WTC "Aan de Meule"

Wat het weer in een week kan omslaan. Vorige week 17 graden bij vertrek, vandaag is het mistig en koud.  4 mannen  verzamelen zich op het Keerend.  Marcel heeft zich op het laatste moment wegens ziekte afgemeld en het lijkt erop dat Joshua inmiddels zijn holletje heeft opgezocht om aan zijn winterslaap te beginnen. Met knikkende knieën en klapperende tanden trekken we ons op gang. Op de Scharberg zit het potdicht dus snel de route aanpassen. Helaas zonder resultaat want de mist blijft continue als een deken boven ons hangen en de zon laat zich nauwelijks zien. We proberen een strak tempo aan te houden om ons enigszins op te warmen want de garmin geeft slechts 3 a 4 graden aan. Zo af en toe breekt de zon even door, helaas tijdelijk. Gedurende de hele rit door Limburg houden we het sombere weer zodat we nauwelijks kunnen genieten van het mooie Limburgse land dat inmiddels is omgetoverd tot een herfstkleurenpallet. Via Bocholtz fietsen we richting Vaals en Gemmenich. En dan lijkt het toch de gebeuren, de lucht kleurt blauw en de zon breekt door. Het geeft meteen een boost. Weliswaar tijdelijk want iets verderop als we extra lusje om Montzen maken wordt het zicht al weer minder. Ter hoogte van Hombourg lijkt de mist definitief plaats gemaakt te hebben voor de zon en wordt het zelfs aangenaam fietsweer. We hebben ruim 50 km  en net geen 700 HM op de teller staan, tijd om op zoek te gaan naar een pauzeplek. Helaas is het restaurant bij Camping Natuurlijk Limburg nog gesloten zodat we besluiten door te fietsen naar Slenaken om er bij de Boswachter te pauzeren. Uiteraard binnen want buiten is het nog te fris. Blijkt dat het binnen niet veel warmer is, waarschijnlijk moeten ze nog hout gaan sprokkelen om de haard aan te maken. Als we net zitten en ons aan de koffie opwarmen komen Arnaud en Jack ook binnenlopen. Na een tweetal kopjes koffie hervatten wij onze rit. Er volgen nog wat klimmetjes over voornamelijk rustige smalle wegjes. Eindelijk kunnen we nu ook van het herfstlandschap genieten, al zal menigeen de benen inmiddels wel voelen. Noorbeek, Banholt, Mheer, Libeek en St-Geertruid doen we allemaal kort aan. Vervolgens fietsen we richting Margraten. Af en toe gaat het nog iets omhoog maar alles is met het buitenblad te doen. Haasdal is het laatste pukkeltje dat nog effe pijn doet daarna in een aangenaam tempo terug naar huis. Ondanks een wazig zonnetje besluiten we toch nog een terrasje te pikken bij de Dikke Stein. Misschien de laatste keer. Iets later komen ook Arnaud en Jack weer aan. Als een boom de zonnestralen tegenhoud begint het wel erg af te koelen, tijd om op te stappen. We hebben nu al heimwee naar de zomer.

Alweer een zomerse dag in het verschiet, het is al 17 graden bij vertrek. 5 mannen treden aan in kort tenue, enkel Joshua is er niet bij. Het wordt vandaag een ritje naar Banneux, een light versie of zoiets. Tijdens de vlakke aanloop richting Belgische grens wordt al snel duidelijk dat er een redelijk briesje staat, desondanks is het tempo redelijk hoog. De conditie van de mannen is nog altijd goed. Vanaf Withuis gaat het regelmatig omhoog. Het lijkt wel alsof de wind steeds harder gaat waaien. Gelukkig gaat het af en toe bergaf zodat de spanning van de benen kan. Het is een route naar Banneux die we al een tijdje niet meer hebben gedaan, er zitten zelfs wat nieuwe wegen in.  Tot aan Soiron blijft het op en af gaan, dan volgt de lange afdaling richting Nessenvaux. Daar aangekomen besluiten we klim vanuit Fraipont richting  Louveigne te nemen. Tijdens deze klim valt de groep even uit elkaar, de eerste keer deze rit. Als we boven zijn fietsen we richting Banneux waar een paar mannen de gelegenheid krijgen een kaarsje aan te steken. Daarna richting bakker iets verderop. Terras is nog zo goed als leeg en we zoeken een plekje in de zon. Vorig jaar rond deze tijd zaten we hier ook onder zomerse omstandigheden maar nu is het nog net iets warmer. Menigeen heeft inmiddels een zweetdruppeltje gelaten. De bediening is nieuw en wat een verschil met vroeger. Vriendelijk, zelfs Nederlandstalig en binnen een mum van tijd staat de koffie en vlaai voor ons op de tafel. Het is er goed toeven maar toch zullen we weer op pad moeten. De wetenschap dat we de wind wat meer in de rug hebben maakt veel goed. We dalen af naar Pepinster, onderaan links en rechts. De meeste weten dan al wat hun te wachten staat. Een steile klim in het begin met een lange iets minder steile uitloop. Poef die doet effe pijn maar het ergste zit er dan wel op. Over bekende wegen fietsen we terug naar Battice waarbij het tempo regelmatig de hoogte in gaat mede veroorzaakt door de wind. Na Battice dalen we af via Charneux waarbij we een hoge snelheid ontwikkelen. Als we aan de klim richting Neufchateau bezig zijn schiet Uge plotseling van zijn stuur, wellicht door een kuil of bobbel. Wonder boven wonder weet hij overeind te blijven al komt hij wel in aanraking met Christian. Derailleur raakt het voorwiel met een scheef pad en kleine slag in het wiel tot gevolg. Beide kunnen hun weg normaal vervolgen, het is dus goed afgelopen. We fietsen via Voeren terug waarna we de Mesherberg beklimmen, even later volgt nog de Bukel en de klim bij D’r Mathieu. Dan zit het klimwerk erop, de laatste loodjes verlopen vrijwel vlak en met wat rugwind fietsen we in een comfortabel tempo terug naar huis. Natuurlijk moet z’n mooie fietsdag afgesloten worden op het terras van de Dikke Stein.

De zomer is weer terug, het zou vandaag weer 25 graden kunnen worden, dus staan er 6 man in korte broek aan het vertrek. Zelfs Uge is erbij, ondanks dat hij gisteren met bier heeft gegooid (of gedronken) tijdens het concert van Rowwen Heze. We zijn dus compleet, al zal Joshua ergens afdraaien omdat hij op tijd thuis wil zijn. Meteen de brug over en over de maasdijk, door het wildpark richting Maastricht. Tempo is aan de hoge kant ondanks dat we de wind tegen heb. Over het Vrijthof richting Kanne en langs het kanaal richting Vise. Vanaf nu beginnen we aan de heuvelzone. We klimmen allereerst uit Vise en nemen vervolgens het fietspad richting Saint Remy. Daar merkt Joshua dat hij lekt heeft. Iedereen kijkt gespannen uit naar de bandenwissel, aangezien hij als enige met schijfremmen fietst. Maar de wissel verloopt soepel en we zijn weer snel vertrokken. We pakken nu de route op die Christian en Pieter vorige week hebben gefietst. Dus bij Housse steil omlaag en omhoog en weer steil omlaag naar Charatte. Dan volgt de Bois de la Dame, voor de helft van de mannen de eerste kennismaking. De groep valt uit elkaar, kan ook niet anders want er zitten pittige stukken in de klim. Iedereen  “geniet” op zijn eigen manier.  Uge die nog wat last heeft van slappe benen doet er het langst over en heeft dus het meest genoten. Nadat we compleet zijn vervolgen we onze route. Joshua draait bij de rotonde bij Barchon  af en de overige mannen fietsen richting Herve over heuvelachtig terrein. Tempo wordt zo nu en dan even aangepast zodat we keurig bij elkaar blijven. Voor enkele komt het vlakke fietspad als een verlossing en met precies 60 km op de teller komen we aan bij de bakker op de rotonde van Herve waar het zoals als altijd rond de klok van 12:00 uur redelijk druk is. We vinden net een tafel waar we plaats kunnen nemen en kunnen genieten van het heerlijke gebak. Als we weer naar buiten gaan blijkt dat de voorband van Pieter half leeg staat, dus een extra (kort) oponthoud. Nadat het euvel verholpen is gaat het vaak in dalende lijn richting Dalhem, alleen een kort oponthoud als Marcel zijn bril verlies haalt ons even uit het ritme. Het is inmiddels meer dan aangenaam fietsweer, warm zelfs, zeker als het wat oploopt. En dat doet het als we vanuit het dal van de Berwinne omhoog naar het plateau  van Aubel fietsen. Alweer een kort oponthoud, Uge zijn zadeltasje zit los en Pieter zijn piszakje zit vol. Als ook nu weer beide probleempjes zijn opgelost  dalen we via la Heydt  terug naar Voeren, het klimwerk zit erop en de wind blaast wat meer in het voordeel. Vlak voor de grens halen we twee oud leden, Nic en Arnaud in. We houden ons eigen tempo aan dat inmiddels opgeschroefd is en wisselen ons weer goed af. Zelfs Uge lijkt wat minder moeite te hebben met het hoge tempo. Ter hoogte van Amby alweer wat geschreeuw, nu lekke voorband voor Christian. We hebben het afgelopen jaar zeer weinig lekke banden gehad en nu drie in een rit. Een voordeel, de bandenwissel lijkt steeds sneller te gaan. Vanaf dan blijven we gespaard van enig oponthoud. Via Bunde en Geulle a/d Maas fietsen we in een strak tempo terug naar Elsloo. Natuurlijk nog nagenieten van een koele pint op het terras van de Dikke Stein. Dubbel en dik verdiend. Mooi ritje, super weer en weer een voldaan gevoel.

Al voor zaterdag 4 afmeldingen, ieder met zijn eigen reden. Blijven 2 man over, toevallig de gebroeders. Dan maar alleen op pad. De mannen maken er gewoon een koppelkoersje van. Een frisse start (5, 6 graden) maar de temperatuur zal bijna per kilometer oplopen. In een aangenaam tempo via Maastricht naar Eijsden, vandaar uit loopt het langzaam omhoog naar Bombaye. Afzink naar Dalhem en vervolgens weer omhoog naar Housse over een wegdek dat je nauwelijks weg kunt noemen, scheuren, gaten en nog wat meer van dat soort oneffenheden liggen hier voor het oprapen. We slalommen er ons doorheen. Daarna draaien we rechtsaf en dalen weer naar beneden meteen gevolgd door een klimmetje. Het zal vanaf nu alleen nog maar op en af gaan. Meteen de volgende supersteile afdaling (Rue de Vieille Voie, eentje die je liever afdaalt dan beklimt) waarna we in Cheratte uitkomen. Ondanks dat de zon schijnt blijft dit een sombere en een ietwat spookachtige omgeving, maar ja hier liggen wel wat leuke heuveltjes waarop je je toch wel eens per jaar wil uittesten. Een van die heuveltjes is de Bois de la Dame die steil en slingerend omhoog gaat. Vlak voor de top moet Christian voet aan de grond  zetten (schakelfoutje) maar de achterstand wordt snel weer goedgemaakt. Boven aangekomen meteen door naar de volgende klim en de volgende en de volgende. Via Saive naar Melen blijft het continue oplopen. Pas in Micheroux  kunnen we op adem komen want er volgt een vlak fietspad tot aan Herve. Vandaag geen pauze, gewoon een reepje en een gelletje uit het vuistje. Na Herve nemen we een nieuwe smalle en soms steile afdaling richting Bolland. We blijven nu wat draaien en keren, klimmen en dalen en komen uiteindelijk bij het klooster van Val Dieu uit. We besluiten om richting Aubel te fietsen in de hoop dat de weg nu eindelijk geasfalteerd is. Helaas, enkel de laatste 500 meter voor Aubel zijn klaar. Omhoog naar Hagelstein en we kunnen beginnen aan de terugreis via de Planck. Wind nog iets van rechts maar het tempo kan omhoog. In een mum van tijd zitten we weer in Limburg. Via Margraten en Berg en Terblijt fietsen we terug naar huis. Een mooie 120 km en 1200 HM. Zoals gebruikelijk hebben de gebroeders het werk keurig verdeeld. Ieder 50% kopwerk en zo hoort het.

Woensdag 19 september:

Zaterdag 8 september, 4 man aan het vertrek: Christian, Pieter, Uge en Marcel. Pittig ritje. Allereerst door het golvend Heuvelland met talrijke mooie vergezichten. Daarna een uitstapje in de Voerstreek met een tweetal wat langere beklimmingen. Pauze bij de Soigneur in Sippenaeken. De uitbater nog geholpen met een probleempje met de SKS pomp, dankzij Marcel en zijn broer die bij SKS Germany werkzaam is.  Na de pauze richting Gemmenich en Vaals, waarna een heel kort uitstapje in Duitsland volgt. Terug in Limburg gaat het weer op en af, vaak over de kenmerkende Limburgse wegjes. Leuk ritje 112 km met bijna 1300 HM.