zaterdag 28 februari 2015

Voor de echte mannen staat vandaag de eerste semiklassieker in België op het programma, de Omloop het Nieuwsblad. Niki Terpstra zou zeggen, een “vette vis” als hij zou winnen. Ook voor ons begint vandaag het nieuwe seizoen, al staat er bij ons niks op het spel. “Wo geit het om”, zegt Nic altijd. Ondanks dat het “nörges om geit” staan de mannen geprepareerd (babymedicijnen, ozontherapie) en gesoigneerd aan het vertrek voor de eerste officiële rit . Stuurlint weer keurig wit, frames die weer glimmen dankzij de autowas van het Kruidvat, de kettingen zijn schoon en voorzien van een nog betere oliesoort en op de wielen zijn de laatste nieuwe rubbers gemonteerd. Nog minder rolweerstand, nog meer grip in de bochten en nauwelijks nog kans op lekrijden. Alleen de nervositeit en de spanning die bij een openingskoers hoort , ontbreekt. Vroeger, ja toen alles anders en beter was, stond je gespannen als een boog aan het vertrek van de eerste officiële wedstrijd, niet wetende hoe je er voor stond, of je de winter goed was doorgekomen, bang om misschien gelost te worden. Maar vandaag is alles anders. Vorige week nog een generale gehad en toen is al duidelijk geworden hoe de mannen ervoor staan. De oudjes moeten dit voorjaar weer voor de nodige UCI-punten gaan zorgen. We zijn maar met 4 man; Christian en Pieter, Roger en Nic die vandaag wordt gebombardeerd tot wegkapitein. Hij noemt het, “een rustig ritje met een aantal hoogtepunten”. We laten ons verrassen. Al snel wordt duidelijk dat het een zware rit gaat worden vanwege een krachtig tegenwindje. We besluiten kop over kop te gaan rijden om zodoende wat krachten te sparen. Het beurtelings aflossen loopt nog niet echt soepel, hier dienen we nog wat op te trainen. Maar we komen wel redelijk vooruit. Vanaf de Bemelerberg begint de heuvelzone en fietsen we twee aan twee. De wind maakt de vele stukken vals plat en heuveltjes extra zwaar. Via Banholt fietsen we richting Slenaken en Homburg. Af en toe kunnen we tijdens een afdaling wat herstellen. Na Homburg, nog even een lusje om Moresnet. Roger begint zich af te vragen waar we gaan pauzeren, want hij zit er toch wel effe door. Gelukkig hoeven we alleen nog even over het tweelandenpunt om vervolgens richting Holset te fietsen. Een klein vogeltje , waarschijnlijk een blinde vink, vliegt ons letterlijk tussen de wielen. Het loopt goed of voor het diertje. Op de pauzeplaats weer de gebruikelijke koffie met vlaai en er wordt nagenoten over de terugkeer (vorige week) van Joshua in de groep. Hij schijnt de hele week gefoeterd te hebben en zint op wraak. Het is te hopen dat we de wind op de terugweg wat meer in de rug hebben want anders wordt het een zware bevalling. En gelukkig, we hebben even wat wind in de rug totdat Nic besluit een smal wegje in te slaan waarna we hem weer van opzij hebben. Uiteindelijk komen we in Mechelen uit en fietsen we richting Wittem. Snelheid gaat weer omhoog richting Schin op Geul totdat Nic weer zo nodig omhoog wil fietsen. Shit, alweer dat klote bergje zullen de andere drie gedacht hebben. Maar het is gelukkig het laatste noemenswaardige obstakel. Maar we krijgen nu wel te maken met een ander probleempje. Het gemiddelde is steeds wat omhoog gegaan en komt in de buurt van de 29 Km/u. Dit is meestal voor Nic het sein om nog een tandje bij te schakelen. In een rap tempo fietsen we richting Schimmert en Genhout. Vooral Roger heeft het af en toe zwaar, maar laat zich niet kennen. Eenmaal de 29 km/u bereikt hoop je dat we rustig naar huis kunnen peddelen. Maar helaas, dat ken niet want dan zal het gemiddelde weer zakken. Dus blijft het tempo tot in Stein hoog. We nemen afscheid van Roger die naar Elsloo terug fiets en nog even wat tegenwind zal hebben. De overige drie fietsen rustig uit. Het was een pittig ritje, maar we hebben het overleefd. Eenmaal thuis kunnen we nog de spannende ontknoping zien van “het Nieuwsblad”. Ook vier mannen die zich kapot rijden, voor die “vette vis”. Helaas voor Terpstra wint hij niet. Gelukkig ging het bij ons “nörges om”.

Ritgegevens bijgewerkt, klik hier