zaterdag 27 juni 2015

NVandaag staan er weer zes man aan het vertrek: Nic, Joshua, Febian, Jack, Christian en Pieter. Roger ontbreekt nog vanwege naweeën van de triathlon (lees laatste nieuws) en Arnaud heeft familieverplichtingen.

Nic en Christian beginnen voortvarend aan de rit, strak tempo met wind op kop. In Meerssen worden ze afgelost, daarna wisselen de mannen zich regelmatig af. Als we in de buurt van Eijsden zijn komen we erachter dat we geen wegkapitein hebben aangewezen, we hebben tot dan op de automatische piloot gefietst. Bij andere clubs ontstaan regelmatig discussies over een foutief gevolgde route, bij ons is dat geen probleem want we hebben zelden een vaste van te voren geplande route en als we die al hebben wordt daar continue van afgeweken. Nic wil de taak wel weer op zich nemen, de enige opdracht die hij mee krijgt is dat hij in de buurt moet blijven aangezien we twee mannen in ons midden hebben die wachtdienst hebben. Het wordt een verrassend mooi ritje over weggetjes waar we zelden komen of nog nooit zijn geweest en dat wil toch wat zeggen. Enige probleem is dat we vaak, “links”, “rechts” horen roepen, hetgeen aangeeft dat we door het Limburgse landschap slingeren, na een kort uitstapje door de Voerstreek. Naast het geslinger staan er voldoend venijnige klimmetjes op het programma, stellen in principe niks voor maar ze gaan toch in de benen zitten, zeker als we toch een redelijk tempo aanhouden. Via, via, via belanden we uiteindelijk in Bocholtz waar we zullen pauzeren bij Hoeve Scholtissenhof. Omdat het niet al te koud is besluiten we om buiten te gaan zitten, af en toe toch even aan de frisse kant. Een redelijk lange pauze, we hebben vandaag wat meer tijd omdat de afstand iets korter zal zijn, mag ook wel weer eens. Trouwens altijd goed verzorgde koffie met ijs en een overheerlijk stuk vlaai met “sjoem”. Natuurlijk weer voldoende gesprekstof waaronder “STRAVA”. Ja ook de meulemannen gaan met de tijd mee, alleen zijn de mannen tijdens de groepsritten niet bezig met PR’s en KOMmetjes en zo hoort het ook. Na de pauze gaat het geslinger weer gewoon door. Af en toe belanden we kort op de route van de Math Salden Classic, we hebben er nauwelijks last van aangezien het aantal deelnemers beperkt is. Jack heeft op een gegeven moment het gevoel dat we behoorlijk wat hoogtemeters moeten hebben overbrugd, toch valt dat enigszins tegen. Nou ja tegen we zitten toch in de buurt van de 1000HM. Het laatste stuk van de rit gaat weer gewoon over vertrouwd terrein. Aangezien Febian dorst heeft gekregen wordt er bij de Dikke Stein in de rem geknepen. Een “ mooi ritje“ aldus Jack. Zo zie je maar weer dat je met wat improviseerwerk ver kunt komen.

Ritgegevens zijn weer bijgewerkt.