Zaterdag 8 okt. 2016

Vandaag heeft de vaste verslaggever maar weer de koksmuts opgezet, het maken van een verslag lijkt immers veel op het klaarmaken van een recept. Je neemt namelijk de deelnemers van vorige week (Febian, Nic, Uge en Marcel) en voegt daar de deelnemers van de week daarvoor (Christian, Pieter en Joshua) aan toe. Dit roer je goed door elkaar waarna je er een snufje Jack door heen roert. Het enige wat dan nog ontbreekt zijn wat fijngehakte wortelen maar die zijn even niet voorhanden. De vast lezer ziet inderdaad de naam van Marcel weer staan, hij heeft waarschijnlijk de smaak te pakken om nog even een kookterm te gebruiken. Joshua komt nog slaapwandelend aan, hij is vannacht om 1 uur uit bed gebeld en heeft tot 4 uur gewerkt. Hij zal wel snel wakker worden als we eenmaal vertrekken. Febian en Nic krijgen nog de complimenten voor hun ritje van vorige week. Met z’n tweeën grotendeels het kopwerk gedaan en dat met een gem. van 30 km/u. Maar ja eerlijkheidshalve wel erbij vermelden dat er toen totaal geen wind stond en de temperatuur ideaal was. Het zal de vraag zijn of we dit gemiddelde vandaag zullen halen ondanks dat we beschikken over meer Pk’s, want er staat een stevig windje en het is nog fris, waardoor iedereen in herfsttenue aan de start staat. We zullen eerst nog even bij Jo Janssen langs moeten gaan want Jack heeft nog iets aan zijn fiets. Als we daarna compleet zijn kunnen we eindelijk aan de rit beginnen. Nic wil koers zetten richting Dolhain en wil de aanloop niet al te zwaar maken. Dus rijden we in een rap tempo  binnendoor naar Slenaken. Het zijn de vaste kopmannen die het werk doen. Alleen joshua moet af en toe door Pieter aangespoord worden wat meer kopwerk te doen. Hij zal zich wellicht iets willen sparen aangezien hij zondag nog een ATB ritje op de planning heeft staan met de Chiep. Tot een paar jaar geleden een van de topcoureurs van de Meule maar inmiddels afgedaald tot “zonnebloem” niveau. Uge, Marcel en Jack kijken vooralsnog de kat uit de boom. Dit is waarschijnlijk de verklaring waarom we een paar keer moeten oppassen voor loslopende katten. Richting Henri Chapelle valt de groep tijdens een klimmetje even uit elkaar en eenmaal boven op het plateau missen we Jack ineens. Hij heeft een achterstand opgelopen, en voelt zich niet lekker. Een kortdurende ziekte want als we even later wat meer naar beneden fietsen voelt hij zich weer stukken beter. We besluiten in Dolhain te pauzeren, we hebben tot dan 55 kilometer op de teller staan, Na twee rondjes met voornamelijk koffie en de nodige stomme kal hervatten we onze rit. Het is fris en de vlaggen staan strak in de verkeerde richting. We zouden wel eens veel last kunnen krijgen van de wind. Toch valt dat gedurende het  eerste gedeelte van de terugreis. welke nog wat heuveltjes bevat, nog wel mee. Vanaf Clermont gaat het ook nog eens bergaf waardoor het tempo weer omhoog vliegt. We zijn trouwens de hele rit flink aan het “denderen” om Febian nog maar eens te herhalen, want het gemiddelde schommelt steeds boven de 30 km/u. Als we even later, nadat we het klooster van Val Dieu zijn gepasseerd naar rechts draaien hebben we de wind pal op kop. Dit wordt nog een leuk klusje. Maar al snel blijkt dat het de mannen niet afschrikt, want ze weten een strak tempo aan te houden. Via s’-Gravenvoeren fietsen we richting Eijsden en vervolgens over het bekende fietspad terug richting Meerssen. In Bunde gaat het spel weer even op de wagen, er volgen enkele korte demarrages maar de wind gooit roet in het eten, ontsnappen in je eentje is bijna onmogelijk, zodat de rust alweer snel terug keert. Inmiddels hebben we Jack wel weer verloren, maar via een geheim binnenwegje weet hij de route af te snijden en de achterstand te beperken. Hij is vanzelfsprekend wel weer degene die het terras van de Dikke Stein op wil. De ziekte lijkt dus helemaal verdwenen. Ondanks dat het fris is kunnen we genieten van een pintje. Plotseling rijdt Elles (de vlam van Febian) in de auto langs. Zij heeft haar megaproject, het bouwen van een konijnenhok, even stil gelegd om bij een boer wortelen te gaan halen. Kijk dat komt goed uit want nu kan ik het Meule recept afmaken. Alleen blijkt later dat de boer helaas niet aanwezig was en de wortelen niet voor ons waren bedoeld maar voor het paard, het konijn en als nog iets overblijft voor Febian. Logisch dat die geen grammetje vet heeft. Ik wil ook een paard en konijn. Die laatste smaakt ook heerlijk bij dat gerecht. Grapje he Elles.