Zaterdagmorgen, toch maar voor alle zekerheid de buienradar raadplegen want er wordt nog wat regen voorspeld, met name in de middag. Niks te zien dus de rit kan gewoon doorgaan. Met z’n vieren zijn we vandaag, Marcel, Febian, Christian en Pieter. 9.00 uur vertrek het is bewolkt, fris en er staat behoorlijk wat wind, maar het is droog. Op de scharberg valt een verdwaald spatje regen, maar nog geen 800 meter verder begint het toch wel redelijk te motregenen. Voor alle zekerheid maar even onder een boom schuilen, zal wel een verdwaald buitje zijn. Verschillende apps en weersite ’s worden geraadpleegd, niks te zien, maar het is overal grauw en  grijs en de motregen houdt aan. Gaat de regen  voor de derde zaterdag op rij de spelbreker zijn en moeten we de rit nu al afbreken? De tijd wordt opgevuld met de gebruikelijke stomme kal totdat Marcel het koud begint te krijgen en voorstelt om toch maar op de fiets te stappen in de hoop dat het achter het spoor droog is. De regenjasjes worden voor alle zekerheid maar aangedaan, alleen Marcel heeft die thuis laten liggen in de veronderstelling dat het droog zou blijven. Richting lampenpaleis lijkt het erop dat het wat minder heeft geregend maar als we door Geverik fietsen druppelt het alweer wat meer, toch fietsen we door. Langs het vliegveld voelen we de stevige wind die pal op kop staat, stoempen geblazen dus. We dalen de kruisberg af en constateren dat het in Meerssen droog is en even later klaart de lucht op. Voor Maastricht kunnen de jasjes uit, dat gefladder daar wordt je ook gek van. Via een alternatieve route langs de Geuselt fietsen we richting Cadier en Keer waarna we koers zetten naar St-Geertruid. We lossen ons goed af want de wind blijft stevig waaien en zal ons nog lang gezelschap houden.  Via Mesch fietsen we België binnen, voor de afwisseling nemen we N608 richting Aubel, een klim die we al zeker 6 jaar niet meer gedaan hebben. De weg is nog altijd even slecht. Boven aangekomen draaien we meteen rechts en duiken we meteen naar beneden. Ook nu weer oppassen voor de vele gaten in de weg. Iets later bevinden we ons  op de weg naar Val Dieu. We blijven deze weg een tijdje volgen en draaien op een gegeven moment scherp naar rechts. Tot onze verbazing is dit klimmetje geasfalteerd, wat een “genot”  om hem op te fietsen. We slingeren nu verder richting Charneux en gaan op zoek naar het volgende klimmetje waarna we uiteindelijk uitkomen op de grote weg naar Battice. Er volgt een kort overleg, wel of geen pauze. Omdat nog overal donkere wolken hangen besluiten we om maar eens niet te pauzeren en terug te draaien. Via Mortier komen we in Blegny uit waarna we de lange afdaling richting Saint Remy nemen.  Na de afdaling volgt een tweede overleg. Gaan we via de Hallembaye of nemen we een alternatieve route. Het wordt de laatste optie, de lucht ziet er immers wat vriendelijker uit. Marcel neemt de stuurknuppel van Christian over en zet koers naar Bassenge. Eerst over een wat drukke weg en daarna via wat binnenwegjes. Hij heeft hier pas nog een rondje gefietst en weet nog wel wat leuke wegjes en bergjes en wat bezienswaardigheden. Zo passeren we ook “Petit Lourdes”, je moet wel goed opletten zo petit is het. Even later staat een groot bord: “de Limburgers heten u welkom”, helaas staat er niemand met een vlaai. Valt me toch wat tegen van de Belgen. Je merkt dat onze Nederbelg zich thuis voelt in deze streek hij loodst  ons al slingerend door zijn Belgisch Limburg, via het ene na het andere kerkdorpje. Een enkele keer fietsen we door een plas. Dit keer niet z’n plas als in Bokrijk (fietsen door het water) maar een regenplas, het heeft hier gisterenavond nog behoorlijk geregend. Na veel draaien en keren belanden we uiteindelijk in Maasmechelen waar we besluiten nog een kop koffie en stukje vlaai (ja toch nog vlaai) te nemen op het terras van café Club Italia. Klinkt erotisch maar ze hebben er heerlijke koffie. Ondanks een regenachtig begin toch nog een mooi en afwisselend ritje kunnen maken.