Zaterdag 22 juli 2017

Vandaag staan we weer met 7 man aan het vertrek, de vaste kern. Joshua wil op tijd thuis zijn en gaat maar een stukje mee. Verder heeft de wegkapitein carte blanche. Weer is prima, niet te warm enkel een licht briesje, dus de perfecte omstandigheden voor een ouderwets ritje. Standaard verloop van de eerste koershelft met enkel de beklimming van de Sibbergrubbe, welke we in een aangenaam tempo omhoog fietsen. Vervolgens binnendoor naar Margraten met iets verderop een korte plaspauze. Dan via de provinciale weg richting Planck waar we de grens oversteken. Wind staat op kop en ondanks dat Uge het advies van Christian krijgt om geen kopwerk te doen, neemt hij zijn portie voor zijn rekening, hij is niet bang om iets af te zien. Voor Aubel slaan we linksaf richting Henri Chapelle. Wind staat nu schuin van rechts waardoor waaiervorming mogelijk zou zijn, maar het is nog te vroeg in de koers om alles op de kant te zetten. Bij Henri Chapelle verlaat Joshua de groep, de overige mannen stuiteren verder richting Dolhain. De beklimming, “de Mur” naar Limbourg is eindelijk open zodat Marcel en Nico kennis kunnen maken met dit pittige pukkeltje. Even later volgt de iets langere en minder steile klim vanuit Hevremont welke deels is voorzien van nieuw asfalt, waarschijnlijk hadden ze net niet genoeg geld om hem volledig te asfalteren.  Boven aangekomen duiken we via Jehanster naar Polleur waar we ons vastrijden op een wegafzetting. Een vriendelijke Franstalig Belg verteld ons in zijn beste Frans dat we via een klein omwegje de wegversperring kunnen omzeilen. En inderdaad  binnen een mum van tijd zitten we weer op de route . Vlak voor Theux draaien we van de weg af een smal wegje in, een onregelmatige en smalle klim volgt even verder nog een uitloper over bredere weg. Vervolgens alweer een superlange rechte afdaling en nu tot net voor Theux. Dan is het weer even zoeken naar het klimmetje richting Tancremont. Nico vertrekt voortvarend en dartelt omhoog. Christian, Pieter en Febian kijken mekaar aan en hebben alle drie dezelfde gedachte, “hij kent hem niet”. En inderdaad Nico verkijkt zich op de moeilijkheidsgraad en de lengte en valt iets stil en wordt weer door Pieter en Febian voorbij gestoken. Ook voor Marcel een nieuwe klim maar samen met Uge komt hij goed boven. We kunnen meteen aan de vlaai bij de bakker. Nathalie (de norse serveerster)  heeft waarschijnlijk vrij want we worden bediend door een jonge vriendelijkere bedienster. Torte de rie, pom, annana, series (zoals je het uitspreekt) en coca. Jammer dat er behoorlijk wat wespen rondzwermen die de aangename pauze enigszins verstoren. Na de pauze volgt de lange afdaling naar Nessonvaux, waarna we weer op zoek gaan naar de volgende kuitenbijter. Verscholen tussen de oude huisjes sluipt hij omhoog via een smal wegje daarna zwakt hij iets af waarna hij na een scherpe bocht naar rechts pas echt vies wordt. Desondanks komt iedereen weer goed boven. Alweer een nieuwe klim voor Nico en Marcel. We fietsen verder over een glooiende wegen tot Micheroux. We besluiten om niet via de grote weg terug te fietsen maar binnendoor via Melen en Bolland, vaak in dalende lijn over goede wegen. In Bollend nog even omhoog en dan weer in dalende lijn via Blegny naar Dalhem, de afdaling (klim) bij de kerk schijnt klaar te zijn. En inderdaad er ligt wat nieuw asfalt en de kasseien liggen iets beter. Dan volgt de laatste beklimming maar omdat we de wind wat meer in de rug hebben loopt ie goed. Tijdens de afdaling naar Withuis gaat het gas erop, de wind staat gunstig en Febian, Nico en Pieter blijven op weg, Uge, Marcel en Christian nemen in eerste instantie het fietspad. Aangezien dit nog al slecht is raken ze achterop. Marcel weet nog aansluiting te krijgen nadat ook hij voor de weg kiest. In Withuis valt het tempo van voren stil zodat het weer tot een hergroepering komt. Nico heeft de smaak te pakken en wil het tempo hoog houden. De wegkapitein besluit echter het tempo aan te passen, 35 km/u is hard genoeg, en in dit aangename tempo fietsen we via het fietspad terug naar Meerssen. Tot slot binnendoor naar Elsloo dus nog even de Maasberg op. Hier toont Marcel nog eens zijn macht door als eerste naar boven te denderen. De afsluiting van een mooie rit. Een rit uit het boekje.