20 mei  2017: "de weg naar de hel"

7 dappere mannen staan zaterdagochtend weer aan het vertrek voor het wekelijkse ritje met onbekende bestemming. We beginnen dus maar gewoon met een vlakke aanloop , eerst langs de maas en vanaf Lanaken langs het Albertkanaal. Ondanks de stevige tegenwind weten we een constant tempo aan te houden van rond de 32 km/u waarbij we ons weer keurig afwisselen. Vanaf Kanne begint het iets op te lopen en even later beklimmen we de Hallembaye in een aangenaam tempo dat iedereen kan volgen. Vervolgens zetten we koers naar Vise. Nog steeds is niet duidelijk waar we naar toe zullen gaan. Pas wanneer we voor de autoweg naar rechts afslaan zullen enkele wel iets in de gaten hebben. Dit lijkt verdomd veel op de weg naar de Tesny, noem het de weg naar de hel. De drie mannen die deze klim nog nooit hebben gedaan fietsen nietsvermoedend , genietend van de vlakke weg rustig verder. De andere vier zitten al met knikkende knieën. Vlak voordat we links moeten opdraaien volgt een korte briefing van de koersdirecteur. We hebben vandaag 2 opties; optie 1. De Tesney, (12,2% gem-18,8% max) speciaal voor degene die hem nog niet heeft gehad en optie 2, de iets langere en minder steile Bois de la damme (8,1% gem.-14,7% max). Even ter vergelijking, de Mur van Huy gem. 8,7% en de La Redoute 9,4% gemiddeld. Vooral Pieter heeft niet veel zin  in de eerste optie. Nog een korte plaspauze en vooruit met de geit. Geloof het of niet maar iedereen gaat toch voor de Tesny, dapper dus. Meteen al gekraak, Uge begint al met schakelproblemen. Joshua heeft inmiddels al een kleine voorsprong op Christian, die weer een kleine voorsprong heeft op Pieter, Febian en Roger. Marcel en Uge volgen iets later. Op deze klim is volgens mij het woord sjravele uitgevonden. Toch komen de mannen redelijk boven, valt best mee. Maar als Marcel bovenkomt met de mededeling dat Uge onder aan de berg staat met kettingproblemen is er geen vrijwilliger te vinden om af te dalen en te gaan helpen. Net op het moment dat we een lootje willen gaan trekken komt ook Uge naar boven gesjravelt. Na een korte adempauze vervolgen we de route. Het gaat voorlopig even op en af, niet echt lekker met net die pukkel in de benen. Tempo dient derhalve af en toe aangepast te worden. Pas als we afdalen richting Dalhem en vervolgens richting Val Dieu draaien kunnen de benen even in de spaarstand. Voor het klooster draaien we links op en even verder naar rechts. En dan, een wonder, de weg naar Aubel is nieuw geasfalteerd en zelf voorzien van lijnen. Nu nog een vangrail en je waant je op een of ander F1 circuit. Zo loopt de weg nu ook, wat een genot. De Belgen beginnen trouwens meer slechte wegen te asfalteren, nog even en het wordt een waar “fietsparadijs”. Dit keer geen pauze in Aubel maar we fietsen verder naar Sippenaeken om bij Bistro "Le Soigneur" , een nieuwe tent beheerd door een Nederlandse fietsliefhebber, te gaan pauzeren. Helaas is het te fris om buiten op het terras plaats te nemen aangezien de zon regelmatig achter de wolken verdwijnt. Heerlijke vlaai en 2 koffie waarna we weer op pad kunnen. Als we richting Epen fietsen vallen een paar druppeltjes, gelukkig blijft het daarbij. Vanaf nu zitten er geen noemenswaardige beklimmingen in het parcours en met regelmatig de wind in de rug gaat het tempo omhoog. Via Mechelen, Partij en Gulpen fietsen we richting Margraten. In Meerssen volgt als slotklim de kruisberg waarna we huiswaarts fietsen.

Afstand 125 km
Tijd 4:10 uur
gemiddelde 30,1 km/u
hoogtemeters 1202 HM
deelnemers Christian, Pieter, Marcel, Joshua, Febian, Uge en Roger

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Reactie plaatsen