietspad richting Meerssen. De slotkilometers worden afgelegd onder een rustig tempo, we hebben de wind weer flink tegen. Ik zei het in het begin al, die oostenwind is een rotzak. Na een mooi ritje belanden we uiteindelijk op het terras van de Dikke Stein. De bediening is hier goed en de pint die smaakt altijd naar meer. Vooral Uge heeft hem verdiend, hij heeft vaak zwarte sneeuw onderweg gezien. Ook Marcel verdient hem want die moet nog helemaal terug naar Belsj en 37 HM overbruggen. Als we aan de tweede pint bezig zijn komen net de twee pinten aan fietsen, Jack en Arnaud hebben hun tocht er ook op zitten en komen ook nagenieten. Mooie zonnige dag en mooie rit, zo mag het blijven weergoden.