Zaterdag 23 september 2017

Gepubliceerd op 23 september 2017 om 19:36

Boe

Vanwege de voorspelde mist is de rit verplaatst naar 9:30 uur. Desondanks is het nog altijd grauw en grijs en frisjes. Uge meldt al vroeg via de app dat hij een lekke band heeft en dat we maar zonder hem moeten gaan. Maar zo zijn we niet getrouwd we pikken hem wel in Elsloo op, kan hij op het gemak de band verwisselen. We zijn: Christian, Pieter, Joshua en Marcel, het zelfde kwartet als vorige week, nu allen in korte broek. Marcel heeft toch ook nog even op internet gezocht naar het “zakdragen” maar heeft ook niks kunnen vinden. Blijft dus nog even een?. Als we in Elsloo aankomen staat Uge al klaar en kunnen we op pad voor een ritje naar Kerkrade. Een rit van “TomTom Piet” fietsend bij een andere Steinse club, even voor de gelegenheid gejat. Zal een echt Pietritje worden, alleen de aanloop is iets anders. In Geverik belanden we tussen de groep van TC Stein. Vervolgens fietsen we via Ulestraten naar Meerssen en daarna richting Bemelen. De Bemelerberg is de eerste heuvel. Het is wederom Marcel die oude herinneringen op haalt. In zijn schooltijd is hij via deze klim iedere dag naar huis gefietst, regen, wind, een halve meter sneeuw, het deerde hem niet.  Hij kent iedere cm maar heeft er niks aan want tijden veranderen. In een gezamenlijk tempo fietsen we hem op. Daarna zetten we koers richting Ingber, grotendeels over smalle en rustige wegjes. Voor Inber slaan we linksaf en even later rechtsaf, afdaling Dodeman met een mooi uitzicht over een grijs Limburg. De Dikkebuiksweg is de volgende klim. Uge kiest wijselijk voor zijn eigen tempo de overige vier proberen bij elkaar te blijven. Rot dingetje blijft het. Gelukkig kunnen we in de afdaling van de Eyserweg even bijkomen. Dan gaat het richting Simpelveld, Bocholtz en via bedrijventerrein Avantis richting Kirchroa. De garmin draait nu op volle toeren dit is onbekend terrein voor ons. Natuurlijk ontkom je in dit gedeelte van Limburg niet aan de drukte van het verkeer, maar gelukkig is dit maar tijdelijk. Uiteindelijk steken we in Rimburg de grens over en gaat het, voornamelijk over fietspaden, richting Ubach Palenberg. We hebben de pauzeplek van TomTom Piet gemist en moeten dus op zoek naar iets anders. Hetgeen uiteindelijk lukt  in Grothenrath, Restaurant Jägerhof. Ondanks dat de zon zich nog steeds niet laat zien nemen we plaats op het terras. Ken net. Goed verzorgd kopje koffie met  Käsetorte. De gebroeders twijfelen even, kaastaart?. Maar volgens Marcel is het geen “kies”. Blijkt een soort van goed vullende kwarktaart te zijn. Traktatie van Uge die afgelopen week jarig is geweest, nogmaals dank Uge. Tijdens de pauze laat de zon zich eindelijk zien en is het wat aangenamer. Als we weer op de fiets willen stappen blijkt dat zowel Marcel als Uge een lekke band hebben. Toevallig de twee die een bezoekje hebben gebracht aan het toilet, toeval of is er sprake van sabotage. Er volgt een enerverende, nek aan nek race, band verwisselen. Close finish, met banddikte is het Marcel die 2 seconden sneller is dan Uge. De laatste met een klein beetje hulp van Christian, de andere met hulp van een patroon. Na dit extra oponthoud vervolgen we onze route over rustige onbekende wegen. Langs het Awacs vliegveld rijden we weer naar Limburg. Via een smal fietspad komen we terecht in een herfstachtig decor. Paddenstoeltje links, beukennootje rechts, eikeltje rechts (ik heb het niet over mijn fietsgenoten),  koeienflat voor ons, we zijn in de  Schinveldse bossen aangekomen. Genieten geblazen totdat we plotseling in een gevaarlijk situatie belanden. Een kudde schotse hooglanders, zonder kilt en doedelzak, maar met flinke messcherpe horens blokkeert ons de weg. Eentje staat op het fietspad, een andere ligt vlak naast het fietspad en de andere liggen verscholen tussen de bomen en struiken klaar om aan te vallen. Wat te doen?

  • Vatten we de koe bij de horens en slepen hem naar de kant van de weg
  • Kiezen we voor de diplomatieke aanpak en gaan we in gesprek met de koe. Maar ja wat is het schots voor “boe”?
  • Of fietsen we rustig langs de koeien in de hoop dat we niet gespiest worden.

 

We kiezen de laatste optie omdat er bij een aanval maar een de pineut is en we dan gewoon met z’n vieren verder kunnen. Gelukkig komen er allemaal heelhuids langs. Met de schrik nog in de benen fietsen we verder en zijn we blij als we weer in de bewoonde wereld terecht komen.  (Heb natuurlijk alles een beetje aangedikt om het spannender te maken het waren gewoon poeslieve runderen) Via wat glooiende wegjes fietsen we verder richting Merkelbeek en Oirsbeek. Wat bekender terrein. Na Schinnen volgt Spaubeek en dan nog een keer vals plat omhoog naar Genhout. Vooral Uge begint zijn benen te voelen. Niet verwonderlijk na een afwezigheid van een paar weken. Maar het is een doorbijter en met een lekkere pint in het vooruitzicht volgt hij de mannen, al is het op het tandvlees. Uiteindelijk belanden we dus in Elsloo op het, inmiddels, zonovergoten terras dat nog helemaal leeg is, maar even later aardig vol loopt. Na een verdiende pint fietsen de mannen weer huiswaarts. Het was een zeer gevarieerd ritje.

IMG-20170923-WA0000_1506239486716-2.jpg

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.