Molveno (Italie) 21 tm 28 juni 2014


 

MOLVENO

Molveno is een gemeente in de Italiaanse provincie Trente (regio Trentino-Zuid-Tirol) en telt 1134 inwoners (31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 35,2 km², de bevolkingsdichtheid is 32 inwoners per km². Het plaatsje Molveno is gelegen aan het Molveno meer. Dit is een klein meertje midden in de Brenta Dolomieten dat in Italië aangeduid wordt als 'het pareltje' van de Dolomieten

De economie van Molveno draait voornamelijk op het toerisme. Het toerisme moet het vooral hebben van de zomer. Hierbij biedt het aanliggende Molveno meer waterrecreatie zoals zonnen, vissen en varen. Het kleine dorp is nog erg authentiek en pittoresk. De omliggende bergen, de Brenta Dolomieten, biedt ruimte aan bergwandelen, klimmen, wielrennen en mountainbiken. In de winter is er echter zo goed als niets te doen en doet het dorpje erg verlaten aan. Bijna alle hotels zijn in de winter gesloten, op enkele na die plaats bieden aan de weinige wintersporters voor het kleine nabijgelegen skigebied 'Paganella'

 

 

Ritgegevens

 

Datum
Route              
Afstand
Tijd      

Hoogte

Weer    
Route geg.    
 21-06  Heenreis          
 22-06  Lago di Garda  100 km  3:55:00 u
  1335  bewolkt/zon 24-30 gr  klik hier
 23-06  Rondje Brenta  150 km  6:05:00 u
  2763  bew/zon/hagel  klik hier
 24-06  Passa Duron   75 km  3:00:00 u
  1373  bew / zon 24-30 gr
 klik hier
 25-06  Rustdag (regen)        regen / zon  
 26-06  Monte Bondone  125 km  5:05:00 u
 2405  bew / zon 24-30 gr  klik hier
 27-06  Castel Thun  75 km  3:30:00 u
 1978  bew / zon 24-30 gr
 klik hier + hier
 28-06  Terugreis          
    totaal  525 km    9854    

 

 

Foto's:  (klik op een foto voor de vergroting)

 

Voor nog meer foto's klik hier (ze staan wel wat door elkaar omdat ze door 4 fotografen zijn gemaakt)

 

Verslagen:

Zaterdagmorgen 5:00 uur vertrekken we met drie auto’s richting Italië. Een reis die voorspoedig verloopt, alleen voor de tolwegen is het even aanschuiven. Bijna op het eindpunt aangekomen is het even zoeken naar de goede weg. Drie tom-toms, drie verschillende routes. Gelukkig zitten we nog op de goede weg en rijden we omhoog. Ja ja we hebben het geluk weer dat we op hoogte bivakkeren. Molveno ligt op ruim 800 mtr hoogt aan het Molveno Meer. De keuze is gevallen op hotel Lory, dat wordt beheerd door een Nederlands stel. Bij aankomst worden we verwelkomt en kan het  ritueel van inchecken en uitpakken beginnen. We hebben kamers met meerzicht dus hebben we een schitterend uitzicht. Nadat alles is uitgepakt en de fietsen rijklaar zijn gemaakt maken we even een kort verkenningstochtje te voet door het dorpje. Leuk en toeristisch. De dag wordt afgesloten met een heerlijk 3 gangen diner. Dit blijft overigens de overige avonden zo. Het eten was heerlijk.

 

Zondag 22 juni:  Op en neer naar het Gardameer. (christian)

 

Nadat alles nog eens is gecheckt vertrekken we voor de eerste rit en dalen we af naar het meer. Een aantal mannen fiets al vooruit als we in de achterhoede iets horen. Arnaud heeft net zijn eerste fietsvalpartij meegemaakt. Een pedaal, bleek niet goed vast te zitten waardoor hij dus ten val kwam. Gelukkig niet hard, dus kunnen we, nadat hij van de ergste schrik bekomen is aan de rit beginnen. Jo, zal vandaag ook mee gaan.  Eerst fietsen we langs het meer en even later via het prachtige nieuwe fietspad van Ponte Arche, door een enorme kloof met in de diepte een wildstromende rivier, naar  Sarche. Al snel is duidelijk dat we een goede keuze hebben gemaakt, de omgeving is nu al schitterend.  In Sarche aangekomen fietsen we richting het Gardameer over grotendeels nieuw aangelegd fietspad en vaak tussen de druivenstruiken. Om tot aan het Gardameer te komen moeten we kort van de route afwijken. Natuurlijk dienen er wat foto’s gemaakt te worden van dit beroemde meer. Het is trouwens warm en zonnig, het ideale vakantieweertje. Na deze korte fotopauze pikken we de route weer op en kunnen we ons opmaken voor de eerste beklimming, de Passo Ballino. Vanaf de rustige weg naar de Passo Ballino een schitterend uitzicht op het Gardameer. De klim naar de Passo Ballino (750m) is 13 km lang en kent een gemiddeld stijgingspercentage van 4.5% en komt langs het azuurblauwe Lago di Tenno. Al snel vormen zich de vaste klimgroepjes. Christian, Pieter en Joshua,  Arnaud en Febian, Jack en tot slot Jo. Ondanks het geringe stijgings% is het toch nog een pittig klimmetje. Dit ondervindt Jo, maar ook Joshua schijnt moeite te hebben en rijdt continue met een hoge hartslag, aanpassingsmoeilijkheden heet dat, althans dat zegt hij. Boven pauzeren we en wordt er gewacht tot iedereen weer boven is. Alleen duurt het erg lang voordat Jo boven komt. Verkeerde afslag genomen zo blijkt uit telefonisch overleg. Joshua offert zich op en gaat hem tegemoet. Ondertussen hebben de overige mannen een terrasje opgezocht en bestellen een Radler. Slappe kost, nauwelijks bier erin. Als Jo en Joshua arriveren nog een tweede rondje, met iets meer bier. Ken net!  Nadat iedereen weer een beetje is hersteld vervolgen we de route. Eerst een afdaling en dan kunnen we weer aan de klim beginnen die we deze week nog wel vaker zullen gaan doen. Een klim met een paar steile stukken  tot aan het meer. De laatste 10 kilometer langs het meer zijn vals plat tot licht dalend. De eerste rit zit erop. Mooi gebied en toch ook pittig ondanks dat we niet echt hoog gaan en zullen gaan.

 

Maandag 23 juni: Een nieuwe klimgeit.  (Christian)

 

Vandaag staat het Brenta rondje op de planning. We fietsen vandaag niet om het meer maar gaan de andere kant op, iets omhoog richting Andalo. Van hieruit krijgen we een heerlijke afdaling van z’n 15 km. Onder aangekomen gaat het richting Cles. Glooiend met een tweetal kleine beklimmingen en continue fietsen we langs de appelbomen en druivenstruiken. Even na Cles fietsen we geruime tijd over een kronkelig fietspad langs een snel stromend riviertje. De garmins doen hun werk al gaat het soms even mis en fietsen we een boerenerf op. Maar ook hier hebben we voor getraind, we zijn dit soort zaken gewend. We zijn nu warm gedraaid en kunnen ons opmaken voor een nieuwe uitdaging. De 15 km lange en 1682m hoge Passo Campo Carlo Magno waarvan de eerste 6 km pittig zijn met een gemiddeld stijgingspercentage van 8.3%. Onder aan de klim worden de bidons nog snel gevuld met vers, door Jack, goedgekeurd bronwater. Dit zal hard nodig zijn want het is wederom warm. Christian en Febian beginnen voortvarend gevolgd door Joshua en Pieter. Arnaud en Jack kiezen voor hun eigen tempo. Al snel wijzigen de posities. Febian en Pieter klimmen gezamenlijk omhoog. Dit is nog nooit voorgekomen, Feebie die het tempo bergop bepaalt. Een nieuwe klimgeit is geboren, al wisten we allang dat hij dit in zich had. Hij kan Pieter lang volgen maar moet hem uiteindelijk laten gaan. Hij mist net nog dat beetje ervaring. Joshua volgt iets achter Febian en Christian daar weer een paar honderd meter achter. Gelukkig is het laatste stuk van de klim minder steil en ook minder warm door een aanwakkerend windje. Boven wordt er weer gewacht. Zelfs Jack komt nog “fris” boven. Als we aan de afdaling willen beginnen vormen zich donkere wolken boven de top. Na amper een paar kilometer daling begint het te druppelen. Het druppelen gaat over in regenen en het regenen gaat over in hagel. Er zit niks anders op dan te schuilen. Omdat het echt met bakken uit de lucht komt en het water omlaag stroomt besluiten we maar om een panini te gaan eten in de hoop dat het snel op klaart en de wegen wat opdrogen. En gelukkig gebeurt het zo en kunnen we toch veilig en redelijk droog afdalen.  Een afdeling die overigens goed loopt en niet te technisch is. Als we onder aankomen is het weer even zoeken naar het fietspad. 25 km lang, vlak, door het Val Rendena via Pinzolo, Tione naar Coltura. Af en toe een brugje over totdat er een brugje gesloten is. Houtrot, houtworm? We kunnen er niet door. Maar helemaal terugrijden is ook geen optie. Dus worden de fietsen in alle voorzichtigheid overgeheveld en zoeken wij ons een weg door, langs en onder de afrastering. Na het fietspad volgt weer een mooie weg richting Stenico, kronkelend langs rotswanden. In Stenico staat Jo ons weer op te wachten. Drankvoorraad wordt nog snel aangevuld waarna we na een korte afdaling weer aan de klim naar Molveno kunnen beginnen. We weten wat ons te wachten staat al blijven er stukken tussen zitten die niet echt lekker lopen. Zeker niet als je al 125 km in de benen hebt zitten. Herhaaldelijk wordt er even gewacht tot de groep weer compleet is. Eenmaal boven zijn het vooral Febian en Christian die even doortrekken langs het meer. Iets te, want Jack zit er volledig door. Toch besluiten de andere weer om de laatste klimkilometer richting hotel vol omhoog te sprinten, zover dat nog mogelijk is. Alweer een mooie rit erop zitten. Natuurlijk afsluiten met een pint op het terras. Hebben we ook voor getraind.

 

Dinsdag 24 juni:  een mooie “rustige” klim. (christian)

 

De Passa Duron staat vandaag op het programma. Volgens de route omschrijving een rustige klim van 10 km met een gem. stijgings% van 6,2%. Ook Jo zal vandaag weer mee gaan aangezien het een korte rit is. We dalen weer af naar Ponte Arche, het begint zo langzamerhand te wennen, omlaag althans. Daar aangekomen kunnen we direct aan de klim beginnen. Jack zal vandaag bij Jo blijven zodat hij nog wat extra rust krijgt na de zware rit van gisteren. De overige mannen gaan meteen hard van start. Arnaud besluit weer in zijn eigen tempo omhoog te gaan. In eerste instantie bepaalt Christian het tempo, even later gevolgd door Febian. Hij heeft de smaak te pakken. Maar ook Pieter en Joshua zijn in goede doen en pakken al weer snel over. Iets te snel voor Christian en ook voor Febian.  Joshua en Pieter fietsen gebroederlijk naar boven. En ook Febian en Christian zoeken elkaar na wat onderlinge plaagstootjes op.  Het zou inderdaad een rustige klim zijn als we niet zo hard omhoog zouden rijden. Nadat we weer compleet zijn dalen we over een smal bergweggetje richting Tione. In het dal een klein stukje over de drukke weg en vervolgens weer over een rustige bergweggetje dat op en neer gaat en mooie uitzichten biedt op het val Giudicari en het meer Lago di Ponte Pia. Vervolgens richting Stenico waar de groep zich splitst. Jo en Jack pauzeren hier en zullen dan in eigen tempo de klim naar “huis” nemen. De overige mannen dalen weer even naar Ponte Arche, om daar op zoek te gaan naar een pasta tent die we uiteindelijk vinden. Italiaanse pasta, het is altijd afwachten wat je voorgeschoteld krijgt. Maar het valt in de smaak, althans bij de meeste. Na de pauze hervatten we de rit via een klein omwegje. Uiteindelijk moeten we toch weer omhoog. En ook in de slotfase van de rit, als we weer langs het meer fietsen gaat het tempo weer flink omhoog en wordt er weer afgesprint voor het hotel.

 

Woensdag 25 juni : woensdag pizzadag (christian)

 

Het regent als we wakker worden. Volgens de weerberichten zal het een groot gedeelte van de dag regenen. We hebben tot vandaag eigenlijk nog geluk gehad. Op die ene hagelbui en wat gespetter onderweg hebben we het droog gehouden en was  het zeker in de dalen erg warm en zonnig. We besluiten met de auto’s richting Gardameer te rijden om daar wat rond te lopen. Als we er aankomen schijnt de zon en is het al weer warm. Na een korte wandeling belanden we op een terras om er pizza te eten. Ook dit hoort bij een Italiaans bezoek. Vervolgens weer met de auto terug. Bij het hotel aangekomen horen we dat het tot in de middag regelmatig heeft geregend. Nog even een wandeling naar de rand van het meer om er een ijsje te eten en dan weer terug naar het hotel. De avond wordt weer afgesloten met een heerlijk diner en een drankje. Morgen kunnen we er weer tegenaan.

 

 

 

Donderdag 26 juni : Monte Bondone (arnaud)

Na de gedwongen rustdag van woensdag maken we ons vandaag op voor een echte koersdag. De rit van vandaag is 125 km lang en heeft een hoogteprofiel van 2500 hm, althans volgens het routeboekje. Hoogtepunt van de dag zal de klim naar de top van de Monte Bondone zijn, een klim die ook wel eens tijdens de giro voor het nodige vuurwerk heeft gezorgd. Na het ontbijt en de daaropvolgende fietspreparatie volgt het startschot om half tien Molveense tijd. We koersen vanuit Molveno gelijk stevig bergop richting Andolo, een skioord 5 km verderop. Een klein voorproefje voor de rest van de rit? In Andolo aangekomen moeten we stoppen voor het provisorisch aangelegde verkeerslicht. Ze gaan nieuw asfalt leggen, helaas te laat voor ons. Tijdens het wachten moet El Capitone nog wat zakelijke telefoontjes plegen. Als we eindelijk groen licht krijgen kunnen we aan de prachtige afdaling richting Mezzolombardo beginnen, echter een voorop rijdende vrachtauto zorgt al snel voor oponthoud. I.p.v. snel naar beneden te dalen moeten we nu constant in de remmen knijpen. Dat is balen, weg is de gemiddelde snelheid voor vandaag. Tampi! Beneden in het dal vervolgen we de route langs de rivier de Adige richting Trento. Hierbij fietsen we wederom over special aangelegde fietspaden tussen de fruit- en wijnvelden door. Je krijgt er gelijk lekkere honger en fijne dorst van, maar dat is voor later. In Trento aangekomen is het even zoeken, maar al snel pikken we de juiste weg op om vervolgens te beginnen aan de beklimming van de dag: de Monte Bondone. Het is een 19 km lange klim met een gemiddelde stijging % van 7,2%. Kortom ,  werk aan de winkel. De eerste 2 km gaan over een drukke verbindingsweg, maar dan draaien we linksom en begint het echte feest. Het is gelijk raak met percentages boven de 10 %. Maar  het is wel een hele mooie klim, met vele bochten en schitterende vergezichten. De temperatuur is stevig maar wel te doen. Bovendien is er weinig verkeer, dat maakt het nog mooier en heroïscher. Pieter en Joshua komen als eerste boven in een knappe tijd van rond de 1 uur en twintig minuten, op 3 minuten gevolgd door Christian en Febian. Arnaud op 9 minuten en Jack, knap op ruim 20 minuten. De mannen beschikken vandaag allen over goede benen, een rustdag doet wonderen. Na een kleine verfrissing zetten we de afdaling in. Dit is een juweeltje van een afdaling. Lange rechten stukken en overzichtelijke bochten. Het gas gaat vol open en de grote plaat wordt regelmatig gebruikt. Jo in de volgauto ziet dit met een grote glimlach aan, maar moet tevens alle zeilen bijzetten om het Meuleteam bij te houden.  Snelheden van ruim 70 km   worden gehaald. Dit is echt kicken, heerlijk. Na de afdaling we in Sarche op zoek naar de pasta. Helaas geen pasta meer. Alles is op, tot grote spijt van de pastamannen. Dan toch maar een lekkere carpaccio en apfelstrudel! Na de pauze vervolgen we de route. Vanuit Sarche is het nu weer bergop fietsen. Eerst via de grote weg de klim omhoog om vervolgens in bocht 3 het aangelegde fietspad te nemen. Hier kunnen we volop genieten van het prachtige uitzicht. We fietsen immers bergop langs het ravijn. Enkele pitstoppen en wat fotosessies doet het gemiddelde nog verder dalen, maar dat maakt niet uit. We komen ook om te genieten van de Brenta Dolomieten. Na de klim langs het ravijn vervolgen we de bekende weg omhoog naar San Lorenzo in Banale, een korte en bekende klim, maar met een akelig stijgings%. Daarna door naar Molveno, want de BBQ mogen we niet missen. De Garmin begint langzaam aan te koken, de snelheid loopt opeens op tot 134 km en binnen no time heb ik 10 extra km afgelegd!! Zou hij al last hebben van het BBQ vuur? Moe en voldaan arriveren we in Molveno. Hier staat ons een zeer bijzondere BBQ avond te wachten, die tart werkelijk alle logica. Maar dat is logisch!!!!

 

Vrijdag 27 juni: toeristische, onverstandige route (arnaud)

 

Het is alweer de laatste dag van de fietsweek, helaas! Het routeboek wordt aangepast zodat Jo ook weer van de partij kan zijn. Dat heeft hij wel verdiend. Hij heeft ons ook deze week weer uitstekend begeleid en van alle gemakken voorzien. Mooi toch, ik hoop dat we in de toekomst nog vaak een beroep op Jo kunnen doen. Het routeboek stuurt ons vandaag naar Castel Thun. Een korte maar niet al te moeilijke tocht. Volgens de route info is het bijna idyllisch! Afwachten maar. En er staat iets over verstandige en onverstandige route. Dus we hebben een keuze. Ik ben benieuwd wat het gaat worden! Eerst klimmen we over de "gemakkelijke" route naar Andolo om vervolgens de lekkere afdaling te nemen. Onder in het dal heeft Jo de auto geparkeerd en zijn fiets uit de auto gehaald om vervolgens een deel van de route met ons mee te fietsen. Wij zullen hier straks halverwege de laatste beklimming uit komen, waarna Jo de afdaling naar de auto neemt en wij de beklimming naar boven voltooien. Lijkt mij een goed en duidelijk strijdplan. Kan niet fout gaan, toch? We draaien vanuit de grote weg linksom richting Castelletto. Hier begint de klim van 8 km lang, niet al te stijl. Echter na de eerste bocht staat ons een verrassing  te wachten. De weg gaat akelig stijl omhoog. Jo is er niet al te gerust op, is dit een voorteken voor de rest van de rit?. Met vereende kracht komt Jo en het Meulepeloton over het steile gedeelte van de klim heen. Geleidelijk aan wordt de klim wat plezanter, tot opluchting van allen. We fietsen door mooie kleine dorpjes en langs een enkel kasteel. Uiteraard omgeven door wijngaarden. Aangekomen in Castel Thun duiken we via een steile klim naar beneden. Gelukkig hoeven we deze klim niet nemen, toch nog een meevaller. Na de afdeling klimmen we weer omhoog naar Denno en Cunevo, maar nu vanuit de andere kant als in de tocht van zondag. Het is een lekker lopende klim. Mag ook wel eens. In Cunevo is er overleg over de te volgen route voor Jo.Besloten wordt om Jo mee te laten fietsen tot in Sporminore. Hier zullen we ons splitsen. Maar eerst nog genieten van de prachtige wijn- en fruitvelden. We vervolgen de weg naar Sporminore. In Sporminore aangekomen begint het grote zoeken. Het zoeken naar wat? Eettent? De route? Er is duidelijk verwarring en een oude mamma wijst ons de weg naar Molveno. Ok duidelijk. De weg gaat door smalle steegjes in het oude dorpje. Dan gaat het plots steil omlaag. En de weg wordt minder gelijkmatig, we dalen verder..... Euh is dit de route? We aarzelen... .. Het is toch niet de onverstandige route?  Het lijkt er verdomd veel op. Wat doen we? terug of toch maar door? We besluiten om verder te gaan, ondanks de klim van 2 km , gemiddeld boven de 11% en uitschieters naar 17%. Met de moed der wanhoop gaan we verder, wat doen we Jo en onszelf toch aan!!! Na veel gespartel en gekreun weet iedereen toch verrassend goed boven te komen. We oogsten zelfs respect bij een enkele mountainbiker. Als we hersteld zijn van het avontuur gaan we verder op zoek naar een eettent. Die vindt Joshua vrij snel in het dorp. Pizzeria, kan niet missen. Pasta? No pasta, basta! Toch maar weer een panini. Na het eten gaan we verder. Wat doen we ? Het begint langzaam donker te worden, zou het toch nog gaan regenen? Jo gaat snel naar beneden op zoek naar zijn auto. Jack en Arnaud besluiten om de route te vervolgen. Christian, Febian, Joshua en Pieter gaan een extra lusje maken. En nemen de afdaling om vervolgens de klim naar Fai della Paganella te nemen. Dit blijkt achteraf toch niet zo fijne klim te zijn. Hij is lang en de laatste reserves worden aangesproken door het viertal. Jack en Arnaud worden ook nog verrast door de klim vanuit Cardevago naar Fai. Maximale stijging 16%! Houdt het dan nooit op vandaag. Uiteindelijk arriveren we tijdig en voor het korte buitje op het terras in hotel Lory in Molveno. Het zit erop!

 

 

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb