Zaterdag 10 juni 2017

De vaste bezoeker van onze site heeft het al opgemerkt. Geen verslag van vorige week. Noem het een schrijversdip, een van de weinige (althans wat verslagjes schrijven betref) sinds 8 jaar. Dus vandaag toch maar weer eens de pen ter hand genomen.

Er staat ons een mooie zaterdag te wachten met voortreffelijk fietsweer. 7 man aan het vertrek, mooi, allen reeds aardig gebruind, een enkeling richting licht zwart. Vandaag zal het ontwijken van Limburgs Mooiste de voornaamste taak worden voor de wegkaptein want het zal met 15000 wielertoeristen weer aardig druk zijn in het Limburgse. Direct vanuit de start lijkt het erop dat we de  autowegbrug oversteken om zo langs het kanaal richting Vise te fietsen. Maar de wegkapitein heeft vorige week een paar dagen  de “Hammer Series” bezocht en wil dit concept (het nieuwe wielrennen) ook eens bij het Meulenteam introduceren. We moeten met de tijd mee gaan en alles eens uitproberen. Dus vlak voor de brug slaan we rechts af richting kanaaldijk, scherp links, onder de brug door en dan de nieuwe scharbergklim omhoog. Het concept lijkt te lukken, spectaculair snel en bovenop de scharberg ligt de hele groep uit elkaar. Maar of dit iets voor ons is, denk het niet, dus gaan we weer over op ons eigen vaste concept, twee aan twee en weer keurig het werk verdelend. Ik maak hier bijna iedere week melding van maar het is mooi om te zien dat  niemand verzaakt, niemand aangespoord hoeft te worden  het loopt iedere zaterdag als gesmeerd. Een van de sterke punten van dit team. Klasse mannen zo af en toe is een  complimentje op z’n plaats. De opdracht van de wegkapitein werk voortreffelijk, ondanks dat we af en toe een verdwaalde pijl zien hangen komen we weinig tot geen fietsers tegen. Pas in Eijsden komen we wat groepjes tegen, we hebben er geen last van. Ter hoogte van Berneau draaien we links af waarna we even later aan de heuvelzone beginnen. Ook nu blijven we keurig bij elkaar ondanks de verschillen in trainingsarbeid. Even voor Charneux wil Christian een nieuw wegje uitproberen, smal en best wel pittig, zo pittig dat de groep even uit elkaar valt. Dit herhaalt zich verderop nog eens tijdens een klimmetje met een stijgings% van 17%. We maken nu een extra lusje om vervolgens in Herve uit te komen. Hier zal Uge afdraaien omdat hij op tijd thuis wil zijn. Hij maakt toch nog een mooie rit van dik 120 km met bijna 1200 HM. Alweer een schouderklopje. De overgebleven 6 man zetten nu koers richting Nessonvaux, over glooiend terrein, met af en toe mooie vergezichten,  en vaak wat tegenwind. Vervolgens fietsen we een aantal kilometers langs de Vesdre, waar Joshua ineens merkt dat hij “stront” op zijn stuur heeft. Iedereen in paniek, wie heeft het niet kunnen ophouden. Maar al snel blijkt dat het om een vogelpoepje gaat ter grootte van een 2 euromunt. Om dit ongemak op zij te zetten verplaatst  hij zijn gedachten alvast naar een stuk vlaai, want waarom wordt er anders zo goed doorgefietst. Iets verder rijden we Pepinster binnen. Er volgt een kort overleg of we  de MG Climb zullen nemen, en boven in Banneux zullen pauzeren. Maar aangezien we uiterlijk om 15:00 uur thuis willen zijn besluiten we toch maar ter plaatse een pauzeplek te zoeken. Het duurt even maar uiteindelijk vinden we een klein cafeetje, of het lijkt meer een bejaarde trefpunt. De uitbaters lijken verrassend veel op Sybil en Manuel uit de serie  Fawlty Towers, maar dan wel de iets oudere versie. De bediening is echter vriendelijk en er wordt gevraagd  of we de cola uit een glas of uit de fles drinken, dat verstaan we nog wel. Maar wat is in  hemelsnaam “depaai” of iets dergelijks. Zien wij eruit als een stel voetballers met hoed en sjaal? Als even later de ober de cola brengt wordt ons duidelijk dat een “Paille” (klinkt toch hetzelfde) een rietje is. Dus vandaag weer een frans woord erbij geleerd dat we niet meer zullen vergeten. Na de pauze, overigens zonder vlaai, hervatten we onze route. Zoals gebruikelijk beginnen we direct bergop. Via Wegnez en Grand-Rechain fietsen we richting Battice. Het lijkt erop dat we het ergste klimwerk erop hebben zitten. Eerst volgt de afdaling van de Stockis en even later gaat het in dalende lijn richting  Val –Dieu. Dan volgt toch nog de klim bij Saint-Jean-Sart, ondanks   windvoordeel een rot klimmetje voornamelijk door de lengte en de kilometers die beginnen door te wegen. Maar de daarop volgende afdaling naar Sint-Maartens-Voeren maakt veel goed.  Bij Mariadorp steken we de grens weer over om zo het Limburgse Heuvelland weer te mijden. Via Gronsveld fietsen we in een aangenaam strak tempo terug naar Meerssen waar we tot slot nog even de kruisberg beklimmen. Marcel doet nog even een poging de Strava tijd van Febian te verbeteren maar strand op een luttele 2 seconde. Niet goed afgezet door de ploegmaats is zijn uitleg. In Elsloo draait Roger meteen af hij gaat nog even 5 km lopen (voorbereiding triatlon), je moet er maar zin in hebben, nee dan maar een koele pint, beter voor het herstel. Mooi ritje in voortreffelijk weer en amper 157 deelnemers aan Limburgs Mooiste tegen gekomen.