Zaterdag 23 augustus 2017

Gepubliceerd op 26 augustus 2017 om 19:08

"dat verdraaide bordje"

Vandaag staan we met 5 man aan het vertrek. Joshua is er ook weer bij na een aantal weken van afwezigheid. De overige mannen zijn; Pieter, Christian, Marcel en Febian. Marcel wil vandaag de ODS classic rijden, dus heeft de vaste wegkapitein een vrije dag. We hoeven alleen maar de pijltjes te volgen die we reeds in Elsloo tegenkomen. We laten ons eens verrassen. De route zal zich grotendeels in Limburg afspelen, het wordt namelijk voor de verschillende organisaties steeds moeilijker een vergunning te krijgen in België. Dus zal het wel een ouderwets rondje slingeren en klimmen worden. We beginnen in ieder geval niet al te zwaar af en toe eens een kort klimmetje. Aangezien we aan de vroege kant zijn en de route oppakken vanaf  25 km van de start in Valkenburg  is er nauwelijks een fietser te zien. Het lijkt wel of we de parcoursverkenners of voorrijders zijn. Het zijn voornamelijk binnenwegjes die de organisatie heeft uitgezocht. Via Puth, Wijnandsrade, Ransdaal en Trintelen gaat het richting Simpelveld. We moeten wel steeds goed opletten want de pijltjes zijn niet altijd even goed of pas laat zichtbaar. Joshua is nog niet veel op kop geweest, hoeft ook niet de overige mannen verkeren in een betere vorm en lossen mekaar weer goed af. Na Bocholtz maken we een kort uitstapje in Duitsland en even later beklimmen we de Vaalserberg van de Duitse kant. Het laatste stukje is onverhard maar goed te doen. De meeste menen dat dit een nieuwe weg is, toch zijn we hier in het verre verleden, het Piet tijdperk, wel eens geweest. Als we bij het Drielandenpunt uitkomen begint het bij een enkeling te dagen, hoe vaak hebben we ons afgevraagd hoe Piet de weg kon vinden in deze bosrijke omgeving rond het DLP. We dalen daarna terug naar Vaals en nemen iets later de achterkant van de Camerig, de klim vanaf Vaalsbroek. We blijven keurig bij elkaar al heeft Marcel het bij de stukken boven de 10% wat moeilijk. Pieter geeft Marcel de tip met een grotere versnelling op te rijden waarop Marcel aangeeft: “daan hub ich gein krach mie”, waarop Christian reageert met “ je bent toch Gerard Joling niet”, die had er ook steeds geen kracht meer voor.  Even later dalen we de Camerig af. Opvallend is de drukte in dit stukje Limburg, fietsers die omhoog zwoegen, motoren, oldtimers, het is een komen en gaan. Onder aan de Camerig (Epen) draaien we naar links in de veronderstelling dat we richting Sippenaeken zullen fietsen, maar tot ieders verbazing staat een bordje rechtdoor. He, een nieuwe weg hier zijn we nog nooit geweest. Niet vreemd want even later rijden we op een onverharde weg vol met kiezel, stenen, modder. We hopen dat dit erbij hoort en dat we snel weer op een verharde weg uitkomen. Helaas ijdele hoop want het wegje blijft oplopen totdat we op een kruising uitkomen en nergens een bordje zien. Shit, verreden, bordje gemist?, pijl verdraaid?. We vermoeden het laatste. Terugdraaien is geen optie daar is de weg te slecht en te gevaarlijk voor. Marcel heeft al snel de smartphone ter hand genomen en uitgezocht wat de beste optie is. Conclusie, een paar honderd meter doorfietsen (slecht pad) waarna we zullen uitkomen in de afdaling naar Teuven. En inderdaad we komen weer uit op iets gangbaarder wegdek. We besluiten dan maar om in Teuven bij Moeder de Gans te pauzeren. Ondanks dat er een paar druppeltjes vallen nemen we plaats op het terras. Het zweet breekt je van alle kanten uit, het is benauwd. Zo benauwd dat Fabian na de pauze met z’n armen begint te zwaaien in de hoop dat dat enige verkoeling geeft. Dit heeft natuurlijk bij lange na niet hetzelfde effect als een olifant die met zijn oren wappert. Er zit niks anders op dan weer op de fietst te stappen, de rijwind zal ons wel wat afkoelen. Helaas gaat het direct weer bergop richting Heijenrath. We dalen de Loorberg af en slingeren verder richting Noorbeek, Banholt en Bruisterbosch waarbij we continue moeten afrekenen met de o zo typerende Limburgse kuitenbijtertjes. Vooral Joshua begint er steeds meer moeite mee te krijgen, maar hij zet door. Zelfs de klim richting ’t Rooth, nauwelijks afscheiding in de groep. Zo langzaam aan fietsen we met wat omwegjes terug naar Valkenburg waar de finish ligt. We fietsen vanaf dan onze eigen route omdat er in de buurt van Rothem een pijltje ontbreekt. In Bunde kort overleg, wel of geen slingerberg. Volgens Joshua kan die er nog wel bij, dus zetten we koers naar de Slinger. Gezamenlijk beginnen we aan de klim maar net voor de top volgt een versnelling van Christian. Pieter en Febian kunnen volgen en zelfs nog iets versnellen. Het ging net iets te hard voor Marcel en Joshua heeft kramp tot achter zijn oren. Laatste hindernis, in een rustig tempo fietsen we richting Elsloo waar we neerploffen op het terras van de Dikke Stein. Hier komen we even later in gesprek met een ouder koppel. Oud leden van TC Elsloo en nu beide een e-bike. 25000 km per jaar. Mevrouw boven de 80 jaar. We hebben dus nog iets voor de boeg. Compliment aan onze eigen mannen. Keurig tempo onderhouden, puik ritje voor Marcel en zeker Joshua. Maar ja je hebt talent of niet. Tevreden fietsen we huiswaarts.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.