Zaterdag 19 maart 2016

Laten we eens beginnen met een wistje datje: gisteren was de dag even lang als de nacht (weer snel vergeten), en morgen (20 maart) begint dit jaar officieel de lente. Van dit laatste is vandaag niets te merken. Koud, grijs, vochtig, je zou spontaan vluchten naar een ander land (emigreren), maar ja nu de meeste grenzen dicht gaan wordt dat steeds moeilijker. Toch staan er weer 9 man te popelen om te vertrekken. Het zijn dezelfde als die van vorige week aangevuld met Jack die zijn Isaac met dikke vette wielen van stal heeft gehaald, onder het motto “goed voor de moraal”. Vandaag zal Christian de taak van wegkapitein voor zijn rekening nemen. Het begin lijkt veel op de tocht van vorige week. Het meeste kopwerk komt voor rekening van Christian, Pieter, Nic en Febian. Toch laten ook Arnaud en Joshua zich op kop zien. Bergop zijn het vooral lichtgewicht Febian, middengewicht Pieter en lichtzwaargewicht Christian die de dienst uitmaken. Via de Bemelerberg fietsen we richting Margraten en vervolgens naar St Geertruid. Daarna maken we een kort uitstapje in België waar de klim richting la Heydt  en de klim naar Ulvend de voornaamste obstakels zijn. Normaal gesproken lopen beide goed, maar zo vroeg in het seizoen en onder frisse omstandigheden zijn ze toch wel pittig. Eenmaal terug op Limburgse bodem kiest Uge zijn eigen weg, hij wil op tijd thuis zijn. De overige mannen fietsen binnendoor naar Slenaken om er bij de Boswachter te pauzeren. We hebben geluk dat er net een grote groep vertrekt waardoor het er rustig is. Die rust is echter van korte duur, want als de mannen eenmaal aan de koffie met vlaai zitten wordt er voldoende lawaai geproduceerd. Na een pauze van bijna een uur moet en we kou weer in, brrrr… Toch de Loorberg maar op om weer op temperatuur te komen. Net voor ons zien we een fietser rijden die we snel inhalen, waarna het spel op de wagen gaat. De trui die hij draagt (deelname aan de Dolomieten Marathon)  verraadt dat het een klimmer is, en blijkbaar wil hij ons voorblijven, we gunnen hem dit plezier maar. Als we weer compleet zijn fietsen we richting Gulpen en halen we de betreffende fietser weer in. Het tempo wordt daarna  tot aan Schin op Geul redelijk strak gehouden waarna we de volgende helling krijgen voorgeschoteld. De Walemerberg, alweer z’n kuitenbijtertje. Het zijn steeds de drie “klimgeiten” die als eerste boven komen al worden de verschillen in de achterhoede steeds kleiner. Na Hulsberg volgen er nog wat lusjes om toch weer aan de 100 km te komen. Dit alles in een aangenaam tempo. Toch weer bijna 1000 HM op de teller. Alweer een fris ritje, maar na morgen gaat dat veranderen, want dan is het lente.