verslagen fietstochten 2018

Oktober 2018

20 okt. 2018 : koud en mistig

Wat het weer in een week kan omslaan. Vorige week 17 graden bij vertrek, vandaag is het mistig en koud.  4 mannen  verzamelen zich op het Keerend.  Marcel heeft zich op het laatste moment wegens ziekte afgemeld en het lijkt erop dat Joshua inmiddels zijn holletje heeft opgezocht om aan zijn winterslaap te beginnen. Met knikkende knieën en klapperende tanden trekken we ons op gang. Op de Scharberg zit het potdicht dus snel de route aanpassen. Helaas zonder resultaat want de mist blijft continue als een deken boven ons hangen en de zon laat zich nauwelijks zien. We proberen een strak tempo aan te houden om ons enigszins op te warmen want de garmin geeft slechts 3 a 4 graden aan. Zo af en toe breekt de zon even door, helaas tijdelijk. Gedurende de hele rit door Limburg houden we het sombere weer zodat we nauwelijks kunnen genieten van het mooie Limburgse land dat inmiddels is omgetoverd tot een herfstkleurenpallet. Via Bocholtz fietsen we richting Vaals en Gemmenich. En dan lijkt het toch de gebeuren, de lucht kleurt blauw en de zon breekt door. Het geeft meteen een boost. Weliswaar tijdelijk want iets verderop als we extra lusje om Montzen maken wordt het zicht al weer minder. Ter hoogte van Hombourg lijkt de mist definitief plaats gemaakt te hebben voor de zon en wordt het zelfs aangenaam fietsweer. We hebben ruim 50 km  en net geen 700 HM op de teller staan, tijd om op zoek te gaan naar een pauzeplek. Helaas is het restaurant bij Camping Natuurlijk Limburg nog gesloten zodat we besluiten door te fietsen naar Slenaken om er bij de Boswachter te pauzeren. Uiteraard binnen want buiten is het nog te fris. Blijkt dat het binnen niet veel warmer is, waarschijnlijk moeten ze nog hout gaan sprokkelen om de haard aan te maken. Als we net zitten en ons aan de koffie opwarmen komen Arnaud en Jack ook binnenlopen. Na een tweetal kopjes koffie hervatten wij onze rit. Er volgen nog wat klimmetjes over voornamelijk rustige smalle wegjes. Eindelijk kunnen we nu ook van het herfstlandschap genieten, al zal menigeen de benen inmiddels wel voelen. Noorbeek, Banholt, Mheer, Libeek en St-Geertruid doen we allemaal kort aan. Vervolgens fietsen we richting Margraten. Af en toe gaat het nog iets omhoog maar alles is met het buitenblad te doen. Haasdal is het laatste pukkeltje dat nog effe pijn doet daarna in een aangenaam tempo terug naar huis. Ondanks een wazig zonnetje besluiten we toch nog een terrasje te pikken bij de Dikke Stein. Misschien de laatste keer. Iets later komen ook Arnaud en Jack weer aan. Als een boom de zonnestralen tegenhoud begint het wel erg af te koelen, tijd om op te stappen. We hebben nu al heimwee naar de zomer.

Lees meer »

13 okt. 2018 : een gouden oktoberdag

Alweer een zomerse dag in het verschiet, het is al 17 graden bij vertrek. 5 mannen treden aan in kort tenue, enkel Joshua is er niet bij. Het wordt vandaag een ritje naar Banneux, een light versie of zoiets. Tijdens de vlakke aanloop richting Belgische grens wordt al snel duidelijk dat er een redelijk briesje staat, desondanks is het tempo redelijk hoog. De conditie van de mannen is nog altijd goed. Vanaf Withuis gaat het regelmatig omhoog. Het lijkt wel alsof de wind steeds harder gaat waaien. Gelukkig gaat het af en toe bergaf zodat de spanning van de benen kan. Het is een route naar Banneux die we al een tijdje niet meer hebben gedaan, er zitten zelfs wat nieuwe wegen in.  Tot aan Soiron blijft het op en af gaan, dan volgt de lange afdaling richting Nessenvaux. Daar aangekomen besluiten we klim vanuit Fraipont richting  Louveigne te nemen. Tijdens deze klim valt de groep even uit elkaar, de eerste keer deze rit. Als we boven zijn fietsen we richting Banneux waar een paar mannen de gelegenheid krijgen een kaarsje aan te steken. Daarna richting bakker iets verderop. Terras is nog zo goed als leeg en we zoeken een plekje in de zon. Vorig jaar rond deze tijd zaten we hier ook onder zomerse omstandigheden maar nu is het nog net iets warmer. Menigeen heeft inmiddels een zweetdruppeltje gelaten. De bediening is nieuw en wat een verschil met vroeger. Vriendelijk, zelfs Nederlandstalig en binnen een mum van tijd staat de koffie en vlaai voor ons op de tafel. Het is er goed toeven maar toch zullen we weer op pad moeten. De wetenschap dat we de wind wat meer in de rug hebben maakt veel goed. We dalen af naar Pepinster, onderaan links en rechts. De meeste weten dan al wat hun te wachten staat. Een steile klim in het begin met een lange iets minder steile uitloop. Poef die doet effe pijn maar het ergste zit er dan wel op. Over bekende wegen fietsen we terug naar Battice waarbij het tempo regelmatig de hoogte in gaat mede veroorzaakt door de wind. Na Battice dalen we af via Charneux waarbij we een hoge snelheid ontwikkelen. Als we aan de klim richting Neufchateau bezig zijn schiet Uge plotseling van zijn stuur, wellicht door een kuil of bobbel. Wonder boven wonder weet hij overeind te blijven al komt hij wel in aanraking met Christian. Derailleur raakt het voorwiel met een scheef pad en kleine slag in het wiel tot gevolg. Beide kunnen hun weg normaal vervolgen, het is dus goed afgelopen. We fietsen via Voeren terug waarna we de Mesherberg beklimmen, even later volgt nog de Bukel en de klim bij D’r Mathieu. Dan zit het klimwerk erop, de laatste loodjes verlopen vrijwel vlak en met wat rugwind fietsen we in een comfortabel tempo terug naar huis. Natuurlijk moet z’n mooie fietsdag afgesloten worden op het terras van de Dikke Stein.

Lees meer »

06 okt. 2018 : zonnige rit en 3 x lek

De zomer is weer terug, het zou vandaag weer 25 graden kunnen worden, dus staan er 6 man in korte broek aan het vertrek. Zelfs Uge is erbij, ondanks dat hij gisteren met bier heeft gegooid (of gedronken) tijdens het concert van Rowwen Heze. We zijn dus compleet, al zal Joshua ergens afdraaien omdat hij op tijd thuis wil zijn. Meteen de brug over en over de maasdijk, door het wildpark richting Maastricht. Tempo is aan de hoge kant ondanks dat we de wind tegen heb. Over het Vrijthof richting Kanne en langs het kanaal richting Vise. Vanaf nu beginnen we aan de heuvelzone. We klimmen allereerst uit Vise en nemen vervolgens het fietspad richting Saint Remy. Daar merkt Joshua dat hij lekt heeft. Iedereen kijkt gespannen uit naar de bandenwissel, aangezien hij als enige met schijfremmen fietst. Maar de wissel verloopt soepel en we zijn weer snel vertrokken. We pakken nu de route op die Christian en Pieter vorige week hebben gefietst. Dus bij Housse steil omlaag en omhoog en weer steil omlaag naar Charatte. Dan volgt de Bois de la Dame, voor de helft van de mannen de eerste kennismaking. De groep valt uit elkaar, kan ook niet anders want er zitten pittige stukken in de klim. Iedereen  “geniet” op zijn eigen manier.  Uge die nog wat last heeft van slappe benen doet er het langst over en heeft dus het meest genoten. Nadat we compleet zijn vervolgen we onze route. Joshua draait bij de rotonde bij Barchon  af en de overige mannen fietsen richting Herve over heuvelachtig terrein. Tempo wordt zo nu en dan even aangepast zodat we keurig bij elkaar blijven. Voor enkele komt het vlakke fietspad als een verlossing en met precies 60 km op de teller komen we aan bij de bakker op de rotonde van Herve waar het zoals als altijd rond de klok van 12:00 uur redelijk druk is. We vinden net een tafel waar we plaats kunnen nemen en kunnen genieten van het heerlijke gebak. Als we weer naar buiten gaan blijkt dat de voorband van Pieter half leeg staat, dus een extra (kort) oponthoud. Nadat het euvel verholpen is gaat het vaak in dalende lijn richting Dalhem, alleen een kort oponthoud als Marcel zijn bril verlies haalt ons even uit het ritme. Het is inmiddels meer dan aangenaam fietsweer, warm zelfs, zeker als het wat oploopt. En dat doet het als we vanuit het dal van de Berwinne omhoog naar het plateau  van Aubel fietsen. Alweer een kort oponthoud, Uge zijn zadeltasje zit los en Pieter zijn piszakje zit vol. Als ook nu weer beide probleempjes zijn opgelost  dalen we via la Heydt  terug naar Voeren, het klimwerk zit erop en de wind blaast wat meer in het voordeel. Vlak voor de grens halen we twee oud leden, Nic en Arnaud in. We houden ons eigen tempo aan dat inmiddels opgeschroefd is en wisselen ons weer goed af. Zelfs Uge lijkt wat minder moeite te hebben met het hoge tempo. Ter hoogte van Amby alweer wat geschreeuw, nu lekke voorband voor Christian. We hebben het afgelopen jaar zeer weinig lekke banden gehad en nu drie in een rit. Een voordeel, de bandenwissel lijkt steeds sneller te gaan. Vanaf dan blijven we gespaard van enig oponthoud. Via Bunde en Geulle a/d Maas fietsen we in een strak tempo terug naar Elsloo. Natuurlijk nog nagenieten van een koele pint op het terras van de Dikke Stein. Dubbel en dik verdiend. Mooi ritje, super weer en weer een voldaan gevoel.

Lees meer »
September 2018

29 sept. 2018: koppelkoers

Al voor zaterdag 4 afmeldingen, ieder met zijn eigen reden. Blijven 2 man over, toevallig de gebroeders. Dan maar alleen op pad. De mannen maken er gewoon een koppelkoersje van. Een frisse start (5, 6 graden) maar de temperatuur zal bijna per kilometer oplopen. In een aangenaam tempo via Maastricht naar Eijsden, vandaar uit loopt het langzaam omhoog naar Bombaye. Afzink naar Dalhem en vervolgens weer omhoog naar Housse over een wegdek dat je nauwelijks weg kunt noemen, scheuren, gaten en nog wat meer van dat soort oneffenheden liggen hier voor het oprapen. We slalommen er ons doorheen. Daarna draaien we rechtsaf en dalen weer naar beneden meteen gevolgd door een klimmetje. Het zal vanaf nu alleen nog maar op en af gaan. Meteen de volgende supersteile afdaling (Rue de Vieille Voie, eentje die je liever afdaalt dan beklimt) waarna we in Cheratte uitkomen. Ondanks dat de zon schijnt blijft dit een sombere en een ietwat spookachtige omgeving, maar ja hier liggen wel wat leuke heuveltjes waarop je je toch wel eens per jaar wil uittesten. Een van die heuveltjes is de Bois de la Dame die steil en slingerend omhoog gaat. Vlak voor de top moet Christian voet aan de grond  zetten (schakelfoutje) maar de achterstand wordt snel weer goedgemaakt. Boven aangekomen meteen door naar de volgende klim en de volgende en de volgende. Via Saive naar Melen blijft het continue oplopen. Pas in Micheroux  kunnen we op adem komen want er volgt een vlak fietspad tot aan Herve. Vandaag geen pauze, gewoon een reepje en een gelletje uit het vuistje. Na Herve nemen we een nieuwe smalle en soms steile afdaling richting Bolland. We blijven nu wat draaien en keren, klimmen en dalen en komen uiteindelijk bij het klooster van Val Dieu uit. We besluiten om richting Aubel te fietsen in de hoop dat de weg nu eindelijk geasfalteerd is. Helaas, enkel de laatste 500 meter voor Aubel zijn klaar. Omhoog naar Hagelstein en we kunnen beginnen aan de terugreis via de Planck. Wind nog iets van rechts maar het tempo kan omhoog. In een mum van tijd zitten we weer in Limburg. Via Margraten en Berg en Terblijt fietsen we terug naar huis. Een mooie 120 km en 1200 HM. Zoals gebruikelijk hebben de gebroeders het werk keurig verdeeld. Ieder 50% kopwerk en zo hoort het.

Lees meer »

15 sept. 2018 : alweer een wegblokkade

Zaterdag 8 september, 4 man aan het vertrek: Christian, Pieter, Uge en Marcel. Pittig ritje. Allereerst door het golvend Heuvelland met talrijke mooie vergezichten. Daarna een uitstapje in de Voerstreek met een tweetal wat langere beklimmingen. Pauze bij de Soigneur in Sippenaeken. De uitbater nog geholpen met een probleempje met de SKS pomp, dankzij Marcel en zijn broer die bij SKS Germany werkzaam is.  Na de pauze richting Gemmenich en Vaals, waarna een heel kort uitstapje in Duitsland volgt. Terug in Limburg gaat het weer op en af, vaak over de kenmerkende Limburgse wegjes. Leuk ritje 112 km met bijna 1300 HM.

Lees meer »

1 sept. 2018 : He André

De wegkapitein heeft er het maar moeilijk mee. Op basis van de appjes die vrijdagavond binnenkomen probeert hij iedere zaterdag weer een uitdagende route te vinden rekening houdend met ieders wensen. Zo ook vandaag, 2 mannen die uiterlijk 13:00 uur thuis willen zijn, waarvan er een nog helemaal naar België moet. Vertrek 9:00 uur met 6 man. Christian, Pieter, Febian, Uge, Marcel en Nico. Joshua is er vandaag niet bij, het is al zijn tweede weekend dat hij op hoogtestage is in het hoge Noorden van Nederland. Vandaag een rit richting Luik of daar ergens in de buurt. Dit houdt dus in dat het stuur grotendeels in de rechte stand zal staan. Rechtdoor, via Geulle, Bunde naar de Beatrixhaven. Knikje naar rechts, rechts  en links en dan weer in de rechtdoorstand door Rieu City. Dan langs het kapitale kasteeltje van Rieu himself. Iets verderop loopt onze stehgeiger samen met Marjorie in het wild rond. Marcel die fan is van zijn muziek begroet hem vriendelijk, hij groet terug. Wij walsen verder richting sluis. Dan volgt iets later het slingerfietspad richting Vise, en het fietspad langs de oevers van de maas waarbij we moeten opletten voor overstekende eenden en ganzen, vooral die laatste gaan maar moeilijk aan de kant. Voorbij Vise de Maas over en dan richting Wandre. Dus alweer rechttoe rechtaan. Heb ik trouwens al vermeld dat we stevig hebben doorgetrapt, nee he, ja dus, en niet z’n beetje. Door de snelheid vergeet de wegkapitein zelfs om de Bois la Dame op te rijden. Niemand die het in de gaten heeft. Maar na amper een paar kilometer moet er toch geklommen worden. 40 km vlak en dan een klim van 4 kilometer met af en toe een behoorlijk stijgings%. Logisch dat de groep uit elkaar valt. Eenmaal boven (Queue du Bois)  vervolgen we onze weg over vaak glooiende onbekende wegen richting Blegny. Vandaag voor de afwisseling geen pauze, dus meteen door. Nog wat slecht asfalt opzoeken waarna we afdalen richting Dalhem. De terugweg via Voeren kent geen geheimen meer dus het tempo gaat weer de hoogte in. Wind blaast inmiddels in ons nadeel, toch houden we een keurige snelheid aan. In Eijsden belanden we op het parcours van Boogies Extreme waardoor we besluiten om niet via het fietspad terug te rijden. Uiteindelijk komen we in Meerssen uit. Geen heuvels meer enkel een hupje en dan met volle tegenwind langs het vliegveld. Ruim op tijd, 12.35 uur komen we in Elsloo aan zodat Uge zeker op tijd is. Marcel heeft nog 8 km af te leggen maar zal waarschijnlijk voor 13:00 uur weer Thuis zijn. Nico is inmiddels in Beek afgedraaid. Missie geslaagd. Pieter, Christian en Febian  fietsen nog naar Het Tom Dumoulin Bike Park waar het vertrek en aankomst is van de Ladies Tour. Helaas is daar weinig te beleven, enkel een afwachtingswedstrijd voor junioren dames. We fietsen terug naar Genhout waar we de dames voor de eerste keer zien passeren. Dan nog naar de Adsteeg voor een tweede passage en dan terug naar huis.

Lees meer »
Augustus 2018

26 aug. 2018 : diverse (kort)

Woensdagrit 22 augustus: Vandaag reizen Pieter, Christian en Febian af naar Tilff om van daaruit de route van de Philippe Gilbert Classic te fietsen. Joshua en Uge kunnen helaas niet mee en maken een eigen tochtje door het Limburgse. Na een rit van 1 uur komen we aan in Tilff. Snel op de fiets en daarna richting Mery waar we de route oppakken. Meteen omhoog la Roche aux Faucons (bekend van LBL). Meteen pittig. Daarna volgen er nog een drietal onbekende steile beklimmingen (af en toe schrikken) voordat we in Huy aankomen waar het druk is. Het is “Feest in Huy” (Kermisfeest, bijeenkomst van folkloristische en gastronomische broederschappen, vuurwerk, tal van animaties, meer dan 100 kermiskramen en nog veel meer), dus verkeerschaos. Slingerend door het verkeer bereiken we de “Mur”. Geen onbekende, maar het is toch weer afzien. Boven op de top zitten we  op 50 km met net geen 1000 HM. Daarna beginnen we aan de terugweg die wat glooiender, mooier en ook groener is. (heen wat meer stedelijk). Pauze in Nandrin na 70km. Dan vervolgen we onze weg, persoonlijk vind ik de omgeving steeds mooier worden, alleen laat het wegdek af en toe te wensen over. Temperatuur is inmiddels opgelopen naar zomerse waarden en de zon laat zich volop zien. ( in het begin van de rit was het plaatselijk wat mistig) Heuvel op, heuvel af gaat het richting Harze, waarna we even later de Niaster beklimmen. Mooie lange klim, dito afdaling. Dan arriveren we in Aywaille waar we in eerste instantie zouden doorsteken om de La Redoute te omzeilen. Na wat aarzeling besluiten we toch de Redoute rustig op te fietsen. Na een lange afdaling komen we wederom in Aywaille uit waarna we langs de oevers van de Ambleve fietsen. Hehe effe wat vlak. Na een zevental kilometer draaien we rechtsaf en er volgen er nog enkele, wel wat minder zware, beklimmingen. Nog een lange afdaling en we komen weer in Mery terecht. 3 km vlak terug naar Tilff en de mooie maar zware rit zit er op.  De officiële toertocht staat altijd eind april op de kalander. Degene die dan nog niet veel getraind hebben zullen vaak “sterven” op die fiets zeker als ook nog eens de weersomstandigheden niet meewerken. (dit jaar eerste 1 ½ uur regen.) 15:15 uur rijden we weer naar huis. Dag weer goed besteed.

Lees meer »

18 aug. 2018 : diverse (kort)

Woensdag 8 augustus: 3 man aan het vertrek; Marcel, Pieter en Christian, dezelfde dus als de week daarvoor. Een Heuvelachtig ritje door de voerstreek, op zoek naar nog wat nieuwe wegjes. En gevonden, na wat speurwerk. Via Gemmenich naar Vaals, pauze bij de Zwarte Madonna, nieuwe locatie, mooi terras tussen vele kerkelijke beelden. Een aanrader. Strak ritje met de nodige hoogtemeters. 120 km, 29,2 km/u en 1091 HM

Lees meer »

4 aug. 2018 : Sean Kelly Classic

De vaste verslaggever heeft ook even schrijfvakantie gehad, maar heeft nu de pen weer ter hand genomen. De mannen zijn uiteraard gedurende deze weken blijven fietsen. Over een ding hoeven we het eigenlijk niet te hebben, het weer. Wat was het warm gedurende de tochten, niet normaal z’n lange warme en droge periode. Zo af en toe werd de vertrektijd, lengte, zwaarte van de rit aangepast. In het kort de gegevens van de ritten.

Lees meer »
Juli 2018

14 juli 2018 : Eupen light

Vandaag alweer een mooie en zonnige dag in het verschiet. Aangezien een paar mannen in de (na)middag nog een feestje voor de boeg hebben vertrekken we al om 8:30 uur. De wegkapitein heeft 2 routes voorbereid; Eupen light en Eupen minder light. We kiezen de eerste versie die tenminste een vlakke aanloop kent. Eigenlijk de standaard weg, Geverik, Schimmert, Valkenburg, Schin op Geul, Wijlre en Gulpen. Ondanks dat we met een oneven aantal zijn (Christian, Pieter, Febian, Marcel en Uge) wordt het kopwerk weer keurig verdeeld. In Gulpen wacht ons de eerste klim van de dag. De Koning van Spanje, met een beetje windvoordeel wordt ie gezamenlijk omhoog gefietst. Na Heijenrath dalen we af naar Teuven, blijf een mooie afdaling zeker met dat nieuwe asfalt. Onderaan Teuven links en even later weer links richting Hombourg en Henri Chapelle. Toch 8 kilometer vals plat en het laatste stuk wat steiler. In Henri Chapelle aangekomen gaat het links, rechts. Deze weg is al jaren in een zeer slechte staat en zal wellicht bovenaan de lijst staan van wegen die vervangen dienen te worden. (maar ja, dat zullen er wel veel zijn in België ) Ondanks dat er geen enkele kassei is te vinden zou je deze weg bijna een * geven indien hij zou zijn opgenomen in Parijs Roubaix. Maar we zullen maar niet klagen, we zijn wel wat gewend. Onder aangekomen draaien we naar links en fietsen naar Welkenraedt, een extra lusje via Lontzen, Astenet en Walhorn volgt. Het is een route uit 2011, dus voor een paar mannen is een groot gedeelte onbekend terrein. Na Walhorn, draaien we terug naar Eupen, het wegdek is hier gelukkig wat beter en ook het uitzicht is mooi, zeker met die strakblauwe lucht. Met bijna 65km op de teller arriveren we in Eupen, eigenlijk nog iets te vroeg om al te pauzeren, want we hebben toch redelijk doorgefietst. We besluiten tot Dolhain door te fietsen een kilometer of 9 en vlak. We nemen plaats op het terras van de plaatselijk kroeg op het pleintje. Als we eenmaal onze cola’s hebben besteld komen er steeds meer wielertoeristen. De een nog ouder of krommer dan de ander maar wel met prachtige fietsjes onder hun kont. In een mum van tijd zit het terras aardig vol. Nadat we twee cola’s hebben genuttigd en de bidons zijn gevuld met koud getapt water hervatten we onze rit. We fietsen richting Verviers, ook nu weer is het wegdek af en toe slecht. Waarschijnlijk rijdt Uge door een kuil met een lekke band als gevolg. Na de reparatie volgt, na amper een kilometer, een klim en niemand die nog weet hoe steil en hoe lang. Blijkt toch af en toe behoorlijk steil, lengte valt nog wel mee. Nadat we weer compleet zijn fietsen we richting Clermont, de wind waait nu wat meer in het nadeel. Vanaf nu blijft het wat op en af gaan totdat we voor s’ Gravenvoeren uitkomen. Het klimwerk zit erop, het gaat vlak via de standaard weg terug. (het fietspad Gronsveld tot Meerssen) Voor de dubbele spoorwegovergang bij kasteel Vaeshartelt alweer lek, alweer Uge. Na dit laatste korte oponthoud fietsen we probleemloos terug naar Elsloo, waar Marcel doorfietst, hij wil de halve finale van de Rode Duivels nog zien. De overige 4 genieten nog van een pintje op het terras van de Dikke Stein. 140 km en dik 1200 HM net geen 30 km/u gem. lekker ritje dus

Lees meer »

7 juli 2018 : van knooppunt naar Zolder

Flexibiliteit een woord dat al vaker is gevallen in de verslagen van “de Meule”. Ook vandaag weer een rit waarbij we rekening houden met de diverse persoonlijke wensen. Uge pas terug van vakantie, onze Nederbelg die nog moet bijkomen van de overwinning van de Rode Duivels en Febian en Joshua die in de namiddag nog een bezoekje willen brengen aan Conincxpop. Dit kwartet aangevuld met Christian en Pieter vertrekt om 8:30 uur  voor een vlakke rit. Na een kort overleg kiezen we Zolder als bestemming. Dus meteen de brug over en door Maasmechelen richting As. Vanaf dan begint het geslinger door het Belgenland. Bocht naar links, bocht naar rechts, het lijkt wel een rit in de Alpenexpres. Iedereen die zijn deel van het werk voor zijn rekening neemt. We fietsen door een stukje heide waar het bezaaid ligt met kleine keuteltjes ter grote van een borrelnootje. Er ontstaat een korte discussie van welk dier deze afkomstig zijn, geiten, herten, schapen. Het laatste blijkt het geval. Na een uurtje fietsen draait Uge om, hij moet op tijd thuis zijn. Hij krijgt het advies mee om via het knooppuntnetwerk terug ter fietsen. Wellicht vertrouwd hij onze zuiderburen niet want hij neemt dezelfde we terug. Kan natuurlijk ook. Wij vervolgen onze weg over het lange fietspad richting Zonhoven. Ook hier heeft de droogte toegeslagen, het lijkt wel een Afrikaanse steppe, merkt Joshua terecht op. In een mum van tijd komen we in Zolder aan, we hebben een lekker tempo aangehouden. We zoeken een geschikt plekje om te pauzeren, redelijk in de buurt van het circuit, want op de achtergrond is het jankende geluid van motoren te horen. Na de relatief korte pauze fietsen we richting circuit waar de motoren langs scheuren. (IDM Superbike, hét internationaal Duits kampioenschap voor motorraces). Wat een geweld wat een lawaai, gekkenwerk. We fietsen om het circuit heen richting kanaal. Nu is het 15 km rechttoe rechtaan. Wederom een lekker tempo. Rond Diepenbeek is het weer wat slingeren totdat we weer op het jaagpad langs het Albertkanaal uitkomen. Wind iets in het voordeel. Het spel gaat weer op de wagen. Verschillende plaagstootjes volgen, er wordt aan shirtjes getrokken, het is koers. De snelheid  loopt op tot 50 km/u (niet overdreven), 7 km lang effe uitleven. Daarna valt het tempo weer stil, met namen door het bos, kan er niet al te hard gefietst worden. In een strak tempo fietsen we weer richting Nederland. In Kotem neemt Marcel afscheid van ons. De Overige 4 man fietsen weer via de autosnelweg terug. We zijn vroeg, volgens Febian te vroeg zodat we toch nog even richting Dikke Stein fietsen voor een kort bezoekje. Terras voor ons alleen. Na een pint terug naar huis. De mannen kunnen zich opmaken voor Coninxpop.

Lees meer »
Juni 2018

30 juni 2018 : Warm dus rustig aan

Woensdag stonden 4 man (Christian, Pieter, Marcel en Joshua ) aan het vertrek. Alweer schitterend weer in het vooruitzicht. Een heel mooi ritje naar Walheim in Duitsland. Vaak over nieuwe en rustige wegen en een stukje Vennbahn. Na de Pauze, bij de plaatselijke bakker, vaak in dalende lijn terug naar Nederland waarna het tempo redelijk hoog wordt gehouden. 137 km – 1250 HM en net geen 30 km/u. Natuurlijk de rit evalueren bij de Dikke Stein.

Lees meer »

23 juni 2018 : lost in kirchroa

Afgelopen woensdag stond er voor de afwisseling eens een vlakke rit op het programma. Brüggen (D) al vijf jaar niet meer geweest. 4 man aan het vertrek; Christian, Pieter, Marcel en Febian. Heerlijk fietsweer. Met wind in de rug op het gemakkie richting Kessel waar met het veer de maas over steken. Voorbij Reuver fietsen we door het voormalige munitiedepot van het Britse leger. Van 1948 tot 1996 was het Britse leger hier gestationeerd en lag er gemiddeld 50.000 ton aan munitie. In 1984 is er zelfs een kernbom van een vrachtwagen gevallen tijdens het overladen, dit werd pas in 2007 bekendgemaakt. Iets verderop komen we in Brüggen aan. Op de pauzeplaats blijkt de torte gereserveerd te zijn, de gastheer biedt ons aan gebruik te maken van het ontbijtbuffet. Dus vult iedereen zijn bord met broodjes, tomaat, komkommer en natuurlijk spek en ei. Na de pauze krijgen we af te rekenen met een redelijk tegenwindje. Toch weten we een constant tempo aan te houden ondanks dat de wegkapitein het maar moeilijk heeft om de juiste route te vinden. Hoe zuidelijke we komen hoe warmer het wordt. Redelijk moe belanden we uiteindelijk op het terras van de Dikke Stein voor een verkoelende pint.

Lees meer »

16 juni 2018 : Rekem - Stoumont - Rekem

Vandaag zullen  4 man met de fiets afreizen naar Rekem, om deel te nemen aan Rekem-Francorchamp- Rekem. Christian, Pieter, Febian en Marcel die we in Kotem oppikken. Een kleinschalige toertocht met iets meer dan 1000 deelnemers. Slechts 4/6 euro inschrijfgeld, omgerekend 0,02 cent per kilometer. Waar kan dat nog. Als we in Rekem na de Inschrijving willen vertrekken staat Febian lek. Komt goed uit want er zijn een paar Belgen die met ons mee willen en die zijn er nog niet. Om 8.45 uur kunnen we uiteindelijk vertrekken. We beginnen met een vlakke aanloop richting Kanne en even later beklimmen we de Hallembaye. Hier verliezen we ook de Belgen. We besluiten maar om door te fietsen. Bij de eerste bevoorrading na 35 km even een korte stop. Plakkie cake en een bekertje sportdrank. Via de Côte de Richelle fietsen we vervolgens naar Dalhem en Blegny en dan binnendoor naar Soumagne via voor ons onbekende wegen. Omdat ze rond Olne nog altijd aan de wegen bezig zijn  maken we een mooie omleidingsroute waarna we afdalen naar Nessenvaux.  Meteen gevolgd door de traditionele klim naar Banneux. Eerst een kaarsje opsteken en dan naar de 2de pauze. De opwarming zit er nu op, nu gaat het pas echt beginnen.  We fietsen nu richting Stoumont. Christian, Pieter en Febian zijn hier vorige week nog geweest dus die weten ongeveer wat ons te wachten staat. We beginnen met de Côte du Desnie. Tempo wordt aangepast zodat we keurig bij elkaar blijven. Daarna volgt een mooie afdaling. Vlak voor La Gleize draaien we naar rechts waarna er wederom een mooi glooiend stuk in een bosrijke omgeving volgt. In een mum van tijd komen we aan bij  de 3de bevoorrading. Meteen na de  pauze volgt een mooie brede goedlopende weg. Heerlijk effe rust in de tent, totdat ineens een pijl aangeeft dat we linksaf gaan. Wat krijgen we nu, wat is dit voor een wegje of zoals Febian het noemt, een geitenpad.  Slecht asfalt, kronkelt omhoog, stijging tot 19%, de Côte de Chession heet dit serieuze kuitenbijtertje. Meteen erna volgt alweer een mooie afdaling die weer veel goed maakt. Uiteindelijk komen we uit op de weg naar Remouchamps. In het verleden (TBT) knalden we hier met bijna 40 km/uur in een peloton van z’n 50 man naar beneden. Vandaag doen we het wat christelijker, tot 35 km/u, we hebben nog genoeg voor de boeg. Wat opvalt is dat het wat stiller is, iedereen weet dat we richting La Redoute rijden. Als we onder het bekende viaduct rijden weten we dat we er bijna zijn. Nog een paar bochtjes en de pret kan weer beginnen. Marcel roept al snel., “ga maar, doe jullie best, ik wacht boven wel”. Pieter en Febian gaan uit het zadel. Ik ben even zwevende, wat ga ik doen, blijf ik bij Marcel of probeer ik die twee berggeiten bij te houden. Ik besluit om mijn eigen tempo te pakken. In mijn eenzame gevecht met deze rotpukkel besluit ik mijn gedachten te verplaatsen door het lezen van de namen die op het wegdek staan gekalkt. Schleck, Phil, Phil, Phil, Kristien. Kristien! Who the fuck is Kristien. Dit schiet ook niks op dan maar eens omhoog kijken, misschien zie ik de mast al, maar nee ik zie enkel Pieter en Febian die dartelend omhoog fietsen. Althans van ver weg lijkt het op dartelen  wellicht dat zij  ook aan het harken zijn. Dan maar weer terug naar de weg, Phil, Phil, Phil……… Ha ik zie de mast, en besluit een tandje bij te schakelen, he shit kan niet ik heb niks meer, dan maar gaan staan. Ik probeer die twee nog in te halen, maar dat lukt niet, gat is te groot. Als ik boven kom en andere fietsers krom over het stuur zie hangen  weet ik dat ik het gehaald heb. Even later komt ook Marcel naar boven gesjraveld. Heerlijk toch dit afzien. Die pukkel kunnen we weer doorstrepen, maar er volgt nog wat meer, de Côte de Cornemont  en des Forge (bekend van het standbeeld van Stan Ockers). Gelukkig kunnen we tijdens de afdalingen wat bijkomen. In Chaudfontaine volgt de zoveelste klim de Côte de la Casmatrie, (top 10 mooiste hellingen van België!). Het ergste hebben we nu wel gehad, nog een pittige klim (côte de Bellaire) tot aan de laatste bevoorrading. De laatste keer  wat eten en drinken. Nog tijdens de pauze begint het wat te druppelen, gelukkig niet al te hard. Nog z’n 40 km te gaan, nog iets bergaf en daarna grotendeels vlak. Nog altijd wat gedruppel en dreigende wolken. We besluiten de kortste weg langs het kanaal naar huis te fietsen. Mont St.Pierre en de Muizenberg laten we links liggen. Het is goed geweest met meer dan 2000 HM. Op de dijk richting Kotem staat de teller op 200 km. Een dikke pint verdiend, dit keer niet bij de Dikke Stein maar bij Jetje. Schitterende tocht, lange dag, moe maar voldaan.

Lees meer »

9 juni 2018 : verrassingsritje

Vorige week zondag nog een leuk ritje gemaakt door Christian, Pieter, Febian en Marcel.  De laatste had last van zijn accu, niks van te merken. Leuk ritje richting Clermont en Thimister. Nog een nieuwe mooie klim ontdekt. Maar ook een weg in geslagen die we eigenlijk niet hadden moeten nemen. Het wegdek werd steeds slechter en veranderde in een modderpaadje. Jammer want voor de rest een schitterend rondje al zeg ik het zelf. Een rit zonder pauze in een keurig tempo.

Lees meer »
Mei 2018

26 mei 2018 : Landen Cyclo

Verslag Organisatie: Met Landen - Trois-Points - Landen stond de 8ste manche van de Proximus Cycling op het programma. 2800 zonnekloppers (waaronder opvallend veel vrouwelijke deelneemsters) kwamen aan de start en ook wereldkampioen veldrijden Wout Van Aert was van de partij. De deelnemers konden kiezen uit maar liefst 4 afstanden: 46, 108, 153 of 212 km. Met 1030 inschrijvingen voor de 153km was deze afstand veruit het populairst. Ook wereldkampioen veldrijden Wout Van Aert kwam aan de start van de 153km. Onder een stralende zon genoot hij van het schitterende parcours door de Maasvallei en de vaak onbekende maar mooie hellingen in de Ardennen die de parcoursbouwer uit zijn hoge hoed had getoverd. Omwille van de zwoele temperatuur was er al vroeg in de morgen een gezellige drukte aan de start in Landen. Heel wat deelnemers kozen voor een vroege start om de meest intense hitte te vermijden én om achteraf maximaal te genieten van de zon op een plaatselijk terras

Lees meer »

19 mei 2018 : Cote de Foret

Het is bewolkt, temperatuur rond de 10 graden, twijfelweer dus. Want wat doe je aan, vest, body of gewoon in het shirt met armstukken. Blijkt dat iedereen heeft getwijfeld en spijt heeft van de gemaakte keuze, want eenmaal op de fiets is het verrekte koud., dit zijn we niet meer gewend. Vandaag volle bak, dus met z’n zevenen voor een rit naar de Côte de Foret in Trooz. Via Kotem rijden we over de maasdijk richting Smeermaas. Tempo wordt aardig hoog gehouden door wisselende mannen. We fietsen vervolgens  richting centrum van Maastricht. Het is kermis in ‘t Törp , het Vrijthof staat vol attracties. We hebben helaas geen tijd voor gebrande pinda’s een suikerspin of een ritje door het spookhuis. Op het kruispunt richting Kanne staat het stoplicht op rood, behalve voor onze Nederbelg, “doa is et gruuuun”. Ja inderdaad, het is groen, maar niet voor ons, tijd voor een bezoek aan Specsavers.  Na Kanne langs het water naar de sluis van Ternaaien en vervolgens  verder langs het water naar Vise. Daarna is het sloes met de vlakke wegen. De Cote de Sarolay is de eerste serieuze klim van de dag, gelukkig zijn we opgewarmd. Blijft toch altijd moeilijk, die abrupte omschakeling naar het binnenblad de groep val dan ook uiteen. Nadat we compleet zijn vervolgen we onze weg. De wegkapitein heeft het moeilijk, de Garmin werkt niet zoals hij dat wil of eigenlijk gewend is. Toch weet hij een onverhard stuk weg (in het verleden vaak een lekke band) vakkundig te omzeilen. Daarna blijven we wat slingeren en gaat het regelmatig af en op. En behoorlijk af en op, supersteil naar beneden en supersteil weer op. De Rue Jozeph Leclerq, gem 10% max 15%, volgens mij zelfs ietsjes meer.  Even later maakt de lange afdaling naar Chaudfontaine veel goed, al is het bibberen tijdens de afdaling. Onderaan draaien we naar links richting Trooz waar we iets later weer links opdraaien en aan de beklimming van de Côte de Foret beginnen. 3 kilometer, max 8,5%, gem. 5.3%. Blijft een mooie klim met een paar haarspeldbochten en schitterende uitzichten over een groen en glooiend landschap. Omdat ze in Soumagne en omstreken overal aan de weg bezig zijn wijken we van de vaste route af. Via Olne gaat via Les Bruyères  binnendoor naar Herve waar we willen pauzeren bij de bakker op de rotonde. Helaas is het te druk, dus besluiten we maar door te rijden naar Aubel. Eerst een lange afdaling naar Bolland en dan vol in de remmen en rechts in. Een smal wegje, gefoeter bij een enkeling, er volgt wederom een steil hupje. De beklimming van de Thier Fouarge is 0.7 kilometer lang  een gemiddeld stijgingspercentage van 7.9%  en een steilste stuk van 13.7%  Daarna  in dalende lijn naar via Mortier, Mortroux en Val Dieu naar Aubel. We zitten inmiddels op ruim 90 km en 1000 HM en de meeste verlangen naar een warme chocomel, want het is nog altijd aan de koude kant. Lekker, warm kopje koffie, eh doe er maar twee om op temperatuur komen. Toch laat  de zon zich aarzelend zien. Na de Pauze meteen een klimmetje gevolgd door de lange afdaling richting Voeren. In Eijsden aangekomen duwt Nico de kwalificatieknop in (bekend bij de volgers van de F!) waardoor hij de beschikking krijgt over wat extra PK’s, met als gevolg dat het tempo omhoog gaat en de andere wijselijk besluiten in zijn wiel te kruipen. Via het fietspad van Gronsveld naar Meerssen waar we nog even de Kruisberg meepakken. De laatste helling alweer, het is mooi geweest. Na een plaspauze, het komt bij Joshua bijna uit zijn oren, gaat het in een relatief rustig tempo terug naar huis. De zon laat zich wat vaker zien zodat we toch nog even een terrasje pakken.

Lees meer »

12 mei 2018 : verboden om harder dan 30 km/u te rijden

Alweer een mooie zonnige en vooral droge dag in het vooruitzicht, desondanks staan 5 van de 6 vertrekkers geprikkeld aan de start. Ene F.C. te Stein heeft op STRAVA een uitspraak gedaan die bij de mannen in het verkeerde keelgat is geschoten. De letterlijke tekst: Haha, ès ich allein goan dan lökt mich dat waal.....(een gem. snelheid van 30,4 km/u halen). Dus mag hij vandaag alleen het kopwerk voor zijn rekening nemen, de overige 5 zullen lekker in het wiel meeliften. Waarschijnlijk hebben ze alle 5 alzheimer want wie begint er kop te rijden, juist ja Christian en Marcel.  In Geverik staan overal de afvalcontainers buiten met grote stickers, “niet harder dan 30 km/u” en aangezien wij ons aan de verkeersregels houden passen we het tempo aan. Voorbij Geverik komt F. op kop van de groep, begint nu zijn huzarenstukje, is hij warm gereden, wist hij dat die containers daar stonden, neemt hij nu wraak?. Het tempo gaat wel omhoog maar op dat moment zitten we ver onder het schema van 30,4 km. Als even later ook de overige mannen aan de kop van de groep verschijnen lijkt het erop dat iedereen hem de uitspraak alweer heeft vergeven. We gaan gewoon op onze oude vertrouwde manier door, ieder zijn deel van het kopwerk. Redelijk vlakke aanloop tot voor Cadier en Keer. Dan beginnen we aan de lange heuvelzone door het Limburgse landschap, waarbij de wegkapitein voornamelijk de rustige smalle wegjes op zoekt. Pas in Slenaken aan de voet van de Loorberg komen we weer op de drukke wegen terecht. De Loorberg wordt in een strak tempo omhoog gefietst, enkel Uge en Marcel moeten even lossen maar sluiten boven weer snel aan. Ook rond de Camerig is het druk op de weg. Het mooie weer, het lange hemelvaartsweekend, iedereen wil weer de Limburgse Heuvels in. We besluiten de Camerig wat rustiger op te rijden, totdat iemand ons inhaalt. Als Marcel het sein geeft dat we hem mogen counteren splitst de groep zich weer. Bij Buitenlust duiken we het Vijlenerbos in en gaat het gas erop. Het is Christian die effe (flink) door trekt. In eerste instantie kunnen Febian, Joshua en Pieter volgen. Een tweede versnelling dunt de groep nog wat verder uit. Boven wordt er weer gewacht waarna we richting Hijgend Hert fietsen en daarna koers zetten richting Holset om daar te pauzeren. In de zon, buiten op het terras, twee cola de man en wat overgebleven repen van vorige week. Na de pauze zitten we al weer vrij snel op de smalle rustige wegen. Bocholtz,  Simpelveld, Trintelen en Gulpen zijn de plaatsen die we kort aan doen. Vervolgens de Ingbergracht en groupe omhoog. Daarna gaat het gas erop, het lijkt erop dat de mannen die 30,4 km per uur willen halen maar dat is whisfull thinking. We denderen door Margraten, knallen richting ’t Rooth, suizen de Bemelerberg omlaag en dan richting Amby. Tussen Borgharen en Itteren gaat het tempo nog iets verder omhoog. Febian wordt aangespoord de laatste 20 km voor zijn rekening te nemen. (we hebben het gemiddelde inmiddels dusdanig opgehaald dat het nog net kan lukken). Maar het is Pieter en Marcel die de groep op sleeptouw nemen. Bij de brug van Itteren moeten we even stoppen voor rood licht en valt het tempo  stil. De mannen menen nu vlak naar huis te kunnen knallen, maar de wegkapitein denk daar  anders over. In Bunde  slaan we rechtsaf en bedwingen we de Dennenberg. De laatste keer dat de groep uit elkaar valt. Laatste hupje, nu vlak en licht bergaf naar huis. Tot slot nog een kort terras bezoek bij de Dikke Stein. De mannen hebben een klasse ritje gereden. Iedereen heeft super gereden over een verraderlijk parcours. En het is dat we af en toe hebben moeten wachten op F.C. uit Stein anders hadden we die 30+ km/u wel gehaald.

Lees meer »
April 2018

28 april 2018 : de definitie van "berg"

Gisteren stonden al vier man aan de start voor een koningsritje. Pieter, Christian en Febian fietsten onder aanvoering van Marcel richting Wonck en Bassenge. Strak tempo, toch wel wat wind. Achter Bassenge een klein heuveltje vervolgens “Klein Lourdes” en daarna de betonplatenstreek. Ritje van 90-100 km. Marcel vreesde het ergste voor de zondag, gezien de snelheid waarmee het ritje is afgelgd.

Lees meer »

14-04-2018 : Banneux - Drolenval

Vandaag de jaarlijkse topdrukte in Limburg, de tourversie van de A.G.R., hetgeen betekent zo snel mogelijk Limburg ontvluchten. Dus meteen de brug over richting Belsj waar onze Nederbelg ons zal opwachten. Ons is, Christian, Pieter, Febian en Joshua, vijf man sterk dus. Uge is er vandaag niet bij hij is een van de 15.000 deelnemers aan de AGR. Hij zal vandaag 175 km afleggen en ruim 2000 HM overbruggen. Super ritje dus. Wij beginnen vandaag eens lekker vlak langs de Maas en Kanaal richting Kanne. Voorbij Kanne neemt Marcel de route over voor een stukkie route touristique. Wel met een aantal hindernissen zoals paaltjes, dwarsliggers, hekjes, en een sluis. Vervolgens snel door Vise en daarna over smalle paden richting Richelle. De bomen staan al in volle bloei en met de zon in de hemel vormt dat een mooi plaatje. We hebben er echter weinig aandacht voor want het tempo ligt redelijk hoog. Vanaf nu loopt het continue iets omhoog en met wat tegenwind gaan we over in de hark stand. Alleen een aantal opengebroken wegen halen ons uit het ritme. Het lijkt wel alsof de Belgen overal bezig zijn, niet dat we dat erg vinden want het is hobbelen in dit deel van België. Als we in Olne zijn aangekomen duiken we naar beneden richting Nessonvaux, waar er kort overleg is over de te volgen route. We besluiten om richting Banneux te fietsen via de traditionele klim, hobbeldebobbel dus, in een tempo dat iedereen aan kan. Eenmaal boven besluiten we naast het klooster te pauzeren. Waarschijnlijk voor de laatste keer want 6 euro voor een stukje vlaai is eigenlijk te gek voor woorden. En het zijn niet meer die stukken van vroeger. Het mooie weer maakt echter veel goed. Marcel is niet te spreken over de hoeveelheid hoogtemeters, nog geen 600, dat kan echt niet, vind hij. Nadat we hebben afgerekend (zonder fooi) willen enkele mannen nog even een kaarsje aansteken. Dit hoort natuurlijk bij een bezoek aan Banneux en iedereen heeft er zijn reden voor. We dalen vervolgens af naar Pepinster en onder aangekomen slaan we links af en fietsen kort langs de Vesdre. Kort, want naar amper 2 km maken we een scherpe bocht naar rechts, de Drolenval doemt voor ons op. 1 km met een max. stijgings% van 18%, een echt rotzakje dus. Al meer dan 8 jaar is ie niet meer opgenomen in de routes maar nu mogen we weer. Hiep, hiep.  De groep spat na verloop van tijd uit elkaar al zijn het Pieter, Christian en Febian die zij aan zij omhoog zwoegen. De overige twee mannen komen op een kleine achterstand boven, beide flink vloekend. Nadat we even op adem zijn gekomen vervolgen we onze weg over een mooi en golvend stuk richting  Soiron waarna het binnendoor richting Herve gaat. Ook nu zit er weer herhaaldelijk een klim in, tot ongenoegen van Marcel. Eerst klagen over het tekort aan HM en nu mag het wat minder zijn. Het is altijd wat he. Na Herve gaat het, voornamelijk over binnenwegjes, meestal bergaf met slechts af en toe een kort heuveltje. Voordat we de grens oversteken in s-Gravenvoeren nog een stuk onverhard en vervolgens in gestrekte draf vlak terug naar huis. Tempo wordt redelijk hoog gehouden mede door Marcel die zijn goede benen heeft teruggevonden. Zo nu en dan komen we nog een verdwaald deelnemer van de AGR tegen. Vanaf Geulle volgen er weer een aantal plaagstootjes, vooral Pieter lijkt nog wat over te hebben en wil de andere mannen nog wat pijn doen. Moe maar voldaan arriveren we weer op het terras van de Dikke Stein. Alweer dik verdiend die pint. Nagenieten in de zon van de mooi rit.

Lees meer »

07 april 2018 : Lente in Eupen

Vorige week eindigde ik het verslag met de mededeling dat het vandaag een mooie lentedag zou worden en zie het weer heeft zich aan die afspraak gehouden. 20 graden en zon, mooier kan toch niet en dat betekent dat er eindelijk in korte broek gekoerst kan worden. De lange en relatief koude winter heeft er wel voor gezorgd dat de, voor wielrenners, herkenbare strepen op de benen helemaal zijn verdwenen. Nou als je goed kijkt zie je nog vaag een kleine overgang. Zelfs met een laagje colour warming-up olie lukt het niet de benen een beetje kleur te geven. Maar ja het gaat om de inhoud en niet om de verpakking, en met de inhoud zit het wel goed. Terug naar de start, we zijn met 6 mannen. Nico en Joshua zijn verhinderd. Maar vandaag hebben we nog eens een gastrenner is ons midden, iemand die het aandurft met de Meulemannen op pad te gaan en zich niet laat afschrikken door de cijfers op de site. Het is Roger L. die vandaag met ons mee gaat voor een ritje naar Eupen. Hij is wel de enige met beenstukken aan, de overige 5 man allemaal in het kort. Richting Eupen betekent wel dat we beginnen met wind op kop. Een standaard route richting Wittem, vervolgens de normale weg (via Vijlen) richting Gemmenich waarbij het herhaaldelijk omhoog gaat. Met name op de oplopende stukken heeft Roger het moeilijk maar het is wel een doorbijter. We passen gewoon zo  nu en dan het tempo aan. Vanaf Gemmenich bevinden we ons in het Duitstalige gedeelte van België. Het loopt continue licht bergop, de afdaling komen maar sporadisch voor. Met de wind op kop is het gewoon een k… stuk. Even achter Raeren bereiken we het hoogste punt, vanaf dan dalen we langs het stuwmeer naar Eupen waar we bij de bakker zullen pauzeren. Omdat er nog geen zon is op het terras gaan we binnen zitten. Een niet al te lange pauze. Als het mee zit hebben we op de terugweg de wind wat meer in de rug. Helaas hebben we nog steeds wat last van de wind als we richting Membach fietsen. Maar vanaf dan hebben we vaker de wind mee, helaas voor Roger moeten er nog een paar heuveltjes overwonnen worden voordat we bij Henri Chapelle uitkomen. De lange afdaling naar Homburg en Teuven maakt daarna veel goed. Iets voor Slenaken gaat het tempo ineens de hoogte in, mede doordat een andere groep ons inhaalt. Marcel heeft er ook weer zin in en draait de gaskraan ook even open. Ter hoogte van Del Gulpen draaien we naar links waardoor we toch weer effe wat zijwind hebben, toevallig rijdt Fabian dan op kop, en die heeft nog wat kopwerk in te halen. Dus dat komt goed uit. Eenmaal aangekomen in Reijmerstok loopt het weer als een tierelier, zelfs Roger lijkt het hoge tempo aan te kunnen. We slingeren nog wat om Margraten en als we richting Berg en Terblijt fietsen volgen wederom enkele plaagstootjes. De mannen moeten toch hun ei kwijt. Vanaf Berg en Terblijt fietsen we in een aangenaam tempo richting Meerssen. De klim bij Humcoven is het laatste hobbeltje, daarna in dalende lijn richting Elsloo waar we op het volle terras van de Dikke Stein belanden. Een mooie zonnige dag moet je goed afsluiten. Na een verkoelende pint keren de mannen huiswaarts. Roger zal de benen morgen wel voelen. Bij thuiskomst is alweer een streepje op de benen zichtbaar. De zon heeft zijn werk gedaan, nog een paar weken en ze zijn weer mooi kastanje bruin.

Lees meer »
Maart 2018

31 maart 2018 : Stille zaterdag

Stille zaterdag, de dag voor Pasen, ook de dag voor de Ronde van Vlaanderen. Dat laatste is wellicht de inspiratie voor de koerskapitein voor de rit van vandaag. 7 man aan het vertrek, volle bak dus. Ja het aantal leden neemt  ieder jaar af. Dit jaar haakte Jack af die het tempo niet meer aankon en ook voor Nic die jarenlang verantwoordelijk was voor het (relatief) hoge tempo ging het te snel. Het kan raar lopen. Maar 7 mannen die niet klagen en niet bang zijn om kopwerk te doen en diep te gaan en dus willen afzien, hetgeen eigenlijk een beetje bij wielrennen hoort. De wegkapitein mag dus zijn ding weer doen, waarbij hij wel rekening dient te houden met de wachtdienst van Pieter. Een ritje naar Vaals en terug is net te doen. Het zijn Christian en Marcel die de eerste beurt voor hun rekening nemen. Wind weer in het nadeel. In Geverik worden ze afgelost door Joshua en Uge. Vanaf het begin, nauwelijks een meter vlak en continue slingerend over smalle wegjes door een zonnig Limburg. Het afwisselen gaat weer als vanouds al is het Nico die zich wat rustig houdt. Net herstellende van een fikse verkoudheid, dus dan mag dat.  Via Voerendaal fietsen we richting Simpelveld en Bocholtz, waarbij we herhaaldelijk een helling voorgeschoteld krijgen. Tijdens ons kort verblijf in Duitsland, in de afdaling van de Schneeberg rijdt Febian lek. Het is Christian die de reparatie voor zijn rekening neemt, Joshua de fiets vast houdt, Uge de binnenband op rolt, Pieter en Marcel de foto’s maken en Nico die toekijkt. Het werk van Febian ( de lekrijder) beperkt zich tot het wiel in en uit de fiets halen. Taken zijn dus goed verdeeld he!. Na deze korte stop vervolgen we onze tocht richting Drielandenpunt waar het behoorlijk druk is. Veel wielrenners en toeristen. Als we compleet zijn dalen we af naar Plombière. Doordat er behoorlijk wat bomen zijn gekapt  is het een mooie overzichtelijk afdaling geworden met mooie vergezichten. Na Plombière gaat het richting Sippenaeken waar we gaan pauzeren bij de “le Soigneur” buiten op het terras in de volle lentezon. Het is er heerlijk toeven toch gaan we na een tweetal consumpties weer op pad. Als we via Kuttingen richting Teuven omhoog fietsen, komen we al wat motoren tegen die de Volta Limburg Classic begeleiden. Even verder in de afdaling naar Teuven dienen we aan de kant te gaan en laten we de caravan passeren. Via Slenaken gaat het richting Del Gulpen. Er volgen nog wat korte kuitenbijters alvorens we, via de afdaling van de Sibbergrubbe, Valkenburg in fietsen.  Ook hier druk, volgens Marcel veel Engelenders en Pruuse. Dus maar niet door het Centrum maar via de Emmaberg terug naar Hulsberg. Aangezien we nog niet aan de 100 km zitten maken we nog een extra lusje langs het vliegveld waarna we terug fietsen naar Elsloo. Inmiddels is de zon achter de wolken geschoven en is het te koud om een terrasje te pikken. Maar Marcel heeft dorst dus besluiten we  bij de Dikke Stein naar binnen te gaan om daar onder het genot van een pintje de tv beelden van de Volta Limburg Classic te volgen. De renners zouden in de finale van de koers nog verrast worden op enkele fikse regenbuien. Wij hebben het droog gehouden. Was redelijk fietsweer vandaag, volgende week wordt  nog beter weer voorspeld. Eindelijk Lente. Fijne Paasdagen.

Lees meer »

24 maart 2018 : Wilje kuusje

Vandaag wordt er wegens omstandigheden pas om 11:30 uur vertrokken. Joshua en Marcel zijn verhinderd, dus bleven er maar vier man over. Christian, Pieter, Uge en Febian. Voor de laatste is het de eerste groepsrit van het jaar. Niemand met speciale wensen om op tijd terug te zijn, dus mag de wegkapitein zijn ding weer doen. Door het late vertrektijdstip is het inmiddels aangenaam fietsweer, zonnig, niet veel wind en een temperatuur boven de 10 graden. Voor het eerst dit jaar eens geen handschoenen aan en muts onder de helm. Het begint erop te lijken. Twee aan twee, kop over kop gaat het in een mooi tempo richting Eijsden.  Dan zetten we koers richting Vise om even later de Cote de Richelle te bedwingen. Pieter en Christian op kop  in een aangenaam tempo zodat we keurig bij elkaar blijven. Dan volgt de lange klim naar Blegny, nu met Febian en Uge op kop. Keurig verdeeld toch. Vervolgens gaat het via wat glooiend terrein richting Charneux en volgt er even een afdaling. Dan zetten we koers richting Aubel zodat er toch weer wat geklommen moet worden. Met bijna 60 km op de teller, gaan we in Aubel op de koffie. Na de koffiebreak fietsen we om het slachthuis en dalen vervolgens af naar Teuven, waar Christian besluit om de smalle klim richting Planck te nemen. Rot dingetje, maar we blijven redelijk bij elkaar. Boven steken we over richting Ulvend en vervolgens over smalle wegjes richting Noorbeek waar ons de volgende kuitenbijter te wachten staat. De klim naar Bergenhuizen. In Banholt is de weg afgesloten waardoor we maar via Libeek gaan. Voor ons lopen ineens 3 wilde varkentjes over de weg.  Ook dat kan in Limburg. Via St Geertruid gaat het vervolgens langzaamaan huiswaarts.  De wegkapitein omzeilt nu alle pukkeltjes, het lijkt er wel op dat de wind wat is toegenomen en wat in het nadeel blaast. Maar door het goede aflossingswerk komt niemand in de problemen. De Maasberg in Elsloo is het laatste obstakeltje, ook geen enkel probleem. Het is vier uur als we in Stein aankomen. De mannen hebben goed gefietst, zeker Uge en Febian die met weinig kilometers in de benen aan het seizoen zijn begonnen.  Heerlijk lenteritje.

Lees meer »

18 maart 2018 : onder nul

Vanwege de sneeuw op zaterdag is de rit verplaatst naar de zondag. Zou droog zijn en de zon zou zich ook laten zien. Dat eerste klopt inderdaad, de zon ontbreekt echter. Af en toe een vlokje sneeuw en een zeer koude wind. Temperatuur komt nauwelijks boven het nulpunt uit.  Het zijn 4 mannen die het gevecht met de natuur aandurven, Christian, Pieter, Joshua en Marcel. Een vlak ritje België in bosrijke omgeving gaat het worden om de wind wat te ontwijken. Marcel is de wegkapitein en zal ons vandaag door zijn thuisland loodsen. Twee aan twee, knus bij elkaar, mekaar goed aflossend fietsen we door Belgisch Limburg. In het begin loopt het lekker, wind in de rug maar je voelt af en toe de koude wind. We proberen het tempo wat hoog te houden om ons zo warm te fietsen. Bij de een lukt dit beter dan bij de ander. Achter Zwartberg draaien we en hebben we de wind wat meer op de neus. Vooral  Christian, Pieter en Joshua fietsen vaak over onbekende wegen. Marcel probeert zo veel mogelijk de beschutte wegen op te zoeken hetgeen vrij aardig lukt. Af en toe een slaande handbeweging van Marcel die koude handen heeft, verder nog geen echte klachten over de wind en de daarbij behorende kou. Via Zutendaal rijden we richting Kotem. Marcel stopt bij een vriend om een kopje koffie te drinken en vervolgens naar huis te fietsen. De overgebleven mannen slingeren langs de gigantische carnavalswagens die later in de middag als stoet door Kotem zullen trekken. Je moet er maar zin in hebben in die kou, nee dan maar op de fiets. Op de brug voelen we weer de krachtige wind. Met 70 km op de teller komen we weer in Stein aan. Het is goed geweest, we hebben tenminste een ritje kunnen maken.

Lees meer »