Zondag 8 juni 2014

 

Vandaag staat T.B.T. nog eens op het programma. Met vijf mannen (Joshua, Febian, Arnaud, Christian en Pieter) reizen we af naar Angleur in de buurt van Luik. Een reis die zeer voorspoedig verloopt in tegenstelling tot de vorige twee uitstapjes. Het is trouwens minder druk als we er aankomen. Zijn we zo vroeg.  We rijden zo naar onze favoriete parkeerplaats waar het vaste ritueel van voorbereiden kan beginnen. Joshua is weer zenuwachtig, zit hem weer iets dwars?. Nadat we ons hebben ingeschreven en de stuurbordjes weer hebben bevestigd kunnen we vertrekken. Het is pas 8:20 uur, zo vroeg zijn we nog nooit geweest. In eerste instantie dalen we af naar Tillf waar de officiële start is, en vervolgens in een redelijke vlakke aanloop richting eerste beklimming die pas na 27 km op het programma staat.  Er wordt trouwens hard naar toe gereden en niet alleen door ons. Traditiegetrouw vormt zich weer een groot peloton. En nadat een tweede grote groep wordt ingehaald ontstaat er een groep van een man of 60-tig. Toeval of niet, maar vlak voor het opdraaien van de Chambralles zitten de Meulemannen voorop. Parcourskennis heet dat. De Chambralles is pittig, gemiddeld stijgingsperc. Van 9,5% en max 20%. Het gedonder kan letterlijk en figuurlijk beginnen. Want tijdens de beklimming dondert het boven ons, maar het is nog droog. De mannen rijden deze klim goed omhoog, zelfs Arnaud doet niet onder voor de overige 4, en dat na een week van gedwongen rust. Boven hoef er nauwelijks gewacht te worden, zodat we meteen de afdaling kunnen induiken. Het wordt alsmaar donkerder boven ons en gaande weg vallen de eerste regendruppels. Gelukkig voor ons valt het mee maar voor alle zekerheid worden wel de regenjasjes aangedaan. Het blijft bij een verfrissend voorjaarsbuitje en als we bij de eerste bevoorrading aankomen is het al weer droog. We besluiten maar kort te pauzeren, snel de nodige zaken inslaan en verder. Tijdens de tweede noemenswaardige klim van de dag (L'Ancienne Barrière gem. 4,7%) breekt de zon alweer door en wordt het meteen warm. Het is trouwens een rot klim vanwege zijn lengte van bijna 5 km en lange rechte stukken welke een demoraliserende werking hebben. Bovengekomen snel de regenjasjes uit en meteen een lekker lopende, lange afdaling. Dit is trouwens kenmerken voor T.B.T., redelijk lange beklimmingen en lange afdalingen. Tot dan is er trouwens goed doorgereden. Het gemiddelde schommelt in de eerste koershelft continue rond de 30 km/u. Na de cote de Saint-Jacques en de cote de Wanne duiken we Stavelot in. De afdaling is slecht en het is dus uitkijken geblazen. In Stavelot is de tweede bevoorrading. Drank wordt weer aangevuld, hetgeen hard nodig is omdat het warm geworden is. De schaduw wordt zelfs opgezocht. Na de bevoorrading volgt meteen weer een beklimming (cote d ‘Amermont) welke vooral in het begin steil is. Het zijn vooral Pieter en Joshua die laten zien over goede klimbenen te beschikken. De rest volgt op minimale afstand. Na alweer een schitterende afdaling met mooie uitzichten over de glooiende Ardennen maken we een u bocht waarna de Rosier voor ons ligt.  Alweer z’n klim van bijna 5 kilometer en alweer fietsen Pieter en Joshua als echte klimgeiten naar boven. Christian wacht Febian op en later voegt ook Arnaud zich bij de twee, waarna zij ook gezamenlijk omhoog fietsen. Natuurlijk worden weer de nodige medefietsers ingehaald. Als we boven zijn kunnen we meteen verder. Het is nu ongeveer 27 km tot aan "de klim" van de dag, de La Redoute. De eerste kilometers gaan weer na beneden en vervolgens komen we in het dal terecht. Dit is de Meuleweg, hier hebben we in het verleden huisgehouden, dus ook dit jaar gaat het niet anders. Het tempo gaat weer omhoog, af en toe dik boven de 40 km/u. We krijgen zelfs wat hulp van twee andere gasten. En ook Febian en Arnaud schuwen het werk niet, maar het is vooral Joshua die niet te stoppen lijkt. Toch is het met name hij, die blij is het viaduct van Remouchamps te zien wetende dat de laatste bevoorrading in zicht is. Maar die ligt niet op de vaste plaats vanwege een rommelmarkt. Dit is even schrikken, de koerstactiek was hierop afgesteld. Maar gelukkig ligt de bevoorrading iets verder verstopt, aan de voet van de la Redoute. Of dit ideaal is? Toch nog snel wat drinken en eten alvorens we aan de laatste lootjes beginnen. Nog een dikke 20 km met als voornaamste obstakel die rot klim. Nadat we zijn bekomen van de inspanningen rijdt iedereen in zijn eigen tempo zonder problemen naar boven. Klus geklaard, de rest stelt niks voor en in een mum van tijd rijden we Tilff weer binnen. En het is er nog altijd rustig. Was het vroeger vechten voor een terrasje nu hebben we keuze zat. Terwijl vele trimmers langsrijden genieten we van een welverdiende pint. Heerlijk. Nadat we de koers hebben geëvalueerd, moeten we nog een klim omhoog. Toch nog 3 km, maar we doen op het gemak. Boven aangekomen worden de stuurbordjes weer ingeleverd en wordt de borgsom verruild voor een broodje mexicano. Heerlijk z’n vette hap naar een zware inspanning. Zittend op het gras genieten we na. Nadat we alles weer hebben ingepakt reizen we terug naar Stein. Het einde van alweer een mooie fietsdag.

Geplaatst door Christian