Een fris ritje naar Banneux
In tegenstelling tot de voorspellingen van het hele bataljon aan weerdeskundigen is het zaterdagochtend vrijwel geheel droog. Daarbij is het grijs en koud en voor de verandering een straffe koude noordenwind. Kortom ideaal weer om je nog een s lekker om te draaien in het warme bed. Voor alle zekerheid toch maar opgestaan en de computer opgestart om de website van WTC Aan de Meule te bekijken. Op de website staan geen verse meldingen over afgelasting en / of verplaatsing naar morgen. Nondejuu, volgens mij, al ligt er een meter sneeuw dan nog gaat de koers door! Oeef , dat is een tegenvaller. Ik blijf een beetje doelloos en verward rondlopen en werk het gebruikelijke zaterdagochtend ritueel af alvorens naar de Meule te fietsen. Bij de Meule aangekomen zitten de Schleckies al gereed en maakt wegkapitein Nic een gretige indruk. Even later arriveert Joshua, nog een beetje narillend van de kou. Even nog een quiz vraagje : of de mannen van de week nog buiten hebben gefietst? Een tweetal is naar Banneux gefietst met een gemiddelde van 30+ en daarna als grande finale een kwartiertje keukenmuur staren. De Schleckies hebben voor de afwisseling een rondje Spa gedaan, met een gemiddelde dat net één km langzamer is dan hun bekendere achterneef Andy. Gelukkig is die neef dit seizoen nog niet in beste doen. Dat geeft de doorsnee Meuleman moed. Ondertussen is Febian gearriveerd en staat druk te gebaren dat we moeten vertrekken.
Aangezien Nic wegkapitein is wordt gelijk vol gas koers gezet naar Banneux. De aanloop is prettig, vooral met de wind mee. Eerste pijnmoment is de lange rechtoplopende weg van Berneua naar Bombaye. Daarna verder via Blegney en Bolland naar Soumagne. Het tempo blijft ongehoord hard en de weg gaat met stevige percentages naar boven. Het gaat net iets te hard voor Febian en Arnaud, ja de mannen die geen tijd hebben om extra te trainen en waarbij Febian nog te kampen heeft met een lichte verkoudheid. Opgelopen tijdens een avondtraining!! Eenmaal op hangen en wurgen boven gekomen wordt de heerlijke afdeling richting Olne in gezet. Helaas is het een beetje fris. Maar lang kunnen we niet genieten van de afkoeling want er wacht ons de beklimming naar Banneux. We besluiten om de beklimming naar Banneux vanuit de andere kant te doen. Iets langer maar wat minder stijl. Het tempo blijft strak en nagenoeg gezamenlijk bereiken we Banneux. Het is tijd voor de welverdiende koffie en vlaai. Gelukkig gaan we op zoek naar een ander establishment ; eentje zonder van de akelige beelden en dito mensen. Binnen is het lekker warm. Dat belooft wat voor de afdeling na de koffiepauze, maar dat is voor latere zorg. Nu eerst bijkomen, opwarmen en de reserves weer aanvullen.
Zoals verwacht is de afdeling heerlijk verfrissend, maar alras wachten ons de beklimmingen naar Soiron , Grand Rechain, Petit Rechain en Battice. Het gaat in een straf tempo, ondanks de wind. Het kopwerk wordt mooi verdeeld, waarbij de getrainde mannen, het meeste werk verzetten. Maar ja dat hoort ook zo, adel verplicht. Na Battice gaat het lichtjes bergaf richting Val Dieu , en hier etaleert Joshua zijn naderende vorm. Het tempo komt hierbij nauwelijks onder de 40! Gelukkig wordt nog een keertje linksaf geslagen en volgt de laatste echte klim van de dag naar Neufchateau. Het tempo wordt wederom strak gehouden door Christian. Febian heeft hier zijn laatste reserves opgesoupeerd, boven wordt effe gewacht . Om vervolgens vol gas tegen de wind in de terugweg naar Limburg in te zetten, dit via Warsage en s’Gravenvoeren. Hier is Nic in zijn element. Hoe harder de tegenwind hoe groter de grimas. Hier zie je aan, dat hij een verre achter-achter neef is van Nicola Tesla, je weet wel die man van de vrije energie. De grens nadert en het tempo blijft strak. Via de gebruikelijke weg wordt Mesch bereikt en wordt verder gekoerst naar Maastricht , Bunde en Geulle. Ondanks de harde tegenwind zakt het tempo nauwelijks onder de 30 km. Het beulswerk komt hier voor rekening van Christian, Joshua, Pieter en Nic. Er worden tot slot, op de weg van Geulle naar Elsloo nog wat kleine speldenprikjes uitgedeeld, maar dat mag geen naam hebben. In Elsloo aangekomen wacht Joshua tevergeefs op zijn taxi. Het is niet meer nodig, we zijn thuis, met benen als olifanten en met een gemiddelde dat er mag zijn. En niet te vergeten toch zo’n 1400 HM.
Het was een enerverend ritje met hoogte- en dieptepunten,
ingezonden door Arnaud
Reactie plaatsen
Reacties
Die Arnaud kun je ook alles wijs maken. Naar Spa in de huidige vorm. Dacht het niet.
Trouwens Arnaud heeft ook zijn deel van het kopwerk gedaan, en ook Feebie ondanks zijn "ziekte". Hij begint op Kuchie Roger te lijken. Was inderdaad een enerverend ritje, de mannen zijn goed bezig.
Beste Schleckies, probeer nou maar niet te ontkennen dat jullie in Spa zijn geweest, er is altijd wel een of andere malloot die jullie heeft gezien, en geloof me ik weet er alles van. Ik zat lekker aan de tequila bij een bueno senorita in Mexico, maar een of andere rare italiaan had mij in de Dolomieten gespot! Alsof dat italiaans theater geloofwaardig is. Maar dat doet niet ter zake, je integriteit wordt gewoonweg aangetast en je kunt er niets meer aan doen. Dat krijg je niet meer rechtgezet. Ik denk dat jullie het beste in de toekomst gewoon de wherabouts dagelijks invullen en bij Jo inleveren zodat voor iedere Meuleman transparant is wie, wanneer, waar en wat heeft uitgespookt.