Sommige woorden zijn onderstreept. Als je hierop klikt krijg je aanvullende informatie over betreffende "col", plaats of bezienswaardigheid. Zo worden we ook nog wat slimmer.

Ritverslag zaterdag 1 september 2012

Het is al druk op het Keerend. Tientallen fietsers komen vanuit België richting Keerend gedraaid. Dit zullen toch geen gastrenners zijn. Nee gelukkig niet, achteraf blijkt dat het deelnemers aan de Karsten Kroon Classic  zijn die Holland bezoeken. Voor onze eigen Meule Classic staan 9 man aan het vertrek. Eindelijk weer eens een mooie opkomst met dank aan Thei en Uge die er sinds “lange” tijd weer bij zijn. Vandaag zullen we Banneux nog eens aan doen. Eigenlijk kunnen we over de eerste voornamelijk vlakke kilometers (volgens Christian en Pieter) kort zijn.Nic en Joshua op kop en de rest “rustig” peddelend er achter. Niemand die durft of zin  heeft over te nemen. Waarschijnlijk met de gedachte van “laat ze maar even uitrazen” Vanaf s’Gravenvoeren begint het een beetje op te lopen en richting Remersdaal loop het pittig op. Voor Uge het sein om af te draaien. Hij heeft de laatste tijd weinig getraind maar heeft tot dan goed gevolgd. Na 40 kilometer  (netjes) worden de heren afgelost door Pieter en Christian. Ook zij nemen z’n 30 kilometer voor hun rekening. Voornamelijk glooiend terrein al ziet Joshua dat anders. Met bijna 70 kilometer op de teller staan we met een gemiddelde van 30 km/uur onder aan de klim naar Banneux. Joshua en Christian nemen de klim voor hun rekening. Tot net onder aan de top blijft alles tezamen totdat Pieter demarreert. Zowel Joshua als Christian moeten even een gaatje laten, de rest laat de mannen gaan. Eenmaal boven volgt al snel de hergroepering waarna we doorfietsen naar de pauzeplaats. De meeste willen toch doorfietsen naar de bakker. Er wordt besloten toch maar binnen te gaan zitten, het is immers nog fris. Het duurt even voor we iets kunnen bestellen, maar als de vlaai er eenmaal is, is ze ook snel weer op. Nadat we weer zijn bijgepraat over de meest uiteenlopende onderwerpen, stappen we weer op. Er volgt een lange afdaling richting Trooz. Nu laten de overige mannen zich ook van voren zien. Als we net weer omhoog gaan, rijdt Nic lek. Iedereen kijkt leuk toe, vanwege een gebrek aan paaltjes om de fietsen tegen te zetten. Volgens Nic staan er genoeg palen om hem heen. Haha leuke humor. Enkel Febian is uiteindelijk bereid het binnenbandje op te rollen. Ook een kunst he. Toch heeft Nic het euvel snel verholpen, waarschijnlijk omdat hij gewend is op de vingers gekeken te worden. Dan volgt een lang stuk vals plat of iets meer als vals plat richting Rettine. Daarna blijven we wat slingeren en gaat het in licht dalende lijn richting Argenteau waar we voor het eerst de Maas oversteken. Stukje langs de Maas en dan weer over de Maas om zo richting Eijsden te fietsen. De terugweg is weer vlak en het tempo weer strak. Enkel een lekke band van Thei in de buurt van Bunde haalt ons even uit het ritme. Rond de klok van 3 uur zijn we weer in Stein, met iets meer kilometers op de teller. Veel buitenbochten genomen denk ik.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 25 augustus 2012

Voor het eerst sinds lange tijd nog eens naar buienradar gekeken. Geen vuiltje aan de lucht, zo lijkt het. Eenmaal buiten ziet het er toch anders uit. Wolken en nog eens wolken. Maar zoals een oude wijsheid zegt: zolang het droog is regent het niet, dus toch maar richting Keerend. 6 man aan het vertrek; Nic, Arnaud, Joshua, Christian, Pieter en Febian, die pas terug is van een zonvakantie en al snel wordt omgedoopt tot luis Leon Sanchez vanwege zijn bruine kleur. Vandaag staat er een vlakke rit op het programma, maar omdat er een stevige wind staat besluiten we eerst wind tegen te fietsen en dus richting zuiden en dus richting “bergen” waardoor de hoop op een rustig ritje al snel vervlogen is. We fietsen vandaag maar eens richting Bocholtz,  (nee nee Nic is vandaag niet de wegkapitein) waarbij de nodige heuveltjes en stukken vals plat genomen worden. En dan die wind he. Pal op de kop of schuin van op zij. Na 30 km zit iedereen al op het tandvlees als we net weer een klimmetje achter de rug hebben. Van Bocholtz gaat het richting Vaals waar we in Gemmenich de grens oversteken. Nu is het echt voorbij met de pret zover we die al hadden. Want nu is het echt wind pal op kop. Gelukkig worden de koprijders regelmatig ververst en doet iedereen zijn deel van het werk. In Aubel besluiten we toch maar even een terrasje te pakken om  op adem te komen. De gebruikelijk cola’s  en de gebruikelijke sterke verhalen over met name doping. Toch maar eens het kilometerklassement in de gaten houden, misschien dat straks Chiepo op kop staat nadat de mannen een bezoekje van het WADA hebben gehad.  Klokslag 5 over 12 vertrekken we weer en besluiten we via Val-Dieu naar Dalhem te fietsen. Inmiddels hangen donkere wolken boven ons en begint het wat te druppelen. Toch maar even schuilen. Gelukkig blijft het bij wat gespetter. We fietsen verder naar Vise waar we de laatste col van de dag voorgeschoteld krijgen en we eindelijk de wind in het voordeel krijgen. Even snel de maas over en via het Albertkanaal richting Kanne. De snelheid loop zoals gebruikelijk weer op door toedoen van Arnaud en Pieter, later gevolgd door Christian en Nic. Joshua en Luis Leon houden zich nog even stil. We blijven langs het kanaal fietsen tot in Lanaken en nemen vervolgens het fietspad langs de maas, waar het spel weer op de wagen gaat na een demarrage van Christian en even later een van Pieter. Eenmaal gegroepeerd wordt het tempo weer hoog gehouden door Joshua en Arnaud. Snelheden die weer oplopen tot boven de 50 km/uur. In Maasmechelen steken we de brug weer over waarna we weer voldaan en uitgewaaid in Stein arriveren. De eerste 5 en laatste 35 kilometer waren vlak, dus kan men spreken van een vlakke rit of toch niet?

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 18 augustus 2012

Het zou vandaag zeer warm worden, en omdat twee van de zes vertrekkers ook nog eens pieperdienst hadden willen we vandaag een beetje in de “buurt” blijven. Een ritje van 110-120 km richting Battice. Zoals gezegd 6 man, Christian, Pieter, Joshua, Nic, Roger en Arnaud. Kort na het vertrek komen we bij de brug van Elsloo in de groep van Schepers terecht. Maar al snel groeperen de zes zich en nemen ze de koppositie over van een groep van een man of twintig. In tegenstelling tot de gebruikelijke route over het fietspad van Gronsveld gaan we vandaag via Itteren en Borgharen richting Maastricht waar de groep van Schepers afscheid van ons neemt met een bedankje voor het gedane kopwerk, want tot dan is er redelijk doorgereden. We moeten toch de eer van de club een beetje hoog houden. In Maastricht is de verleiding groot om de St Servaasbrug over te steken en richting vrijthof te fietsen, maar toch gaan de mannen rechtdoor richting Eijsden, waar we zoals gebruikelijk de grens oversteken. We blijven nu een beetje langse de grote weg, Battice-Eijsden slingeren waarbij het af en toe redelijk steil omhoog loopt. Joshua begint zich zorgen te maken omdat hij binnen het uur op zijn werk moet zijn als de pieper zou gaan. Maar even voor Battice draaien we om en fietsen we via Charneux terug  richting Aubel. Wind in de rug en naar beneden. In Aubel is er kort overleg waar we de pauze zullen nemen. Er wordt besloten door te rijden tot in  Teuven. Daar aangekomen zoeken we naar een terrasje waar we vervolgens onze raspaardjes willen stallen. Een vrouw, waarschijnlijk de eigenares komt al vrij snel naar ons toegelopen met de mededeling, of we de fietsen ergens anders willen plaatsen. Zij heeft net lavendel geplant. En inderdaad, als je goed kijkt zie je plantjes van 5 cm verscholen tussen het onkruid van een halve meter. De "vriendelijke" toon doet ons besluiten toch maar een ander terrasje op te zoeken hetgeen we uiteindelijk in Slenaken vinden (de la Frontiere). En ja hoor een vriendelijke jonge dame die de bestelling komt opnemen.  6 cola en iets lekkers voor Roger. Helaas voor hem blijft het bij een stuk vlaai, al had hij op iets anders gehoopt. Voor de overige mannen geen vlaai want die staat ons op het einde van de rit nog te wachten. Na een 2^de cola stappen we weer op de fiets en rijden we via een lusje naar Ulvend. Roger begint het bergop moeilijk te krijgen. Waarschijnlijk werkt de hoogtestage in de Pyreneeën (nog) niet. Als we in Banholt aankomen besluiten we de gemakkelijkste route terug te nemen. Via St Geertruid over het fietspad richting Meersen. Vlak en dus redelijk tempo. Het wordt steeds warmer en we zijn dan ook blij als we in Stein arriveren. Vandaag geen “Dikke Stein” maar het terras van “de Meule” op het Keerend waar ons een leuke jonge dame, waarschijnlijk de eigenares, al vlug een koel flesje bier voor zet, gevolgd door een heerlijk stuk vlaai. Kijk zo kan het ook en het voordeel was ,dat we niks hoefden te betalen. Dus bleef het niet bij een flesje bier. Nic bedankt voor de traktatie en Els voor de voortreffelijke verzorging

(verslag Christian) Vanwege de warmte kan er hier of daar wel een spelfoutje in zitten waarvoor excuses.

Ritverslag zaterdag 11 augustus 2012

Arnaud is voor vandaag aangewezen als wegkapitein en heeft zijn huiswerk goed gedaan en een verrassingstocht uitgezocht. Een rondje om Luik staat er op het programma. Vrij onbekend terrein. Pieter, Christian, Joshua, Arnaud en Nic staan aan het vertrek. En we hebben nog een gastrenner. Nou ja renner zeg maar rennertje. Het is de 14 jarige Glenn die samen met Nic een stukje zal meerijden. We vertrekken richting Eijsden en het tempo ligt al meteen hoog. Zelfs Glenn doet zijn werk  en ook Nic is weer niet te houden. Het lijkt wel of de finale reeds begonnen is. Bij Withuis ligt het gemiddeld ruim boven de 33 km/uur. Als dat maar goed gaat met nog 130 km voor de boeg. In Moelingen fietst Nic en Glenn rechtdoor, de andere slaan rechtssaf richting Vise, waarbij het tempo enigszins wordt aangepast, toch maar even het zekere voor het onzekere nemen, wie weet wat ons nog te wachten staat. We vervolgen de route langs de autoweg richting Luik en belanden even later in een van de Luikse wijken. De garmins hebben het moeilijk, we slingeren wat naar links en rechts totdat het langzaam omhoog gaat. De eerste berg van de dag zo blijkt. Redelijk lang omhoog richting Beyne-Heusay. Zo die viel al tegen, of breekt ons de snelle aanloop al op. Bovengekomen fietsen we via de lange afdaling richting Chaudfontaine. Dit is bekend terrein. Veel tijd om het plaatselijke bronwater te proeven hebben de mannen niet, eenmaal door Chaudfontaine staat de 2^de klim van de dag op het programma. Ook nu weer lang en pittig. Joshua heeft spijt van zijn drankgebruik van de vorige avond, “wat een ellende”. Eenmaal boven zetten we koers richten Esneux, maar eenmaal de lange afdaling achter de rug blijkt dat we reeds in Tilff zitten. De vaste startplek van TBT, waar we de brug oversteken. Nu wordt het even zoeken. Nemen we de weg naar rechts geeft de garmin “van de route” gaan we rechtdoor idem. Maar waar dan naar toe. Weer even terug. Zal toch niet dat kleine paadje zijn. En ja hoor een klein pad slingert steil omhoog. Wie deze weg vind is een knappe. Eenmaal boven blijven we nog wat slingeren en klimmen waarna we via een lange afdaling richting Seraing fietsen. Mooie natuurstukken en typische Luikse industrie wisselen elkaar af. We verlaten Seraing en fietsen weer omhoog, inmiddels de 4^de klim van de dag. En ook deze wordt gevolgd door een mooie lange afdaling richting Engis waar we ook een terras opzoeken en vervolgens nog even de plaatselijke vriendelijke bakster of is het bakkerin. Volgens Christian hebben we de bergen wel gehad. Maar niks is minder waar. Nadat we even langs de maas hebben gefietst gaat het alweer omhoog. Houdt het niet op zal iedereen gedacht hebben, maar het ergste hebben we nu wel gehad al hebben we nu af te rekenen met een krachtige tegenwind. Industrie maakt plaats voor korenvelden en slechtlopende betonplaten. Het kopwerk wordt goed verdeeld al gaat het wel steeds moeizamer. Tot aan Kanne blijft de wind in het nadeel en het terrein glooiend. Via Kanne rijden we door Maastricht langs het vrijthof waar het gezellig druk is. Maar ook hier hebben de mannen geen oog voor. Het laatste stukje fietsen we terug via Smeermaas en langs de maas naar Kotem. Niks stoppen voor een pint door gaan. Nadat we de brug over zijn gaat Joshua linksaf. Christian, Pieter en Arnaud nemen nog even een omweg via Elsloo. Extra kilometers maken zullen we maar zeggen. 160 km op de teller met 1500 Hm. het was een pittig ritje. Ondanks de snelle start hebben we de tocht volbracht.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 4 augustus 2012

Eindelijk weer eens wat beter weer. 6 man staan om 9:00 weer klaar. Nic, Pieter, Christian, Febian, de man in vorm, Joshua de man uit vorm en Arnaud die pas terug is van een hangmatvakantie. Christian is vandaag de koersdirecteur en samen met Febian neemt hij de eerste 20 km voor zijn rekening, waaronder de beklimming van de Daalhemmerberg in Valkenburg. Strak tempo omhoog, schouder aan schouder. Febian houdt vol maar bovengekomen voelen de benen als een plofkip. In Sibbe nemen Pieter en Joshua de koppositie over. Ook zij nemen een groot aantal kilometers voor hun rekening, en ik moet zeggen met de wind op kop. Vlak voor Aubel fietsen we richting Henri Chapelle. Nu is het Nic en Christian die de “meute” aanvoeren. Wind schuin rechts op kop. Beide stoempen op de pedalen totdat Nic, na een opmerking van Joshua, plotseling is uitgestoempt en zich laat afzakken. Weer en plofkip of een iets mindere vorm. Dit laatste is het geval. Vanaf Henri Chapelle fietsen we via Welkenraedt en Baelen en duiken we  Dolhain in. Hier aangekomen besluit Nic om te draaien. Hij kiest bewust voor een rustige opbouw. Tot dan hebben we hangmat Arnaud ook nog niet veel op kop gezien, maar niemand die hem dat kwalijk neemt. Via een lus om Polleur zetten we koers naar Theux. En zelfs Arnaud laat zich op kop zien, klasse!. In Theux staat de pauze gepland. Enkel 2 flesjes cola zonder gebak. Na de pauze zijn het Pieter en Christian die de kop nemen. Ondanks dat we aan de terugweg zijn begonnen en de wind in de rug zouden moeten hebben loopt het niet echt soepel maar beide laten dit natuurlijk niet aan de overige mannen merken. In de buurt van Olne en Somagne gaat het nog  een paar keer omhoog waardoor Arnaud het even moeilijk krijgt. Maar nadat de mannen het tempo iets aanpassen gaat het weer beter. Vanaf Blegny loopt het grotendeels licht naar beneden hetgeen betekent dat de snelheid omhoog loopt. In Withuis steken we de grens weer over en laat een groot bord ons weten dat we maximaal 50 km/uur mogen rijden, iets wat we volgens Febian alleen bergaf zullen halen. De terugweg gaat zo als gebruikelijk over het fietspad richting Gronsveld en Meerssen waarbij het tempo lekker strak wordt gehouden. Eenmaal aangekomen in Bunde knallen Joshua en Christian de brug omhoog. Vervolgens is het Pieter die bij de afdaling van de brug de bekende knuppel weer in het plofkippenhok gooit. Een splijtende demarrage. Joshua gaat in de tegenaanval maar krijgt het gat niet gedicht en ook  pogingen van Christian en Febian stranden. De snelheden lopen op tot boven de 50 (52,1 km/uur, hoezo bergaf). Even lijkt het erop dat Pieter wordt teruggepakt maar zijn 2^de versnelling doet de mannen de das om. Even later besluit hij zijn vluchtpoging te beëindigen en keert de rust terug in de groep. Arnaud heeft netjes kunnen volgen. In Elsloo aangekomen besluiten de mannen het terras van de Dikke Stein op te zoeken. Hijgend en zwetend genieten ze even later van een overheerlijke pint en 2 zakjes chips. Het was een leuk ritje met een keiharde finale.

(verslag Christian)

Ritverslag zondag 29 juli 2012

De zaterdagtocht werd voor de zoveelste keer afgelast vanwege de regen. Nieuwe kansen op zondag. Het zou in ieder geval droog blijven. Desondanks slechts een opkomst van 4 man. Christian, Pieter, Joshua en Ruud. Laatstgenoemde heren sturen aan op een vlak rondje. Ruud, omdat hij na de Alpenweek niet meer zoveel gefietst heeft (waarschijnlijk alleen nog maar in zijn nachtmerries) en Joshua omdat hij 2 er twee “zware” klusweken op heeft zitten. Dus rest wegkapitein Christian de taak er een vlakke omloop van te maken. Meteen de brug over in Maasmechelen en dan richting Maaseik. Het loopt lekker met de wind in de rug. Joshua en Christian staan garant voor een lekker tempo, niet te gek. Pas in Maaseik laat ook Ruud zich van voren zien. Hij wil het koprijden ook wel eens meemaken, want afgelopen seizoen heeft hij enkel de konten van de meulemannen gezien en daar wordt je bepaald niet vrolijk van.  Van Maaseik wordt er naar Thorn gefietst, het pittoreske witte stadje. Via een lusje rijden we door naar Panheel. Ondanks dat we terugdraaien loopt het nog altijd gesmeerd. Bij Maria Oolderhuuske nemen we het sluizencomplex en passeren we de Waterkrachtcentrale van  Linne. Dit is toch ook wel een mooi stukje Limburg al hebben de 4 er weinig oog voor, ze lijken wel bezig te zijn met de Olympische wegrit.  Schijnbaar bevalt Ruud de rol van koprijder want hij is niet van kop weg te slaan. Het gemiddelde tot dan ligt in de buurt van de 32 km/uur. In Maasbracht willen we toch even een terrasje opzoeken voor een kopje koffie. Alles is er nog dicht, we zijn iets te vroeg, dan maar doorrijden naar Stevensweert, wellicht dat daar wel iets open is. En ja hoor bij het eerste de beste terras kunnen we terecht. Aangezien de zon begint door te breken kunnen we nog buiten op het terras gaan zitten. Uit de wind is het er uit te houden. Na de korte koffiestop hervatten we de koers. Wind pal op de kop. Ruud heeft voor alle zekerheid besloten zijn vaste plek in te nemen en Joshua en Christian gaan het gevecht met de wind aan. Even voor Roosteren neemt Pieter de plek van Christian over. Ruud neemt de Cavendisch houding aan, handen in de beugel en neus op het voorwiel, om zich zo klein mogelijk te maken en zo weinig mogelijk wind te vangen waarbij hij zich continue focust op het achterwerk van Pieter. We slingeren nog even door Grevenbicht en fietsen dan terug naar Stein. Als we Berg verlaten wil Ruud linksaf slaan, de kortste we naar huis, om zo wellicht wat rustiger naar huis te fietsen. Maar ook de overige mannen nemen dezelfde weg. Zo moet Ruud nog even 2 kilometer doorbijten. Maar in Stein mag hij uiteindelijk afdraaien. Het was een winderig ritje, en Ruud heeft het goed gedaan, 25 km kopwerk, een nieuw Olympisch Record.

(Verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 21 juli 2012

Vrijdagavond nog even het forum op om te kijken hoe de opkomst voor zaterdag zal zijn. Wederom een aantal afmeldingen. Een tweetal opvallende: JG (zal zijn naam niet noemen) die ook aan de pispil zit en even niet durft te koersen en RS, die momenteel in Frankrijk bovenop de Tourmalet bivakkeert om rode bloedlichaampjes te tanken. (Roger, nog de groeten van de Meulemannen, want je zult dit verslag wel lezen en trainen he!) Vanwege de, te verwachte geringe opkomst toch maar even de site bezocht van een aantal buur fietsclubs. Misschien zit daar nog een leuk ritje tussen. En ja hoor, richting Zolder, daar zijn we eigenlijk nog niet zo vaak of eigenlijk nog nooit geweest en het voornaamste, lekker vlak. De poort van “de Meule” is vandaag nog dicht omdat ook Nic even van een uitstapje geniet. Slechts 4 mannen die niet bang zijn voor een dopingcontrole staan aan het vertrek. Febian, Arnaud, Christian en Pieter. Toevallig de top 4 van het kilometer klassement. (ze zijn met de helikopter op het Keerend afgezet)  Zoals gezegd zullen we vandaag richting Zolder fietsen. Eigenlijk onbekend terrein aangezien we normaal gesproken altijd het “gebergte” opzoeken. Maar het wordt een leuk ritje waarbij het tempo continue redelijk hoog zal liggen. Af en toe even op de Garmin kijken voor de route want een foutje is snel gemaakt. Het loopt lekker totdat Christian lek rijdt en het even duurt alvorens we weer op pad kunnen omdat ook de reserve band weer kapot gaat. Productiefoutje of iets te veel kracht gebruikt. De kopposities worden goed verdeeld en we zijn dan ook redelijk rap in Zolder waar we een terrasje opzoeken. Natuurlijk komen de tourverhalen ter sprake gedurende de goed verzorgde koffie en vriendelijke bediening. Na de pauze fietsen we om het circuit van Zolder en hervatten we de terugreis langs het Albertkanaal. 15 km rechtdoor. Eigenlijk saai, maar goed voor het gemiddelde zullen we maar zeggen. Het zijn Pieter en Christian die het tempo continue rond de 37 km/uur houden. Eenmaal het kanaal over gestoken fietsen we richting Diepenbeek, Schoonbeek en Zutendaal. Ook nu het wat bochtiger is blijft het tempo hoog. Als het even lichtjes op loopt krijgt Febian het effe moeilijk. Even het tempo iets aanpassen. Van Zutendaal gaat het richting Rekem en Boorsem. Febian heeft het beste gehad, waarschijnlijk iets te weinig gegeten, maar Stein is in zicht, nog even de brug over en we zijn weer terug in ons eigen Limburg. Het was een lekker ritje, weer eens iets anders en weer eens een nieuwe omgeving en het was droog!  Zullen we hier nog eens terugkomen?  Met dank aan TC Stein waarvan we de rit even hebben geleend.

(Verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 7 juli 2012

Zomerdip, vervroegde winterslaap of is vandaag nationale klusdag. Dit laatste lijkt het geval. Tuinwerkzaamheden, keuken plaatsen, garage bouwen, verhuizen. Vanaf vandaag zijn de Meulemannen ook in te huren voor al uw klussen in en om het huis. Dus vandaag slechts met 5 man aan de start. Christian, Pieter, Nic, Thei en Arnaud. De laatste wil vandaag op tijd thuis zijn omdat hij nog naar Bospop wil.  Dus ook zangers zijn te huur. Het is de eerste tocht na de Alpenweek dus het is even afwachten hoe het zal gaan. In een strak tempo  wordt er naar Valkenburg gefietst, waar we de eerste col van de dag beklimmen, de Daalhemmerweg die in een strak tempo wordt genomen. Daarna zetten we koers richting Margraten en Gulpen waar de Koning van Spanje voor ons op doemt. Ook deze berg gaat in een rap tempo. Stelt eigenlijk ook niks voor als je colletjes van 20 tot 30 km gewend bent al voelt het toch anders aan, aangezien het tempo ietsje veel hoger ligt. Bovenop het plateau wordt er ook stevig doorgetrokken. Weinig herstel. Afdaling naar Epen en alweer de volgende klim. Camerigerberg met Vijlenerbos als verlengde. Enkel Nic moet even passen, maar hij heeft het excuus dat hij met de grote plaat om hoog moet. Schakelproblemen dus. Terug naar Mechelen besluiten we met Arnaud terug te gaan. Alleen Thei wil nog wat verder gaan en slaat in Mechelen Linksaf. Onder het motto, beetje Nic pesten besluit Christian de Kruisberg vanuit Wahlwiller op te gaan. Maar Nic the power Spronck laat zich niet kennen en klimt met de overige drie netjes omhoog. Poe de opeenvolging van klimmetjes begint langzaam aan in de benen te slaan. Toch staat de volgende alweer op het programma, de Eyserweg. Samen dansen de mannen omhoog. Nu zullen we de laatste wel gehad hebben, zullen enkele gedacht hebben,maar Christian heeft wederom een verassing in petto, de Vrakelberg. Ook al z’n kuitenbijtertje. Maar ook nu gaat het nog redelijk. Het tempo blijft trouwens hoog liggen. Nu zijn het enkel nog een paar van die venijnige stukken omhoog die je op de grote plaat kunt nemen. En met name Pieter lijkt de andere nog even wat pijn te willen doen door deze vol omhoog te sprinten. Christian en Nic kunnen net wel of net niet volgen. Bij Arnaud lijkt het beste er van af, maar voor iemand die twee weken rust heeft gehad gaat het nog redelijk goed. Dit tafereel van omhoog sprinten herhaalt zich nog een paar keer. En Nic houdt in de tussenstukken het tempo wel hoog. Even voor 12 fietsen we Stein binnen. Arnaud is op tijd thuis. Missie geslaagd. Mooi gemiddelde van boven de 30 km/uur. Christian, Pieter en Nic besluiten onze klussers nog even op te zoeken. Even checken of ze toch niet stiekem trainen zijn. Febian en de pap zijn inderdaad met de garage bezig. Uitnodiging van de opening volgt nog. Daarna nog even controleren of die andere klusser ook thuis is. En ja hoor, als we de het huis van Joshua naderen horen we al klop, bonk, klop. Even is er vertwijfeling, is dit Joshua wel, want hij is wel erg onherkenbaar. Maar hij is het. Ook hij wordt even van het “werk” afgehouden, waarna de mannen besluiten huiswaarts te keren. Controle zit er op net als de rit van vandaag. Het was een relatief kort ritje, maar toch wel pittig.

(Verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 9 juni 2012

Afgelopen week stond vooral in het teken van Alpe d’Huzes, maar ook de rit van vandaag staat in het teken van de bekende Hollandse Berg in de Alpen. Het is immers de laatste voorbereidingstocht op de Alpenweek waarbij de beklimming van de Alpe d’Huez zeker op het programma zal staan. 9 man staan weer om 9 uur klaar. Piet is er na een lang verblijf in Griekenland weer eens bij en dat is te zien aan zijn asociaal bruine benen. Van de Alpenselectie ontbreken enkel Jeffrey en Uge.  Een rit die in het teken staat van een zeer krachtig windje. Weer voor de mannen met macht in de benen. Dus zijn het voornamelijk Christian, Pieter, Arnaud en Roger die de eerste 40 km richting s’Gravenvoeren het kopwerk verdelen. De rit zal overigens naar Esneux gaan. Na 40 kilometer nemen Joshua en Febian onder luid applaus de kop over. Piet mag vandaag “rustig” meefietsen, hij is vanwege zijn leeftijd vrijgesteld van kopwerk. Ruud besluit na 50 km even achter Blegny om te draaien. 165 km is iets te ver en zeker met die flinke wind. (hij zou toch nog een aantal bergjes meepikken en in totaal 105 km fietsen). Enige noemenswaardige voorval gedurende de eerst helft van de rit heeft te maken met dieren. Een, waarschijnlijk, schele mus komt in aanraking met de spaken van Christian en een poes met 3 poten steekt voor ons de weg over in de veronderstelling dat gehandicapten voorrang hebben. Via Soumange, Fraipont fietsen we richting Sprimont. De wind nog steeds flink in het nadeel en steeds op en af. Joshua wil of moet vandaag om 3 uur thuis zijn. Zou haalbaar moeten zijn, maar een tweetal lekke banden gooien letterlijk en figuurlijk roet in het eten….. Bijna zijn we bij het keerpunt in Esneux. Het heeft voor het gevoel lang geduurd. Om de verloren gegane tijd van de twee lekke banden weer in te halen besluiten we vandaag niet uitgebreid te gaan dineren maar eten we iets uit het vuistje en nemen we plaats op een bankje. Hoezo crisis. Piet die even van te voren te kennen gaf een andere route te nemen volgt een 15 minuten later. Het is fris langs de Ourthe dus toch maar weer snel de fiets op. Fietsend langs de Ourthe worden we plots opgeschrikt door een loslopende hond. Nou ja hond het lijkt meer op een rat op hoge hakken. Wederom gaan er kostbare minuten verloren en ja hoor alweer lek. Het zit ons ook niet mee vandaag. De kans dat Joshua op tijd thuis gaat komen wordt steeds kleiner. Maar Christian heeft een positieve mededeling. Vanaf nu bijna alles vlak en wind in de rug. Ja dag, Esneux uitrijdend meteen een pittige en lange klim. Maar dan volgt een lange afdaling naar Chaudfontaine meteen gevolgd door, ja hoor weer een lange beklimming en wind in de rug hebben we ook nog niet gehad. Na nog een paar bergjes komen we uiteindelijk in Vise. Vanaf nu eindelijk de wind in de rug en dat is meteen te merken aan de snelheden. Vooral Roger lijkt niet te houden. In gestrekte draf fietsen we richting Kanne, waar zich inmiddels donkere wolken verzamelen. Christian besluit om binnendoor via Maastricht te fietsen voor het geval het gaat regenen. Kunnen we tenminste nog ergens schuilen voor de regen. Je weet maar nooit. En ja hoor, als we het vrijthof op fietsen even een kortstondig buitje, dus wordt er even onder de terrasparasols gewacht. Joshua heeft geen tijd hij ziet de bui thuis al hangen en knalt door. Wat een bikkel he. Thei heeft als enige een regenjasje bij zich, en fietst nadat hij dit heeft aangedaan alleen door. De overige 6 mannen wachten even en fietsen vervolgens onder droge omstandigheden terug naar Stein, waar we in Kotem toevallig langs de Panderosa komen. Piet die niet voor 5 uur mag thuiskomen zoekt het terras nog even op, iets dat wordt opgevolgd door de andere mannen. Lekker onder het genot van een koud biertje bibberen. Vervolgens de brug weer over en naar huis. Het was weer een mooie, zware tocht. De mannen zijn klaar voor de Alpen, vanaf nu gaan de benen hoog

ps. soms moet je het verslag een beetje aanpassen.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 2 juni 2012

Net als de afgelopen jaren lokte La Chouffe Classic weer heel wat wielerliefhebbers naar de provincie Luxemburg. Vorig jaar namen nog 3450 wielertoeristen deel aan de tocht van de Bank van de Post Cycling Tour, maar dit jaar werd dat aantal verpulverd. Hoewel het weer niet ideaal was, schreven liefst 4133 mensen zich in. Aan de start in Houffalize opvallend veel dames en traditiegetrouw ook veel Nederlanders.

La Chouffe Classic is een tocht voor mensen met klimmersbenen en dat was dit jaar niet anders. De meeste deelnemers hadden dan ook naar deze rit toegewerkt en kwamen met getrainde benen aan de start. De langere afstanden van 108 en 165 kilometer waren opnieuw het populairst. Deelnemers die zich voor deze afstanden inschreven, werden beloond met een La Chouffe. Alles verliep in goede banen en er vielen dan ook geen accidenten te noteren. Naast de vele wielertoeristen verschenen er ook wat bekende namen aan de start. Zanger Frederik Sioen was één van hen, maar ook wielrenners Greg Van Avermaet en Klaas Vantornout waren naar Luxemburg afgezakt om hun benen te trainen. Na afloop was iedereen voldaan en erg positief over deze geslaagde editie van La Chouffe Classic.

klik op het logo en fluit mee

 Verslag:

Vandaag is het La Chouffe jour. De klassieker voor de echte liefhebber. Voor de meeste mannen toch een hoogtepunt in het wielerseizoen en een echte testcase voor de Alpen week. Om kwart voor zeven is het vertrektijd aan de Meule. Met 3 auto’s en 8 Meulemannen wordt vertrokken naar Houffalize in de Ardennen. Dit is het episch centrum van La Chouffe en, ook niet onbelangrijk, de plaats van het lokale maar overheerlijke gerstenat. Aangekomen in Houffalize is het al aardig druk. De parkeerplaatsen staan al ver voor het centrum van het stadje vol. Maar evenals vorig jaar rijden we toch door naar het stadscentrum om te parkeren op het lokale speelveldje. En ook dit jaar is dit weer een juiste keuze. Parkeerplaats voldoende en direct bij het startpunt. Het begin is al goed en dat is een prettig gevoel. De fietsen worden van de drager afgehaald en in elkaar gezet. Daarna is het de beurt om de juiste smeermiddeltjes op de benen te doen want het is, in tegenstelling tot de voorspelling van Meteo .be , bewolkt en het wegdek is nog nat. Even is er discussie over de juiste smeermiddelen en dientengevolge brandende benen. Snel nog wat voeding naar binnenwerken en op naar het startpunt voor de inschrijving en de bijbehorende nummers. Nadat deze formaliteit achter de rug is gaan we op weg voor een tocht van 165 km en 15 officiële beklimmingen. Christian en Arnaud nemen de koppositie en loodsen de overige Meulemannen naar de eerste beklimmingen van de dag, want die volgen elkaar in een rap tempo op. Na 7 kilometer is de eerste beklimming van de Cote de Mormont en direct daarna volgt de Cote du barrage Nisramount. Beide beklimmingen zijn lekkere opwarmers voor het eerste hoogtepunt van de dag de Cote de la Haussire. De zwaarste beklimming van België en alrap zal blijken waarom. In de aanloop naar de beklimming van de Haussire nemen de klimgeiten van het Meule peloton al de koppositie over, gretig als ze zijn. Bij het binnenrijden van het dorpje La Roche en Ardenne wordt al geschakeld naar de juiste de versnellingen. Want net gearriveerd in het dorpje is het scherp naar rechts langs het kerkje en de kasseien om gelijk 13% stijging voor de kiezen te krijgen. Jeffrey is in vorm en geeft gelijk gas en de rest probeert te volgen maar dat gaat voor de meeste mannen op hangen en wurgen. Bij de tweede versnelling van Jeffrey laten Febian , Nic en Arnaud lopen. Pieter , Joshua en Christian volgen maar het kraakt. Uge is slim en fiets op eigen tempo naar boven. Dit is een uitdaging met een totale lengte van 4,6 km en gemiddelde stijging van 6,2 %. Waarbij het verval erg groot kan zijn en ruim 1 km tegen 12 a 13%. Hier wordt geleden en afgezien. Hier worden de mannen en vrouwen gescheiden van de jongens en de meisjes. Het is een waar slagveld waarbij velen sneuvelen en slingeren of zelf van de fiets moeten stappen. Maar het meuleteam presteert goed en moeten vaak ” rechts “ roepen om velen anderen te kunnen passeren. Het gebeurt maar zelden dat de Meulemannen zelf worden gepasseerd! De echte klimgeiten van het meuleteam arriveren als eerste boven op de Haussire waarna de rest op respectabele afstanden binnen druppelen. Poeeh even uitblazen en bijvoederen, wat drinken en rap verder naar de volgende beklimmingen. Nog maar 12 te gaan. We hebben niet veel tijd om op adem te komen want na de afdeling van de Haussire volgt gelijk alweer de beklimmming van de Cote de Samrée. Dit gaat eigenlijk door tot aan de tweede grote uitdaging van de dag de Ourberg. Een korte klim van 2,2 km tegen gemiddeld 6,2%. Maar een verloop als een jojo. Je kunt nooit in een ritme komen, dat maakt deze berg toch tot een ware uitdaging. Maar ook hier wordt met het gas vol open naar boven wordt gereden. Ook op deze klim laten de Meulemannen zich weer gelden en wordt er goed naar boven gedanst. Ieder in zijn eigen tempo maar allemaal met hoge hartslag en groot hijggehalte en een flinke portie lef. Eenmaal boven gaat het direct scherp en hard naar beneden. Hier wordt gewacht tot iedereen is gearriveerd. Even verderop is de volgende bevoorrading voor de hoognodige voeding en drank. Na een korte pauze wordt in een strak tempo de koers vervolgt en menig ander groepjes opgeraapt en achtergelaten. Althans bergop, tijdens de afdalingen sluiten velen vreemde weer aan bij het Meuleteam. Het kopwerk wordt overgelaten aan het Meuleteam die dat eendrachtig doen. Dat is niet altijd even prettig maar dat hoort nou eenmaal bij een favorietenrol. Op de grote rotonde ergens in Luxemburg is het peloton achter het Meuleteam misschien wel 30 a 40 renners groot. Dat ziet er mooi uit maar dit wordt toch te gek en dus besluit het Meuleteam onder aanvoering van Joshua ,Jeffrey , Pieter en Christian het tempo op te voeren. Het peloton wordt al snel uitgedund en uiteindelijk blijft er af en toe nog een enkeling over die wil volgen. De nodige beklimmingen volgen elkaar weer snel op en we zijn op weg naar een ander soort hoogtepunt van de dag. De stop aan de brouwerij van La Chouffe. Het is hier aardig druk en eindelijk komt het lang verwachte zonnetje te voorschijn. Hierdoor zal het overheerlijke gerstenat nog beter smaken. Het is even wachten vanwege een tekort aan glazen, maar dan smaakt dat gestenat nog beter. Eigenlijk veel te goed. We moeten ons inhouden al valt dat niet mee. We hebben immers 152 km gekoerst en zijn behoorlijk dorstig, maar de koers is nog niet voorbij. Dat weten we maar al te goed van vorig jaar. Het zijn weliswaar nog maar 13 kilometer maar wel nog twee beklimmingen. We vervolgen de koers en beklimmen La Longue Viree enigszins verspreid. Om vervolgens gezamenlijk te dalen naar Houffalize. Hier volgt nog de laatste beproeving van de dag, tenminste als je voor de hoofdprijs wilt gaan. En dat is een overheerlijk flesje Chouffe. Dat willen we uiteraard niet missen. Dus worden de laatste reserves aangesproken en de broodnodige moed verzamelt om mentaal de strijd aan te gaan met de beklimming van de Rue de Saint Roche. Ruim 1,1 kilometer lang tegen gemiddeld 11%. Nou dan weet je het wel. Vol goede moed beginnen we aan de klim maar het is gelijk volle bak a 15%. Ondanks de bemoedigende woorden van Pieter kraakt en piept het aan alle kanten. Hartslag ongeveer op exploderen, benen die vol lopen en een handjevol supporters die ons bemoedigend naar boven schreeuwen. Het is afzien en de Choufkes beginnen al te werken. Het zonnetje schijnt maar het wordt langzaam zwart voor de ogen. Waar blijft die streep? Nog even volhouden. Het is ondanks alle ellende toch een mooi gezicht al die spartelende Meulemannen die zich naar boven worstelen om een flesje La Chouffe!  Eindelijk daar is de streep, nog maar enkele meters te gaan voor wat gratis gerstenat. Kapot druppelen de Meulemannen een voor een binnen. Het zit er op, moe maar voldaan. Op naar de volgende Chouffe.

(Verslag Arnaud)

Foto's staan in het fotoboek

Op de site van La Chouffe staan nog meer foto's. Op een van die foto's staan ook 4 meulemannen. Wie goed kijkt zal op een andere foto ook nog enkele mannen zien fietsen.

Ritverslag zondag 27 mei 2012

Maar liefst 6300 fietsliefhebbers hebben zondag onder een stralende zon deelgenomen aan de Decathlon Tilff-Bastogne-Tilff. De Ardense hellingen zorgden voor het hoofdmenu. Dit jaar stond de Côte de la Redoute opnieuw op het programma en die werd erg gesmaakt door de deelnemers. Ook de Côte de Chambralles was een pittige kuitenbijter. De fietsers hadden de keuze uit drie afstanden: 242 km, 143 km en 83 km. De meesten kozen voor de middenste afstand van 143 km Het weer was fenomenaal en dat zorgde voor uiterst positieve reacties. Veel deelnemers waren erg diep moeten gaan maar waren erg fier deze moeilijke opdracht tot een goed einde te kunnen brengen. Onze noorderburen vonden zoals gewoonlijk snel de weg naar Luik en waren zeer talrijk aanwezig.

Eén van de gelukkigen sprak achteraf: "Het was echt afzien, maar ook genieten van het mooie landschap. Ik heb tussen mijn kader gehangen, maar dit was het dubbel en dik waard."

 Verslag:

Vorig jaar stond hij niet op het programma, maar onder het motto; heb ik altijd graag gefietst en moeten we zeker nog eens doen werd TBT dit jaar wel weer opgenomen in de planning. Dus zullen we vandaag met 6 man afreizen naar Tilff. Jeffrey, Uge, Febian, Joshua, Christian en Pieter. Vertrek exact 7:00 met drie auto’s vanaf Keulen in Elsloo. Ritje van 45 minuten waarna het zoeken was naar een mooie parkeerplaats, hetgeen extra bemoeilijkt wordt door het ontbreken van parkeeraanwijzers (zal het Belgische woord wel zijn voor dit soort dames en heren). Toch een mooie plaats gevonden waar we ons snel klaarmaken om ons te gaan inschrijven. Het is reeds redelijk druk, zeker vanwege het super goede weer. Inschrijving gaat snel en dus dalen we rond de klok van 8:30 af richting Tilff waar de officiële start is. En dan kunnen we gaan. Gelukkig kent de route een vlakke aanloop van ongeveer 20 kilometer waarin het tempo strak wordt gehouden. Zeker niet te gek beginnen want er staat ons nog genoeg te wachten. Toch is het opvallend dat we vele trimmers inhalen. Na 20 kilometer weg naar rechts en steile muur voor onze neus. Snel klein schakelen en door de meute omhoog klauteren. Deze 1 ste klim is zeker zo zwaar of zelf nog zwaarder dan de Redoute, mede door de aanwezigheid van losse gravel waardoor je genoodzaakt bent om in je zadel te klimmen. Maar de mannen komen allemaal goed boven, het begin is er. Kenmerkend van TBT is dat je naast de beklimmingen die in lengte variëren van 1,5 tot bijna 5 km ook lange afdalingen hebt waarbij het gemiddelde steeds weer oploopt tot waardes boven de 28 km/uur. Na 45 kilometer de eerste bevoorrading waar we toch al iets van meenemen. Dan volgt het tweede blok met daarin een drietal beklimmingen waarvan de cote de Wanne de bekendste is. Opvallend is dat we bergop heel, heel veel fietsers inhalen maar aangezien we bovenop steeds even moeten wachten op Uge, die in zijn eigen ritme klimt, begint dat bij de medefietsers ook op te vallen. Zal wel overkomen als die blauwe gekke die de berg op knallen en boven kapot zijn en op adem moeten komen. Wij weten echter beter, de mannen verkeren in bloedvorm. Bovenop de cote de Wanne de 2^de verzorgingspost waarbij Pieter iets nieuws ontdekt. Staafjes met vloeibare honing en citroen. En binnen een mum van tijd zit iedereen aan de honing al wijkt Jeffrey niet af van zijn eigen voedingspatroon. De bevoorrading is overigens zeer goed en iedereen maakt er ook gretig gebruik van, het is immers warm. Nadat iedereen is voorzien dalen we af naar Stavelot waar ons wederom een pittige klim  te wachten staat. Stijgings% tot 21%. Iets voor de rasklimmers onder ons, Jeffrey, Joshua en Pieter. Net iets te steil voor Christian en Febian en Uge doet verstandig om weer in zijn eigen ritme te klimmen. Het is immers onbekend terrein voor hem. Bovenop de klim worden beloond met een blikje Redbull, ons aangereikt door echte pitspoezen. Snel wordt deze toverdrank genuttigd waarna we wederom worden beloond met een afdaling richting Rosier, 4,5 km en niet zo steil. Eentje voor de machtsklimmers. Dus is het Christian die de beklimming van de voet tot aan de top op zich neemt. En ook nu halen we vele renners die in lint omhoog rijden in. Opvallend is nu dat iedereen zo stil is terwijl wij zitten te grappen en grollen. Voor Febian ligt het tempo net iets te hoog, maar ook hij wordt door niemand ingehaald. Klasse. Bovenop weer even wachten op Uge om vervolgens richting Redoute te rijden. Ruim 25 kilometer in dalende lijn. Een stuk om het gemiddelde weer wat omhoog te krikken. En hoe, de blauwe-witte trein lijkt ontspoord en knalt iedereen voorbij.  Fietser proberen te volgen maar haken af, groepjes fietsers vallen ten prooi aan de meulemannen. Iedereen doet zijn werk, behalve Christian houdt zich gedeisd. Is hij de man die wordt uitgespeeld op de Redoute of zit hij er even door na de klim van de Rosier. Het is echter mooi om te zien hoe de mannen wiel aan wiel aan de kop van de groep sleuren, net een echte finale van Luik Bastenaken Luik. Gelukkig is er vlak voor de beklimming van de Redoute nog een stop gepland waarbij voor de laatste keer de reserves kunnen worden aangevuld en overbodig vocht kan worden geloosd. En dan kunnen we eraan beginnen. Voor Uge de eerste keer. (de klim he). Voor de overige mannen heeft deze pukkel geen geheime meer. Joshua, Pieter, Christian en Jeffrey klimmen gezamenlijk naar boven waarna uiteindelijk Jeffrey onder aan de top flink doortrekt en wegsprint. Pure klasse of net de goede pil genomen bij de laatste bevoorrading? Ook de rest komt goede boven en ook Uge heeft het niet echt moeilijk gehad. Zei toch al bloedvorm allemaal. De overige kilometers tot aan Tilff  vormen ook geen problemen meer. In Tilff wordt er onder het genot van een biertje, 2 biertjes en sommige 3 biertjes nagebabbeld over de mooie tocht, welke we zonder problemen hebben volbracht. Maar we moeten wel nog even een klim van 2400 meter doen om weer bij de inschrijving te komen. Maar ondanks of mede door het alcohol% in het bloed gaat deze ook nog “gemakkelijk”. Stuurnummers worden ingeleverd, fietsen worden weer ingeladen en de thuisrit verloopt ondanks een klein omweggetje ook probleemloos. Het was een schitterende tocht en iedereen heeft ervan genoten. Volgend jaar weer???????

(Verslag Christian)

Foto's staan in het fotoboek.

Hieronder de beklimmingen van TBT 2012.

Ritverslag zaterdag 19 mei 2012

Door de weersverwachting (zaterdag droog en zondag regen) werd de hele planning door elkaar gegooid. Zondag zouden we de Route Embleve fietsen, dus zouden we het vandaag rustig aan doen. Maar op het laatste moment is er gekozen om Klimmen-Monschau-Klimmen of Klimmen-Roetgen-Klimmen te fietsen. In en rond Stavelot was het vandaag te druk i.v.m. de toertocht “Fleche Wallonie” zodat de Embleve voor vandaag geen optie was. (er stonden overigens ruim 4000 vertrekkers aan de start van betreffende tocht). Met 9 man wordt koers gezet naar Klimmen om vandaar de route op te pakken. Zowel Arnaud als Christian hebben de route op de Garmin ingelezen dus wat kan er fout gaan. Vanaf Klimmen fietsen we richting Trintelen, waar we afdalen naar Eys. Achteraf blijkt dat het hier fout is gegaan met de route. Door af te dalen rijden we de route in tegenovergestelde richting, Iets waar we pas zeer laat achter komen. Via Eys gaat het naar Nijswiller, Vijlen en steken we in Gemmenich de grens over. Even voorbij Kelmis besluiten Nic, Ruud en Joshua af te slaan. Ruud zit nog in de opbouwfase en Joshua wil op tijd thuis zijn. Nic is zo collegiaal om beide heren te vergezellen. Dus Nic bedankt. De overige 6 mannen fietsen rustig verder richting Raeren waar we in het bekende sprookjesbos terecht komen. Normaal gesproken loodst Piet ons door dit gebied, nu zijn we volledig afhankelijk van onze Garmins. De waardering voor Piet groeit met de minuut. Alle wegen lijken op elkaar, hoe vind hij hier altijd de weg of is het steeds geluk geweest dat we eruit komen. Volgens Arnaud telt Piet stiekem de bomen. Nou dan heeft hij de volgende keer een probleem want er liggen er genoeg gekapt voor de vlakte. Christian verwacht dat we bijna in Roetgen zijn waar we zullen besluiten wat we doen. Verder naar Monschau of toch omkeren. Maar Roetgen komen we niet tegen. Na bijna 75 km toch maar eens even stoppen voor een overleg. We zitten dus al op de route van KMK maar kunnen toch iets inkorten door net voor Konzen linksaf te slaan naar Roetgen. Uge staat volledig achter dit besluit omdat 180 km toch net iets te veel van het goede gaat worden.Thei had de oude planning nog en had dus niet gerekend op deze lange tocht en had dus niet veel voeding en drank bij zich en moest eigenlijk ook nog een klusje thuis doen. Of dit nog zou gaan lukken?  Nadat het overleg is afgesloten en we willen opstappen blijkt Febian een lekke voorband te hebben. Dus bandewissel, dit keer door Pieter, waarna we weer verder kunnen. In de buurt van Roetgen korten we de route nog wat in waarna we in Venwegen besluiten een terrasje te bezoeken. Hier hebben we het vorig jaar ook gebikt, toen lastig gevallen door kakelende kippen en dus ja, nu ook weer. Torte met koffie en cola staat er op het menu. Een kip is zo vriendelijk Uge de te volgen route in te fluisteren aangezien hij, Christian, die aangeeft dat het vanaf nu alleen nog maar bergafwaarts gaat, niet echt geloofd. Nadat is afgerekend beginnen we aan de laatste loodjes. Via zowel bekende als onbekende wegen om Aken heen en weer richting Bocholtz en Simpelveld. Vanaf hier nemen we dezelfde weg terug naar Klimmen en vervolgens Stein. Ondanks dat we de route in tegenovergestelde richting hebben gefietst was het een mooi ritje, lekkere temperatuur. Buiten een 6tal regendruppels bleef het droog. En de mannen die hadden nog over. Uge had zelfs achteraf spijt dat we niet de hele route hebben gedaan. Nee grapje. En Febian behoort vanaf vandaag tot de vaste koprijders. Netjes. Volgende week TBT als het weer het toe laat.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 12 mei 2012

He he eindelijk lijkt het weer eens redelijk weer te worden al is het wel nog aan de frisse kant, hetgeen ook blijkt uit de kledingkeuze. Nic zit in de keuken te wachten met beenstukken aan. Christian, Pieter en Febian in korte broek en ingesmeerde benen. Roger en Arnaud met behaarde benen, Joshua met O-benen, Jack en Ruud (jawel onze bikkel) weer met beenstukken. En net als we willen vetrekken sluit Thei nog aan in korte broek. Ruud is er, na een afwezigheid van een aantal weken weer eens bij en ook Jack heeft een aantal weken verstek laten gaan om pillen uit te testen. Arnaud zal vandaag als wegkapitein fungeren waarbij Christian als backup zal klaar staan. Beide willen de Garmins nog eens uittesten met het oog op de naderende vakantie in Frankrijk. Ergens een route gedownload met bestemming Banneux. De aanloop is vlak en ook het tempo is redelijk rustig. Tot aan Withuis is het gemiddelde net boven de 30 km/uur. Voordat we richting Dalhem afslaan, besluit Ruud de groep te verlaten om te voorkomen dat hij zich helemaal stuk zal gaan rijden na zijn lange afwezigheid. (hij zou toch nog op 110 km uitkomen en helemaal kaput thuis komen). De overige 9 mannen zetten via Blegny en Soumangne onder een steeds maar donker wordend wolkendek koers naar Banneux. Onder aan de klim is het Christian die het tempo opvoert en enkel Joshua en Pieter kunnen volgen. De rest laat de mannen maar gaan. Bijna boven zijn de rollen even omgedraaid, Pieter trekt door met Joshua in het wiel, gevolgd door Christian. Bovenop wordt er gewacht en rijden we gezamenlijk door naar de pauzeplaats in Banneux. Thei die net terug is van een warm trainingskamp in Spanje, besluit door te rijden om afkoeling te voorkomen. De andere mannen besluiten toch een kopje warme koffie te gaan drinken omdat het toch nog aan de frisse kant is. Nic besluit de achteringang te nemen, zeg maar de artiesten- of invalide ingang. Het is niet duidelijk tot welke groep wij behoren. We nemen plaats in het gedeelte van de zaak dat nog “dicht” is. Alleen Jezus met zijn apostelen heeft een tafel gereserveerd en is bezig aan zijn laatste middagmaal. Nadat koffie en gebak zijn verorberd gaan we verder en dalen af naar Pepinster. De terugweg gaat deels over bekend terrein en deels over nieuw terrein. Inmiddels hebben we de wind in het nadeel en gaat het met Jack  minder goed. Via Thimister rijden we richting Aubel en vervolgens steken we bij de Planck de grens over. Steeds vaker wordt er “effe rustig” geroepen gevolgd door een “effe rustig”.  Een nieuwe Tomtom of een papegaai in de groep? Net voorbij de Planck is Jack al aan zijn 2^de pil van de dag toe. Omdat er steeds vrij lang gewacht moet worden ontstaat bij de overige mannen de vraag hoe hij ze inneemt. In de  buurt van Margraten begint het weer te spetteren. Zal toch weer niet he, maar gelukkig blijft het droog. Nog even de Sibbergrubbe naar beneden en bij camping de Bron omhoog en vervolgen via Schimmert en Genhout terug naar Stein. Leuke rit gehad, droog gehouden maar wel koud. 133 km op de teller, eindelijk weer eens een ouderwetse rit. (in het fotoboek staan nog een paar foto's)

(verslag Christian)

 Ritverslag zaterdag 28 april 2012

Gisteren de traditionele lintjesregen, vannacht de traditionele natte regen  en vanmorgen was het droog!, al regende het afmeldingen. Werken, vakantie, blessureleed waren de meest voorkomende “klachten”. Dit alles betekent dat er slechts 4 man aan het vertrek staan. Nic, Christian, Roger en Arnaud. Toch was er van te voren al overleg geweest tussen Nic en Christian, om te kijken of te rit wel kan doorgaan omdat de weersvoorspelling voor vandaag slecht zou zijn. Vandaag voor het eerst sinds lange tijd weer korte broek en zomertrui bij sommige mannen. Nic zal vandaag de route voor zijn rekening nemen en samen met Roger neemt hij de eerste 15 km voor zijn rekening richting Valkenburg a/d Geul, waar we andere voormalige MVT groep inhalen. Vervolgens is het Christian en Arnaud die de kop overnemen. Alweer staat er een behoorlijk krachtig windje en ja wederom in het nadeel. Stoempend en soms harkend gaat het richting Gulpen waar we de Koning van Spanje op fietsen. Bovenop het plateau wind pal op kop. De snelheid daalt behoorlijk. Toch is er tot dan toe behoorlijk hard doorgereden. Opvallend is dat het Limburgse landschap prachtig geel kleurt. Het maanzaad, nee sorry het koolzaad staat in bloei, hetgeen zorgt voor een kleurrijke lappendeken. Helaas hebben we niet veel tijd om er van te genieten want we gaan rap verder op weg naar Epen waar we vlak voor de beklimming van de Camerig links indraaien. Nic weet nog wel wat leuke weggetjes, waar we volgens hem wel vaker zijn geweest. Maar bij vele is het onbekend gebied. Uiteindelijk komen we in Vijlen uit en doen we nog een klein lusje Vaals. Omdat Arnaud op tijd thuis wil zijn staat er vandaag geen pauze gepland dus vanaf Vaals beginnen we weer aan de terugreis. Even voorbij Lemiers slaan we rechts in, de bekende Piet weg door de drooggevallen selzerbeek . Door de aanhoudende regen van de afgelopen weken is het beekje veranderd in een “kolkende rivier”  (beetje overdrijven mag), maar via een klein modderpaadje (niet overdreven) kunnen we er langs en nemen een licht oplopende weg of eigenlijk pad richting Orsbach. Nic begint Piettrekjes te krijgen. Vanaf dan komen we weer op wat bekender terrein, Bocholtz. (ja ja zit er weer in vandaag) Na Vaals hadden we eigenlijk gehoopt op wind in de rug, maar dat valt enigszins tegen, dus ook  nu blijft het tegen de wind opboksen. Via Simpelveld en Ubachsberg fietsen we richting Klimmen waar in de buurt van Voerendaal wederom wat druppels naar beneden komen. Nee he, toch niet alweer is de eerste gedachten. Gelukkig blijft het bij  wat gedruppel. Wind, opeenvolging van heuveltjes, klein groepje, het heeft toch allemaal wat krachten gekost, dus besluiten we gewoon via Hulsberg en Schimmert terug te rijden naar Stein. Waar wederom wat lichte regen naar beneden komt. Maar uiteindelijk zijn we vandaag nog eens droog thuisgekomen en was het een leuk maar pittig tochtje.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 21 april 2012

Terwijl de meeste “normale” mensen nog in bed liggen hebben Christian en Joshua al telefonisch werkoverleg over het weer. Weerkaarten worden bestudeerd. “Kijk eens 2 uur vooruit en 3 uur, een bui boven het uiterste puntje van Zuid-Limburg, volgens mij kan het net en houden we het droog”. We gokken het erop. Of beide weermannen kennis van zaken hebben blijkt uit onderstaand verslag van Arnaud.

Het wil maar niet vlotte met het voorjaarsweer dit jaar. Ondanks dat de meeste kasseien klassiekers alweer enkele weken achter ons liggen blijft het weer toch erg flandriens. Ook van vandaag is het weer guur, nat en harde wind. Waar we de laatste jaren de zonnebrand konden opsmeren moeten we ons nu invetten tegen de regen en kou. Dikke vesten en hand- en overschoenen zijn ook geen overbodige luxe, evenals de onontbeerlijke regenjack. Voor het geval dat…Blijkbaar is het weer niet echt favoriet bij de Meulemannen, slechts zeven renners verschijnen aan de start bij de Meule. Zelfs Nic, toch niet de eerste de beste m.b.t. hardheid, geeft de voorkeur aan een of ander tv show dan een barre tocht door de Limburgse heuvels. Uiteindelijk gaan Thei, Joshua, Uge, Pieter, Febian, en Arnaud o.l.v. van wegkapitein Christian van start. Gelijk gooit Christian er een serieus tempo op. Hij wil duidelijk voor de regen thuis zijn. Volgens de weermannen arriveren deze rond het middaguur en dan wil Christian blijkbaar onder de douche staan. Hij houdt de ontwikkeling in de lucht nauwlettend in de gaten en loodst ons langs allerlei dreigende wolkenpartijen. Het eerste gedeelte van de tocht wordt het tempo strak gehouden door Christian, Febian en Uge. Daarna is het de beurt aan Pieter en Arnaud. De harde wind staat nu op de kop en heeft vrij spel, daarbij loopt de weg stevig omhoog richting Voerendaal. Arnaud blijkt 15 km later toch behoorlijk tol te betalen voor het harde tempo en krijgt even een harde dreun van de man met de bekende hamer. Tempo wordt even aangepast om te herstellen. Gelukkig maar. De koers wordt voortgezet en we slingeren door het Limburgse landschap op weg naar de Schweiberg. Onder aan de beklimming heeft Uge even een Schleck momentje, net als hij wil aanvallen , loopt de ketting van de plaat. Hup snel van de fiets en het euvel wordt verholpen. Dan wordt de beklimming van de Schweiberg en groupe ingezet. Dit gaat Joshua blijkbaar te langzaam en hij verlaat op zijn oude fiets de groep. Pieter gaat mee en even later ook Christian, de rest past. Blijkbaar heeft Joshua goede benen vandaag. Als we de grens passeren en Belsj inrijden wordt het toch wel erg dreigend. In Teuven is er even discussie of we rechts af gaan, het parcours van de wegkapitein, of toch rechtdoor? Na een kleine broedertwist wordt besloten om langs de bui te rijden. We rijden terug naar de grens maar de bui gaat met ons mee. Blijkbaar toch de verkeerde keuze. Dan begint het hard te regenen en te hagelen ergens tussen Slenaken en Euverem. Er wordt besloten om even te stoppen en de regenjacks aan te trekken. Het giet ondertussen. We besluiten even te schuilen onder de bomen (helaas nog zonder bladeren, dus dat schiet ook niet echt op) en nemen gelijk de gelegenheid om te eten zodat we weer voldoende energie hebben in deze winterse omstandigheden. Als de regen c.q. hagel wat afneemt gaan we verder. De route wordt afhankelijk van de open plekken in het dreigende wolkendek. In een strak tempo, waarbij de Meulemannen elkaar goed afwisselen op de koppositie, wordt de finale ingezet. Joshua is vandaag in zeer goede doen. Hij drijft het tempo steeds verder op. Wind tegen of niet, het lijkt hem niet te deren vandaag. Hij kijkt niet op of om en het tempo gaat omhoog naar boven de 40. Ondertussen piept en kraakt het achter hem. Maar dat ziet hij niet. Blijkbaar zit hem van alles dwars. Langzaam maar zeker vallen er gaten in de groep tussen Geulle en Elsloo. Joshua heeft het gas vol open staan en stoempt door. Arnaud probeert om het gat te dichten maar strand na een tijdje. Daarna doet Uge een poging maar ook dat lukt niet. Vanachter wordt al geroepen naar Joshua maar hij is Oost-indisch doof en wil de hagel en regen voorblijven, maar dat gaat niet lukken. Dan gaat Pieter op jacht. Dat ziet er goed uit, maar ook Pieter is niet te volgen, ondanks verwoede pogingen van Uge en Arnaud. Even later brengt Christian de andere mannen terug bij Uge en Arnaud. Pieter en Joshua zijn inmiddels te ver weg en zien we pas terug in Elsloo. Alles bij alles was het toch weer een enerverende rit met pieken en dalen en enorme temperatuurschommelingen. Maar ja daar kan een echte flandrien mee omgaan, nietwaar?

(verslag Arnaud)

Ritverslag zaterdag 14 april 2012

Redelijk weer met kans op een buitje, dat is de weersverwachting. Hoe de route vandaag zal gaan is nog een groot ?. Piet zal vandaag als wegkapitein fungeren. Een voor een verzamelen de mannen zich weer op het Keerend. Opvallend is dat Chiepo vandaag als eerste aanwezig is. De rest volgt snel achter elkaar. 9 man in totaal, netjes toch (afmelding van Thei en Ruud. Uge had nog de oude vertrektijd, zie hieronder) Als we willen vertrekken is er even paniek in de tent. De fiets van Chiepo is zoek. De politie heeft nog gewaarschuwd om extra op te letten voor fietsdieven tijdens de AGR tourversie. Is hij de eerste gedupeerde of heeft een clubmakker de fiets verstopt. Dit laatste is het geval want ja wie wil er nou een fiets stelen met z’n breed stuur, niemand toch. Na dit akkefietje gaan we op pad met zo als gezegd Piet als opperhoofd. We zetten vandaag koers richting Duitsland om te voorkomen dat we in de drukte van de tourversie van de AGR terecht zullen komen. Zigzaggend  fietsen we naar Schinnen en vervolgens via Onderbanken en Gangelt naar Geilenkirchen waarbij Piet vakkundig “links” en  “rechts” schreeuwt. In Gillrath!!!! Ja ik heb het ook maar even nagekeken, gaat het even fout.  Vertwijfeling bij Piet even de kluts kwijt en iets te ver doorgereden. Dus omdraaien. Helaas vergeet Chiepo dat er treinrails over de weg loopt waar hij precies met z’n wiel in rijdt, dus gaat hij erbij liggen. Gelukkig niks ernstigs dus kunnen we onze weg snel vervolgen. Het is een typische Pietroute, smalle weggetjes, draaien en keren. Als we een soort van T-splitsing naderen roept Piet rechtdoor. De koprijders kijken even vertwijfeld rond, rechtdoor is toch veld, maar voor Piet is het meer rechtsdoor, dus een gedeelte gaat Links en de overige mannen gaan recht(s)door. Ubach Palenberg is de volgende grote stad die we aandoen, waarna we slingerdeslinger doorfietsen naar Herzogenrath en Kerkrade. Het kopwerk wordt overigens goed verdeeld en het tempo ligt ondanks het steeds maar weer aanzetten na een bocht, redelijk hoog. Via Duits grondgebied gaat het nu richting Vaalserberg waar we voor het eerst de toerrijders zien zwoegen. Gelukkig hebben we er tot dan toe geen “last” van gehad. Door het Achener Wald fietsen we naar onze pauzeplaats,Gut Entenpfuhl. Omdat het zonnetje is doorgebroken besluiten we buiten te gaan zitten. In de zon is het uit te houden maar als de zon achter de wolken schuift is het bibberig. Tijdens de pauze zoals zo vaak de nodige verhalen en stomme kal. Om problemen met het thuisfront te voorkomen kan en mag ik niet in details treden. Na de pauze gaat Piet verder met waarmee hij begonnen is, bochtje links, bochtje rechts, paadje rechtdoor, gesloten overweg?. Niet voor Piet, even drukt hij op een knopje en roept  “ ofnen bitte”, blijkbaar een soort van “sesam open u” maar het werkt in ieder geval. Even verder staat het 3^de land op het programma, België, het gebied rond Plombieres. In Sippenaeken rijden we Nederland weer binnen en komen we terecht in de drukte van de AGR. Wat een fietsers,  niet meer normaal, maar we halen ze allemaal in. Zijn wij zo goed of zij zo slecht. Laten we het op het laatste houden, een beetje bescheidenheid kan geen kwaad. Donkere wolken hangen inmiddels boven ons mooie Limburgse land, als dat maar goed gaat. Helaas de eerste druppels vallen in Wijlre en de eerste behoorlijke bui in Schin op Geul, dus toch maar even schuilen bij een tankstation. (overigens 8 ct korting) Als de regen iets minder wordt besluiten we toch verder te gaan. Jammer want het gaat weer harder regenen, maar aangezien we nat zijn fietsen we toch maar door richting Valkenburg. Ondanks de kou besluit Nic tijdens, de klim naar Camping de Bron, lek te rijden. Met z’n alle wachten we geduldig in de regen. Opvallend is dat de mannen steeds grappiger worden. Je moet positief blijven al valt dat niet mee in die kou. Dus als de band verwisseld is zo snel mogelijk naar huis via Schimmert en Geverik. Het was een mooie toch die Piet heeft uitgezet. Weer eens iets anders, dus Piet bedankt en de mannen weten nu hoe de profs moeten afzien als ze de hele dag in de regen moeten koersen. Gelukkig zijn we geen broodrenners.

(verslag Christian)

Sorry neet good gelaeze!!!
Ik had wel gekeken waar we naar toe zouden gaan vandaag, maar niet gekeken hoe laat we zouden vertrekken. Dus om 9:30 stond ik op Keerend.
Maar vervolgens toch een flinke tocht gemaakt over België, richting Visé vervolgens de voerstreek en toen over Maastricht weer terug. In Totaal 115 km gefietst, dus toch flink getraind. En voor onze sponsors was het ook goed, want die zijn nu zowel in Duitsland als in België onder de aandacht gebracht

Uge

Ritverslag zondag 8 april 2012

Paaszondag half 8 rammelt de wekker. Eeuh even slaat de vertwijfeling toe ! Moet ik het paashaas pak of toch het Meule tenue aan trekken? Na een korte bedenktijd besluit ik toch maar voor het blauwwit van de Meule. Staat toch beter. Deze morgen voelt het anders. Hoe zal het gaan vandaag, zijn de benen wel goed? Hoe heb ik de strandweek aan de Costa doorstaan, en nog veel belangrijker hoe staan de overige Meulemannen ervoor? En zullen ze rekening met me houden vandaag op zo’n belangrijke feestdag of is het toch het gebruikelijke en proberen ze je toch naar de klote te fietsen. Ik ben toch bang voor het laatste. Vol goede moed pak ik mijn racekarretje en ga richting het verzamelpunt aan de Meule. Eenmaal op de fiets blijkt het toch aardig koud te zijn. Twee graden in de zon! Dat scheelt toch heel wat jassen met de Costa. Zal ik omdraaien en het ijspak aandoen? Laat maar, de zon zal weldra zijn werk doen en wordt het vanzelf warmer. Aangekomen bij de Meule hebben de meeste mannen toch gekozen voor het Iglopak! Watjes!! Op de planning staat een rit naar het zuiden maar Joshua is nog niet helemaal bekomen van zijn verjaardagsfeestje en wil tot grote verbijstering van de groep een vlak parcours en niet 12 x de Camerig!! Eerlijk gezegd komt mij dat wel goed uit.Christian zet gelijk de koers naar de Belsje- heide in volle vaart in, samen met Nic. Hup gelijk ruim boven de dertig. Ik besluit wijselijk achterin plaats te nemen en voorlopig de kat uit de boom te kijken. Het is intussen nog steeds erg koud. Net over de grens in Kotem rijdt Nic al lek. Blijkbaar liggen de paaseieren hem zwaar op de velgen. Joshua besluit Nic de helpende hand te bieden. Febian, Pieter , Christian en ikzelf besluiten op zoek te gaan naar wat paaseieren. Helaas niks gevonden. Waarschijnlijk is de paashaas nog niet geweest. De bandenwissel van Nic is snel verholpen en vol goede moed gaan we weer verder. Ondertussen toch alweer sterk afgekoeld. Hopelijk gaat de zon toch snel aan warmte winnen! O.l.v. Christian, Nic en Joshua wordt het tempo strak gehouden en wordt er lekker door de Belsje heide gefietst en geslingerd. Is goed voor de techniek. Even kijken de tempobeulen naar achter of de rest ook nog meedoet. Pieter en Febian gaan nu naar voren en gaan op kop rijden. Zelf blijf ik toch even in de bakje zitten. Is nog te vroeg. Ben al blij dat ik het hoge tempo kan volgen. Onlangs nog gehoord van de experts dat je niet te veel en te vroeg op kop moet komen in de koers, dat moet je later in de finale bekopen. Laat ik deze strategie maar een keer volgen. Wordt mij vandaag toch niet kwalijk genomen. Het verloop van de rit gaat vlotjes zonder noemenswaardige gebeurtenissen uitgezonderd van de traditionele knuffelpartij van Nic en Joshua. Na ruim 50 kilometer ga ik ook maar eens kop rijden samen met Pieter. Een foute inschatting, gelijk wind op de kop! Dat gebeurd mij toch elke keer weer. Toch niet goed opgelet, maar ja je wordt er wel sterker van. Maar warmer krijg ik het niet. Mijn voeten zijn inmiddels ijsklompjes geworden en gevoelloos. Nog even volhouden, de grens nadert. Eenmaal de grens gepasseerd gaat het gas van de pedalen af en wordt rustig uit gefietst richting de Meule. Nic wil aangekomen bij de Meule nog iedereen uitnodigen voor een kop koffie en tien minuten op de rollater, maar daar voelen wij ons nog iets te jong voor en besluiten om thuis een warme douche te nemen zodat we het lekker warm krijgen.

(verslag Arnaud)

Ritverslag zaterdag 7 april 2012

Was het vorig jaar tijdens de paasrit 25 graden en zonnig, vandaag begon de dag druilerig en regenachtig. Om 8:10 uur vind er overleg plaats tussen Nic en Christian en wordt besloten de rit af te gelasten. De opkomst zou toch al wat minder zijn dan normaal vanwege een paar afmeldingen.

Ritverslag zaterdag 31 maart 2012

Wat een verschil met vorige week. Vandaag geen twijfels over de aan te trekken kleding. Gewoon het wintergoed. Staat voor de broodrenners de “Hel van het Mergelland” op het programma, voor ons lijkt het wel de “hel van 63”, zo koud is het of zijn we het niet meer gewend na een zomerse periode. Ondanks het mindere weer wederom een mooie opkomst,  9 man aan het vertrek en een afmelding van Thei en Arnaud. Zelfs Ruud is er vandaag bij na een ziekteperiode. Koorts gehad. Jammer voor hem niet de wielerkoorts maar de echte koorts. Hij is nog steeds niet hersteld maar wil toch een stukje meefietsen. Nic zal vandaag fungeren als wegkapitein en gaat samen met Febian voortvarend van start. Ja inderdaad met Febian. Wat een verslag en een woordje van zijn “trainster” al niet kunnen doen. Dus klasse, als is het afwachten hoe het zal uitpakken. 20 km rijden ze in een strak tempo op kop. Ruud is inmiddels in Schimmert afgedraaid, het gaat niet. Na 20 km nemen Christian en Joshua het kopwerk over, voor de volgende 20 km. We zitten inmiddels in Epen en steken in Sippenaken de grens over. Het Tempo ligt nog steeds aan de hoge kant en de wind maakt het extra zwaar. Eenmaal in Belgie is het de beurt aan Pieter en Roger. Ze hebben echter de pech dat de wind pal op kop staat en de weg “vals plat” omhoog loopt. Maar met wat aanmoedigingswerk weten ze ook nu de draf erin te houden. In Homburg nemen we de lange weg omhoog richting Henri Chapelle. Hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. De adem is zichtbaar. Joshua heeft zich even laten afzakken en wacht Jack op die zijn hondje weer heeft uitgelaten. Boven wordt er toch maar even gewacht om te voorkomen dat we de twee kwijtraken. We vervolgen onze koers richting Aubel. De weg langs het Oorlogskerkhof is inmiddels voorzien van  super asfalt, dus loopt de snelheid op. Wind links schuin op de kop. Dus even wordt er geprobeerd een waaier op te zetten. Helaas is het door achteropkomend verkeer niet mogelijk. Omdat bij Valdieu de weg is afgezet, fietsen we er met een omweg omheen waarbij de nodige stukken flink omhoog gaan. Sommige krijgen het toch al wat moeilijk als er af en toe even wordt doorgetrokken richting top van de klimmetjes. In Julemont nemen we voor een stuk, de grote weg richting Eijsden.  Shit toch alweer wind tegen. Gelukkig wel bergaf. Even nog een lusje door Dahlem en dan richting Withuis, waar Roger over een steen fietst en lek rijdt. Korte stop, snelle wissel. Jack en Nic zijn al even doorgefietst en worden even later weer ingehaald. Vanaf nu is het vlak met wind in het nadeel. Het kopwerk wordt wat verdeeld, enkel Jack en Uge die het tot dan zeer goed hebben gedaan, mogen hun beurt over slaan. Het was een pittig ritje. Kou, wind, opeenvolging van heuvels, redelijk hoge snelheid,  bijna een echte hel, net geen ijspegels aan de neus maar het is een goede training geweest voor de mannen.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 24 maart 2012

Een mooie blauwe lucht, volop zon, temperatuur van rond de 20 graden (in de middag), wat wil je nog meer. Al twijfelen sommigen aan het laatste aangezien de beenstukken, armstukken en ook truien met lange mouw het kledingbeeld bepalen. Twee man hebben wat geheime olie op de benen gesmeerd hetgeen voor een opvallende bruine tint zorgt. Deze dient niet alleen ter bescherming van de beenspieren tegen de kou, zorgt het voor een betere doorbloeding, wordt je er sneller echt bruin door,  maar werkt het vooral moraal verhogend onder het motto “looking good, feeling good” . Een tikje uitdelen aan de overige mannen met witte benen. Wederom een opkomst van 11 man en 2 gastrenners uit het Noorden, overigens geen familie van de drie wijze uit het Oosten. Roger die als stagiaire begonnen is bij de Meule heeft zich inmiddels knap opgewerkt tot wegkapitein en heeft vandaag de keuze laten vallen op de Grenslandklassieker 2010 (korte versie). Een tocht die precies past in de seizoensopbouw m.b.t. kilometers en hoogtemeters. Arnaud en Christian hebben de route ook op hun Garmin gezet zodat er eigenlijk niks kan fout gaan. We zetten koers richting Geleen waar we de route oppikken. Via Spaubeek, Schinnen, Schimmert fietsen we richting Valkenburg aan de Geul waar al behoorlijk wat toeristen de terrasjes bevolken. De Daalhemmerweg is het eerste echte obstakel maar wordt en groupe genomen. Daarna gaat het richting Margraten , Banholt en Noorbeek en fietsen we bij de Planck de grens over. Het is inmiddels lekker warm geworden en het tempo wordt ook redelijk strak gehouden. Misschien voor sommigen iets te strak omdat het continu op en af gaat en er ook langere stroken vals plat bij zijn. In Homburg wordt er kort gestopt zodat been en armstukken kunnen worden uitgedaan. Via Montzen, Plombieres en Gemmenich verlaten we België weer. Aangezien we vandaag voor het eerst de 100 km grens zullen overschrijden en het schitterend weer is wordt er in Holset een pauze ingelast. Koffie, cola en vlaai en de gebruikelijke verhalen zoals de steeds maar groter worden veestapel van Jack. Het is echt goed toeven op het terras en de tijd vliegt om, dus toch maar weer “snel” die fiets op. Even doen we onze oosterburen aan om vervolgens in Bocholtz uit te komen. Opvallend is dat het met de mannen boven verwachting goed gaat. In een strak tempo worden de vele klimmetjes op gefietst al begint Jack en Uge het toch wat moeilijker te krijgen. We laten Simpelveld en Ubachsberg achter ons en fietsen richting Heelder. Onbekend terrein, maar Roger loodst ons vakkundig door de slingerende paadjes. Nu fietsen we “langzaam” terug naar meer bekend terrein en weet zelfs Febian weer de koppositie terug te vinden. “Zo heurt het“. In Wijnandsrade rijdt Pieter nog even lek. Een flinke doorn is de oorzaak. Vandaag geen Piet in de buurt maar Christian helpt zijn broer weer snel op weg. De laatste 10 km wordt van de koers afgeweken omdat we anders weer door Geleen zouden moeten gaan. Via Genhout en Geverik fietsen we terug naar Stein.  Thuis gekomen staan de eerste strepen op de benen. De olie en de zon hebben hun werk gedaan. Nu maar hopen dat we nog meer van z’n mooie dagen krijgen. Het was een mooie fietsdag en Roger (maar ook Arnaud en Christian) bedankt voor het uitzetten van de route.

(Verslag Christian)

Zie fotoboek voor een paar foto's

Ritverslag zaterdag 17 maart 2012

Vandaag wederom een mooie opkomst. 11 man aan het vertrek. Enkel Nic, Uge en Jos zijn er niet. Zelfs de knul die afgelopen woensdag 40 jaar geworden is en die het landelijke dagblad “de schakel” haalde met een schitterende foto, is er weer eens bij. (schijnt dat er exemplaren van de Schakel bijgedrukt moesten worden). Hij wordt uitgebreid door zijn ploeggenoten gefeliciteerd. Opvallend is ook dat Ruud aan de vroege kant is. Zal hij al stiekem hebben voorgetraind? Het is droog en bewolkt, maar de temperatuur valt enigszins tegen. Desondanks heeft Joshua vandaag als enige de twijfelaar (driekwart broek) aangetrokken. Mooie witte kuitjes met blauwe plekken van de kou. (staat wel mooi bij het tenue). Hij hoopt duidelijk op mooi weer, maar heeft wel de pech dat hij niet de hele rit zal meerijden omdat hij wachtdienst heeft. Klokslag 10 uur klinkt het startschot. Met een lekker tempo van boven de 30 km/uur fietsen we vandaag richting Maastricht. Arnaud en Christian nemen de eerste 10 km voor hun rekening. In Bunde kort oponthoud vanwege een lekke band van Ruud. Piet staat weer direct paraat om de band te verwisselen en Christian mag weer pompen. Formule-1 team zou het niet sneller kunnen. Jack is wederom zo slim om al vast vooruit te pissen. In een strak tempo, aangegeven door Joshua en Pieter, fietsen we door Maastricht, langs het vrijthof richting Kanne. De Halembaye is het eerste obstakel van de dag. Visé lijkt vandaag dicht te zijn want overal wordt er een omleiding aangegeven, maar via wat kris kras werk komen we er toch al is het Christian die nog even lek rijdt. Joshua is inmiddels teruggedraaid. Nadat we Visé uit zijn beginnen we langzaam aan het echte klimwerk. Via Dalhem fietsen we richting Blegny en weer terug naar Dalhem. Ook Piet wijkt van de route om nog wat extra kilometers te maken. Gelukkig gaat het met Ruud beter dan de vorige week zodat we goed  kunnen doorfietsen. Het kopwerk wordt goed verdeeld alleen Febian en Thei houden zich wat afzijdig. Eenmaal terug in Nederland pakken we nog een aantal van die venijnige klimmetjes zoals de Bukel, ’t Rooth en de Dennenberg welke door sommige mannen in volle sprint worden genomen. Inmiddels valt de eerste licht regen maar gelukkig komen we nog droog aan in Stein. Net geen 100 km, klein beetje boven de planning, maar aangezien niemand echt in de problemen is gekomen stoort zich daar niemand aan. We liggen op koers.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 10 maart 2012

De weersverwachting voor vandaag ziet er niet zo goed uit. Bewolkt en kans op wat lichte regen en motregen. Desondanks staan er toch 10 mannen aan het vertrek. Dezelfde als vorige week, zonder Roger die moest werken. Zijn dit de mannen van de voorjaarsklassiekers? Vandaag staat een licht bergachtig tochtje op het programma. Christian zal vandaag als wegkapitein fungeren en samen met Ruud neemt hij de eerste 10 km voor zijn rekening. Via Genhout naar Hulsberg en Klimmen. Jack staat op springen en moet de druk eraf laten. Korte sanitaire stop. We vervolgen de route richting Schin op Geul, Wijlre en Wittem richting Vijlen. Ruud is de eerste die het bergop moeilijk heeft. Betaalt hij hier al de tol van zijn kopwerk of heeft hij een mindere dag. We besluiten het tempo een beetje aan te passen aangezien het regelmatig op en af gaat naar Vaalsbroek. In Gemmenich passeren we de grens en fietsen nu richting Sippenaeken. Ook nu is er geen meter vlak en de kopmannen testen even de benen bergop. Op de top wordt er gewacht op de achterblijvers en op Jack die voor de tweede keer last heeft van hoge druk. Snel worden de voorraden aangevuld en dalen we af richting Teuven. Hier zijn de wegen al wat nat. In Slenaken onder aan de Piemert draaien we rechtsaf richting Del-Gulpen. Piet rijdt rechtdoor de Piemert omhoog om nog wat extra kilometers te maken. Gelukkig hebben we vanaf nu de wind in het voordeel waardoor het ook bij Ruud al weer wat beter begint te lopen. Staat nog een beklimming op de planning. De klim vanuit Gulpen omhoog naar Ingber. Altijd lastig door de lengte en zeker in het begin van het seizoen. Het tempo wordt strak gehouden door Joshua, Pieter en Christian. Bijna boven moeten de mannen een voor een lossen al blijven de verschillen verrassend genoeg beperkt, zelfs Ruud zit er kort achter. Tijd om langzaam aan de weg naar Stein te hervatten, want het begint te druppelen. Hebben de weermannen het toch eens goed. Een aantal mannen besluiten de regenjasjes aan te trekken en Jack maakt van de gelegenheid gebruik om , ……? ja hoor, te pissen. Afbakenen van het territorium heet dat. Door de natte wegen en lichte regen voelt het koud aan dus maar zo snel mogelijk naar huis via Berg en Terblijt, Meerssen en Geulle. In Elsloo nemen we afscheid van Uge en de rest verdeelt zich in Stein. Jammer van de regen, maar het was een leuk tochtje.

(verslag Christian)

Ritverslag zaterdag 3 maart 2012