Vorig jaar waren we nog aan het bekomen van een hittegolf, afgelopen week leek het volop herfst met talrijke buien, veel wind en te koud voor de tijd van het jaar. Vandaag ziet het er vriendelijker uit, de zon laat zich al vroeg zien alleen is het nog wat frisjes. Zo frisjes dat Joshua reeds in lange broek verschijnt. De overige drie mannen (Marcel, Pieter en Christian) nog altijd in de korte broek, natuurlijk wel met ingesmeerde benen. Joshua heeft wacht hetgeen betekent dat we wat in de buurt zullen blijven. Even naar 9:00 uur vertrekken we, langs de maas richting Geulle, waar de wegkapitein de eerste verassing heeft, de Moorveldsberg. Al enige tijd niet meer opgenomen in de routes. We gaan regelmatig naar België op zoek naar wat bergjes maar in principe hoef je niet ver te gaan om een rotzak te vinden.  Vooral Marcel is er niet al te blij mee, hij is nog altijd aan het herstellen van zijn ritje Belsj-Stein.  Het groepje valt dan ook even uit elkaar. Na de hergroepering fietsen we langs het vliegveld richting Ulestraten en vervolgens richting Schimmert en Valkenburg. De Sibbergrubbe is de volgende klim die in een aangenaam tempo omhoog gefietst wordt. Dan zetten we koers richting Gulpen. We laten de Gulpenerberg rechts liggen en fietsen rechtdoor naar Wahlwiller waar we de Kruisberg nemen, ook al weer z’n rotzak. Alweer wat gefoeter van Marcel en Joshua maar er volgt nog een toetje want na de afdaling nemen we meteen de Eyserbosweg.  Inmiddels dus de 3de rotzak. Over zakken gesproken, al klimmend haalt Marcel herinneringen uit het verleden op. Hij heeft deze klim in zijn jonge jaren met een zak van 50 kg omhoog gelopen. De overige mannen kijken mekaar verbaast aan. En ik denk dat menigeen nu ook denkt, hoe kan dat, een zak van 50 kg. Maar als snel blijkt dat het ging om het NK zandzakdragen. Hij is er zelfs 2 keer Nederlands kampioen geweest. Goeie tijden waren dat. Enig speurwerk op internet heeft niks opgeleverd, maar ja dat is al zo lang geleden toen hadden ze nog geen internet. We zullen hem maar geloven. Hij heeft er trouwens geen zak aan want hij komt als laatste boven. Marcel vermoedt al een tijdje dat de gebroeders revanche willen nemen op de rit van vorige week zondag want toen reed hij als een beer op het vlakke, hij was niet te houden. Maar zo zijn de broertjes niet, puur toeval dat we een paar van die steile klimmetjes tegenkomen, hi hi!!  We zijn nog aan de vroege kant om in Trintelen te pauzeren dus plakken we er nog een lusje Bocholtz aan vast om uiteindelijk bij  Hoeve Scholtissenhof  te pauzeren. We zijn de eerste die op het buitenterras plaatsnemen. Het kan, want de zon schijnt nog heerlijk en uit de wind is het uit te houden. Natuurlijk mag het bolletjes ijs met slagroom bij de koffie niet ontbreken. Na een relatief korte pauze fietsen we terug naar Simpelveld en beklimmen de oude Huls. De laatste noemenswaardige klim. Klein rotzakje. De wegkapitein wil richting het Tom Dumolin Bike Park fietsen dus gaat het via Voerendaal, Nuth, Schinnen richting Sittard. Nauwelijks fietsers op de baan als we er aankomen. We beginnen met de buitenbaan en werken dan naar binnen. Ieder een rondje kopwerk. Wind mee dik boven de 40 km/uur, wind tegen net iets onder de 40 km/u, vooral als er even later een heus klimmetje in het rondje zit beginnen de benen bij een paar mannen te protesteren. Na deze korte kennismaking fietsen we via de oude bergerweg terug naar Urmond en Stein. Aangezien Joshua op tijd thuis wil zijn en de zon steeds vaker achter de wolken verdwijnt, waardoor het frisser begint te worden, besluiten we om niet door te fietsen naar Elsloo. De rit eindigt dus in Stein.